Τους κανόνες του παιχνιδιού, τους έβαλε η "Συμπαράταξη". Και στην κατάμεστη αίθουσα της Ενωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι - προσκεκλημένοι της "Συμπαράταξης" - κλήθηκαν να απαντήσουν!

Η συζήτηση - της οποίας μόνο κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα φιλοδοξούμε να μεταφέρουμε εδώ - απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι ο συνδυασμός του Λεων. Αυδή και όσοι ανταποκρίνονται στα μηνύματα που εκπέμπει, ενδιαφέρονται να συζητούν αντί να κρύβονται πίσω από λαμπερά φώτα. Να υπερασπίζονται την αξιοπιστία τους έναντι της έκπτωσης του πολιτικού λόγου, να εκφράζουν τελικά τον άλλο πολιτικό λόγο. Ο οποίος χωράει διαφωνίες ή διαφορετικές προσεγγίσεις - ήταν κι αυτές υπαρκτές στη συζήτηση τωνΓιώργου Βότση,Γιάννη Ε. Διακογιάννη,Αντώνη Καρκαγιάννη,Αλέξη Οικονομίδη,Νίκου Τσαγκρή και της Λιάνας Κανέλλη,που συντόνισε και τη συζήτηση με τους συναδέλφους, τους φίλους και στελέχη της "Συμπαράταξης" - αλλά η "Συμπαράταξη" δεν τις φοβάται. Γιατί έχουν κοινό στόχο: Κατατείνουν στη διαπίστωση του Λεων. Αυδή ότι η συστηματική έκπτωση του πολιτικού λόγου δεν μπορεί παρά να έχει αναγκαστικά τον αντίκτυπό της σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής και κατά συνέπεια και στον Τύπο και την ανάγκη - πέρα από το γεγονός ότι αυτή η συζήτηση υπερβαίνει τα όρια των δημοτικών εκλογών - αυτό να ανατραπεί,όπως υπογράμμισε ο Αντ. Καρκαγιάννης.

Αλλωστε το θέμα είναι - όπως τόνισε η Λ. Κανέλλη - ποιος θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού της ενημέρωσης και κατά συνέπεια όχι αν "γεννιούνται" ειδήσεις, αλλά κατά πόσο τα Μέσα Ενημέρωσης τις αναπαράγουν. Τα ΜΜΕ - πρόσθεσε ο Γ. Βότσης - αντανακλούν, συντηρούν και αναπαράγουν την κυρίαρχη πραγματικότητα της εποχής μας: οι πολλοί δε συμμετέχουν και έχουν αφήσει τη διαχείριση των κοινών στους... επαγγελματίες πολιτικούς. Το θέμα είναι... οι πολλοί να μπουν στα παιχνίδι. Γιατί, όπως είπε κάποια στιγμή ο Γ. Διακογιάννης, "είναι πολύ όμορφη η αυλή μας για να τους την αφήσουμε".

"Κλειδί" για τον αναπροσανατολισμό και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που περί άλλα τυρβάζουν στις μέρες μας, παραγνωρίζοντας τις περισσότερες φορές ή και αποσιωπώντας τα προβλήματα της πόλης και των δημοτών, φαίνεται πως αποτελεί η ενεργοποίηση και η δράση των ίδιων των δημοτών, η εξασφάλιση της λαϊκής συμμετοχής.

Ετσι - όπως παρατήρησε ο Ν. Τσαγκρής - ο Λεων. Αυδής και η "Συμπαράταξή" του μπορεί σήμερα να ψηφιστούν για την αξιοπιστία τους, όπως αυτή καταγράφεται αδιαμφισβήτητα με την παρουσία του υποψηφίου δημάρχου, αλλά όχι και για το πρόγραμμα του συνδυασμού. Κι αυτό, όχι γιατί το πρόγραμμα δε θα είναι καλό - σημείωσε ο Αντ. Καρκαγιάννης - αλλά γιατί ο κόσμος έχει κουραστεί να ακούει προγραμματικές εξαγγελίες υποψηφίων δημάρχων, οι οποίες εξαφανίζονται μόλις αυτοί εκλεγούν, με συνέπεια ο κόσμος να μην τις λαμβάνει πια υπόψη του και τα Μέσα Ενημέρωσης να μην ασχολούνται μαζί τους. Προκύπτει τελικά κι εδώ, ό,τι επανειλημμένα έχει σημειώσει ο Λεων. Αυδής με άλλες ευκαιρίες, για τα θέματα της προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων ή της καταστροφής του πράσινου. Η εσκεμμένη απαξίωση της λειτουργίας ή της αξίας τους, προετοιμάζει ακριβώς όσους υπήρχε ο κίνδυνος να αντιδράσουν, να παρατηρούν απαθείς ή και να ζητούν οι ίδιοι την ιδιωτικοποίηση ενός... δυσκίνητου οργανισμού ή την τσιμεντοποίηση ενός... βρόμικου ρέματος, ενός εγκαταλειμμένου χώρου πράσινου, ως αναγκαίες λύσεις. Ετσι, με την έκπτωση του πολιτικού λόγου, που προκάλεσαν οι ίδιοι οι πολιτικοί - εκφραστές των κυρίαρχων κύκλων, κατέληξαν τα προγράμματα και η συζήτηση για τα προβλήματα κενό γράμμα, ώστε να επικρατήσει τελικά χωρίς πολλές ενστάσεις η εικόνα, έναντι του πολιτικού λόγου.

Ετσι, ο Αντ. Καρκαγιάννης επέμεινε ότι χρειάζεται αντί της ησυχίας που φαίνεται να επικρατεί σε αυτές τις εκλογές, να συνεχιστεί η προεκλογική περίοδος με εντάσεις - με πολιτικές συγκρούσεις, δηλαδή, μεταξύ των συνδυασμών για τις επιλογές τους σε σχέση με τα μεγάλα προβλήματα της Αθήνας. Αλλωστε, όπως σημείωσε ο ίδιος, αλλά και ο Γ. Βότσης, υπάρχουν θέματα αυτή την περίοδο όπως η περιφερειακή λεωφόρος Υμηττού ή οι επεκτάσεις του Μεγάρου Μουσικής και η ίδια η "πολιτιστική" λειτουργία του Μεγάρου Μουσικής - η "ιδιωτικοποίηση του πολιτισμού" όπως παρατήρησε χαρακτηριστικά ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος της Συμπαράταξης, συγγραφέας Π. Κοροβέσης- για τα οποία είναι επιτακτική η ανάγκη να διατυπωθούν οι θέσεις των συνδυασμών.

Αλλά αυτό, είπε ο Γ. Βότσης,μπορεί να γίνει μόνο με την εξασφάλιση της λαϊκής συμμετοχής - σ' αυτήν άλλωστε υπολογίζει και η "Συμπαράταξη" - αφού τα Μέσα Ενημέρωσης είναι γνωστό σε ποιους ανήκουν, σε όσους κυρίως ονομάζουμε διαπλεκόμενα... Και αυτά τα διαπλεκόμενα - συμπλήρωσε ο Αντ. Καρκαγιάννης - συμπράττουν όλα στην κοινοπραξία που κατασκευάζει τη λεωφόρο Υμηττού!

Ομως - παρατήρησε ο Γ. Διακογιάννης - ο Τύπος δεν είναι όσο παντοδύναμος φαίνεται. Υπάρχει ο κόσμος, τα κόμματα, το λαϊκό κίνημα που με τη δυναμική τους έφεραν σε κάποιες περιπτώσεις άλλα αποτελέσματα από αυτά που προέβλεπε ο Τύπος. Ετσι, οι προοδευτικοί άνθρωποι - τόνισε - πρέπει να βρίσκουν έξυπνους τρόπους να παλέψουν, γνωρίζοντας ότι απέναντί τους υπάρχουν δύσκολες συμμαχίες...

"Ψήφος στη "Δημοτική Αγωνιστική Συσπείρωση", για να μπορέσει το Αιγάλεω της δουλιάς και του αγώνα να προχωρήσει στην αντεπίθεση". Αυτό ήταν το μήνυμα της μαζικής συγκέντρωσης της παράταξης την Τρίτη το βράδυ στο εκλογικό της κέντρο, στην περιοχή Λιούμη, στο Αιγάλεω.

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αιγάλεω και επικεφαλής της παράταξης Γιώτης Σατζαρίδης,μιλώντας στους συγκεντρωμένους τόνισε: "Αυτοί που υπηρετούν την πολιτική που μας φτωχαίνει καθημερινά, αυτοί που υπηρετούν την πολιτική που κοιτάει κατευθείαν στην τσέπη του εργαζόμενου, του ανέργου, του συνταξιούχου, πρέπει να καταδικαστούν σ' αυτές τις εκλογές και να καταδικαστεί μαζί τους και η ίδια η κυβερνητική πολιτική".

"Τα "διλήμματα" που προβάλλει ο σημερινός δήμαρχος Γιάννης Μυστακόπουλος όπως: ψηφίστε ΣΥΝ για να μην αναδειχτεί το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ, δείχνουν τη φτώχεια των επιχειρημάτων της σημερινής Δημοτικής Αρχής. Και οι τρεις παρατάξεις υπηρέτησαν τη λογική του Δήμου - επιχειρηματία, βλέποντας το δημότη σαν πελάτη",επισήμανε ο Γ. Σατζαρίδης. Και συμπλήρωσε: "Και οι τρεις παρατάξεις υπηρέτησαν πιστά τη λογική της προσαρμογής στη σκληρή πραγματικότητα του μονόδρομου, της ανεργίας, των φόρων, των τελών και των αυξήσεων. Η πολιτική τους στηρίχτηκε στη λογική που θέλει τους δήμους να γίνονται οι εφοριακοί της κυβέρνησης και να μεταφέρουν λεφτά από την τσέπη του δημότη στον κρατικό κορβανά για να διατεθούν στους διάφορους μεγαλοσχήμονες".