Στην πρώτη γραμμή της "μάχης" για την εφαρμογή των πιο αντεργατικών κατευθύνσεων τίθεται κάθε φορά η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ των Αγγελοπουλαίων. Αυτή τη φορά πρωτοστατεί στην επιχείρηση κατάργησης του 8ωρου και προσπαθεί να επιβάλει 10ωρη μέρα εργασίας στους εργαζομένους της, υλοποιώντας τις μεσαιωνικές διατάξεις του αντεργατικού νόμου για τις εργασιακές σχέσεις, που ψήφισε το καλοκαίρι η κυβέρνηση Σημίτη. Η επίθεση αυτή στον πυρήνα των εργατικών κατακτήσεων προσκρούει στην ομόφωνη και αποφασιστική αντίδραση του επιχειρησιακού σωματείου και των ίδιων των εργαζομένων. Η επιχείρηση, μετά απ' αυτό, καταφεύγει σε χίλιες δυο μεθοδεύσεις, εκβιασμούς και απειλές προκειμένου να πετύχει τον αντεργατικό της στόχο.

Στις αρχές Σεπτέμβρη η διεύθυνση της επιχείρησης καλεί το σωματείο και, ανεμίζοντας τον αντεργατικό νόμο (2639/98), ζητά να αποδεχτεί ανατροπή του 8ωρου και επιβολή 10ωρης απασχόλησης για όλο το προσωπικό, αλλά και αλλαγή έναρξης της νυχτερινής βάρδιας. Το σωματείο ομόφωνα απαντά αρνητικά και καλεί τους εργαζόμενους σε αγωνιστική ετοιμότητα.

Να σημειώσουμε ότι όσον αφορά τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στο άρθρο 3 του αντεργατικού νόμου απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του σωματείου ή του συμβουλίου εργαζομένων, καθώς αναφέρει: "Επιτρέπεται με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή με συμφωνίες του εργοδότη και του συμβουλίου των εργαζομένων να καθορίζεται για διάστημα μέχρι τρεις μήνες αυξημένος αριθμός ωρών εργασίας κατά μια ώρα πλέον του συμβατικού ωραρίου και μέχρι 9 ώρες ημερησίως και σε περιπτώσεις που συντρέχουν λόγοι αντικειμενικοί ή τεχνικοί ή λόγοι οργάνωσης της εργασίας για διάστημα μέχρι έξι μήνες αυξημένος αριθμός ωρών εργασίας κατά δυο ώρες πλέον του συμβατικού ωραρίου και μέχρι 10 ώρες ημερησίως".

Ο ταξικός προσανατολισμός του σωματείου, η ενότητα και ομοφωνία στις αποφάσεις, η αποφασιστικότητα των ίδιων των εργαζομένων, αποδείχτηκαν μέχρι τώρα τα καθοριστικά εκείνα στοιχεία που αναχαίτισαν την επίθεση στη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ, δίνοντας ταυτόχρονα γενικότερο μήνυμα αισιοδοξίας ότι οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους μπορούν να κάνουν στην πράξη "φύλλο και φτερό" τον αντεργατικό νόμο.

Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ επανέρχεται με μια νέα λυσσαλέα επίθεση. Ετσι με εξώδικα - τελεσίγραφα, που δικαστικοί κλητήρες επιδίδουν προσωπικά σε κάθε εργαζόμενο της νυχτερινής βάρδιας, τους απειλεί με απόλυση αν σε τρεις μέρες δεν αποδεχτούν αλλαγή έναρξης της νυχτερινής βάρδιας από τις 10.30μμ που ίσχυε σε 12 τα μεσάνυχτα. Αλλαγή, που αν εφαρμοστεί, ανατρέπει συνολικά το εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας και έχει ως αποτέλεσμα να παίρνουν οι εργαζόμενοι σπαστά ρεπό.

Σαν μια "γροθιά", με επικεφαλής το σωματείο τους, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν και τη νέα επίθεση και εξακολουθούν παρά τις απειλές να εργάζονται με βάση τα ωράρια που ισχύουν εδώ και χρόνια και είναι επιπλέον προϊόν συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ παράνομα, προκειμένου να τους εκβιάσει, "έκοψε" απ' το μεροκάματο των εργαζομένων το ποσό που αντιστοιχεί σε μιάμιση ώρα εργασίας!

Λίγες μέρες μετά η διεύθυνση της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ επανέρχεται, ανακοινώνοντας στο προσωπικό ότι απ' την 1η Νοέμβρη κλείνει το τμήμα των ηλεκτρικών κλιβάνων και ότι ένα μέρος του προσωπικού θα απασχοληθεί στο εργοστάσιο και οι υπόλοιποι θα απολυθούν "οικειοθελώς" με κάποια "κίνητρα"!Η απόφαση να μπει "λουκέτο" σε μια πολύ μεγάλη παραγωγική μονάδα της επιχείρησης εντάσσεται στην προσπάθειά της να ανατρέψει εργασιακά κεκτημένα, αλλά έχει και άλλες διαστάσεις. Η αδιαφορία των ιδιοκτητών για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης, καθώς εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν έχει γίνει η παραμικρή επένδυση σε νέα τεχνολογία και εξοπλισμό, έχει οδηγήσει σε αδυναμία της επιχείρησης να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό. Στην κατεύθυνση αυτή, έχει βοηθήσει και η στάση της κυβέρνησης, που αρνείται να πάρει μέτρα - όπως προτείνουν τα συνδικάτα - για την προστασία της εγχώριας χαλυβουργίας, αφήνοντάς την έρμαιο των ανεξέλεγκτων εισαγωγών.

Η αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων ματαίωσε ή αναχαίτισε τους αντεργατικούς σχεδιασμούς της διεύθυνσης της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ. Ενωμένοι και αποφασισμένοι είναι και τώρα οι εργαζόμενοι, προκειμένου να αποκρούσουν και τις τελευταίες αντεργατικές επιλογές της επιχείρησης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γενική τους Συνέλευση αποφάσισαν ομόφωνα να υπερασπιστούν το 8ωρο και να επιστρέψουν στην επιχείρηση τις προτάσεις για 10ωρα. Επίσης, παρά τις απειλές για απόλυση, συνέχισαν να εργάζονται με βάση τα ωράρια που εργάζονται εδώ και χρόνια.

Σημαντική εδώ είναι η αγωνιστική στάση του σωματείου. Γι' αυτό το λόγο το σωματείο εδώ και καιρό έχει μπει στο "μάτι" της διεύθυνσης της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ. Για παράδειγμα, πέρσι το Νοέμβρη η επιχείρηση έκοψε ένσημα και αποδοχές από τον πρόεδρο και τον γραμματέα του σωματείου, ενώ απαγόρευσε από εργαζόμενους και συνδικαλιστές να μεταβαίνουν στα γραφεία του σωματείου, με την απειλή της μείωσης των αποδοχών.

Επίσης, δε δίστασε ακόμα και να προσφύγει δικαστικά στις αρχές του χρόνου, ζητώντας να απαγορευτούν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων για την περιφρούρηση δικαιωμάτων τους, με το πρωτοφανές σκεπτικό ότι προηγούμενη, τάχα, δικαστική απόφαση απαγόρευε τις στάσεις εργασίας "οριστικώς και αμετακλήτως"! Παράλληλα, απαιτούσε να τιμωρηθούν με ποινή φυλάκισης ενός χρόνου τα μέλη της διοίκησης του σωματείου! Προσφυγή που απορρίφθηκε απ' το δικαστήριο.

Σχολιάζοντας τις τελευταίες επιλογές της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ και τη στάση των εργαζομένων, ο Δήμος Κουμπούρης,πρόεδρος του σωματείου, θα επισημάνει: "Οι εργαζόμενοι αποφασιστικά αντιπάλεψαν αυτές τις αντεργατικές επιλογές της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ. Εχουν καθαρό στο μυαλό τους, ότι με την παραχώρηση δικαιωμάτων και κεκτημένων στους εργοδότες τίποτα καλό δεν προκύπτει για την εργατική τάξη. Στις σημερινές συνθήκες γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, όπως η κυβέρνηση κλπ., οι εργαζόμενοι χρειάζεται να δυναμώσουν παραπέρα την ενότητά τους. Χρειάζεται σε μεγαλύτερη κλίμακα να αναπτυχθεί η αντίσταση σε αντεργατικές επιλογές, να αναπτυχθεί παραπέρα η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη με όλους τους εργαζόμενους".

Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ έχει πλούσιο "παρελθόν" σε αντεργατικά μέτρα, ενώ έχει επιδείξει φοβερή προσαρμοστικότητα στο να καθυστερεί ή να επιταχύνει αντεργατικές αποφάσεις της, ανάλογα με τις κάθε φορά γενικότερες ανάγκες που αναλαμβάνει να προωθεί η κυβερνητική πολιτική.

Η προσπάθειά της για "διευθέτηση του χρόνου εργασίας" χρονολογείται από τον Απρίλη του '97. Τότε με ανακοίνωσή της προς το προσωπικό, κοινοποιούσε την απόφασή της για ανατροπή του 8ωρου και της πενθήμερης εργασίας. Συγκεκριμένα, ότι οι εργαζόμενοι στο τμήμα ψυχρής έλασης θα εργάζονται τέσσερις μέρες τη βδομάδα από 10 ώρες ημερησίως και οι εργαζόμενοι στην παραγωγή σιδήρου τρεις μέρες τη βδομάδα από 12 ώρες ημερησίως!

Οι εργαζόμενοι και πάλι αντέδρασαν δυναμικά, παρά τις απειλές για διαθεσιμότητες και απολύσεις. Η επιχείρηση υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση και σε νέα ανακοίνωσή της το Σεπτέμβρη του '97 αναφέρει: "Ανακοινώνουμε ότι λόγω μη αποδοχής από το προσωπικό του εργοστασίου των ωρών εργασίας που συζητήθηκαν, η εταιρία θα αναμείνει τα αποτελέσματα του κοινωνικού διαλόγου"!

Η υπεράσπιση του 8ωρου ή η αποδοχή των σχεδίων της επιχείρησης ήταν το βασικό θέμα που αναδείχτηκε και στις εκλογές που έγιναν στο επιχειρησιακό σωματείο το Σεπτέμβρη του 1997 και όπου τελικά οι εργαζόμενοι ανέδειξαν σε πρώτη δύναμη την "Αγωνιστική Ενωτική Κίνηση για την Υπεράσπιση του 8ωρου".Πριν από την προσπάθεια για αλλαγή ωραρίων και παράλληλα με αυτή, η εταιρία έχει εξαπολύσει μια ευθεία επίθεση σε όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Τον Απρίλη του 1996, προφασιζόμενη οικονομική αδυναμία, είχε και πάλι κλείσει το τμήμα των ηλεκτρικών κλιβάνων. Μέσα σε λίγους μήνες εκβιαστικά απόλυσε "οικειοθελώς" 500 εργαζόμενους και το προσωπικό από 850 μειώθηκε στα 360 άτομα. Μετά από μήνες επαναλειτούργησε τους ηλεκτρικούς κλιβάνους, προσλαμβάνοντας εκ νέου εργαζόμενους που είχε απολύσει, με μικρότερους μισθούς και λιγότερα δικαιώματα.

Ταυτόχρονα, όλη αυτή την περίοδο οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να εργάζονται μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες. Υποχρεώνονται σε ανεξέλεγκτες υπερωρίες και η εργασία εντατικοποιείται σε τέτοιο βαθμό, που ο κίνδυνος για την ασφάλεια εργαζομένων και εγκαταστάσεων να είναι άμεσος. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παραγωγή του εργοστασίου κινείται στα ίδια όρια με αυτά που υπήρχαν πριν τις απολύσεις. Οι ειδικότητες στην πράξη δεν εφαρμόζονται, ενώ προσλαμβάνονται εργαζόμενοι με 6μηνες συμβάσεις στη λογική του δουλεμπορίου. Εδώ και τρία χρόνια δεν έχει δοθεί η παραμικρή αύξηση στους εργαζόμενους, αντίθετα, η επιχείρηση προχώρησε σε περικοπές στους μισθούς και τα μεροκάματα, παραβιάζοντας διμερείς συμφωνίες και συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Το όλο σκηνικό συμπληρώνεται με την προσφυγή της επιχείρησης κατά διαστήματα σε διαθεσιμότητες εργαζομένων.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ