Πρώτον, ο κ. Σημίτης, με την τελική ομιλία του την Τρίτη στο Κοινοβούλιο, ήταν αξεπέραστος σε αυτό που μπορεί να κάνει καλά (πέραν του αντικομμουνισμού, που τον έχει πισωγυρίσει στα μετεμφυλιακά επίπεδα και δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα). Να διαφημίζει, δηλαδή, τον κυνισμό και τη στυγνότητα της τάξης που εκπροσωπεί. Θα πάω τη χώρα στην ΟΝΕ κρατώντας αταλάντευτα το μαστίγιο και κραδαίνοντάς το στις πλάτες του ελληνικού λαού, ήταν ο πυρήνας της τοποθέτησής του. Εσείς που συμφωνείτε μαζί μου, είπε σε ΝΔ, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ, είστε υποχρεωμένοι να με ακολουθείτε και να με στηρίζετε όσο θα έχω το πάνω χέρι στο σύστημα διαχείρισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Μόνο προσέξτε. Εδώ, τους εξήγησε, υπάρχει ένας "μονόδρομος" που πρέπει να διαβούμε "χέρι χέρι" όλοι εμείς που υπηρετούμε την πλουτοκρατία. Τους αναγνώρισε, βέβαια, ότι για λόγους κομματικών αναγκών, μπορούν να υποκρίνονται πως υπάρχει κι "άλλος" δρόμος για την ΟΝΕ και για μετά την ΟΝΕ, χωρίς μαστίγιο, ενώ οι πάντες γνωρίζουν ότι αυτό που επικαλούνται για "αντιπολιτευτικούς" λόγους είναι το μεγαλύτερο ψέμα στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας. Πρόκειται, ωστόσο, όπως αναγνώρισε ο πρωθυπουργός, για θεμιτή υποκρισία από όποιον επιδιώκει, τελικά, να πάρει κι αυτός στα χέρια του ένα κομματάκι από το μαστίγιο, όπως οι ομοϊδεάτες του της "αντιπολίτευσης". Ομως, να θυμάστε, τους συνέστησε. Οπως εγώ θα κριθώ απέναντι στα αφεντικά μας για το αν θα φέρω σε πέρας τη δουλιά, έτσι κι εσείς θα κριθείτε για το κατά πόσο με βοηθήσατε. Αφήστε, λοιπόν, για λίγο τα περί "άλλου" δρόμου προς την ΟΝΕ, ή, τουλάχιστον, περιορίστε τα, γιατί θέτετε σε κίνδυνο την αποστολή μας. Και η αποστολή, ΟΛΩΝ μας, είναι να τσακίσουμε το λαό στις ράγες του "μονόδρομου".

***

***

Μα γιατί τέτοια αγωνία από τον κ. Κωνσταντόπουλο, που έσπευσε να διακόψει τη διαδικασία της συζήτησης στη Βουλή για να μεταφέρει τον πανικό του επειδή "πέφτει η κυβέρνηση"; Μα γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΝ επιστράτευσε όλη τη δικολαβική αγορευτική του δεινότητα, ώστε να πείσει τους κυβερνώντες να κάνουν κάτι (!), να μην κάθονται με σταυρωμένα χέρια (!), αφού στους διαδρόμους, έξω από την αίθουσα, εξυφαίνεται κυβερνητική κρίση και πτώση της κυβέρνησης; Μα γιατί τέτοια "ναυαγοσωστική" διάθεση; Διότι, κύριοι, έτσι αρμόζει στους "αριστερούς"... κωπηλάτες της ΟΝΕ! Αλλωστε, τι σόι "κεντροαριστερά" θα ήταν αυτή, αν δεν έβαζε ένα χεράκι στα δύσκολα;...

***

Θαυμάστε τους: "Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι δε δεχόμαστε την απειλή και δεν είμαστε διατεθειμένοι να υποκύψουμε σε κανέναν εξαναγκασμό"! Αυτά έγραψαν και υπέγραψαν οι "11" της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" στις 7.30 το βράδυ, στο περίφημο κείμενο που κατέθεσαν στο προεδρείο της Βουλής. Λίγη ώρα αργότερα, το κείμενο αυτό είχε αποσυρθεί από τους συντάκτες του και μαζί του είχε αποσυρθεί πλήρως και ο μανδύας, που κρύβει την πολιτική αναξιοπρέπεια της έλλειψης αρχών και πολιτικού ανδρισμού. Την ίδια ώρα κάθε ίνα αυτού του μανδύα είχε στραπατσαριστεί από το τράβηγμα των χιλίων νημάτων, με τους οποίους η "εσωκομματική αντιπολίτευση" δένεται από τους μηχανισμούς νομής της εξουσίας. Ηταν αρκετή μια απειλή για εκλογές ώστε να παρελάσουν "ολόγυμνοι" όλοι εκείνοι, που "δεν υποκύπτουν σε κανέναν εξαναγκασμό"...

Και έτσι επήλθε το "θαύμα"! Ο κ. Σημίτης, που μετά τα αποτελέσματα των εκλογών και τις επακολουθείσες κινήσεις (ανασχηματισμός, ψήφος εμπιστοσύνης) είχε βρεθεί στην πιο δύσκολη θέση της θητείας του και, ταυτόχρονα, είχε αποκαλυφθεί η "μικρότητα" της κυβέρνησης να καναλιζάρει τις εξελίξεις απέναντι στη διάχυτη λαϊκή δυσφορία, που καταγράφηκε στις δημοτικές εκλογές, εκείνη ακριβώς τη στιγμή η "εσωκομματική αντιπολίτευση" έριξε το "σωσίβιο"! Από εκείνη τη στιγμή, όσοι θέλουν να περικόψουν την ελληνική κοινωνία στα όρια του δικού τους "νανισμού", επανήλθαν στη διαφήμιση του "γίγαντα Σημίτη"! Σημειωτέον ότι οι "11"... όλως τυχαίως ήταν 11, ώστε να μη θίγεται αριθμητικά και η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή.

Υπάρχει, όμως, και συνέχεια. Διότι:

1ο. Αυτοί που προχτές στη Βουλή είπαν "α" και μετά από λίγο είπαν "β", χωρίς να έχει αλλάξει κανένα δεδομένο, είναι οι ίδιοι που κατηγορούν το ΚΚΕ για "ανίερες συμμαχίες", επειδή το Κόμμα ό,τι υποστηρίζει το υποστηρίζει και πριν τις εκλογές και μετά τις εκλογές!

2ο. Μετά τα προχτεσινά επιβάλλεται, επισήμως, ως κυρίαρχο στίγμα της πολιτικής ζωής του τόπου το "με φτύνουν αλλά εγώ κάνω ότι ψιχαλίζει"! Γιατί, τι άλλο κάνει ο κ. Σημίτης; Ολοι ξέρουν ότι το κείμενο των "11", ακόμα κι αν αποσύρθηκε από τα πρακτικά της Βουλής, υπάρχει. Κι όμως, εκείνος, ο πρωθυπουργός, στηρίζει την κυβέρνησή του πάνω στο γεγονός ότι οι υφιστάμενοί του είναι "κοντύτεροι" από αυτόν και δηλώνει στην ελληνική κοινωνία ότι "το θέμα θεωρείται ως μη γενόμενο"! Ορίστε, ποιοι μας κυβερνούν!

***

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ηταν αρκετή μια απειλή για εκλογές ώστε να παρελάσουν "ολόγυμνοι" όλοι εκείνοι, που "δεν υποκύπτουν σε κανέναν εξαναγκασμό"...

- Στις 22 και 23 Οκτώβρη 1998, πραγματοποιήθηκε διημερίδα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), με θέμα "εργασία, απεξάρτηση, κοινωνική ένταξη". Πόσο σας βοήθησε η Κοινότητα, ώστε να επανενταχθείτε στην κοινωνία;

- Η Κοινότητα με βοήθησε, ώστε να μάθω τα δικαιώματά μου. Ετσι, όταν πάω σε μια δουλιά να έχω τη δυνατότητα να τα διεκδικήσω, με το σωστό τρόπο. Εμαθα ότι η δουλιά πρέπει να έχει κάποιες προδιαγραφές όπως, συγκεκριμένο ωράριο, ασφάλιση και φυσικά καλές συνθήκες εργασίας, τα οποία και πρέπει να διεκδικώ. Φυσικά, έμαθα και τις υποχρεώσεις μου, οι οποίες είναι πολύ περισσότερες από τα δικαιώματά μου.

Επίσης, κατάφερα να μην αυτοπαρουσιάζομαι, πλέον, ως "πρώην χρήστης". Να ψάχνω για δουλιά ανάλογα με τα προσόντα μου, τα οποία και μπόρεσα να αναγνωρίσω - μέσα από μια διαδικασία - και να τα βελτιώσω.

Με μια κουβέντα, η Κοινότητα ήταν για μένα ένα στήριγμα, μια "πλάτη", στην προσπάθειά μου.

- Πώς σας αντιμετώπισαν στην εργασία;

- Η αντιμετώπιση που θα έχει στη δουλιά ο πρώην χρήστης εξαρτάται κυρίως από το πώς αυτοπαρουσιάζεται στους άλλους.

Ετσι, για παράδειγμα, όταν πήγα εγώ στη δουλιά μου την πρώτη φορά, είχα ακόμη πάνω μου την "ταμπέλα" του πρώην χρήστη, με αποτέλεσμα να με αντιμετωπίζουν είτε με επιείκεια - σαν να με "νταντεύουν" - είτε τελείως αδιάφορα.

Αφού ζήτησα, λοιπόν, τη βοήθεια της Κοινότητας, κατάφερα να βγάλω από πάνω την "ταμπέλα" αυτή, και πέτυχα να με αντιμετωπίζουν ισότιμα, σαν συνάδελφο και όχι σαν άνθρωπο με ειδικές ανάγκες.

- Πιστεύετε ότι σήμερα υπάρχει σωστή ενημέρωση, στους πολίτες της χώρας;

- Το σίγουρο είναι ότι θα μπορούσε να υπάρχει πολύ καλύτερη ενημέρωση. Ωστόσο, έχει γίνει μια σημαντική προσπάθεια - ιδιαίτερα από τις Θεραπευτικές Κοινότητες. Σημαντικό ρόλο, όμως, παίζει και το πόσο ο ίδιος ο πολίτης θέλει να ενημερωθεί και να μάθει ουσιαστικά για τα ναρκωτικά.

Αναφορικά με την κυβέρνηση, αν και έχει κάνει μερικά βήματα ενημέρωσης, εντούτοις, πιστεύω, ότι θα μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα. Ετσι, για παράδειγμα, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει σωστή και συντονισμένη ενημέρωση και πρόληψη απ' το σχολείο ακόμα, διότι το πρόβλημα των ναρκωτικών ξεκινάει από μικρή ηλικία.

- Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να δώσετε στους νέους ανθρώπους που σήμερα είναι στον κόσμο των ναρκωτικών;

- Το μήνυμα, ουσιαστικά, είναι ένα: Να κάνουν κάτι για τη ζωή τους. Δηλαδή, να πάνε σε κάποιο κέντρο ενημέρωσης, το οποίο θα τους βοηθήσει, όπως ακριβώς βοήθησε και εμένα.

Είμαι βέβαιη ότι και κάποιος που νομίζει πως δεν μπορεί να απεξαρτηθεί, αν έρθει σε επαφή με κάποια θεραπευτική κοινότητα θα βρει ένα κίνητρο, για να συνεχίσει την προσπάθειά του, ώστε να επανενταχθεί στην κοινωνία. Και το κίνητρο αυτό είναι η θέληση για ζωή.

Εξάλλου, ο νέος που είναι στα ναρκωτικά δεν μπορεί να νιώσει ή να καταλάβει τι θέλει και τι όχι. Το μόνο που νιώθει είναι η "πρέζα". Αλλωστε, κι εγώ όταν ήμουν χρήστης δεν ένιωθα τίποτα. Τελικά, όμως, μέσα απ' την Κοινότητα άρχισα και να νιώθω και να καταλαβαίνω.

Κ. ΤΡ.