ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 2 Δεκέμβρη 1998
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
"ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΧΟ"

Πριν από μερικές δεκαετίες πλέον (πώς πέρασε ο καιρός;), ο Χ. Εσσε έγινε γνωστός στο πλατύ κοινό με το μυθιστόρημά του "Κάτω από τον τροχό". Το θέμα, που τότε φάνηκε λίγο αιρετικό και πολύ ριζοσπαστικό, ήταν ένα μικρό παιδί μικροαστικής οικογένειας, που, στριμωγμένο να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των μαθημάτων, πιεσμένο να υπακούει στην κοινωνική παρακολούθηση που τον ήθελε να αριστεύει, στερείται κάθε "χαραμάδας" ελεύθερου χρόνου, με αποτέλεσμα την τελική του εξόντωση... Είπαν αργότερα πως ήταν από τα βιβλία που συγκίνησαν τους νέους που μετείχαν στα φοιτητικά κινήματα της δεκαετίας του '60. Ποιος ξέρει..; Τουλάχιστον ο συγγραφέας, μια τέτοια προσωπικότητα φροντίζει να την "τελειώσει" πριν βγει ενήλικας και πιθανόν συμβιβασμένος ή με χίλια άλλα κουσούρια από ένα τέτοιο απάνθρωπο "εργαστήριο" κοινωνικοποίησης.

***

Αν κάποιες δεκαετίες πριν, που, τέλος πάντων, ήταν πιο χαλαρός ο τρόπος ζωής, η συγγραφική επιτυχία ήταν "Κάτω από τον τροχό" σήμερα το ανάλογο θα τιτλοφορούνταν μάλλον "Μέσα στον σωλήνα... ή στο λούκι ή και τα δύο σε συνδυασμό κατά περίπτωση". Και αυτό γιατί η κυβέρνηση, ακολουθώντας και στην παιδεία τη φιλοσοφία των καιρών που έχει βαλθεί να απομακρύνει τον άνθρωπο από τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες και ιδιότητές του, ακολουθεί την τακτική της μαζικής παραγωγής "μπαίνει γουρούνι βγαίνει λουκάνικο...". Οποιο αρνηθεί να τεμαχιστεί στο σχήμα των ομοιόμορφων συσκευασμένων "λουκάνικων" της "γνώσης" των δεξιοτήτων και να αποδεχτεί, κατά συνέπεια, και τους ανάλογους κοινωνικούς ρόλους, πετιέται πρόωρα μισοσφαγμένο για ...άλλες χρήσεις (διανομή πίτσας με μηχανάκι, σερβίρισμα ποτών με κολλητό μίνι, επιχειρήσεις σεκιουριτάδων κ.ά.).

***

Δε χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις και πολύπλοκες στατιστικές για να βρούμε ότι τα σημερινά παιδιά της προεφηβικής ακόμα ηλικίας (στην εφηβεία ίσως δεν προλαβαίνουν να φτάσουν ποτέ...) είναι από τους πιο σκληρά και απάνθρωπα εργαζόμενους. Τα εξάωρα του σχολείου, τα τρίωρα των φροντιστηρίων, οι ξένες γλώσσες, τα μουσικά όργανα, οι ώρες μελέτης, οι μετακινήσεις και τόσα άλλα ρουφάνε καθημερινά κάθε πνοή ελευθερίας και ξεγνοιασιάς, απαραίτητης, κατά τ' άλλα, για την ανάπτυξη της ευφυίας, της κρίσης, της φαντασίας της ολοκληρωμένης προσωπικότητας.

Οι πλέον άσχετοι ξέρουν πως τα στοιχεία της γνώσης δεν είναι πιάτα φαγητού που τα μπουκώνει καθένας ανάκατα και όσο αντέχει το στομάχι του. Θέλει τη ρέγουλά της και τους απαραίτητους συνδυασμούς με τις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου. Και όμως, δε θα ήταν καθόλου υπερβολή να διαπιστώσουμε ότι πρόκειται ίσως για την πρώτη γενιά ανθρώπων, που, όχι μόνο μέσα στο χάος δε μαθαίνει, αλλά και δεν παίζει... Δεν έμαθε να παίζει και ίσως ούτε καν διανοείται τι χάνει. Παιγνίδι δεν είναι το "ξεφόρτωμα" σε κάποιο αθλητικό σύλλογο ή κάποια σχολή μουσικής ή χορού, όπου το μικρό παιδί στριμώχνεται σε ακόμα πιο ασφυκτικά ωράρια, εθίζεται και σε άλλης μορφής"πάνω χεράκια.., κάτω χεράκια" και πιέζεται σε μιας άλλης μορφής ανταγωνισμό στην ατμόσφαιρα "θάνατός σου η ζωή μου".

***

Παιγνίδι είναι το απαραίτητο περιττό, που ξεφεύγει σκόπιμα από οποιοδήποτε σκοπό και δημιουργεί έξω από τις ανταλλακτικές αξίες του τύπου "τι κερδίζεις;" του εκμεταλλευτικού συστήματος. Σε αυτή τη διαδικασία, περιλαμβάνεται από το ελεύθερο - χωρίς σφυρίχτρα αθλητικό παιχνίδι - μέχρι το εξωσχολικό διάβασμα, που σχεδόν διώκεται με το σύγχρονο σύστημα παιδείας. Πρόκειται για τη διαδικασία που στερεότυπα ο ενήλικας τη λέει "γέμισμα μπαταρίας" και, όμως, η σημερινή κυβέρνηση παριστάνει πως δεν την καταλαβαίνει σαν ανάγκη για τα μικρά παιδιά και τους νέους. Σε άλλες πιο καθυστερημένες περιόδους της αρχής της ιστορίας, επειδή οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να κατανοήσουν την ανάγκη μιας τέτοιας διαδικασίας για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, τους την επέβαλαν μέσω της θρησκείας ...με το ζόρι και φτιάχτηκαν οι υποχρεωτικές αργίες. Αργότερα, φυσικά, η εργατική τάξη με τους αγώνες της "πόντο - πόντο" διεύρυνε τα περιθώρια. Τώρα, τα σύγχρονα παιδιά στερούνται ακόμα και αυτής της πλέον στοιχειώδους "περιττής" - αναγκαίας διαδικασίας ανάπτυξης της προσωπικότητας.

***

Αυτές οι κοινοτοπίες είναι πολύ γνωστές στους ιθύνοντες, που, όμως, σχεδιάζουν αντικειμενικά σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση τα προγράμματα, όπου πακετάρουν τη μελλοντική εργατική τάξη στα μέτρα τους. Τα σχέδιά τους για την παιδεία σφραγίζονται από την απανθρωπιά, που διαχέεται στις διάφορες "Λευκές Βίβλους" και άλλα προγράμματα για την τύχη της ζωής όλων των εργαζομένων.

Τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά δεν είναι καθόλου κερδοφόρα στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Γι' αυτό εκείνος που νιώθει την ανάγκη τους δεν μπορεί να τα περιμένει με σταυρωμένα χέρια. Δεν πρόκειται ποτέ να έρθουν χάρισμα από κανέναν. Ο δρόμος για την κατάκτησή τους ξεκινά από την αμφισβήτηση εκείνων που "σχεδιάζουν πριν από μας" και ανοίγει μετά με το διαρκή συλλογικό αγώνα. Πρόκειται για επιλογή, αληθινά ελεύθερη, που κρατάει ολόκληρη τη ζωή...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Δε χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις και πολύπλοκες στατιστικές για να βρούμε ότι τα σημερινά παιδιά της προεφηβικής ακόμα ηλικίας (στην εφηβεία ίσως δεν προλαβαίνουν να φτάσουν ποτέ...) είναι από τους πιο σκληρά και απάνθρωπα εργαζόμενους. Τα εξάωρα του σχολείου, τα τρίωρα των φροντιστηρίων, οι ξένες γλώσσες, τα μουσικά όργανα, οι ώρες μελέτης, οι μετακινήσεις και τόσα άλλα, ρουφάνε καθημερινά κάθε πνοή ελευθερίας και ξεγνοιασιάς, απαραίτητης, κατά τ' άλλα, για την ανάπτυξη της ευφυίας, της κρίσης, της φαντασίας της ολοκληρωμένης προσωπικότητας

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΙΤΖΑΝΗ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΟΤΕ
Συσπείρωση και αντίσταση

- Τι είναι η "Επιτροπή Αγώνα για τη Σωτηρία του ΟΤΕ". Γιατί προχωρήσατε στη δημιουργία της;

- Είναι "τέκνο της ανάγκης" και της θέλησης πολλών εργαζομένων στον ΟΤΕ να μην είναι θεατές στην κυβερνητική λαίλαπα που έχει εξαπολυθεί ενάντια στις δημόσιες επιχειρήσεις, στον ΟΤΕ και στα εργασιακά μας δικαιώματα. Είναι μια μορφή συσπείρωσης και αντίστασης των εργαζομένων, μπροστά στον κίνδυνο ολοκληρωτικού αφοπλισμού και παράδοσής τους, τη στιγμή που ο ΟΤΕ βάλλεται πανταχόθεν, που κομμάτι κομμάτι παραδίνεται στα ιδιωτικά συμφέροντα και τα εργατικά μας δικαιώματα "θυσιάζονται" προς τέρψη του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα, είναι και μια πρωτοβουλία για να ξεπεραστεί το τείχος του συμβιβασμού που έχει σηκώσει η πλειοψηφία της ΟΜΕ - ΟΤΕ, η οποία ούτε θέλει ούτε μπορεί να οργανώσει την αντίσταση των εργαζομένων. Απεναντίας, πλήρως συμβιβασμένη, κάνει ό,τι μπορεί για να περάσει η πολιτική της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Αυτό ακριβώς το κενό έρχεται να καλύψει η συγκρότηση της "Επιτροπής". Να αποτελέσει έναν ισχυρό πόλο συσπείρωσης, έναν μετερίζι καθημερινής δράσης, ενάντια στην ανίερη συμμαχία, κυβέρνησης, εργοδοσίας, χρηματιστηριακού κεφαλαίου και των μνηστήρων που λυμαίνονται ποικιλοτρόπως τον ΟΤΕ. Η Επιτροπή Αγώνα δεν έχει σκοπό ν' αποτελέσει ένα νέο συνδικάτο ή παράταξη, αλλά να συσπειρώσει όλες εκείνες τις δυνάμεις που διαθέτουν τα ψυχικά και ταξικά αποθέματα για να εναντιωθούν στην καταστροφική πορεία που έχουν επιλέξει για τον ΟΤΕ. Εμείς κόντρα στο ρεύμα των καιρών, στο δίλημμα υποταγή και διάλυση του ΟΤΕ ή αντίσταση, διαλέξαμε το δεύτερο.

- Ποιοι είναι οι στόχοι δράσης της "Επιτροπής";

- Εμείς όλοι που πήραμε την πρωτοβουλία, συμφωνούμε και καλούμε και όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα πού ανήκουν πολιτικά ή συνδικαλιστικά, να μην επιτρέψουμε την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού. Να μην αφήσουμε αυτή τη μεγάλη και κερδοφόρα επιχείρηση να παραδοθεί στον "στρατηγικό επενδυτή" που της προξενεύει η κυβέρνηση. Να περιφρουρήσουμε τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, διεκδικώντας τη λύση των προβλημάτων του ΤΑΠ - ΟΤΕ και αρνούμενοι να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα της κρίσης και της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ. Λέμε όχι στην παράδοση των αποθεματικών των ταμείων μας και κύρια του Ταμείου Αρωγής και Επικουρίας στην κυβέρνηση και στους χρηματοοικονομικούς φορείς, όπως σχεδιάζει. Δεν αποδεχόμαστε το νόμο για τις εργασιακές σχέσεις που ψήφισε το καλοκαίρι η κυβέρνηση και ότι αυτός συνεπάγεται για τις καταχτήσεις μας.

- Ποιες πρωτοβουλίες προτίθεστε να πάρετε, τι πρόγραμμα έχετε για τις επόμενες μέρες;

- Ξεκινήσαμε ήδη ένα 15νθήμερο πρόγραμμα ενημέρωσης των εργαζομένων του Οργανισμού. Χτες απευθυνθήκαμε στους υπαλλήλους των υπηρεσιών του διοικητικού μεγάρου στο Μαρούσι. Τους καλέσαμε όλους, ανεξάρτητα από το χώρο που ανήκε ή ανήκει πολιτικά ή παραταξιακά, να συσπειρωθεί μαζί μας και να παλέψουμε πριν είναι αργά. Οι πρώτες αντιδράσεις μάς κάνουν αισιόδοξους και αυτό γιατί η συντριπτική πλειοψηφία καταλαβαίνει ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Τις επόμενες μέρες θα περάσουμε να συζητήσουμε με τους συναδέλφους και να τους καλέσουμε να δημιουργήσουν επιτροπές σε κάθε κτίριο.

Πιστεύουμε ότι η συμμετοχή τους, στην πρώτη μας ανοιχτή συγκέντρωση που προγραμματίζουμε για τις 17 του Δεκέμβρη, θα είναι μόνο η αρχή. Θα είναι ταυτόχρονα μια απάντηση σε όλους εκείνους που θεωρούν ότι επειδή διαθέτουν κάποιες πλειοψηφίες στα συνδικαλιστικά όργανα, θα παραδώσουν τους εργαζόμενους βορά στο μεγάλο κεφάλαιο και στην κυβερνητική πολιτική.

Γ. ΖΑΧ.

ΜΕΣΑ στις πολλές του δραστηριότητες ο κ. Χριστόδουλος έχει αναλάβει να ξαναγράψει την ελληνική ιστορία κατά πώς του αρέσει... (σελίδα 6).

ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ η αντιπαράθεση Ισραηλινών και Παλαιστινίων για μια σειρά ζητήματα με αιχμή του δόρατος την αποφυλάκιση των Παλαιστινίων κρατουμένων και το μέλλον της Ιερουσαλήμ, ενώ δεν έχει, καν, ολοκληρωθεί η εφαρμογή της ενδιάμεσης "συμφωνίας" του Μέριλαντ (σελίδα 14).

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Μακεδονίας - Θράκης απουσίαζε χτες από τη Θεσσαλονίκη και δεν ήταν στο υπουργείο για να παραλάβει το ψήφισμα των συγκεντρωμένων απεργών νοσοκομειακών γιατρών, που είχαν πολιορκήσει το υπουργείο το μεσημέρι της πρώτης μέρας της 48ωρης απεργίας της ΕΝΙΘ (σελίδα 15).

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ αλλεπάλληλων σκανδάλων προσλαμβάνει η όζουσα υπόθεση της ιδιωτικοποίησης των Καταστημάτων Αφορολογήτων Ειδών, καθώς η κυβέρνηση, κάτω από το βάρος των δυσμενών γι' αυτήν εξελίξεων, αναγκάστηκε χτες να προχωρήσει σε ακύρωση του διαγωνισμού πώλησης, ενώ αμέσως μετά ανακοίνωσε και νέα - τρίτη κατά σειρά - προσπάθεια ιδιωτικοποίησης (σελίδα 17).

ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ περίπου Τσιγγάνοι, που εκδιωγμένοι από τον Εύοσμο βρήκαν καταφύγιο στην κοίτη του Γαλλικού ποταμού, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, ζουν καθημερινά με τον εφιάλτη μη φουσκώσει το ποτάμι... (σελίδα 36).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ