Διευρύνεται η εξάρτηση του συνόλου των ελληνικών τραπεζών από διεθνή τραπεζικά κεφάλαια, ενώ την ίδια στιγμή αρμόδιοι παράγοντες αφήνουν ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο για την εικόνα που θα παρουσιάζει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μετά από λίγα χρόνια. Η προοπτική αυτή έρχεται για άλλη μια φορά στο προσκήνιο, με αφορμή τις αντιδράσεις που προκάλεσε στην αγορά τις τελευταίες μέρες η εξαγορά του 37,3% του μετοχικού κεφαλαίου της Xios Bank από τον όμιλο της Τράπεζας Πειραιώς.

Στελέχη της τραπεζικής αγοράς επισημαίνουν ότι κινήσεις όπως η παραπάνω αποτελούν επιμέρους επεισόδια στην προοπτική να πάρει "σάρκα και οστά" η συνολικότερη αναδιάρθρωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και η διαμόρφωση ισχυρών τραπεζικών ομίλων ενόψει της ΟΝΕ, τάση που άρχισε να εκδηλώνεται εδώ και ένα περίπου χρόνο. Οι ίδιοι παράγοντες σημειώνουν ότι αναμένεται διεύρυνση και ένταση τέτοιων κινήσεων στο επόμενο διάστημα, στην προοπτική της δημιουργίας ελάχιστων τραπεζικών ομίλων που θα ελέγχουν το σύνολο της τραπεζικής αγοράς, εκτιμώντας ωστόσο ότι η εικόνα αυτή θα αποκρυσταλλωθεί στη χώρα μας μετά το πέρας της τρέχουσας δεκαετίας. Στο μεταξύ διάστημα και μέχρι να διαμορφωθούν πιο οριστικά οι συμμαχίες και συνεργασίες, εκτιμάται ότι οι διάφορες κινήσεις θα αφορούν περισσότερο τη δημιουργία ομίλων που θα κατέχουν μερίδια αγοράς της τάξης του 5%-6% στον ελληνικό τραπεζικό χώρο, επικεντρώνοντας στην προσφορά εξειδικευμένων προϊόντων, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις νέες συνθήκες ανταγωνισμού που θα δημιουργηθούν.

Ενόψει των αλλαγών που θα επέλθουν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα τα επόμενα χρόνια και συνεπικουρούμενες από την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων που προωθεί στον τομέα αυτό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι ισχυρές - για τα ελληνικά δεδομένα - τράπεζες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, σχεδιάζουν και προωθούν ποικίλες μορφές συνεργασίας και - ουσιαστικά - εξάρτησης με ξένα τραπεζικά κεφάλαια. Σημείο αιχμής για την προώθηση και την ευόδωση τέτοιων συνεργασιών - που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα εικόνα της ελληνικής τραπεζικής αγοράς - αποτελεί η προωθούμενη για δεύτερη φορά πώληση της Ιονικής Τράπεζας, αλλά και τα σενάρια μερικής ιδιωτικοποίησης της Εμπορικής Τράπεζας στο μέλλον, που άρχισαν να ξανακάνουν δειλά την εμφάνισή τους τις τελευταίες μέρες. Αρμόδια επί του θέματος στελέχη δεν αποκλείουν, εάν και εφόσον οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης της Ιονικής ολοκληρωθούν, να ακολουθήσουν ανάλογες διαδικασίες διάθεσης ενός μικρού πακέτου μετοχών ή του μάνατζμεντ της Εμπορικής σε ιδιωτικές τράπεζες. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ανάλογα σενάρια, που διέρρευσαν σε χαμηλούς τόνους από κυβερνητικούς παράγοντες στο παρελθόν για το μέλλον του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Εμπορικής, μπήκαν στα "συρτάρια" των υπουργικών γραφείων, μπροστά στο ενδεχόμενο δημιουργίας κοινού μετώπου των εργαζομένων της τράπεζας με τους εργαζόμενους της Ιονικής, οι οποίοι ως γνωστόν αντέδρασαν δυναμικά στην εξαγγελθείσα από την κυβέρνηση ιδιωτικοποίηση της τράπεζας.

Στο φόντο των παραπάνω σεναρίων έχουν αρχίσει εδώ και μήνες να δρομολογούνται κινήσεις συνεργασίας μεταξύ ομίλων που δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά και ξένων τραπεζικών ομίλων. Στα πλαίσια αυτά αναθερμάνθηκαν, τις προηγούμενες μέρες, σενάρια επικείμενης συνεργασίας μεταξύ του ομίλου της Eurobank και της γερμανικής Deutsche Bank, τα οποία είχαν δει το "φως" της δημοσιότητας από το περασμένο καλοκαίρι. Το σενάριο τώρα κάνει λόγο για επικείμενη συμμετοχή της γερμανικής τράπεζας με ποσοστό 10% στο μετοχικό κεφάλαιο της Eurobank (του ομίλου Λάτση). Να θυμίσουμε ότι ανάλογα σενάρια συνεργασίας είχαν έρθει στην επιφάνεια παλαιότερα και αφορούσαν την εν λόγω γερμανική τράπεζα, καθώς και την επίσης γερμανική Dresder Bank με την Τράπεζα Εργασίας (η οποία πλέον ελέγχεται από τον όμιλο Λάτση), με στόχο τη διεκδίκηση της Ιονικής. Η εκτίμηση πάντως ότι στο στόχαστρο ενδεχόμενης συμμαχίας μεταξύ της Deutsche Bank και της Eurobank αναμένεται να τεθεί - πέρα από την Ιονική - και η Εμπορική Τράπεζα, έχει τις ρίζες της σε κινήσεις που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν. Η εν λόγω γερμανική τράπεζα ήδη από τις αρχές του τρέχοντος έτους - όπως είχε γράψει σχετικά ο "Ρ" - είχε βολιδοσκοπήσει την κατάσταση για το μέλλον της Εμπορικής, σε επαφές που επιδίωξε και πραγματοποίησε τότε με τη διοίκηση της τράπεζας.

Των διεργασιών πάντως που συντελούνται τις τελευταίες μέρες με τη γερμανική τράπεζα, προηγήθηκε σειρά κινήσεων της Eurobank στον ελληνικό τραπεζικό χώρο, οι οποίες κατέληξαν στην εξαγορά της Τράπεζας Αθηνών τον περασμένο Ιούνη, στην εξαγορά της Τράπεζας Κρήτης λίγο αργότερα και στην εξαγορά μέσω Χρηματιστηρίου του πακέτου μετοχών της οικογένειας Ευφραίμογλου στην Τράπεζα Εργασίας τον περασμένο Ιούλη.

Ανάλογα βήματα συνεργασίας με ελληνικά και ξένα κεφάλαια έχει ήδη κινήσει ως γνωστόν και ο όμιλος της Τράπεζας Πειραιώς (του Μ. Σάλλα), ο οποίος πρόσφατα απέκτησε και τον έλεγχο της Xios Bank (του Β. Βαρδινογιάννη). Ο όμιλος της Τράπεζας Πειραιώς είχε διευρυνθεί ήδη με την εξαγορά διαφόρων εταιριών του χρηματοπιστωτικού τομέα, όπως την Τράπεζα Μακεδονίας - Θράκης και τις θυγατρικές της, την "Chase" στην Ελλάδα και την "Credit Lyonnais", η οποία μετονομάστηκε και μετεξελίχθηκε στην "Πειραιώς Prime Bank", τη "Σίγμα ΑΧΕ" κτλ. Επιπλέον, κατά το τρέχον διάστημα προωθείται συνεργασία και αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος του χρόνου με την ασφαλιστική εταιρία "Allianz", για την ίδρυση κοινής εταιρίας "Πειραιώς - Allianz" που θα προσφέρει νέα τραπεζοασφαλιστικά προϊόντα. Μέχρι το τέλος του έτους αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί και η συνεργασία με το μεγάλο αμερικανικό όμιλο εταιριών "Zilkha", με την ίδρυση της "Πειραιώς Venture Capital".

Η Τράπεζα Πίστεως, ο έτερος μεγάλος όμιλος που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον στην υπόθεση της ιδιωτικοποίησης της Ιονικής, φαίνεται να κρατά προς το παρόν "κλειστά τα χαρτιά της" σχετικά με τις κινήσεις που θα δώσουν το δικό της στίγμα στη νέα διαμορφούμενη εικόνα στην ελληνική τραπεζική αγορά. Τις τελευταίες μέρες πάντως, αμέσως μετά την εξαγορά της Xios Bank από την Τράπεζα Πειραιώς, φήμες έκαναν λόγο για κινήσεις της Τράπεζας Πίστεως στο εξωτερικό, προκειμένου να διερευνήσει τη δυνατότητα στρατηγικής συνεργασίας με ξένο τραπεζικό όμιλο.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ

Παρά τα όσα γράφονται τις τελευταίες μέρες, με αφορμή το "γάμο" της Τράπεζας Πειραιώς με τη ΧΙΟΣ ΜΠΑΝΚ, και τη δημιουργία μεγάλων τραπεζικών συγκροτημάτων που ήδη εμφανίστηκαν στη χώρα μας, τα στοιχεία επιβεβαιώνουν, με τον καλύτερο τρόπο, τις διαπιστώσεις που ο "Ρ" έκανε στο φύλλο της προηγούμενης Τρίτης. Οτι δηλαδή, οι αγοραπωλησίες και οι συγχωνεύσεις τραπεζών, που έχουν γίνει μέχρι στιγμής, αποτελούν "ενδιάμεσες διεργασίες για το οριστικό ξαναμοίρασμα της πίτας στον τραπεζικό τομέα, τον τομέα δηλαδή, όπου βρίσκονται συσσωρευμένα τα περισσότερα κεφάλαια".

Μήλον της Εριδος σ' αυτή τη φάση φαίνεται να αποτελεί η Ιονική Τράπεζα. Η τράπεζα, που από κοινού με τη μητρική της Εμπορική εξακολουθεί να είναι ο δεύτερος ισχυρότερος, μετά την Εθνική, τραπεζικός οργανισμός στη χώρα, κάτι που, ωστόσο, δε συμβαδίζει με τα κυβερνητικά σχέδια και την ΟΝΕ που απαιτούν και παίρνουν κάθε μέτρο για την ποικιλόμορφη ενίσχυση των ιδιωτικών τραπεζικών συγκροτημάτων. Η διακηρυγμένη εμμονή της κυβέρνησης να προχωρήσει στη μεταβίβασή της Ιονικής σε ιδιώτες τραπεζίτες και οι αλλαγές που την τελευταία χρονιά έχουν γίνει στην τραπεζική αγορά, δείχνουν ότι όποιος ελληνικός όμιλος - μόνος του ή σε συνεργασία με κάποια ξένη τράπεζα - κατορθώσει να βάλει στο χέρι την Ιονική Τράπεζα, αυτόματα θα αναρριχηθεί στη δεύτερη, από άποψη ισχύος, θέση των τραπεζών. Τα στοιχεία στους σχετικούς πίνακες, που αφορούν το μερίδιο αγοράς, της κάθε τράπεζας, με βάση το σύνολο του ενεργητικού τους το 1995 και το 1997 είναι αποκαλυπτικά.

Η πρόσφατη συναλλαγή Σάλλα - Βαρδινογιάννη - πέραν του ίδιου του γεγονότος της συγχώνευσης τραπεζικών κεφαλαίων, που από μόνη της κινείται στην κατεύθυνση που ευνοεί την υλοποίηση των σχεδίων του τραπεζικού κεφαλαίου - φαίνεται να ήταν απαραίτητη και στους δύο για διαφορετικούς, ενδεχόμενα λόγους. Για τον μεν πρώτο, προκειμένου η Τράπεζα Πειραιώς να αποκτήσει το οριακό μερίδιο του 0,8% που είχε η ΧΙΟΣ και μαζί με την ενίσχυση της κεφαλαιακής δομής της Τράπεζάς του, ενδεχόμενο "χτύπημα" και απόκτηση της Ιονικής να φέρει τον όμιλο που διοικεί μπροστά και από την Τράπεζα Πίστεως που αδιαφιλονίκητα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη δεύτερη - και μακρά της τρίτης - θέση στον τραπεζικό χάρτη. Για το δεύτερο η συναλλαγή δε φαίνεται να είναι άσχετη με την εμπλοκή του σε δικαστικές περιπέτειες με το συνεταίρο του, τη Σαουδαραβική ARAMCO, η οποία διεκδικεί κάποιες δεκάδες δισεκατομμύρια από το γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία. Μια εμπλοκή που ήρθε να προστεθεί στις εσωοικογενειακές διενέξεις στην οικογένεια των Βαρδινογιάννηδων και η οποία, κοντά σε όλα τα άλλα, συνοδεύεται - για εύλογους λόγους - και με συνεχείς αλλαγές στα περιουσιακά στοιχεία του Β. Βαρδινογιάννη.

Ανεξάρτητα από τις εξελίξεις που υπάρχουν στα μεριά της τραπεζικής αγοράς και το πώς αυτά θα διαμορφωθούν στο επόμενο διάστημα, εκείνο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η κυβερνητική πολιτική που ακολουθήθηκε όλα τα τελευταία χρόνια. Σε μια περίοδο που η τάση στο χώρο των τραπεζών, όπως άλλωστε και στους άλλους κλάδους, είναι οι προσπάθειες συνενώσεων, συγχωνεύσεων και εξαγορών, προκειμένου ν' αντιμετωπιστούν οι νέες συνθήκες αδυσώπητου ανταγωνισμού, οι κυβερνώντες έχουν επιλέξει τον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Ετσι κρατικοί τραπεζικοί όμιλοι που μέχρι πρόσφατα είχαν στους κόλπους τους μικρότερες τράπεζες με τη μορφή των θυγατρικών εταιριών "σαλαμοποιήθηκαν". Οι μικρότερες αυτές τράπεζες είναι που μέχρι στιγμής έχουν μπει στο στόχαστρο των ιδιωτικών τραπεζών και μέσω της απόκτησης αυτών αποκτούν την κεφαλαιακή ισχύ για τη διεκδίκηση της Ιονικής σήμερα και - σαφώς - της Εμπορικής αργότερα, ώστε να εξασφαλίσουν την πλήρη κυριαρχία τους στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Ενδεικτικό από αυτή την άποψη είναι ότι το ξεπούλημα της Τράπεζας Πειραιώς από τον όμιλο της Εμπορικής στις αρχές της δεκαετίας αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία του ομίλου που διευθύνει σήμερα ο Μ. Σάλλας, γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από την προηγούμενη δεκαετία. Από εκεί και πέρα γνωστή ήταν η τύχη και της Τράπεζας Αθηνών, και της Τράπεζας Κρήτης, και της Μακεδονίας - Θράκης Τράπεζας και της Τράπεζας Κεντρικής Ελλάδας. Ολες, πλην της Κεντρικής Ελλάδας, "μοιράστηκαν" ανάμεσα στον όμιλο του Λάτση και της Πειραιώς, οι οποίοι κατέχοντας σήμερα μερίδια αγοράς 8,4% και 3,9% αντίστοιχα στην πραγματικότητα απέκτησαν δύναμη να υπαγορεύουν τους όρους τους και να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεργασίες του τραπεζικού συστήματος. Μια δύναμη που τους πρόσφερε η πολιτική της πλήρους υποταγής στη λογική που θέλει, το κοινωνικό σύνολο, μέσω των αποφάσεων που παίρνονται σε πολιτικό επίπεδο, να πληρώνει όλο και ακριβότερα την υπόθεση της ανασυγκρότησης του καπιταλισμού και της πολυσχιδούς ενίσχυσης του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείχνουν πάντα, αλλά ιδιαίτερα αυτές τις μέρες, οι συναλλασσόμενοι με τις τράπεζες, αφού οι τραπεζίτες ξεχύθηκαν σαν τα κοράκια στην αγορά πουλώντας, τα καθιερωμένα πλέον "εορτοδάνεια". Προσωπικά, δηλαδή, τραπεζικά δάνεια που με αφορμή τις επικείμενες γιορτές τα "προσφέρουν" στους ενδιαφερόμενους με χαμηλότερα, υποτίθεται, επιτόκια από αυτά που ισχύουν στις ίδιες τράπεζες τον υπόλοιπο καιρό. Στην πραγματικότητα οι τραπεζίτες έρχονται να εκμεταλλευτούν με τον πλέον επαχθή τρόπο τις αυξανόμενες ανάγκες, που έχουν ιδιαίτερα αυτές τις μέρες, οι οικογένειες των εργαζομένων. Ανάγκες οι οποίες με όλο και μεγαλύτερη δυσκολία καλύπτονται, αφού οι επιπτώσεις της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής είναι τέτοιες για κάθε εργατικό νοικοκυριό, που η κατάσταση χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο. Πολύ περισσότερο που στο αμέσως επόμενο διάστημα, ενδεχόμενα και μέσα στο επόμενο δεκαήμερο, αναμένεται νέα γενική πτώση των επιτοκίων, ενώ όσοι θα έχουν ήδη πάρει προσωπικό δάνειο θα το εξοφλήσουν με τα υψηλά επιτόκια που ισχύουν σήμερα.

Παρά το γεγονός ότι τα λεγόμενα "εορτοδάνεια" δίνονται με κάπως μειωμένα επιτόκια, σε κάθε περίπτωση εξακολουθούν και είναι τοκογλυφικά. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστούν επιτόκια που είναι υπερδιπλάσια από τα αντίστοιχα επιτόκια καταθέσεων των ίδιων τραπεζών. Ανάμεσα σε άλλες τράπεζες μέχρι στιγμής τη χορήγηση τέτοιων δανείων έχουν ανακοινώσει ότι δίνουν για περίοδο από 12 μέχρι 36 μήνες (σε παρένθεση το επιτόκιο χωρίς τις επιβαρύνσεις) η Τράπεζα Αττικής (18,8%), η Γενική Τράπεζα (17,3%), η Ιονική (16%).

Η εκταμίευση των ποσών αυτών των δανείων είναι σχετικά εύκολη, ενώ χαμηλές φαντάζουν και οι τοκοχρεολυτικές δόσεις. Εκεί που δύσκολα βγάζει κανείς άκρη είναι τι πραγματικά επιτόκια ισχύουν για κάθε τράπεζα. Αυτό οφείλεται κύρια στο γεγονός ότι είτε όταν αναφέρεται το επιτόκιο, είτε όταν διαφημίζεται η τοκοχρεολυτική δόση, ο ενδιαφερόμενος δε γνωρίζει αν σ' αυτά συμπεριλαμβάνεται και ο Ειδικός Φόρος Τραπεζικών Εργασιών (1,2% επί των τόκων) και άλλες επιβαρύνσεις που μπορεί να βάζει το κάθε τραπεζικό ίδρυμα.Ο "Ρ", για την καλύτερη παρακολούθηση των επιτοκίων που οι διάφορες τράπεζες ανακοινώνουν, δημοσιεύει πίνακα με τις δόσεις που αντιστοιχούν σε διάφορα επιτόκια από 15 μέχρι και 30%, και για δάνεια ύψους 100.000 δραχμών. Οι τοκοχρεολυτικές δόσεις που αναφέρονται στην κάθε περίπτωση μπορούν να πολλαπλασιαστούν με τον αριθμό των εκατοντάδων χιλιάδων του κάθε δανείου, ώστε να βρεθεί η ανάλογη δόση. Για παράδειγμα, για δάνειο 700.000δρχ. οι αναφερόμενες δόσεις πρέπει να πολλαπλασιαστούν με το 7, ή για δάνειο 950.000 δραχμών με τον αριθμό 9,5 κ.ο.κ.

Μεγάλη παγίδα αποδεικνύονται για τους ενδιαφερόμενους οι συμπληρωματικές "προσφορές" ορισμένων τραπεζών, αφού μια προσεκτικότερη ανάλυση δείχνει ότι στην πραγματικότητα υπάρχει θέμα... συμπληρωματικής κλοπής, την οποία επιχειρούν οι τραπεζίτες, ποντάροντας σε προτάσεις που από πρώτη ματιά φαίνονται δελεαστικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων "προσφορών" είναι οι περιπτώσεις που η εξόφληση του δανείου αρχίζει μετά από κάποιους μήνες. Σ' αυτές τις περιπτώσεις η λεγόμενη... "περίοδος χάριτος", δουλεύει διπλά υπέρ των κερδών της τράπεζας, αφού με τη λήξη της κεφαλαιοποιούνται οι τόκοι, που θα έπρεπε κανονικά να έχουν πληρωθεί. Τέτοια δάνεια χορηγούν σχεδόν όλες οι τράπεζες στη διάρκεια του χρόνου, ενώ για την περίοδο των εορτών τέτοιο δάνειο χορηγεί η Τράπεζα Αττικής.

Στις περιπτώσεις όλων αυτών των δανείων το τελικό επιτόκιο, με το οποίο συναλλάσσεται ο πελάτης ξεπερνά ακόμα και το 25% και 30%. Του λόγου το αληθές το επιβεβαιώνει και η ανακοίνωση της Τράπεζας Αττικής, όπου αναφέρει πως με εξάμηνη χαριστική περίοδο για διετές δάνειο 1.000.000 δραχμών και με επιτόκιο 18,8%, ο ενδιαφερόμενος πρέπει να πληρώνει δόση 56.000 δραχμών το μήνα! Δηλαδή, θα οφείλει να επιστρέψει στην τράπεζα συνολικά 1.344.000 δραχμές. Εκείνο που βεβαίως - για προφανείς λόγους - δε λέει η διοίκηση της Τράπεζας είναι ότι αν δεν υπήρχε το περιβόητο εξάμηνο που υποτίθεται πως χαρίζει στον πελάτη της, η δόση θα ήταν περί τις 50.000 δραχμές και η τράπεζα θα εισέπραττε μόνο 1.200.000! Ετσι, στην πραγματικότητα με βάση τις 24 τοκοχρεολυτικές δόσεις που θα πληρώσει ο εν λόγω πελάτης, το επιτόκιο - είτε το λέει, είτε όχι η Τράπεζα Αττικής - αγγίζει το αστρονομικό ποσοστό του 30%!

Το βέβαιο είναι ότι κανείς από τους εργαζόμενους δεν μπορεί να βγει κερδισμένος από οποιαδήποτε συναλλαγή του με τις τράπεζες. Είτε καταθέτοντας τον οβολό του υπό τη μορφή αποταμιεύσεων, είτε ζητώντας κάποιο δάνειο. Σε περίπτωση όμως που κάποιος αναγκαστεί τελικά να προσφύγει στον τραπεζικό δανεισμό, τότε καλό είναι πριν καταλήξει να βάλει την υπογραφή του κάτω από οποιαδήποτε συμφωνία, να γνωρίζει με ακρίβεια τους όρους της κάθε τράπεζας και τον τρόπο εξόφλησης των δανείων.

Κ.

Αυξάνονται και πληθύνονται οι πιέσεις προς τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, να προχωρήσει σε μείωση των επιτοκίων "παρέμβασης", που θα αποτελέσουν το "πράσινο" για τη μείωση τόσο των επιτοκίων χορηγήσεων όσο και καταθέσεων. Θεωρείται μάλιστα πολύ πιθανόν, η μείωση των επιτοκίων να ανακοινωθεί από τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας μέσα στην ερχόμενη βδομάδα.

Μεταξύ των πιέσεων, που δέχεται η Τράπεζα της Ελλάδας, είναι και:

• Οι μειώσεις επιτοκίων των ρέπος στο 3% που αποφάσισαν οι κεντρικοί τραπεζίτες 11 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης της ζώνης του "ευρώ", θεωρείται δείγμα γραφής για τη νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από την 1η Γενάρη 1999.
• Η μείωση των επιτοκίων που είχε προηγηθεί (δύο φορές το τελευταίο δίμηνο) από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ.
• Τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χτες από το υπουργείο ΕΘνικής Οικονομίας, που δείχνουν ότι ο επίσημος ρυθμός πληθωρισμού στην Ελλάδα μειώθηκε το Νοέμβρη του 1998 στο 4,2% και ότι ενδέχεται ο Δεκέμβρης να κλείσει με ρυθμό πληθωρισμού 4%.

Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι πολύ πιθανό την ερχόμενη Τετάρτη, η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας να ανακοινώνει μειώσεις επιτοκίων παρέμβασης, που θα δώσουν το πράσινο στις τράπεζες να μειώσουν τα επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων από 1 μέχρι και 3 ποσοστιαίες μονάδες.