(Εφοδος για τη διαρπαγή τους)

Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ είναι πολύ ανησυχητικά τα όσα πρόσφατα δημοσιεύτηκαν για τη μεγάλη οικολογική καταστροφή - τη μεγαλύτερη που έχει γίνει στο Σαρωνικό από την εποχή της χούντας - και που ουσιαστικά θα εξαφανίσει ολόκληρη την παραλία από το Νέο Φάληρο μέχρι τη Βάρκιζα. Και ποιος ξέρει ίσως και πιο κάτω.

ΕΙΝΑΙ μια νέα έφοδος τσιμεντοποίησης που σχεδιάζεται σε βάρος όχι απλά μιας περιοχής αλλά ολόκληρου του λεκανοπεδίου και αυτό γιατί ο Σαρωνικός κι οι πολύπαθες από πολλά χρόνια ακρογιαλιές του είναι και λειτουργεί σαν θαλάσσιος πνεύμονας για ολόκληρη την Αττική και τα εκατομμύρια τους κατοίκους της.

ΜΕ τα στοιχεία, που έδωσε η συντονιστική επιτροπή διάσωσης της παραλίας του Σαρωνικού τεράστιες εκτάσεις πρόκειται να παραχωρηθούν σε ιδιώτες και σε εταιρίες πολυεθνικές, με στόχο φυσικά την τσιμεντοποίηση και την "τουριστική ανάπτυξη", ευνόητο πάντα, σε βάρος των κατοίκων της περιοχής αλλά και γενικότερα του λεκανοπεδίου.

ΔΕΝ είναι βέβαια κάτι που γίνεται πρώτη φορά ,αφού η περιοχή αυτή δέχεται συνεχή την καταστροφική αυτή έφοδο και την εκχώρηση στα ιδιωτικά ληστρικά συμφέροντα εδώ και πολλά χρόνια. Είναι κοντά σαράντα χρόνια, που εταιρίες και ξενοδοχεία άρπαξαν φιλέτα.

ΕΙΝΑΙ χαρακτηριστικό, πως με την πρώτη αυτή έφοδο του τσιμέντου στην παραλία του Σαρωνικού ξεπρόβαλαν οι πρώτες μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και εξαφανίστηκαν όλες εκείνες οι γραφικές παραλίες που σ' αυτές κατέφευγαν το καλοκαίρι οι κάτοικοι της Αθήνας για το θαλάσσιο μπάνιο και την αναψυχή τους.

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ακόμη να σημειωθεί πως όλα αυτά τα έργα που τότε έγιναν, έγινα με μοναδικό στόχο να εξυπηρετηθούν συμφέροντα επιχειρηματιών και ουσιαστικά χωρίς υποδομή, με αποτέλεσμα ύστερα από μισό κοντά αιώνα οι εγκληματικές εκείνες παραλείψεις κι οι αμαρτίες να πληρώνονται και σήμερα.

ΘΥΜΑΜΑΙ εκείνο το ρεπορτάζ για τα οξύτατα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τότε οι Δήμοι οι παράλιοι από το Νέο Φάληρο μέχρι τη Βάρκιζα. Ολούθε άκουγες την ίδια διαμαρτυρία για τη διαρπαγή και συνεχή εκχώρηση της δημόσιας γης σε ιδιώτες για να υψώσουν τα πρώτα τσιμεντένια μεγαθήρια. Και να φράξουν με προστατευτικά συρματοπλέγματα, τις βίλες της πλουτοκρατίας στ' ακρογιάλια εκεί που ο κοσμάκης μπορούσε να πλησιάσει τη θάλασσα.

ΕΙΔΑΜΕ τότε να προβάλλουν στο άψε - σβήσε ξενοδοχειακές μονάδες και τουριστικά συγκροτήματα, τα οποία είχαν βέβαια για καλλωπιστικά ολόγυρα γκαζόν και παρτέρια, αλλά δεν είχαν αποχέτευση και όλα πέφτανε στη θάλασσα αφού τα βυτιοφόρα, για να τους αδειάζουν τους βόθρους ανέβαζαν το κόστος της λειτουργίας τους.

ΤΩΡΑ βρισκόμαστε σε μια νέα έφοδο. Και σε καινούριο μοίρασμα της παραλίας από το χώρο του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας μέχρι τη Βάρκιζα. Είναι εξόρμηση ιδιωτών και πολυεθνικών. Και όλα με τις "ευλογίες" των Ολυμπιακών που ανοίγουν το δρόμο για μια σαρωτική άλωση της δημόσιας γης.

ΣΤΟ μεγάλο αυτό φαγοπότι εξορμούν, για να πάρει καθένας μερτικό μια σειρά πολύ γνωστά ονόματα, που καθένας διεκδικεί μερίδιο από το εκλεκτό "φιλέτο", που σερβίρεται στο τραπέζι και που η κυβέρνηση Σημίτη είναι έτοιμη να τους προσφέρει για να τσιμεντοποιηθεί κι η παράλια ζώνη, ο παράλιος πνεύμονας, που είναι τόσο απαραίτητος, αλλά και κρίσιμος για τη ζωή του Λεκανοπεδίου.

ΔΕΝ περνά μέρα που να μν μάθεις από την εφημερίδα για παρόμοια φαγοπότια, για "φιλέτα" που αρπάζουν οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές και καναλάρχες. Ολα δικά τους. Ο,τι ζητήσουν το παίρνουν. Ο Λαμπράκης έφαγε σχεδόν ολόκληρο το Πάρκο για το "Μέγαρό" του... Κι ο άλλος μεγαλοκαναλάρχης ο κ. Κυριακού έβαλε μπροστά παράνομα έργα και κατασκευές στο Πεδίο του Αρεως.

ΑΝΤΕ PORTAS,προ των πυλών, λοιπόν, μια πολυδιάστατη καταστροφή με ονοματισμένους όλους εκείνους, που χιμάνε να πάρουν μερτικό στο μοναδικό αυτό φιλέτο της παράλιας ζώνης του Σαρωνικού που καταγγέλλει η Συντονιστική Επιτροπή.

"ΠΟΛΙΟΡΚΕΙΤΑΙ από θαλάσσης η Αθήνα, η οποία σε λίγα χρόνια δε θα έχει πού να στρέψει το ρυτιδιασμένο πρόσωπό της για να πάρει μια ανάσα. Το θαλάσσιο μέτωπο της πρωτεύουσας απειλείται με πρωτοφανούς μεγέθους καταστροφή του παράκτιου και θαλάσσιου περιβάλλοντος από την παραχώρηση σε ιδιωτικά συμφέροντα μεγάλων εκτάσεων, είτε από τον ΕΟΤ, είτε χάριν των Ολυμπιακών και παραολυμπιακών εγκαταστάσεων... ".

ΕΤΣΙ, με τα παραπάνω, συνοψίζει το "Ποντίκι" "τα 8 κακά της... μοίρας της παραλιακής ζώνης... ". Ο Σαρωνικός είναι μια ζωτική φλέβα ζωής. Είναι η μεγάλη ανάσα μας που κινδυνεύουμε να τη χάσουμε ολότελα. Η υπεράσπισή της δεν είναι υπόθεση μόνο των παράκτιων... Είναι υπόθεση κι αγώνας ολόκληρης της Αττικής.

Ο αρχιεπίσκοπος έσπευσε να αντιδράσει. Μιλώντας σε εκπομπή του ΜΕGΑ θεώρησε άδικη και βιαστική την κριτική του ΚΚΕ. Είπε ακόμη, ότι δεν κρίνουμε το σύνολο των όσων λέει ή γράφει, αλλά ότι τον διαστρεβλώνουμε, απομονώνοντας λεξίδια από τα συνολικά κείμενά του, γεγονός που κάνει το άσπρο - μαύρο...

Η αντίδραση του Χριστόδουλου ένα πράγμα επιβεβαιώνει: Την ορθότητα της κριτικής του ΚΚΕ στις απόψεις, στους στόχους και στην τακτική του αρχιεπισκόπου. Μιλούν τα γεγονότα από μόνα τους γι' αυτή τη διαπίστωση. Τόσο η συνέντευξή του στο MEGA, όσο και μια σειρά τελευταίες παρεμβάσεις του, αυτό αποδείχνουν: Οτι οι τοποθετήσεις του συνιστούν ένα επικίνδυνο φαινόμενο, που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο από το γεγονός ότι ο αρχιεπίσκοπος ελίσσεται, παίρνοντας πίσω, στα λόγια και προσωρινά, όσα κρίνει ότι δημιουργούν αντιδράσεις. Γιατί η τακτική του "είπα - ξείπα", η τακτική του "ναι μεν, αλλά", όταν δεν προέρχεται από κάποιον τυχάρπαστο, αλλά προέρχεται από τον προκαθήμενο της εκκλησίας, υποκρύπτει σκοπιμότητα. Αποτελεί μέσον για την επίτευξη μη ομολογημένων στόχων. Και οι στόχοι που δεν ομολογούνται, ή που αφήνονται να αιωρούνται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, πρέπει να προκαλούν ανησυχία.

1.Ο αρχιεπίσκοπος ρίχνει στο βωμό της δημοφιλίας και της λαϊκής χειραγώγησης όλα - ή σχεδόν όλα - τα προβλήματα που ταλανίζουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Ο Χριστόδουλος γνωρίζει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα μιλώντας κάθε τόσο για την ανεργία, τα φακελάκια, τα ναρκωτικά, και άλλα παρόμοια. Αντίθετα, έχει μόνο να κερδίσει, τόσο ο ίδιος και η Εκκλησία, όσο και η προσπάθειά του να παίξει ρόλο υποδοχέα και εκτονωτήρα της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης.

Και συμβαίνουν αυτά, πρώτο, γιατί ο αρχιεπίσκοπος ουδέποτε θίγει τις πραγματικές και βαθιές αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα. Το να διαπιστώνει κανείς την ύπαρξη προβλημάτων που "βγάζουν μάτι", είναι απλώς ανώδυνο. Και το κάνουν όλοι. Το ζόρικο είναι να λες το "τις πταίει" για την ύπαρξή τους. Δεύτερο, γιατί ως λύση τους προτείνει (όποτε προτείνει) νεφελώδεις ή... θεόπεμπτες διεξόδους, που κρατούν το λαό στο σκοτάδι. Τρίτο, γιατί, θίγοντας επιδερμικά κάποια ζητήματα, κρύβει το κύριο: Την επιδίωξη της επίσημης Εκκλησίας να συμβάλει στην υλοποίηση βασικών πολιτικών επιλογών της άρχουσας τάξης. Για παράδειγμα, κρύβει το κύριο, όταν ασκεί κριτική στην ΕΕ, αφού έχει ως στόχο να εγκλωβιστούν στη λογική του "μονόδρομου" όλοι εκείνοι που αναπτύσσουν αντιΕΟΚικές διαθέσεις και αντιλαμβάνονται την πάλη κατά της ΕΕ, ή κατά βασικών επιλογών της, ως μονόδρομο για τα λαϊκά συμφέροντα.

2.Ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος δίνει το δικαίωμα σε κάθε αντικειμενικό άνθρωπο να επισημαίνει, ότι διαστρεβλώνει την ιστορία ή αποσιωπά γεγονότα, και ταυτόχρονα ότι αντιστρέφει τον αντιλαϊκό ρόλο προσώπων, κυρίως εκκλησιαστικών παραγόντων, προκειμένου να στηρίξει τη δήθεν φιλολαϊκή στάση της επίσημης εκκλησίας στην ιστορική διαδρομή.

Είναι χαρακτηριστικά, από την άποψη αυτή, τα όσα ανέφερε πρόσφατα για τους αρχιεπισκόπους Δαμασκηνό και Χρύσανθο. Ο μεν Χρύσανθος ήταν ο εκλεκτός ιεράρχης της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας, αλλά αρνήθηκε να ορκίσει τη γερμανόφιλη ελληνική κυβέρνηση, ο δε Δαμασκηνός δέχτηκε να την ορκίσει, αλλά δεν ήταν ο εκλεκτός της Μεταξικής δικτατορίας!

Τι έκανε, λοιπόν, ο Χριστόδουλος; Εξύμνησε και τους δύο! Ο κοινός παρονομαστής και των δύο, δηλαδή οι υπηρεσίες τους στον ντόπιο και ξένο φασισμό, δε θεωρούνται από τον Χριστόδουλο σοβαρά ζητήματα. Και όχι μόνο δε θεωρούνται, αλλά από τον ίδιο υμνείται ιδιαίτερα ο Δαμασκηνός, ο οποίος καλούσε το λαό να προσεύχεται και να περιμένει την απελευθέρωση και όχι να δρα, για να μη προκαλεί τον κατακτητή (!), όπως έλεγε.

3.Ο Χριστόδουλος υποστηρίζει ότι ο λόγος του είναι πατριωτικός και όχι εθνικιστικός, όπως τον αποκαλούν.

Βεβαίως, δεν έχει κάνει την παραμικρή νύξη για το γεγονός, ότι η "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ", η "ΤΗΛΕΤΩΡΑ", ο "ΣΤΟΧΟΣ", και άλλα Μέσα αυτής της ποιότητας, τον έχουν πάρει υπό την προστασία τους, από τότε που ήταν μητροπολίτης, ούτε διαχώρισε ποτέ τη θέση του απ' αυτά. (Δεν αναφερόμαστε στον... αλήστου μνήμης "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ" του γνωστού Σάββα Κωνσταντόπουλου, που του παραχωρούσε τις σελίδες του για να... κατακεραυνώνει ο Χριστόδουλος τον μαρξισμό)...

Αλλά το κύριο είναι το εξής: Οτι ο χαρακτηρισμός του ως εθνικιστή προέρχεται από αυτά ακριβώς που ο ίδιος λέει και όχι από εκείνα που ισχυρίζεται ότι του προσάπτουμε. Και μόνο το γεγονός ότι ταυτίζει την Ορθοδοξία με τον Ελληνισμό, τη στιγμή που υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι ορθόδοξοι, είναι αρκετά αποκαλυπτικό. Αλλά και οι τόσες αναφορές στη "Μεγάλη Ιδέα" (να πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά), στις αλησμόνητες και όχι χαμένες πατρίδες, η έπαρση για το ρόλο του ελληνικού πνεύματος, όπου ο Ελληνισμός κατατάσσεται σε θέση περιούσιου, αν όχι και θεόπνευστου, σε αντίθεση με τους άλλους μη... ευνοούμενους λαούς, αποδεικνύουν το πώς ο Χριστόδουλος εννοεί τον πατριωτισμό. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, κρίνοντας ότι πρέπει να προσέξει λίγο, αποφαίνεται ότι δεν εννοεί την αλλαγή συνόρων! Και ταυτόχρονα, μιλώντας για τον εθνικό ρόλο που έπαιξαν κατά καιρούς διάφοροι προκαθήμενοι της Εκκλησίας, εκτιμά ως πιθανό κάποιες στιγμές να φέρουν την Εκκλησία σε ρόλο εθνικού οδηγού!...

4.Στην κριτική που ασκείται στην Εκκλησία και στον αρχιεπίσκοπο, ο Χριστόδουλος αποδίδει αθεϊστικά κίνητρα! Το ίδιο έκανε με δηλώσεις του και ο μητροπολίτης Πειραιά Καλλίνικος. Και άλλοι.

Φανερός ο στόχος τους. Θέλουν να διαχωρίσουν το λαό με βάση τα θρησκευτικά πιστεύω. Να αναδείξουν αυτά τα πιστεύω σε κριτήριο για το "με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει". Αλλά και ν' αποδώσουν στους κομμουνιστές τακτικές που δεν τις έχουν, ώστε να γίνει καλύτερα η δουλιά του μαντρώματος των εργαζομένων που η επίσημη Εκκλησία επιχειρεί.

Και το κάνουν αυτό, αν και γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ ανύψωσε και ανυψώνει σε κριτήριο της λαϊκής ενότητας τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων και όχι τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός, με τις οποίες διαφωνεί, πλην όμως τις σέβεται. Σε αντίθεση με το Χριστόδουλο, που κατατάσσει στους "αντεθνικώς σκεπτόμενους" (!), όχι μόνο τους άθεους, αλλά και τον κάθε σχισματικό ή μη ορθόδοξο Ελληνα, ή αλλοδαπό εργαζόμενο.

Ερχεται σε αντίθεση, τόσο με τα εκατομμύρια των λαϊκών δυνάμεων, που συνενώθηκαν σε κοινούς συνδικαλιστικούς και πολιτικούς αγώνες, εδώ και 80 τουλάχιστον χρόνια, ανεξάρτητα από το αν λάτρευαν τον Θεό ή τον Μαμμωνά, όσο και με τους κατώτερους και ανώτερους κληρικούς, που αγωνίστηκαν μαζί με τους κομμουνιστές για την κοινωνική πρόοδο, μέσα σε κλίμα αλληλοσεβασμού των κοσμοθεωρητικών τους αντιλήψεων.

Γι' αυτό ακριβώς αποκτά πρόσθετα υποκριτικό χαρακτήρα η αναφορά του Χριστόδουλου στους Μητροπολίτες Αντώνιο και Ιωακείμ. Γιατί, αυτοί οι λεβεντόγεροι συμμετείχαν στη Βουλή του Βουνού μαζί με τα πρώτα στελέχη του ΚΚΕ. Δεν πήγαν - με βάση τα θρησκευτικά πιστεύω τους - να λιβανίζουν τον Δαμασκηνό...

***

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

Η αντίδραση του Χριστόδουλου ένα πράγμα επιβεβαιώνει: Την ορθότητα της κριτικής του ΚΚΕ στις απόψεις, στους στόχους και στην τακτική του αρχιεπισκόπου. Μιλούν τα γεγονότα από μόνα τους γι' αυτή τη διαπίστωση. Τόσο η συνέντευξή του στο MEGA, όσο και μια σειρά τελευταίες παρεμβάσεις του, αυτό αποδείχνουν: Οτι οι τοποθετήσεις του συνιστούν ένα επικίνδυνο φαινόμενο, που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο από το γεγονός ότι ο αρχιεπίσκοπος ελίσσεται, παίρνοντας πίσω, στα λόγια και προσωρινά, όσα κρίνει ότι δημιουργούν αντιδράσεις

Η κυβέρνηση Σημίτη ανακάλυψε, επιτέλους, την "κότα με τα χρυσά αυγά". Βρήκε την πηγή, από την οποία θα αντλήσει, μέχρι εξάντλησης, για να διασφαλίσει την ένταξη στην ΟΝΕ: Την κατακρεούργηση των κοινωνικών επιδομάτων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα!

Η πρόκληση ήταν μεγάλη για τους εκσυγχρονιστές και την αντιμετωπίζουν από την αρχή της κυβερνητικής θητείας τους. Πάνω από πέντε τρισεκατομμύρια το χρόνο πάνε "χαμένα" - κατά την άποψή τους - σε επιδόματα, προνόμια και επιχορηγήσεις σε διάφορες κοινωνικές κατηγορίες. Πολύ ακριβά κοστίζει το "κράτος πρόνοιας" - καμία σημασία δεν έχει ότι η Ελλάδα είναι τελευταία από τις χώρες της ΕΕ στις δαπάνες κοινωνικής προστασίας, καθ' ομολογία του ίδιου του πρωθυπουργού - και γι' αυτό έχουν αποφασίσει να μπει στον Προκρούστη της ΟΝΕ.

Ο ίδιος ο Κ. Σημίτης έχει καλλιεργήσει συστηματικά το έδαφος με τη γνωστή θεωρία της αντικατάστασης του λεγόμενου "κράτους - πρόνοιας" από το "δίχτυ ασφαλείας", που θα προστατεύει μόνο εκείνους που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ίδια την επιβίωσή τους, δηλαδή όσους βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της εξαθλίωσης, μόνο και μόνο για να μην "αποδημήσουν εις Κύριον".

Εχει πάρει, ήδη, χρήσιμα μαθήματα από τους ομοϊδεάτες του στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, Κλίντον και Μπλερ, που δε δίστασαν να περικόψουν στοιχειώδη βοηθήματα προς τους ανέργους, τις μητέρες, κ.ο.κ.

Κυρίως, όμως, ο Κ. Σημίτης εργάζεται με προοπτική, αλλά πάντα έχοντας κατά νου τις δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το περιβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας κρέμεται πάνω από το κεφάλι της χώρας, στην περίπτωση που τα ελλείμματα για οποιοδήποτε λόγο ξεπεράσουν το 3% του ΑΕΠ. Αρα, οι δαπάνες εκείνες που πρέπει να κοπούν δραστικά είναι αυτές που αποκαλούνται κοινωνικές δαπάνες. Και δεν πρέπει απλά να περικοπούν εφάπαξ, αλλά να συνεχίσουν να παραμένουν χαμηλές στον αιώνα τον άπαντα, όσο δηλαδή διαρκεί και το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Τα κυβερνητικά επιτελεία έχουν ήδη αναλάβει δράση. Μέχρι το τέλος του μήνα, η ειδική επιτροπή, που έχει διοριστεί από τον πρωθυπουργό για την "επανεκτίμηση των δαπανών κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα", θα παραδώσει την έκθεσή της στον Κ. Σημίτη. Η έκθεση αυτή θα αποτελέσει και τη βάση για τις "τομές" στο "σύστημα επιδομάτων".

Από την καταγραφή της κατάστασης που έχει γίνει από την Επιτροπή προκύπτει ξεκάθαρα και πού θα κινηθεί η κυβέρνηση. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσίευσε το "Βήμα" την περασμένη Κυριακή, η κυβέρνηση θεωρεί μάλλον υπερβολικές τις δαπάνες που δίνονται: Στους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης (2,8 τρισ. δρχ.), στην ασθένεια (382,5 δισ. δρχ.) (επιχορήγηση νοσηλευτικών ιδρυμάτων και περίθαλψη υπαλλήλων και συνταξιούχων του δημοσίου), στην αναπηρία (66,5 δισ. δρχ.), στην οικογένεια (120 δισ. δρχ.), για την ανεργία (6,5 δισ. δρχ.), στις δαπάνες των νοσοκομείων ΕΣΥ (43 δισ. δρχ.), δαπάνες επαγγελματικής κατάρτισης από το υπουργείο Εργασίας (87 δισ. δρχ.) κλπ. (!).

Στο στόχαστρο, όμως, βρίσκονται και τα επιδόματα που πληρώνουν οι επιχειρήσεις (μητρότητας, εργατικού ατυχήματος και ασθενείας) και τους "κοστίζουν" 200 δισ. δρχ. Το πνεύμα της έκθεσης είναι ότι είναι πολυτέλεια και σπατάλη το καθεστώς που ισχύει σήμερα, σύμφωνα με το οποίο καταβάλλεται στον εργαζόμενο μετά από ατύχημα το 50% του μεροκάματου ή το επίδομα κυήσεως διάρκειας τεσσάρων μηνών!

Αυτά που πρέπει να θεωρούνται, ήδη, κομμένα είναι τα επιδόματα, προνόμια για την κυβέρνηση, που δίνονται στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, όπως για παιδικές κατασκηνώσεις, βρεφονηπιακούς σταθμούς, επιδοτήσεις στεγαστικών δανείων, κ.ο.κ.

Αλλη κατηγορία επιδομάτων που προορίζεται για σφαγή είναι αυτή των "ειδικών παροχών", όπως εκπτώσεις πολυτέκνων και παλιννοστούντων, μειωμένα τιμολόγια ΔΕΗ για πολυτέκνους και αγρότες, εκπτώσεις εισιτηρίων στα μέσα μεταφοράς κλπ.

Το άλλοθι που θα παρουσιάσει η κυβέρνηση - ήδη το έχει προετοιμάσει - προκειμένου να δικαιολογήσει το σάρωμα των κοινωνικών επιδομάτων είναι ότι με αυτό τον τρόπο θα εξοικονομηθούν χρήματα για να δοθούν σε αυτούς που έχουν "πραγματική ανάγκη". Φυσικά, όλοι, μπορούν να αντιληφθούν τις πραγματικές προθέσεις της, αν σκεφτούν ποια μεταχείριση επιφύλαξε στους συνταξιούχους με το επαίσχυντο βοήθημα του ΕΚΑΣ ή το λεπίδι που πέφτει στις συντάξεις χηρείας με το "μίνι - ασφαλιστικό".

H πολιτική που σχεδιάζει να ακολουθήσει η κυβέρνηση, και σ' αυτόν τον τομέα, είναι μέρος των διαβόητων αναδιαρθρώσεων σε βάρος συνολικά των λαϊκών στρωμάτων. Καταστρατηγούνται κατακτήσεις τμημάτων των εργαζομένων, που, ανεξάρτητα από το πώς και γιατί παραχωρήθηκαν (άλλωστε, με διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων η σοσιαλδημοκρατία ήταν αυτή που καθιέρωνε το λεγόμενο "κοινωνικό κράτος πρόνοιας", προκειμένου να αμβλύνει τις συνέπειες της αντιλαϊκής της πολιτικής), οδηγούν στο χτύπημα του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Ανεξάρτητα από το πότε θα προχωρήσει η κυβέρνηση στην εφαρμογή αυτών των μέτρων, πριν τις ευρωεκλογές ή μετά απ' αυτές, το σίγουρο είναι πάντως ότι οι αποφάσεις έχουν παρθεί και τα σχέδια έχουν καταστρωθεί. Η κυβέρνηση Σημίτη είναι καταδικασμένη να προχωρήσει στην εφαρμογή τους, ανεξάρτητα από τους χειρισμούς που θα κάνει και το χρόνο που θα της χρειαστεί για να επιβάλει τις "ακραίες" αντιλαϊκές επιλογές της.

Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες και τα άλλα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται δεν πρέπει να καθορίσουν την αγωνιστική στάση τους, από τους "χειρισμούς" διάσπασης που θα κάνει η κυβέρνηση, ώστε να μην τους έχει όλους απέναντί της. Χρειάζεται από την αρχή η μάχη να δοθεί με συντονισμένο αγώνα, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην κυβέρνηση για ελιγμούς και χτύπημα των κινητοποιήσεων. Η πείρα που υπάρχει είναι αρκετή.

Π. Κ.

Κόντρα

στη νέα (α) ταξία

Η ευρηματικότητα

κατά την έκφραση

του πολιτικού λόγου

Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ

Η πρακτική αυτή εφαρμόζεται με επιτυχία σε άλλες χώρες, όπου κατά τις κοινωνικές συγκρούσεις, τις πορείες και τους διεκδικητικούς αγώνες, ο τρόπος προβολής των αιτημάτων και των συνθημάτων, γίνεται με εμφαντικούς συμβολισμούς, μάσκες, άρματα, μουσικά όργανα, θέατρο του δρόμου, και άλλα ευρήματα, έτσι ώστε ο πολιτικός λόγος "ντύνεται" κατάλληλα, για να γίνεται προσιτός και να ενισχύεται.

Την επόμενη μέρα, οι περισσότερες εφημερίδες αφιέρωσαν τρίστηλα, ως και ημισέλιδα για την πρωτότυπη εκδήλωση.