ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Μπροστά στην απεργία

Του Στέφανου ΛΟΥΚΑ

Μπορεί να μας χωρίζουν μόνο δυο μέρες από την πανελλαδική πανεργατική απεργία, αλλά δεν είναι και λίγος χρόνος ως την κορύφωση της συγκεκριμένης κινητοποίησης. Καθόλου λίγος μάλιστα, για τη με ακόμη μεγαλύτερη ένταση ανάπτυξη δράσης ώστε να στεφθεί με επιτυχία. Αυτό που πρέπει να κυριαρχεί στο νου και την καρδιά των πρωτοπόρων εργατών, αυτών που πήραν την υπόθεση της απεργίας στα χέρια τους, είναι η εξασφάλιση της όσο γίνεται πιο αποφασιστικής ενωτικής ταξικής από τη σκοπιά των εργατών απάντησης ενάντια στη λαίλαπα της πολιτικής που προωθείται. Απάντηση που πρέπει να βάλει τη σφραγίδα της στέλνοντας το μήνυμα της έναρξης πιο αποφασιστικής επίθεσης της εργατικής τάξης στον ταξικό της αντίπαλο. Και στην κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα των επιχειρηματιών και στην ίδια την άρχουσα τάξη αλλά και στην πληρωμένη αντεργατική δράση των εξαγορασμένων συνδικαλιστών ηγετών που ανήκουν σε παρατάξεις και κόμματα του συστήματος και που προωθούν με την τακτική τους την αντεργατική πολιτική μέσα στο εργατικό κίνημα. Η επιτυχία της απεργίας μπορεί να έχει πολλαπλά αποτελέσματα και ευεργετικές συνέπειες για τη συνέχεια. Αλλωστε η πορεία των αγώνων της εργατικής τάξης δεν αρχίζει και δεν τελειώνει σε μια απεργία, όσο μεγάλη σημασία και αν έχει, αφού η ταξική πάλη έχει πολύ δρόμο να διανύσει ώσπου η εργατική τάξη με τους συμμάχους της γίνουν κυρίαρχοι στην κοινωνία. Και αυτό είναι ένα, το πιο μεγάλο ζήτημα, που μπορεί και πρέπει να καταχτιέται από την οργάνωση των εργατικών αγώνων. Η πείρα, η συσπείρωση, η ενότητα δράσης, η ενίσχυση του ταξικού πόλου που θα ηγείται του αγώνα, το περιεχόμενο και οι στόχοι πάλης που θα αντιπαλεύουν την πολιτική της άρχουσας τάξης.

* * *

Οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο δε θα εξαντληθούν ούτε σ' αυτή την κινητοποίηση, ούτε μόνο σ' αυτή τη μορφή πάλης. Τα προβλήματα για την εργατική τάξη ολοένα και αυξάνονται. Αλλωστε η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, στοχεύει στην εξασφάλιση της εισόδου της καπιταλιστικής Ελλάδας στην ΟΝΕ. Ετσι "τα τελευταία χρόνια, με την προοπτική της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης, επιταχύνονται όλα εκείνα τα μέτρα και μεταρρυθμίσεις που μας είναι γνωστές σαν "αναδιαρθρώσεις". Πρόκειται για μια στρατηγική που αποβλέπει να επιφέρει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αναγκαίες στη σημερινή φάση που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα, για να εδραιωθεί και να διασωθεί, για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης. Αλλαγές στον κρατικό και διακρατικό οικονομικό μηχανισμό, στις εργασιακές σχέσεις, στο πολιτικό σύστημα και στη στρατηγική για την πρόληψη της ανόδου λαϊκών κινημάτων". (Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τις "Εξελίξεις στην ΕΕ", "Ρ", 6/12/98). Σ' αυτά τα πλαίσια προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή του 8ωρου, ευέλικτες μορφές δουλιάς, μερική απασχόληση, μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, καταστροφή της κοινωνικής ασφάλισης, ξεπούλημα της δημόσιας υγείας στους επιχειρηματίες, εκπαίδευση που αφήνει αμόρφωτα τα παιδιά των εργατών, τους ίδιους τους εργάτες, για να 'ναι έρμαια της ασύδοτης δράσης των μονοπωλίων, κατεδάφιση των κατακτήσεων στη δημόσια παροχή υπηρεσιών πρόνοιας κλπ. Ολα αυτά, κάνουν τη ζωή της εργατικής τάξης απάνθρωπη, αφού εντείνεται η εκμετάλλευση για να αυξάνονται τα κέρδη που καρπώνεται το κεφάλαιο, για να συγκεντρώνεται και να συσσωρεύεται, αλλά και να διαιωνίζονται οι όροι αναπαραγωγής του.

* * *

Ηδη η κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει την ανατροπή του σταθερού εργάσιμου χρόνου, με την κατάργηση του 8ωρου, την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης και άλλων μορφών διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου προς όφελος των επιχειρηματιών, ενώ στη Βουλή συζητιέται το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και δεν είναι μόνον αυτά. Τις βαριές συνέπειες αυτής της πολιτικής τις ζουν οι εργάτες. Γι' αυτό και η συγκεκριμένη κινητοποίηση μπορεί να αποτελέσει σταθμό για την παραπέρα πορεία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η εργατική τάξη, μπροστά στον κρατικό προϋπολογισμό, δε βλέπει τις διεκδικήσεις, περιορισμένες στα στενά όρια της βελτίωσης του μεροκάματου, αλλά στους όρους που καθορίζουν συνολικά τη ζωή της, τη ζωή της εργατικής οικογένειας, στους όρους που καθορίζουν στην αγορά την πώληση από τους εργάτες του μοναδικού εμπορεύματος του οποίου είναι ιδιοκτήτες, της εργατικής τους δύναμης, της ικανότητάς τους για δουλιά. Απ' αυτό φαίνεται να εξαρτώνται, αλλά τους όρους τους δημιουργούν η αστική τάξη και τα δικά της συμφέροντα. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος που χτυπά μέσα από όλα τα μέτωπα πάλης. Είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και του οργανωμένου δικού της κινήματος, η μόρφωση και η εκπαιδευτική διαδικασία. Πρέπει να γίνει δική της υπόθεση, η πάλη ενάντια στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ρίχνει στην αμορφωσιά τα παιδιά της, την ίδια την αυριανή εργατική τάξη. Επομένως δεν εξαντλείται η συμμετοχή στην απεργία στις άμεσες διεκδικήσεις, αυτές που συγκρούονται με την αντεργατική πολιτική που προαναφέραμε. Η πολιτική που ασκείται σήμερα στην Ελλάδα, πολιτική που περνά και μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό, έχει ουσιαστική σχέση μ' όλους τους όρους της ζωής των εργατών. Και με το μεροκάματο και με την υγεία, και με την εκπαίδευση και με την ανεργία κλπ. Η επιτυχία της απεργίας θα 'ναι μια αποφασιστική απάντηση σ' αυτήν ακριβώς την πολιτική. Θα 'ναι μια απάντηση και στους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Θα 'ναι μια κατάκτηση για την ίδια την εργατική τάξη και τον ταξικό αγωνιστικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού της κινήματος, αφού θα μπορεί πλέον με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις που συγκροτούν τις απεργιακές επιτροπές, να συνεχίσει ακόμη πιο αποφασιστικά το δικό της αγώνα για τα δικά της συμφέροντα.

* * *

Η Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή, οι απεργιακές επιτροπές που συγκροτούνται για την οργάνωση της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας αποτελούν, για όλους τους παραπάνω λόγους την πιο ελπιδοφόρα κατάκτηση για το συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης. Γιατί ανοίγουν το δρόμο μέσα από τη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος, στην πράξη, να αντιπαρατεθούν δυο αντίθετες λογικές στην οργάνωση των αγώνων και των εργατικών διεκδικήσεων. Κόντρα στην υποταγή, στο τέλμα, στην ανυπαρξία ουσιαστικά του συνδικαλιστικού κινήματος που προωθούν οι πλειοψηφίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, κόντρα στην πολιτική προς όφελος των μονοπωλίων (συμφώνησαν με το νόμο ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στο διαβόητο "κοινωνικό διάλογο", δεν αντιτάχθηκαν στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, υπέγραψαν σύμβαση που υπαγόρευσαν οι επιχειρηματίες), που προωθούν οι ίδιοι αυτοί ηγέτες στο εργατικό κίνημα. Υπάρχουν ηγέτες από την ίδια την εργατική τάξη που συγκροτούν τον ταξικό ηγετικό πόλο, από τους ίδιους τους εκλεγμένους συνδικαλιστές οι οποίοι μαζί με τους εργάτες και τα σωματεία τους, σταθερά, αποφασιστικά, μπολιάζουν το ίδιο το κίνημα με στόχους και διεκδικήσεις που αντιστρατεύονται την πολιτική των πολυεθνικών. Αναζωογονούν τις ελπίδες της εργατικής τάξης ότι έχει το στήριγμα, έχει μοχλό που της δίνει δύναμη για να αγωνίζεται για τα πραγματικά της συμφέροντα. Ανοίγονται δρόμοι και προοπτικές για τα τμήματα των εργατών που για διάφορους λόγους δεν μπαίνουν ακόμη στην πάλη, να συνειδητοποιούν ότι οι ηγέτες τους κρίνονται καθημερινά στη δράση για την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, κόντρα στην καθολική επίθεση της άρχουσας τάξης. Οτι χωρίς αγώνα η ζωή τους εξαθλιώνεται ως το έσχατο όριο. Αυτό επιδιώκει το κεφάλαιο για να διατηρεί και να αυξάνει τα κέρδη και την εξουσία του. Δημιουργούνται προϋποθέσεις στην πορεία ώστε πιο αποφασιστικά, πιο μαχητικά, πιο συγκροτημένα, να αυξάνονται οι εργατικές μάζες, που θα συμμετέχουν, θα δρουν, θα πυκνώνουν τις γραμμές των συνδικάτων, θα συγκροτούν μέτωπο σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική, απεγκλωβίζοντας δυνάμεις από τις ηγεσίες και τις πολιτικές των παρατάξεων του συστήματος.

Θα συγκροτούν τον πυρήνα συσπείρωσης του λαϊκού μετώπου πάλης για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, το δρόμο των συμφερόντων της εργατικής τάξης και όλου του λαού.

Η επιτυχία της απεργίας θα 'ναι μια απάντηση και στους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, αφού θα μπορούν πλέον οι εργάτες με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις που συγκροτούν τις απεργιακές επιτροπές, να συνεχίσουν πιο αποφασιστικά τον αγώνα για τα συμφέροντά τους

ΣΕΛΙΔΟΡΑΜΑ

ΤΟ ΚΚΕ τοποθετήθηκε υπεύθυνα και ακριβοδίκαια στα κατά καιρούς λεγόμενα του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Ο αρχιεπίσκοπος έσπευσε να αντιδράσει. Μιλώντας σε εκπομπή του ΜΕGΑ θεώρησε άδικη και βιαστική την κριτική του ΚΚΕ. Η αντίδραση του Χριστόδουλου ένα πράγμα επιβεβαιώνει: Την ορθότητα της κριτικής του Κόμματος στις απόψεις, στους στόχους και στην τακτική του αρχιεπισκόπου. Μιλούν τα γεγονότα από μόνα τους γι' αυτή τη διαπίστωση. Οι τοποθετήσεις του συνιστούν ένα επικίνδυνο φαινόμενο, που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο από το γεγονός ότι ο αρχιεπίσκοπος ελίσσεται, παίρνοντας πίσω, στα λόγια και προσωρινά, όσα κρίνει ότι δημιουργούν αντιδράσεις... (σελίδα 11)

ΜΕ μια ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα έκθεση, η Λάρισα τιμά μια γνήσια και πολυεπίπεδη καλλιτεχνική προσωπικότητα. Μέχρι τις 29 Δεκέμβρη, στο Εικαστικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Λάρισας, παρουσιάζεται μεγάλη αναδρομική έκθεση του ζωγράφου, αγιογράφου και χαράκτη Αγήνορα Αστεριάδη. Το τιμητικό αυτό αφιέρωμα πραγματοποιείται με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του σημαντικού μας καλλιτέχνη (σελίδα 17)

ΕΘΙΜΟ των γιορτινών ημερών, πολύ περισσότερο των χριστουγεννιάτικων, είναι να κάνουμε δώρα στους αγαπημένους μας - μεγάλους και μικρούς - σε συγγενείς, φίλους και συναδέλφους, ή και το αντίστροφο να μας κάνουν εκείνοι δώρο, ρωτώντας μας, ίσως, τι θα επιθυμούσαμε να είναι αυτό. "Εθιμο" και του "Ρ" είναι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, να προτείνει στους αναγνώστες του βιβλία γνώσης απαραίτητης στους καιρούς μας, βιβλία διαχρονικής αξίας - εθνικής και οικουμενικής - βιβλία ψυχ - αγωγίας, με την έννοια και της καλλιέργειας και της ευφροσύνης. Βιβλία της "Σύγχρονης Εποχής" (σελίδες 18 - 19)

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ενέργεια: Απελευθερώνουν τη... διάλυση της ΔΕΗ. Σημαντικές και πολύμορφες είναι οι αρνητικές επιπτώσεις σε βάρος της εθνικής οικονομίας -πρώτα και κύρια της ΔΕΗ- απο τις κυβερνητικές επιλογές, στα πλαίσια των κοινοτικών πολιτικών "απελευθέρωσης" της ηλεκτρικής ενέργειας (σελίδες 14 - 15)

ΚΑΜΠΑΝΙΑ για την κοινωνική πολιτική σ' όλη την Ελλάδα ξεκινάει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, μια καμπάνια που θα κορυφωθεί με ημερίδα στα πλαίσια της 8ης του Μάρτη 1999. Οχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες περιοχές, όπως Μακεδονία, Πελοπόννησο, Κρήτη, όπου θα γίνουν ημερίδες με βάση τα τοπικά προβλήματα. Ηδη, αρμόδια επιτροπή έχει αρχίσει να ετοιμάζει μικρή έκδοση, που θα περιέχει τι δικαιούνται οι γυναίκες (εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και προνοιακά δικαιώματα) και τι τους παίρνουν πίσω (σελίδα 38)

Η στρατιωτική πολιορκία ενάντια στη Ρωσία αποτελεί μέρος της συνολικής στρατηγικής των ιμπεριαλιστών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Οι προετοιμασίες για τη διαβόητη προς Ανατολάς διεύρυνση των στρατιωτικών δομών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, με το παραπλανητικό σύνθημα "Συνεργασία για την Ειρήνη", προχωρούν μεθοδικά και ανεμπόδιστα... (σελίδες 46 - 47)

ΕΝΑΝ υπνόσακο στον ώμο, στην καλύτερη περίπτωση, και δρόμο. Η, μάλλον, για την ακρίβεια, στο δρόμο, σε αναζήτηση μιας σκεπαστής σκάλας, μιας, καλά προφυλαγμένης από το αγιάζι, γωνίας, ενός σημείου που θα επωφελείται του εξαερισμού κάποιου κλειστού χώρου ή, αν είσαι πολύ τυχερός, ενός σταθμού του μετρό, όταν και εφόσον η κυβέρνηση της Γαλλίας κρίνει, μέσα από τα ζεστά επίσημα γραφεία της, ότι κάνει πολύ κρύο... (σελίδες 44 - 45)