Δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ για τον "κίνδυνο" από την "εξωθεσμική" λειτουργία της ΕΣΑΚ συμπληρώνονται από δηλώσεις εκπροσώπων άλλων παρατάξεων, για την ανάγκη "απεγκλωβισμού από τον κομματικό συνδικαλισμό και τη γραφειοκρατία" στο συνδικαλιστικό κίνημα. Κραυγές ακούγονται για τη χαμένη αξιοπιστία του κινήματος, για την αυξανόμενη αποδυνάμωσή του, για το "μαύρο" μέλλον που έρχεται. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κραυγές αυτές δυναμώνουν, καθώς, παράλληλα, δυναμώνει η ταξική φωνή μέσα στο εργατικό κίνημα, καθώς ξεδιπλώνεται με αυξανόμενη δυναμικότητα και κερδίζει συνεχώς έδαφος μια άλλη αντίληψη για τη δράση των εργαζομένων, απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται.

Οι θιασώτες του "κοινωνικού εταιρισμού" τρέμουν μπροστά στην προοπτική ανάδειξης μια άλλης δυναμικής μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα επιφέρει καίριο πλήγμα στην τακτική ενσωμάτωσής του. Εδώ και πολλά χρόνια, καλλιεργούν την αναποτελεσματικότητα, την ηττοπάθεια μέσα στις γραμμές των εργαζομένων. Σήμερα, αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, όχι βεβαίως της παραπέρα συρρίκνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος - αυτό είναι κάτι που δεν τους ενδιαφέρει, αν δεν το επιδιώκουν κιόλας - αλλά της συρρίκνωσης των δυνάμεων που ενστερνίζονται τις θεωρίες της "κοινωνικής συναίνεσης" ή υποτάσσονται άβουλα σ' αυτές.

Οταν η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και η "Αυτόνομη Παρέμβαση" ανακάλυψαν τις "αρετές" και τα πλεονεκτήματα του "κοινωνικού διαλόγου", ανακάλυψαν ταυτόχρονα ότι πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι, όλα τα συνδικάτα, όλοι οι συνδικαλιστές και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις να συμπορευτούν στο είδος της συνδικαλιστικής ..."δράσης" που αυτός επέβαλε, έτσι ώστε να πολλαπλασιαστούν τα δήθεν "αποτελέσματά" του προς ...όφελος των εργαζομένων. Οταν η κυβέρνηση προπαγάνδιζε τα αντεργατικά Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τόνιζε σε όλους τους τόνους ότι θα αποτύχουν, αν δε συστρατευτούν όλοι για την υλοποίησή τους. Η αφελής προπαγανδιστική "καραμέλα" προτάσσει τη "συνεργασία" ή "συνεργεία", όπως είχε πει χαρακτηριστικά ο υφυπουργός Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππας, εργαζομένων, εργοδοτών και κυβέρνησης για την επίτευξη ..."κοινών στόχων".

Αυτή η αναγκαιότητα είναι που κάνει τις παρατάξεις της πλειοψηφίας να ανατριχιάζουν μπροστά στην ανάδειξη της διαφορετικής στάσης της ΕΣΑΚ και των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό τους κάνει να αναφέρονται σε "εξωθεσμική" λειτουργία, την ίδια ώρα που η δικιά τους λειτουργία κατάντησε το συνδικαλιστικό κίνημα πειθήνιο συνομιλητή στα τραπέζια του"κοινωνικού διαλόγου". Αυτάρεσκα, τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ δηλώνουν ότι οι εργαζόμενοι έδωσαν στην παράταξή τους την πλειοψηφία στα συνδικαλιστικά όργανα, αρνούνται, όμως, τις ευθύνες τους ή τις γενικεύουν πονηρά με το "όλοι έχουμε ευθύνες", μπροστά στην ολοένα και μεγαλύτερη αποδυνάμωση του κινήματος. Αλλάζοντας καταλυτικά τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, βάζοντας πλάτη για να περάσουν οι κυβερνητικές επιλογές σε μια σειρά ζητήματα, αποπροσανατολίζοντας τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, έρχονται σήμερα να "κλάψουν" πάνω από τον "άρρωστο" σαν τεθλιμμένοι συγγενείς. Κάνουν, όμως, πως δεν καταλαβαίνουν ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εμπιστεύονται και να ακολουθούν διαρκώς τους αληθινούς υπονομευτές των κατακτήσεών τους.

Με έντονο τρόπο, αποκάλυψε το προηγούμενο διάστημα τις πελώριες ευθύνες των παρατάξεων της πλειοψηφίας, για τη μη δραστηριοποίηση των εργαζομένων. Οταν ψηφιζόταν μια κινητοποίηση, πρότασσε το ουσιαστικό πλαίσιο διεκδίκησης για μια πραγματική αντιπαράθεση. Οταν οι άλλες παρατάξεις είχαν στις συγκεντρώσεις μια ...συνδικαλιστική εκπροσώπηση, οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές της ΕΣΑΚ, μαζί με άλλους εργαζόμενους, έδιναν όλες τους τις δυνάμεις σε περιοδείες στους χώρους δουλιάς, οργάνωναν συνελεύσεις σωματείων, συνέβαλαν στη δραστηριοποίηση των εργατών, ώστε οι κινητοποιήσεις να γίνουν υπόθεσή τους, να έχουν επιτυχία, να δίνουν ταξική απάντηση στο μαύρο μέτωπο ΕΕ - κυβέρνησης και επιχειρηματιών. Οταν τα στελέχη της μιλούσαν στις συγκεντρώσεις, εξέφραζαν την ταξική αντίληψη για τις διεκδικήσεις, δεν έκαναν "σκόντο" στην αποκάλυψη των αιτιών που αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Σήμερα, στο συνδικαλιστικό κίνημα φυσάει ένας νέος "άνεμος". Ακόμη πιο αποφασιστικά και συγκροτημένα οι ταξικές δυνάμεις στρέφονται στη βάση των εργαζομένων. Προτείνουν και ζυμώνουν εκείνα τα αιτήματα που δίνουν προοπτική στους αγώνες. Δημιουργούν τις βάσεις συγκρότησης ενός αγωνιστικού μετώπου που φιλοδοξεί να αντιστρέψει την κατάσταση αδράνειας που καλλιεργείται στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Πρωτοστατούν στην αναζωογόνηση των συνδικάτων, συμβάλλουν, ώστε οι εργαζόμενοι να εκλέγουν πραγματικούς ταξικούς ηγέτες για την οργάνωση των κινητοποιήσεων, εντείνουν την αντιπαράθεση με τις παρατάξεις του συμβιβασμού και της υποταγής, του "κοινωνικού εταιρισμού" και της συναίνεσης. Καλούν τους εργαζόμενους να προσπεράσουν εκείνες τις ηγεσίες που βάζουν "φρένο" στους αγώνες. Δε διαχωρίζουν τη θέση τους, αντίθετα, καταλαμβάνουν τη μόνη θέση που υπάρχει, μαζί με τους εργαζόμενους. Στη διάσπαση των ηγετών της ταξικής συνεργασίας, δρουν για την ταξική ενότητα των εργατών.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Οι θιασώτες του "κοινωνικού εταιρισμού" τρέμουν μπροστά στην προοπτική ανάδειξης μια άλλης δυναμικής μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα επιφέρει καίριο πλήγμα στην τακτική ενσωμάτωσης

- Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν στις δυναμικές και συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις;

- Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε να γίνονται τόσο μεγάλες κινητοποιήσεις.

Στην περασμένη κινητοποίηση διαδήλωσαν 20.000 μαθητές. Αυτό που μας οδήγησε στους δρόμους, είναι ο νόμος 2525/97 του Αρσένη και ο νόμος για τα ΤΕΕ. Η κυβέρνηση, με αυτούς τους νόμους, μας πετάει έξω από το Λύκειο, δε μας δίνει το δικαίωμα να σκεφτούμε καν για ανώτερη και ανώτατη μόρφωση, μας οδηγεί στην παραπαιδεία, στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Αρα δε μας δίνει το δικαίωμα να μορφωθούμε, αν δεν έχουμε χρήματα. Καταντάει τη γνώση, εμπόρευμα. Οι μαθητές πλέον δεν έχουν ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό τους. Εχουν καταντήσει "λάστιχο". Δουλεύουν 15 ώρες τη μέρα. Αυτός ο νόμος δε δίνει δυνατότητες να αναπτυχθεί η κριτική σκέψη. Ο μαθητής είναι αναγκασμένος να απαντάει σε περιορισμένες επιλογές (α, β, γ) που στο τέλος μπορεί να είναι και λάθος. Ο μαθητής φοβάται το μέλλον του, όχι γιατί είναι παραπληροφορημένος - όπως λέει ο Γ. Αρσένης, ο οποίος δεν έχει πλέον άλλα επιχειρήματα - αλλά γιατί ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει με το νόμο.

- Τι απαντάτε σε διάφορα σενάρια που κυκλοφορούν περί αναστολής της μεταρρύθμισης ή αλλαγών του νόμου, ακόμη και σε μορφή προτάσεων προς την κυβέρνηση εκ μέρους ορισμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ);

- Ολοι οι μαθητές είναι αποφασισμένοι να καταργήσουν το νόμο και όχι να τον τροποποιήσουν, γιατί η ουσία και οι στόχοι αυτού του νόμου θα παραμείνουν οι ίδιοι. Και ένας από αυτούς τους στόχους είναι να δημιουργήσουν αμόρφωτο και φτηνό εργατικό δυναμικό. Αρα δε συμφωνούμε με αλλαγές του νόμου αλλά θέλουμε την κατάργησή του. Να μην εφαρμοστεί ούτε φέτος ούτε ποτέ. Θέλουμε το σχολείο να μας παρέχει γενική μόρφωση, δωρεάν για όλους και να παίρνουμε όλη τη γνώση μέσα από τα σχολεία και όχι από τους εμπόρους της γνώσης όπως τα φροντιστήρια κλπ. Ορισμένα ΜΜΕ προσπαθούν να απομονώσουν τα προβλήματα που αναδεικνύουν οι μαθητές από το νόμο, λέγοντας ότι οι μαθητές ζητούν κάποια τροποποίηση.

Στην πραγματικότητα όμως, οι μαθητές επισημαίνουν κάποια τρανταχτά προβλήματα του νόμου, αποδεικνύοντας ότι αυτός ο νόμος παίρνει μόνο κατάργηση και δε μας αφήνει κανένα άλλο περιθώριο.

- Πώς συνεχίζετε από δω και πέρα;

- Συνεχίζουμε τις κινητοποιήσεις μας μαζικά, με όλο το λαό. Αύριο, Παρασκευή το Συντονιστικό καλεί σε γενικές συνελεύσεις τους μαθητές για να προχωρήσουμε σε τοπικές κινητοποιήσεις, μαθητικά μπλόκα σε κεντρικούς δρόμους. Είμαστε αποφασισμένοι να καταργήσουμε το νόμο. Δεν πτοούμαστε από τα εμπόδια της κυβέρνησης, όπως τις απόπειρες ποινικοποίησης των αγώνων και της τρομοκράτησης, τα ΜΑΤ και τους εισαγγελείς. Η κυβέρνηση νομίζει ότι με τον αυταρχισμό και την αδιαλλαξία. θα σταματήσει τον αγώνα. Γελιέται. Και δηλώνουμε ότι οι μαθητές δεν είναι υποκινούμενοι κανενός. Δε θα δεχτούμε "καπέλα". Δεν είμαστε "πρόβατα". Αυτό που μας υποκινεί είναι ο νέος νόμος.Γρ. ΤΡ.