Στο εδώλιο του Εφετείου Αθηνών κρίνεται στις 12 Γενάρη το μέλλον του Εθνικού Δρυμού Σουνίου, σημαντική έκταση του οποίου μετά από δεκαετίες πολιορκίας διατρέχει τον κίνδυνο να παραδοθεί στο τσιμέντο!

Οικοπεδοφάγοι αγόρασαν και πούλησαν με νομικά τερτίπια ως αγροτική, 2.500 στρέμματα δημόσιας προστατευόμενης δασικής έκτασης, στη θέση Πλάκες.Σήμερα, οι νέοι αγοραστές διεκδικούν την οικοπεδοποίηση της έκτασης και την ανέγερση σε αυτήν ολόκληρης πόλης με 850, το λιγότερο, κατοικίες - τόσοι είναι οι εξ αδιαιρέτου ιδιοκτήτες, σύμφωνα με την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, που αναγνώρισε τις ιδιοκτησίες τους στον πυρήνα του δάσους.

Καλά διαβάσατε: Ο πυρήνας του δάσους του Σουνίου, και ενδεχομένως δίπλα στις αρχαιότητες ή όποιον άλλο φυσικό και ιστορικό πλούτο του, τυχαίνει να συμπίπτει με τις ιδιοκτησίες που τους επέτρεψε να μεταγράψουν.

Ποιοι είναι οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες; Η ιστορία καταγράφει πολλούς - ναι, η ιστορία - γιατί το σενάριο όσων ανάλογων έργων έχουν παιχτεί σ' αυτή τη χώρα και κυρίως στην Αττική ανάγεται στην εποχή της Τουρκοκρατίας και τους πολυθρύλητους τίτλους ιδιοκτησίας, που πωλούσαν οι δυνάστες στους... δυναστευόμενους. Στην προκειμένη περίπτωση, μία από τους κατά καιρούς φερόμενους ως ιδιοκτήτες προσπάθησε το 1989 να καταλάβει έκταση 1.100 στρεμμάτων του εθνικού δρυμού, επικαλούμενη παραχωρητήριο τουρκικού ομίλου του 1795!

Αλλά εδώ θα σταθούμε στους πιο σύγχρονους. Επρόκειτο στην αρχή για έξι αγοραστές, ανάμεσά τους δικηγόροι, μηχανικοί και ένας υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι αφού αγόρασαν το '93 την έκταση από υπερήλικα, στον οποίο υποτίθεται πως ανήκε, βάσει αυτή τη φορά ενός δικαστικού χοτζετίου του 1830, την έκοψαν φέτες στα χαρτιά και τη μεταπώλησαν στους συνεταιριστές του επονομαζόμενου "πρότυπου οικισμού υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομικών", στον οποίο συμμετέχουν 850 ευυπόληπτοι πολίτες, ανάμεσά τους και ένας εντιμότατος πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου...

Μέχρι πρόσφατα οι επίδοξοι οικοπεδούχοι - ο πρώην πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας Α. Στασινός,υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών, γιατροί, δικηγόροι, κομμώτριες και λοιποί... δικαιούχοι - δεν κατάφερναν να προχωρήσουν την υπόθεσή τους, γιατί, γνωρίζοντας το αυτονόητο, ότι πρόκειται για εκτάσεις που ανήκουν στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Σουνίου και βρίσκονται υπό καθεστώς αυξημένης προστασίας, λόγω του αρχαιολογικού τους πλούτου, τα Υποθηκοφυλακεία Λαυρίου και Κερατέας αρνούνταν να προχωρήσουν στη μεταγραφή των τίτλων τους.

Πριν λίγους μήνες όμως, η κατάσταση άλλαξε άρδην. Μετά από προσφυγή των ενδιαφερόμενων στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, το δικαστήριο, τους αναγνώρισε το δικαίωμα να μεταγράψουν τους τίτλους τους και ανάγκασε τα Υποθηκοφυλακεία να συμμορφωθούν με την απόφασή του. Ετσι, ως ιδιοκτήτες πλέον, οι 850 συνεταιριστές αντιμετωπίζουν στις 12 του Γενάρη στο Εφετείο Αθηνών την προσφυγή των Δήμων Λαυρίου και Κερατέας και σειράς εξωραϊστικών συλλόγων της περιοχής, που ζητούν την ακύρωση της πρωτόδικης, καταστροφικής για τον Εθνικό Δρυμό Σουνίου, απόφασης.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλα αυτά δε συμβαίνουν αόριστα, κάπου εκεί, γύρω από το δρυμό των 7.500 στρεμμάτων. Αλλά σε 2.500 στρέμματα του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Σουνίου, ο οποίος έχει κηρυχτεί αρχαιολογικός και ιστορικός χώρος, όπως και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και βρίσκεται για τους λόγους αυτούς στην Α Αρχαιολογική Ζώνη Προστασίας. Ωστόσο, το γεγονός αυτό θα πρέπει να αφήνει αδιάφορο το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο με βάση τα διάφορα συμβόλαια που συνάφτηκαν και τις μεταγραφές των... ιδιοκτησιών, υπολογίζεται ότι εισέπραξε νομιμότατα περί τα 600.000.000 δραχμές από τους φόρους μεταβίβασης.

Αποκαλυπτικές κατά τα φαινόμενα παραλείψεις και συμπτώσεις, τη βασιμότητα των οποίων απομένει να ελέγξει το Εφετείο Αθηνών στην επικείμενη δίκη, συνοδεύουν την ιστορία των αγοραπωλησιών στον Εθνικό Δρυμό Σουνίου.

Συνοπτικά να αναφερθούμε κατά χρονολογική σειρά στα στοιχεία που παραθέτουν οι προσφεύγοντες, εναντίον των φερόμενων ως ιδιοκτητών, εξωραϊστικοί σύλλογοι της ευρύτερης περιοχής:

- Ο συμβολαιογράφος που συνέταξε το '93 το οριστικό συμβόλαιο αγοραπωλησίας έκρινε ότι η πωλούμενη έκταση ήταν αγροτική και όχι δασική, και έτσι δε θεώρησε απαραίτητο να προσκομιστούν και να ενσωματωθούν στο οριστικό συμβόλαιο πιστοποιητικά από το Δασαρχείο, την Αρχαιολογία και άλλους αρμόδιους φορείς.

- Οι υποθηκοφύλακες Λαυρίου και Κερατέας, που εντοπίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά, αφού η έκταση είναι δασική και προστατευόμενη, αρνούνται να μεταγράψουν το συμβόλαιο που τους υποβάλλει η εκπρόσωπος του συνεταιρισμού και συντάσσουν απορριπτικές πράξεις για τη μεταγραφή.

- Ο εισαγγελέας Ηλ. Κολιούσης παραπέμπει μετά από αυτά την εκπρόσωπο του συνεταιρισμού, με τις κατηγορίες της απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και άλλων αδικημάτων, στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.

- Αλλά μετατίθεται στη συνέχεια από την Αθήνα στην Αρτα.

- Μετατίθεται όμως και ο δασονόμοςμ ο οποίος είχε καταθέσει ότι η πωλούμενη έκταση είναι δασική και αναδασωτέα, από το Λαύριο στην Καστοριά. - Η εκπρόσωπος του συνεταιρισμού αθωώνεται με απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών από όλες τις κατηγορίες.

- Ζητείται νέα μεταγραφή του συμβολαίου, αυτή τη φορά, μετά από προσφυγή των ενδιαφερομένων σε εισαγγελέα, ο οποίος παραγγέλλει στους υποθηκοφύλακες να μεταγράψουν το συμβόλαιο αγοράς των 2.500 στρεμμάτων στον Εθνικό Δρυμό Σουνίου.

- Οι υποθηκοφύλακες αρνούνται και πάλι, αυτή τη φορά γιατί οι υποδείξεις γίνονται από αναρμόδιο.

- Μετά από προσφυγή των ενδιαφερόμενων στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών οι υποθηκοφύλακες Λαυρίου και Κερατέας υποχρεώνονται τελικά να μεταγράψουν το συμβόλαιο.

Η συνέχεια της υπόθεσης αναμένεται να γραφεί στο Εφετείο Αθηνών, κατά την επικείμενη δίκη.

Το χρονικό των διεκδικήσεων, από επίδοξους κατά καιρούς ιδιοκτήτες στην ευρύτερη περιοχή, αποδεικνύει ότι η επίδικη σήμερα έκταση των 2.500 στρεμμάτων στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Σουνίου, που κατόρθωσαν να μεταγράψουν στο Υποθηκοφυλακείο Λαυρίου ως εξ αδιαιρέτου ιδιοκτησία τους ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου και οι συν αυτώ 849 "συνεταιριστές", αντιμετωπιζόταν πάντα ως δημόσια δασική έκταση.

Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η διεκδίκηση της έκτασης ξεκίνησε το 1965 με τη σύνταξη σχετικού συμβολαιογραφικού προσυμφώνου που εντοπίστηκε από το Δασαρχείο Σουνίου, όταν την επόμενη χρονιά επιχειρήθηκε από τους επίδοξους ιδιοκτήτες η τοπογράφησή της. Τότε, υποβλήθηκαν και οι πρώτες μηνύσεις στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Οι διακατοχικές πράξεις συνεχίστηκαν, αυτή τη φορά με την τοποθέτηση πινακίδων στην έκταση, οπότε ασκήθηκε διεκδικητική αγωγή του δημοσίου, η οποία εκκρεμεί από το 1969. Στο μεταξύ οι... ενδιαφερόμενοι είχαν καταφέρει το '66 να εγκριθεί με Βασιλικό Διάταγμα η επέκταση του Ρυμοτομικού Σχεδίου Λαυρίου στη θέση Πλάκες, αλλά η συγκεκριμένη ρύθμιση ανακλήθηκε επίσης με Βασιλικό Διάταγμα την επόμενη χρονιά, γιατί η έκταση ήταν τμήμα του Δημόσιου Δάσους Λαυρεωτικής. Η σχετική προσφυγή στο ΣτΕ των επίδοξων ιδιοκτητών, που ακολούθησε, έπεσε επίσης στο κενό μετά από την απορριπτική απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Στο μεταξύ με δικαστικές αποφάσεις, το '72 του Εφετείου Αθηνών και το '78 του Αρείου Πάγου, οι επίμαχες εκτάσεις επιδικάστηκαν στο ελληνικό δημόσιο. Στις ίδιες αποφάσεις αναφέρεται ότι οι εκτάσεις που εμφανίζονται σήμερα ως δήθεν αγροτικές από τους νέους ιδιοκτήτες, από το 1836 ακόμα ήταν καταγεγραμμένες ως δασικές.

Τα ίδια υποδεικνύουν και οι σχετικοί χάρτες της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής του 1882 και 1885, ενώ μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε το δάσος το 1922 κηρύχτηκαν αναδασωτέες με απόφαση του τότε υπουργού Γεωργίας.

Ακόμη και όταν πολύ αργότερα, το 1985, η σχετική απόφαση τροποποιήθηκε από τον νομάρχη Ανατολικής Αττικής και η αναδάσωση περιορίστηκε, συνέχισε να περιλαμβάνει τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού. Ετσι, μετά την πυρκαγιά του '85 η έκταση κηρύχτηκε εκ νέου αναδασωτέα και αποκαταστάθηκε τόσο με φυσική και όπου χρειάστηκε με τεχνητή αναδάσωση. Τμήματα άλλωστε του δάσους που συμπίπτουν με την επίμαχη έκταση είχαν διεκδικηθεί και από άλλους ιδιώτες, οι αιτήσεις των οποίων απορρίπτονταν ωστόσο κάθε φορά πανηγυρικά.

Με το σκούρο χρώμα ορίζεται ο πυρήνας του Εθνικού Δρυμού Σουνίου, όπου βρίσκεται και η αμφισβητούμενη έκταση

Είναι δημόσια προστατευόμενη δασική έκταση ή ιδιοκτησία των 850 συνεταιριστών τα 2.500 στρέμματα του Εθνικού Δρυμού Σουνίου;

7.500 στρέμματα είναι συνολικά η έκταση του Εθνικού Δρυμού Σουνίου