Η πυραμίδα της ΟΝΕ χτιζόταν από καιρό και στη Βιέννη τέθηκαν μόνο κάποιες τελικές "πινελιές". Η ειδική ξεχωριστή απόφαση για το "συντονισμό της οικονομικής πολιτικής" φαίνεται υπερβολική μετά το περσινό Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά εξυπηρετεί ως (...) καμπανάκι λίγες μέρες πριν την 1.1.1999, που αρχίζει η ΟΝΕ. Το Συμβούλιο κηρύσσει κατάσταση "έκτακτης ανάγκης" ενόψει της τριετούς "μεταβατικής περιόδου" 1999 - 2001, που το ευρω-νόμισμα θα συνυπάρχει με τα "εθνικά" νομίσματα, ώστε το 2002 να καταστεί "ομαλά" το "ενιαίο και αποκλειστικό", δηλαδή το μόνο νόμιμο χρήμα που θα κυκλοφορεί. Σύμφωνα με την απόφαση, "η μετάβαση προς το ενιαίο νόμισμα θα απαιτήσει στενότερη κοινοτική εποπτεία και συντονισμό των οικονομικών πολιτικών μεταξύ κρατών - μελών στη ζώνη ΕΥΡΩ". Η "αλληλεξάρτηση", αφορά"όλα" τα 15 κράτη - μέλη "στα πλαίσια της ενιαίας αγοράς", μια σαφής προειδοποίηση προς τη Βρετανία να μην επιδιώξει "ίδιον συμφέρον", σε βάρος των "ηπειρωτικών". Ειδική και ξεχωριστή "συνομάδα" αποτελούν η Ελλάδα και η Δανία που δέχτηκαν, για διαφορετικούς λόγους, να συμμετάσχουν τα νομίσματά τους στο νέο "μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών" (ΜΣΙ), σε αντίθεση με τη βρετανική λίρα και τη σουηδική κορόνα που μένουν εντελώς "εκτός". Στο ειδικό κεφάλαιο με τίτλο "Τομείς του συντονισμού οικονομικής πολιτικής" αναφέρονται επτά "στενές παρακολουθήσεις" πέραν της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής, που αφορά από δω και πέρα την "αυτόνομη εξουσία" της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Οι "στενές παρακολουθήσεις" αφορούν σχεδόν όλες τις απομένουσες πτυχές της κρατικής οικονομικής πολιτικής, από τη "στενή παρακολούθηση των μακροοικονομικών εξελίξεων", μέχρι τη "στενή παρακολούθηση των εθνικών σχεδίων δράσης για την απασχόληση" και τη "στενή παρακολούθηση των διαρθρωτικών πολιτικών των κρατών - μελών στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών". Ο σταδιακός"συντονισμός" στην εκμετάλλευση και καταστολή των Ευρωπαίων εργαζομένων θα αποτελέσει την κύρια συμβολή των "σοσιαλιστών" στην ΟΝΕ του Μάαστριχτ. Και αυτός ο "στόχος", δηλαδή η εργατική καθυπόταξη, φαίνεται και είναι ο πιο δύσκολος να επιτευχθεί, τόσο θεωρητικά (αδυναμία μακροπρόθεσμης πρόβλεψης και χάσματα εποπτείας του "φιλελευθερισμού"), όσο και πρακτικά (ταξικός ανταγωνισμός).

To Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βιέννης επαναβεβαίωσε ομόφωνα την "ιδιαιτερότητα" της Γαλλίας και της Βρετανίας στον αμυντικό τομέα, ως των μόνων δύο πυρηνικών δυνάμεων της ΕΕ. Οπως τονίζει η απόφαση "η ενίσχυση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις διάφορες θέσεις των ευρωπαϊκών κρατών, συμπεριλαμβανομένων των υποχρεώσεων που έχουν αναλάβει ορισμένα κράτη - μέλη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ". Παστρικές κουβέντες... Στην πυραμίδα του Μάαστριχτ, τα στρατιωτικά είναι ακόμη πιο (...) πυραμοειδή απ' ό,τι τα οικονομικά της ΟΝΕ. Πλήρης ομοφωνία περί "υποχρεώσεων" παρατηρείται, εκτός από το ΝΑΤΟ, και για το θέμα του "διεθνούς εμπορίου", όπου και πάλι υπάρχει άμεση σχέση με τις ΗΠΑ. Οπως αποφασίστηκε ομόφωνα, με ξέχειλο ενθουσιασμό, στη Βιέννη, "το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δηλώνει εκ νέου την προσήλωσή του στην Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου (ΠΟΕ), ως βάση της εμπορικής πολιτικής της ΕΕ και κύριο πλαίσιο για την περαιτέρω φιλελευθεροποίηση, επιβεβαιώνει την υποστήριξή του προς την ιδέα της έναρξης συνολικών και εκτεταμένων διαπραγματεύσεων στα πλαίσια της ΠΟΕ από το 2000". Η ΠΟΕ είναι η μετονομασία και η συνέχιση της διαβόητης ΓΚΑΤΤ. Η ανωτέρω φαινομενικά ανώδυνη φράση, σημαίνει ότι η ΕΕ με ενθουσιασμό δέχεται την πρόταση των ΗΠΑ περί ενός νέου, καταστροφικού πολυετούς "γύρου διαπραγματεύσεων" για ό,τι απέμεινε από τον προηγούμενο "γύρο Ουρουγουάης" της ΓΚΑΤΤ. Με επιταγές "άνωθεν" που θα αφορούν τα αγροτικά της ΚΑΠ, βεβαίως, τις υπηρεσίες παντός είδους και ίσως τα ναυτιλιακά, που "σώθηκαν" την προηγούμενη φορά, αφού η βρετανική κυβέρνηση υπερασπίστηκε με σθένος τα "δίκαια" των "Ελλήνων" εφοπλιστών του Λονδίνου, ενώ η ελληνική κυβέρνηση απείχε (...) διακριτικά. Ολα αυτά "από το 2000". Ετσι, όσο πιο πολύ η πυραμίδα του Μάαστριχτ ανοίγει την "ψαλίδα" εντός της ΕΕ, με ρήγμα μεταξύ των "εταίρων", άλλο τόσο "σέβεται ομόφωνα τις υποχρεώσεις" που επιβάλλουν οι ΗΠΑ εκτός της "επικράτειας" σε "G7", ΝΑΤΟ και ΠΟΕ.

Πώς διαμορφώνονται οι σχέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα

Στη Βιέννη, χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες, ολοκληρώθηκε και η πολυετής διαδικασία κατασκευής της "νέας δομής" της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) που θα υλοποιήσει περαιτέρω το "τρίτο στάδιο" του Μάαστριχτ, που αρχίζει την 1/1/1999 και δεν προβλέπει καταληκτική ημερομηνία. Οι "15" ομόφωνα αποφάσισαν "για το συντονισμό της οικονομικής πολιτικής" της ΟΝΕ, δηλαδή την πολιτική οικονομία στο εσωτερικό των κρατών - μελών, "για το τρίτο στάδιο της ΟΝΕ και την εξωτερική εκπροσώπηση της Κοινότητας", δηλαδή τη διεθνική αποκρυστάλλωση των συσχετισμών δύναμης ως πυραμίδας του Μάαστριχτ,τις ιδιαίτερες "στρατιωτικές υποχρεώσεις" προς ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και τη δέσμευση προς τις ΗΠΑ, για "νέα συνολική και εκτεταμένη διαπραγμάτευση", από το 2000, στα πλαίσια του διεθνούς εμπορίου, ως συνέχεια της ΓΚΑΤΤ. Η "θεσμική" εδραίωση της γερμανο-γαλλικής ηγεμονίας "εντός" της ΕΕ και των σχέσεων με τις ΗΠΑ "εκτός", στα πλαίσια του "παγκοσμιοποιημένου ανταγωνισμού", αποτελεί τη "νέα δομή" που για να λειτουργήσει απαιτεί να συμπληρωθεί:

1) Από τα "θεσμικά", δηλαδή επιβολή λήψης αποφάσεων με γενικευμένη ειδική πλειοψηφία για πλήρη εξουδετέρωση των μικρών και ασθενών κρατών - μελών και την αλλαγή δομής και λειτουργίας όλων των κοινοτικών οργάνων, ιδιαίτερα της Κομισιόν - απόφαση που η γερμανική προεδρία "ευελπιστεί" ότι θα ληφθεί μέχρι τον ερχόμενο Ιούνη (1999), και

2) απ' αυτό που η γερμανική προεδρία αποκαλεί "εσωτερική στερέωση",δηλαδή την απόφαση για την "Ατζέντα 2000" που, με γενικευμένη "εσωτερική" ευρω-λιτότητα, θα πλαισιώσει την ΟΝΕ του κεφαλαίου, για να στηρίξει τη νεο-αποικιακή διεύρυνση προς ΚΑ Ευρώπη - απόφαση που όλοι δεσμεύτηκαν να λάβουν μέχρι το Μάρτη του 1999.

Η νέα γερμανική κυβέρνηση αποτελεί εμφανώς τον Αμερικανό "λοχία" στην ήπειρο, "αποπλανώντας" τις γαλλικές μωροφιλοδοξίες και τις βρετανικές ιδεοληψίες. Η γερμανική καγκελαρία εκτελεί χρέη "μεσάζοντα" και στις σχέσεις, ΗΠΑ και Ρωσίας, για όλη τη διαδικασία διεύρυνσης "προς Ανατολάς".

Μονά - ζυγά, όλα για τους "ισχυρούς"

Οι τέσσερις μεγάλοι, Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία θα εκπροσωπούν τα ξεχωριστά τους συμφέροντα. Οι υπόλοιποι στο "τσουβάλι"

Ενώ στο "κοινωνικό" πεδίο αναμένονται συγκρούσεις, ευνοϊκότερα φαίνονται τα πράγματα για τις διεθνικές συμφωνίες των "εταίρων", που έχουν πλέον αποδεχτεί πλήρως τη γερμανο-γαλλική ηγεμονία και, απλά, προσπαθούν να πλασαριστούν σε καλύτερες θέσεις πιο κάτω στην πυραμίδα του Μάαστριχτ. Στην ειδική, ξεχωριστή απόφαση για την "εξωτερική εκπροσώπηση" της ΕΕ τονίζεται με περηφάνια η "αυτόνομη", δηλαδή ανεξέλεγκτη,εκπροσώπηση των κεντρικοτραπεζιτών της ΕΚΤ "στους αντίστοιχους τομείς των αρμοδιοτήτων τους". Πιο περίπλοκη η απόφαση για τη συμμετοχή στο Διευθυντήριο των "επτά" (G7). Παρά την "ολοκλήρωση" της ΟΝΕ οι τέσσερις ευρωπαϊκές "μεγάλες δυνάμεις" που συμμετέχουν στο G7 δεν αποποιούνται των πλεονεκτημάτων τους. Επίσης "θα παρίσταται" ο πρόεδρος της ΕΚΤ "για τις συνεδριάσεις που αφορούν την ΟΝΕ". Οι (...) υπόλοιποι "εταίροι" θα εκπροσωπούνται με μια περίπλοκη διαδικασία ως εξής: "Ο πρόεδρος του ΕΚΟΦΙΝ ή εάν ο πρόεδρος προέρχεται από κράτος - μέλος που δεν ανήκει στη ζώνη του ΕΥΡΩ, ο πρόεδρος της ομάδας ΕΥΡΩ των 11 (... ) κατά ένα μεταβατικό στάδιο, ένας από τους υπουργούς των κρατών της ζώνης του ΕΥΡΩ που συμμετέχουν στους G7 μονίμως, για λόγους συνέχειας, θα παρέχει στήριξη στον πρόεδρο ΕΚΟΦΙΝ/ομάδας ΕΥΡΩ - 11, εναλλάξ για ένα έτος". Δηλαδή στο G7 η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία θα εκπροσωπούν τα ξεχωριστά συμφέροντα των χωρών τους και "μεταβατικά" θα "στηρίζουν" τον πρόεδρο του ΕΚΟΦΙΝ. Η Βρετανία θα εκπροσωπεί μόνο τα δικά της συμφέροντα, έως ότου βρίσκεται "εκτός" της ΟΝΕ. Ελλάδα, Δανία και Σουηδία δε θα μπορούν να εκπροσωπούν την ΕΕ όταν αναλαμβάνουν την εξάμηνη προεδρία του ΕΚΟΦΙΝ, έως ότου βρίσκονται "εκτός" της ΟΝΕ. Τα οκτώ εναπομείναντα κράτη - μέλη της ομάδας ΕΥΡΩ - 11 θα εκπροσωπούν κάθε εξάμηνο το ΕΚΟΦΙΝ όταν αναλαμβάνουν την προεδρία της ΕΕ.