Η δραστική μείωση των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων για την αγροτική οικονομία θα πλήξει ιδιαιτέρως τις χώρες - μέλη, που έχουν ισχυρό αγροτικό τομέα, όπου η αγροτική παραγωγή αποτελεί ένα σημαντικό μέρος του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Στην κατηγορία αυτή, ανήκουν όλες οι μεσογειακές χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή η Ελλάδα, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Απ' τις υπόλοιπες χώρες - μέλη, η Ιρλανδία έχει επίσης μια σημαντική αγροτική παραγωγή.

Οσον αφορά στην Ελλάδα, η μείωση των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων θα σημάνει απώλεια της τάξης του ενός τρισεκατομμυρίου δραχμών για το διάστημα 2000 - 2006. Οπως οι συνέπειες δε θα μοιραστούν εξίσου στις 15 χώρες - μέλη, έτσι και στο επίπεδο της κάθε χώρας οι συνέπειες θα μοιραστούν αντιστρόφως ανάλογα με το μέγεθος των αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Ετσι, τη μεγαλύτερη ζημιά θα πάθουν τα μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά. Αυτή, λοιπόν, η μείωση των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων εγείρει αυτομάτως το θέμα πώς θα αντικατασταθούν οι πόροι που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση της αγροτικής οικονομίας. Η κυβέρνηση της Γερμανίας, λοιπόν, διατύπωσε την πρόταση για τη μερική"επανεθνικοποίηση" της αγροτικής πολιτικής, που σημαίνει, όχι τη δυνατότητα να παράγει και να πουλάει κάθε χώρα ό,τι θέλει και όπου θέλει, αυτά είναι υποταγμένα στην ΚΑΠ, αλλά την αντικατάσταση ενός μέρους των κοινοτικών κονδυλίων για επιδοτήσεις τιμών, με κονδύλια του εθνικού προϋπολογισμού της κάθε χώρας.

Φυσικά, αυτή η πρόταση σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των λαών και για την περίπτωση της Ελλάδας, της οποίας ο προϋπολογισμός είναι εξ ολοκλήρου δεσμευμένος για την ικανοποίηση των κριτηρίων "σύγκλισης", θα είχε σαν συνέπεια την ακόμη μεγαλύτερη μείωση του αγροτικού εισοδήματος.

Θα πρέπει, βεβαίως, να σημειώσουμε ότι ο όρος "επανεθνικοποίηση" δε χρησιμοποιήθηκε τυχαία, αφού μπορεί να δημιουργεί την εντύπωση ότι πρόκειται για την επαναφορά της αγροτικής πολιτικής από τα κοινοτικά όργανα στις εθνικές κυβερνήσεις. Ομως, δεν έχει καμιά σχέση μ' αυτό.

Οι Γερμανοί, αλλά και οι άλλοι υποστηρικτές της "επανεθνικοποίησης" προτείνουν η αγροτική πολιτική να συνεχίσει να χαράσσεται απ' το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά θα χρηματοδοτείται από τα κράτη - μέλη. Δηλαδή, με λίγα λόγια, ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, αλλά και οι ίδιοι οι αγρότες θα πληρώνουν με τους φόρους τους τα σχέδια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής για την καταστροφή της ελληνικής αγροτικής παραγωγής!

Βεβαίως, θα πρέπει να πούμε ότι αυτό που απαιτείται για τη σωτηρία της εγχώριας αγροτικής παραγωγής είναι η κάθε χώρα να αποφασίζει με βάση τα συμφέροντά της, τα συμφέροντα των παραγωγών της και να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών. Μια τέτοια προοπτική μόνο με μια άλλη πολιτική, αντιμονοπωλιακή, που δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης, μπορεί ευοδωθεί.

Δ. Π.

Αν, λοιπόν, πιστέψουμε τον πρωθυπουργό, η Ελλάδα λόγω ακριβώς της ένταξής της στην ΕΕ, αποτελεί... "Γη της Επαγγελίας". Με αφορμή, δε, την επικείμενη συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ, η Ελλάδα, κατά τα λεγόμενά του, θα μετατραπεί σε "παράδεισο". Αυτή η... αναβάθμιση, θα συντελεστεί, εφόσον εκπληρωθεί μια αναγκαία προϋπόθεση: Η κύρωση και εφαρμογή της συνθήκης του Αμστερνταμ...

***

Πρώτον, τα όσα είπε ο πρωθυπουργός για την ΕΕ, με αφορμή τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, την περασμένη βδομάδα, δε συμφωνούν καθόλου με τα όσα είπε... ο ίδιος, την προπερασμένη βδομάδα. Λέμε για την τηλεοπτική του συνέντευξη, όπου δήλωσε, αυτολεξεί, τα εξής: "Το 1981 πήγα στις Βρυξέλλες ως υπουργός. Για να αγοράσω ένα βελγικό φράγκο, πλήρωσα μια ελληνική δραχμή. Αν πάτε σήμερα στις Βρυξέλλες θα δώσετε 8-9 δραχμές, για να αγοράσετε ένα φράγκο. Είμαστε οκτώ σκαλιά πιο κάτω. Για να το πω πιο απλά, γίναμε οκτώ φορές πιο φτωχοί από το 1981 έως σήμερα"!

Κάπως έτσι περιέγραψε, αυτοπροσώπως και από τηλεοράσεως, ο πρωθυπουργός, τη φτώχεια που προκαλεί στους Ελληνες η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Στα τελευταία 18 χρόνια από την ένταξή της στην ΕΟΚ, η Ελλάδα έγινε 8 (!) φορές φτωχότερη. Το ομολόγησε ο ίδιος ο κ. Σημίτης. Φυσικά, σε αυτή την εξέλιξη συνέβαλε αποφασιστικά και κείνος. Αλλωστε, και το "σταθεροποιητικό πρόγραμμα" του 1985, αλλά και η υποτίμηση της τάξης του 14%, το 1998, φέρουν την προσωπική του σφραγίδα.

Παρ' όλα αυτά, λίγες μέρες αργότερα, ο κ. Σημίτης μιλώντας στη Βουλή υποστήριζε ότι "το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται στην ΕΕ" και πως "η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να ισχυροποιήσει αποφασιστικά τη θέση της στην Ενωση με την είσοδο στο ΕΥΡΩ" και με την κύρωση της Συνθήκης του Αμστερνταμ... Ας απαντήσει ο κ. Σημίτης: Ποιος εαυτός του λέει την αλήθεια; Προφανώς εκείνος που μερικές φορές πάσχει από... κρίσεις ειλικρίνειας.

***

***

• Στόχος της συνθήκης είναι η "προώθηση της "κοινωνικής Ευρώπης"" (!) μέσω της "επεξεργασίας του συμφώνου για την απασχόληση"... Βέβαια, μέχρι και ο νεόκοπος θεωρητικός των σοσιαλδημοκρατών, ο Α. Γκίντενς, τον οποίο προσφάτως έφερε στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ, για να εξηγήσει τον υπέροχο "Τρίτο Δρόμο", έχει αφιερώσει στο ομώνυμο βιβλίο του ειδικό κεφάλαιο για το "κοινωνικό έλλειμμα" εντός της ΕΕ (σ.σ: τόσο δύσκολο είναι να το αποκρύψει κανείς), αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για τους δικούς μας "Ευρωπαίους"... Οσο για την "απασχόληση", πράγματι. Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, οι"15" αποφάσισαν κάποτε να φτιάξουν ένα "σύμφωνο" κατά της ανεργίας. Μόνο που, όταν ρωτήθηκαν πόσα κονδύλια και τι μέτρα θα λάβουν για την αντιμετώπισή της, απάντησαν ότι δεν υπεισήλθαν σε τέτοια... υποθέματα και πως το μόνο σίγουρο είναι ότι στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας δημιουργούν το νέο αντεργατικό μεσαίωνα, μέσω της κατάργησης του 8ωρου και της επέκτασης της "ευελιξίας" στην αγορά εργασίας. Φυσικά η ελληνική κυβέρνηση πρωτοστατεί και σε αυτούς τους τομείς.
• Στόχος, επίσης, του Αμστερνταμ, κατά τον κ. Σημίτη, είναι "η ενίσχυση της εξωτερικής μας Ασφάλειας" και των συνόρων της χώρας διά της περιβόητης Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας (ΚΕΠΠΑ). Το ερώτημα είναι απλό: Μπορεί να μας πει ο κ. Σημίτης, πόσες φορές πριν την υπογραφή της συνθήκης στην Ολλανδία, και κυρίως πόσες φορές μετά την υπογραφή της, αρνήθηκαν οι "εταίροι" μας να αναγνωρίσουν την ελληνικότητα των Ιμίων;...

***

α) Μίλησε περί θεσμικής "ισοτιμίας" της Ελλάδας στην ΕΕ, όταν είναι γνωστό ότι η συνθήκη επικυρώνει τη θεσμική ανισοτιμία, αφού προβλέπει διαφορετική στάθμιση των ψήφων των κρατών - μελών στα κοινοτικά όργανα, ενόψει της διεύρυνσης, αλλά κατοχυρώνει και την επέκταση της αρχής της πλειοψηφίας - και όχι της ομοφωνίας - στη λήψη των αποφάσεων.

β) Ο Κ. Σημίτης εμφάνισε ως "άθλο" την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, μέσω της δυνατότητας ενσωμάτωσης της ΔΕΕ. Ας μας πει κάτι που να θυμίζει"ειρήνη" από τις δραστηριότητες της ΕΕ στις κρίσεις των Βαλκανίων, και που να δικαιολογεί την ευφορία του.

γ) Ισχυρίστηκε ότι η Συνθήκη προβλέπει "ανάπτυξη πολιτικών για τους πολίτες"! Αλήθεια τι εννοεί; Μήπως το "σύμφωνο σταθερότητας", που επιβάλλει την αέναη λιτότητα στο εσωτερικό της ΕΕ ή τη Συνθήκη Σένγκεν που προβλέπει το... προληπτικό φακέλωμα των πολιτών;

Η αντιδραστικότητα του "συντάγματος της Ευρώπης", όπως αποκάλεσε τη Συνθήκη του Αμστερνταμ ο πρωθυπουργός, είναι προφανής. Εμφανής πρέπει να είναι και η καταδίκη που θα επιφυλάξει ο ελληνικός λαός στους υπηρέτες αυτού του "συντάγματος", στις επερχόμενες εκλογές.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

* * *

* * *

* * *

"Με Κέυνς ή με Φρίντμαν, που υποτίθεται ότι είναι ο αντίποδάς του, παραμένει η ιδέα της κρατικής παρέμβασης, σε εθνικό και διακρατικό επίπεδο, με έναν και μόνο στόχο: Να ικανοποιείται η δίψα των μονοπωλίων για κέρδος και κυριαρχία".

Σ.

Ο Κ. Καραμανλής δεν κατάφερε να μιλήσει, λόγω γρίπης, τις προηγούμενες μέρες στη Βουλή για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ. Δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο ότι είχε να προσθέσει κάτι παραπάνω από όσα είπαν οι βουλευτές του κόμματός τους και κυρίως ο Κ. Σημίτης.

Ηδη, την περασμένη βδομάδα, μιλώντας στο συνέδριο των ομοϊδεατών του, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, είχε προσδιορίσει και την τακτική του κόμματός του στα θέματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όσο και τους στρατηγικούς στόχους. Οπως προκύπτει από τις τοποθετήσεις των στελεχών του κόμματος, η ηγεσία της ΝΔ επιφυλάσσει για το εαυτό της ρόλο γνήσιου θεματοφύλακα των ευρωπαϊκών οραμάτων, που δεν αρκείται μόνο στα μέχρι τώρα "κεκτημένα", αλλά πρωταγωνιστεί για να υλοποιηθεί η ιδέα της ομοσπονδοποίησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ταυτόχρονα, επιχειρεί να εμφανίσει την πολιτική και "αμυντική" ολοκλήρωση της ΕΕ ως την εναλλακτική λύση στα σημερινά "άτολμα" βήματα, όπως χαρακτηρίζει τη Συνθήκη του Αμστερνταμ.

Πραγματικά, η ηγεσία της ΝΔ πλειοδοτεί στην εφαρμογή των πιο προωθημένων επιλογών των πολυεθνικών, ασκώντας από αυτή τη σκοπιά πιέσεις στην κυβέρνηση Σημίτη. Είναι χαρακτηριστικό ότι βουλευτές της ΝΔ (Πρ. Παυλόπουλος) επέκριναν την κυβέρνηση, γιατί καθυστέρησε να φέρει για επικύρωση στη Βουλή τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να δείξει ότι η χώρα μας "βρίσκεται στην πρωτοπορία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση"!

Ο Κ. Καραμανλής έχει προσδιορίσει το ρόλο του κόμματός του και τη συμβολή του στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης: "Η Ελλάδα θα συνεχίζει να προσφέρει στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση και ολοκλήρωση και γι' αυτό θα φροντίσουμε εμείς, η ΝΔ. Από τη θέση της αντιπολίτευσης σήμερα πιέζουμε την κυβέρνηση να συνεχίσει να υιοθετεί τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης πολιτικής μας", διαβεβαίωσε τους ομολόγους του στα "αδελφά" κόμματα στις Βρυξέλλες.

Ειδικά για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, η ΝΔ θεωρεί ότι, αν και είναι ένα άτολμο βήμα, δημιουργεί τις "δυνατότητες προώθησης της πολιτικής ολοκλήρωσης". Στα θετικά της Συνθήκης, περιλαμβάνει το περιβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας, γιατί βάζει τις βάσεις για "υγιείς" δημοσιονομικές πολιτικές μετά την έναρξη της ΟΝΕ! Στα θετικά επίσης εντάσσει την ενσωμάτωση της Συνθήκης Σένγκεν και το σημαντικό ρόλο που αναμένεται να αναλάβει η Europol, καθώς και την ενσωμάτωση του πρωτοκόλλου για την "απασχόληση". Στα "πλην" της Συνθήκης, συγκαταλέγει την αναβολή για τη διευθέτηση των εκκρεμοτήτων για τα θεσμικά όργανα και την πολιτική ενοποίηση, καθώς και την καθυστέρηση στην υλοποίηση της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας, όπως και την "κοινοτικοποίηση του τρίτου πυλώνα", δηλαδή τα θέματα ασφάλειας και Δικαιοσύνης. Με άλλα λόγια, ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις επιλογές και θέσεις των πιο νεοφιλελεύθερων και αντιδραστικών κύκλων για τα επόμενα βήματα στην ΕΕ. Θα πρέπει να προστεθεί ότι η ηγεσία της ΝΔ έχει ήδη συμφωνήσει στο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, που έχει επεξεργαστεί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Οι λύσεις που προτείνονται σε αυτό δεν είναι μόνο οι γνωστές (ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μείωση εργοδοτικών εισφορών, απαλλαγή του κεφαλαίου από φόρους, κλπ.), αλλά, ακόμη, η δημιουργία ενός νέου "στρώματος" εργαζομένων, των "οικιακών βοηθών" (!), δείχνοντας κατ' ευθείαν στη φεουδαρχία και τη δουλοπαροικία.

Ομως, δεν περιορίζεται σε αυτό. Θέτοντας το ερώτημα "μετά την ΟΝΕ τι;" προβάλλει τις προωθημένες θέσεις των Βρυξελλών, επιχειρώντας να βρεθεί ένα βήμα μπροστά από την κυβέρνηση Σημίτη, ώστε να πείσει για τη στοχοπροσήλωσή της στα "ευρωπαϊκά ιδεώδη".

"Το προβάδισμα της οικονομικής διάστασης της ΕΕ οδηγεί αναπόδραστα στην πολιτική ενοποίηση. Το ΕΥΡΩ θα αποδειχθεί χάρτινος πύργος, αν δε συνοδεύεται από την πολιτική ενοποίηση", διαπιστώνει ο πρόεδρος της ΝΔ. Γι' αυτό ζητά "ταχύτατη προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, εμβάθυνση και επέκταση των τομέων δράσης της Ενωσης, όπως η προώθηση της ΚΕΠΠΑ". Σημαντικό βήμα μπροστά στον τομέα της πολιτικής ενοποίησης θεωρεί την "υιοθέτηση ενός Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το οποίο θα αντανακλά τις αξίες και κοινές αρχές".

Αυτές τις επιλογές, που η υλοποίησή τους σημαίνει εμπέδωση και ισχυροποίηση του αυταρχικού οικοδομήματος των πολυεθνικών και ολέθριες συνέπειες για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαών της ΕΕ, η ηγεσία της ΝΔ προσπαθεί, στο πλαίσιο της γενικότερης προπαγάνδας που γίνεται για την υφαρπαγή της κοινωνικής συναίνεσης και υποταγής, να τις πλασάρει ως τις πλέον συμφέρουσες για τους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες. Ταυτόχρονα, επιρρίπτει όλες τις ευθύνες για τα δεινά από την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης επέλασης των πολυεθνικών και της ΕΕ στην "κακή" κυβέρνηση Σημίτη, ενώ βγάζει "στον αφρό" την εφαρμοζόμενη πολιτική. Ακόμα, έχει το θράσος να δημαγωγεί ασύστολα, υποσχόμενη λύσεις στα καυτά προβλήματα των εργαζομένων, αγροτών, συνταξιούχων και της νεολαίας, στο πλαίσιο της "αταλάντευτης εφαρμογής" πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων!

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

(...)Ολες οι ενδείξεις και οι εκθέσεις των ξένων Οργανισμών, όπως της Οικονομικής Επιτροπής διά την Ευρώπην πείθουν ότι εις την Ελλάδα υπάρχουν οικονομικώς και εμπορικώς εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίων, αναφέρεται μάλιστα και η πιθανωτέρα κατανομή των εις τον ελληνικόν χώρον. Ουδεμία όμως σοβαρά ενέργεια έγινε μέχρι τούδε διά την ανίχνευσίν των και την εκμετάλλευσίν των. Αντί τούτου μερικοί ιδιώται, εντελώς απρογραμμάτιστα και πρόχειρα άνοιξαν μερικά πηγάδια σε μερικά σημεία σαν να βρίσκονταν στην πετρελαιοφόρο κοιλάδα του Τέξας, όπου το χώμα στάζει "μαύρο αίμα"...

...