Ομως, οι "ανθρωπιστές" της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και της Αθήνας - συμπεριλαμβανομένης - έχουν καταλήξει και όσον αφορά το τι δεν είναι τρομοκρατία.

• Ο απροειδοποίητος αμερικανοΝΑΤΟικός βομβαρδισμός ανεξάρτητων χωρών, όπως το Σουδάν και το Αφγανιστάν, δεν είναι τρομοκρατία.
• Ο βομβαρδισμός αμάχων, όπως στη Βαγδάτη, δεν είναι τρομοκρατία.
• Ο βομβαρδισμός ολόκληρων περιοχών, ως μέσο "επίλυσης" διαφορών και οι μονομερείς πολεμικές σταυροφορίες κατά ολόκληρων περιοχών, όπως στον Περσικό ή τη Γιουγκοσλαβία, δεν είναι τρομοκρατία.
• Οι εκτεταμένες επιχειρήσεις των τουρκικών δυνάμεων στα εδάφη του Κουρδιστάν, που συνοδεύονται από φωτογραφίες Τούρκων στρατιωτών να περιφέρουν τα κομμένα κεφάλια των Κούρδων, δεν είναι τρομοκρατία.

Με άλλα λόγια, ο Οτσαλάν, ως ηγέτης ενός λαού, που παλεύει για τα στοιχειώδη δικαιώματά του, είναι "τρομοκράτης". Ο Κλίντον, ως επικεφαλής ενός πολιτικού συστήματος διαχείρισης των υποθέσεων του ιμπεριαλισμού, ο οποίος διατάζει τις... αναγκαίες "εκτελέσεις", εκείνες τις "εκτελέσεις" που συνάδουν με το χάρτη που θέλουν να φτιάξουν οι πολυεθνικές στον πλανήτη, δεν είναι τρομοκράτης. Ούτε αυτός, ούτε ο Μπλερ, ούτε όσοι τους χειροκροτούν...

***

Ως "τρομοκράτης", πλέον, λογίζεται εκείνος που αμφισβητεί τις επιλογές και τις επιδιώξεις του "πλανητάρχη" και των "δορυφόρων" του. Τόσο απλά. Είτε είναι μεμονωμένο άτομο, είτε είναι ένας ολόκληρος λαός, εφόσον δε "συμμορφώνεται" με τις εντολές τους, καταχωρείται στους υπό εξόντωση "απείθαρχους". Τώρα, αν την εξολόθρευση των "απείθαρχων" θα την αναλάβει το ΝΑΤΟ, η CIA, η Ευροπόλ, η Ιντερπόλ, ή το FBI, είναι ένα... τεχνικό ζήτημα.Βέβαια, τηρούν και κάποια προσχήματα. Δηλαδή, ακόμα δε μας έχουν πει ότι κατατάσσουν το ΚΚΕ στους τρομοκράτες. Βεβαίως, ούτε ότι δεν το κατατάσσουν μας έχουν πει... Αλλωστε, οι αποκαλύψεις του "Ρ" προ έτους, ότι πράκτορες της CIA, με έδρα την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, έχουν αναλάβει να καταγράφουν τα σχετικά με τη δράση του ΚΚΕ, ουδέποτε διαψεύστηκαν...

***

Φυσικά, δεν ισχύει η ίδια "ζυγαριά" για όλους. Για παράδειγμα, οι Κούρδοι είναι "τρομοκράτες", επειδή, λέει, έχουν πάρει τα όπλα. Ομως, οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου δεν είναι τρομοκράτες, παρά το γεγονός ότι κι αυτοί έχουν πάρει τα όπλα (σ.σ.: όπλα με τα οποία τους τροφοδοτούν οι ίδιοι οι "εταίροι" και "σύμμαχοι"). Αντίθετα, οι τελευταίοι, ανακηρύσσονται και ισότιμοι συνομιλητές, τόσο του κυρίου Χόλμπρουκ, όσο και των ανά τον κόσμο χωροφυλάκων, όπως είδαμε στην τελευταία μάζωξη, εκεί στο Ραμπουγέ της Γαλλίας.

Συνεπώς, το ζήτημα δεν είναι - καν - ποιος κρατάει όπλο. Το ζήτημα είναι αν αυτός που κρατά ή δεν κρατά όπλο (σ.σ.: έχει τελικά δευτερεύουσα σημασία) στρέφεται εναντίον των σχεδίων τους. Αυτό είναι το κριτήριο της "νέας τάξης" για να κατηγορηθεί κάποιος ως "τρομοκράτης" ή ως... εν δυνάμει "τρομοκράτης".

***

Η άρνησή μας, επομένως, να δεχτούμε αυτό το "νέο" κόσμο τους, δεν υπαγορεύεται μόνο από πολιτικούς, κοσμοθεωρητικούς, φιλοσοφικούς ή άλλους λόγους. Υπαγορεύεται και από τους πλέον στοιχειώδεις ανθρωπιστικούς λόγους. Ειδικά, δε, σε ό,τι αφορά τον ελληνικό λαό, την απάντησή του σε εκείνους που κατηγορούν ως "τρομοκρατία" το δικαίωμα των λαών να υπάρχουν, την έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια: "Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα", έγραφε εκείνο το πανό του λαού της Αθήνας, με την υπογραφή του ΕΑΜ, το 1944, στο Σύνταγμα. Ο μόνος που φαίνεται να αγνοεί την απάντηση του ελληνικού λαού, είναι ο σημερινός πρωθυπουργός και οι συν αυτώ...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Σαν "τρομοκράτης" (σ.σ.: από τους "εταίρους" και "συμμάχους") λογίζεται, πλέον, εκείνος που αμφισβητεί τις επιλογές και τις επιδιώξεις του "πλανητάρχη" και των "δορυφόρων" του. Τόσο απλά

- Ποιες κατά τη γνώμη σας είναι οι επιδιώξεις της κυβέρνησης, με την... πανηγυρική έναρξη σήμερα του "κοινωνικού διαλόγου" για το φορολογικό;

- Ξανά σήμερα η κυβέρνηση καλεί τους "κοινωνικούς εταίρους" της, τον ΣΕΒ και τους συμβιβασμένους συνδικαλιστές, να διεξάγουν ένα δεύτερο "κοινωνικό διάλογο", αυτή τη φορά για το φορολογικό σύστημα. Καλεί όλους εκείνους που μαζί της βαδίζουν τον αντιλαϊκό δρόμο της ΟΝΕ, να συμπράξουν στη νομιμοποίηση των απεχθέστερων φορολογικών βαρών που ετοιμάζονται για τους εργαζόμενους, χρυσώνοντας ταυτόχρονα το χάπι της αντιλαϊκής φορολογίας με ανέξοδες διακηρύξεις για φορολογικές "ελαφρύνσεις" που θα... γίνουν το 2000. Ετσι, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει και τον αντεργατικό "διάλογο" να καθαγιάσει και το αρνητικό σε βάρος της κλίμα και από την αντιλαϊκή της πολιτική, αλλά και από την προδοσία Οτσαλάν, να αντιστρέψει. Οι εργαζόμενοι όμως, που έχουν την πικρή εμπειρία του προηγούμενου ανάλογου "διαλόγου", που οδήγησε στον αντεργατικό νόμο για κατάργηση του 8ωρου και των άλλων εργασιακών κατακτήσεων, δε θα πέσουν σε αυτή την παγίδα της κυβέρνησης και των κοινωνικών της εταίρων. Είναι χαρακτηριστική προς αυτή την κατεύθυνση η απόφαση μη συμμετοχής στο σικέ διάλογο, που πήρε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κάτω από την πίεση αυτής της πραγματικότητας.

- Πώς κρίνετε τη στάση της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ που συμμετέχει παρ' όλα αυτά στην έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου" και παραπέμπει τις όποιες αποφάσεις για την παραπέρα τακτική στο Γενικό Συμβούλιο που θα γίνει το Μάρτη;

- Η σημερινή τακτική του "ήξεις αφήξεις", που χρησιμοποιεί η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, αντανακλά και τις μεγάλες πιέσεις που δέχεται από τους εργαζόμενους, αλλά και τη συνειδητή επιλογή της να πάρει μέρος σε μια στημένη διαδικασία, ακόμα και τη στιγμή που η μη συμμετοχή της ΓΣΕΕ της αφαιρεί, στην ουσία, κάθε υπόσταση. Είναι μια τακτική που σκοπεύει στο να εξαπατήσει τους εργαζόμενους. Οι συνδικαλιστές του "κοινωνικού εταιρισμού" της ΑΔΕΔΥ θα πάρουν μέρος στην έναρξη του "διαλόγου", αφού συνειδητά υπηρετούν τους αντεργατικούς στρατηγικούς στόχους της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Ωστόσο, την ώρα που θα μπαίνουν στην αίθουσα του "διαλόγου", θα πάρουν μια καλή απάντηση από τους εργαζόμενους που θα βρίσκονται μαζικά απέξω και που θα διαδηλώνουν την έντονη αντίθεσή τους στη συνολική κυβερνητική αντεργατική πολιτική και στους στημένους "κοινωνικούς διαλόγους". Την πιο αποφασιστική όμως απάντηση θα δώσουν οι εργαζόμενοι κάτω στη βάση, που μέσα απ' το συντονισμό τους και τα μέτωπα των αγώνων τους, θα αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική της κυβέρνησης και θα παραμερίσουν εκείνους τους επίορκους "συνδικαλιστές" που λειτουργούν σαν πλασιέ της κυβερνητικής πολιτικής.

- Ποια κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων;

- Απέναντι στη συνολική αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και σε όλους εκείνους που μαζί της συμπράττουν στην εξαθλίωση των εργαζομένων, είναι ανάγκη άμεσα να ορθώσουν οι εργαζόμενοι το δικό τους αγωνιστικό διεκδικητικό μέτωπο. Ενα μέτωπο με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά, που δε θα αντιπαλεύει μόνο τις συνέπειες αυτής της βάρβαρης μεσαιωνικής πολιτικής, αλλά και τις βαθύτερες γενεσιουργούς αιτίες της. Ενα μέτωπο πάλης που θα απαιτεί εδώ και τώρα φιλολαϊκά μέτρα. Θα απαιτεί εδώ και τώρα αυξήσεις μισθών, που να αντανακλούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, αύξηση του αφορολόγητου ορίου. Θα απαιτεί μια συνολική αλλαγή στο φορολογικό σύστημα, έτσι ώστε να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο, που από τη μια εκμεταλλεύεται στυγνά τους εργαζόμενους και απ' την άλλη φοροδιαφεύγει και φοροκλέβει με τις ευλογίες της κυβέρνησης.

Ντ. Ν.