Μανιώδης πατριδολάτρης, ο Σ. Γ. Φιλιππότης,όπως και ο συνεργάτης του Γ. Κ. Καιροφύλας (από τους λίγους αθηναιογράφους), από το πάθος του αυτό, οδηγήθηκε σε δρόμους ομορφιάς και πολιτισμού, με τις εκδόσεις του, "Φιλιππότη" και "Ερίννη", όπου καταυγάζεται ο κυκλαδικός, ειδικότερα τηνιακός χώρος, αλλά και η αθηναιο-λατρεία του.
Σήμερα αναφερόμαστε σε δυο δείγματα αυτών των "εκ βαθέων" ενασχολήσεών του: Το ένα είναι το χρονιάτικο "Αθηναϊκό Ημερολόγιο 1999", που φέτος κλείνει 10 χρόνια. Εκτός από τα μηνολόγια, εορτολόγια, αργίες, εκλείψεις ηλίου και σελήνης και τις γύρω από τις αστρικές κινήσεις πληροφορίες, υπάρχει το αφιέρωμα στην Αθήνα, που το αναγνωστικό κοινό το περιμένει με αδημονία (από το φθινόπωρο του 1998, έχει σχεδόν εξαντληθεί).
Η Αθήνα, που ανέδειξε το πιο αστραφτερά άνθη του πολιτισμού από την αρχαιότητα, σήμερα συγκεντρώνει πολλούς εραστές, που σκύβουν στο παρελθόν της, αναπολώντας "πούν' τα χρόνια εκείνα". Συνοικισμοί, δρόμοι, στέκια, ιστορικές μορφές, γίνονται αντικείμενο συγκινητικών αναφορών από επώνυμους και μη, με καλογραμμένα κείμενα. Κολωνός, Πυθαράδικα, Ανω Πετράλωνα, Λεωφόρος Αλεξάνδρας, Ιπποκράτους 100, το τραμ το τελευταίο, ο τάφος του Λυκαβηττού, ζαχαροπλαστεία, κέντρα συναντήσεων ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, Ζαχαράτου, Ζαβορίτη, Μαλάμου, Ηνωμένα Βουστάσια, κατάστημα Δραγώνα με 100 χρόνια προσφοράς (στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα, μοίραζε τα κέρδη με τους εργαζόμενους, στην Κατοχή είχε δημιουργήσει συσσίτιο), αλλά κι ο Λόρδος Βύρων στην Αθήνα, η "κόρη των Αθηνών", η Μαρία Βετσέρα, κι η μνήμη ξεκουκκίζει το κομπολόι της...
Αλλά για να μην τρέφει κανείς μεγάλες αυταπάτες πως "κάθε χτες και καλύτερα", να τι διαβάζουμε για την Αθήνα στα τέλη του 15ου αιώνα: "Εις το κονιορτώδες αλώνιον της πλατείας της Ομονοίας, καταφύγιον των τροφών και των στρατιωτών, των στραγαλοπωλών και των παρεπιδημούντων Ανατολιτών, των εξαπλουμένων νωχελώς και καταλαμβανόντων τα ολίγα εδώλια σχεδόν από πρωίας μέχρις εσπέρας...".
Ωραίες, παλιές φωτογραφίες συμπληρώνουν τις "ζωντανές" εικόνες κάθε αναφοράς, ενώ ο μέσα "κόσμος" πλουταίνει, κυριευμένος από το γνωστικό πάθος(Εκδόσεις "Φιλλιππότη").
Το δεύτερο: "Περιστέρια και Κόρακες",μικρό ποιητικό μύθευμα, με περιστέρια, κόρακες και μια κουκουβάγια, με αφορμή τα πουλιά που είναι καθημερινοί σύντροφοι των νησιωτών, τις θαυμαστές απεικονίσεις των περιστερώνων της Τήνου και μια παλιά ανάμνηση από το σχολείο.
Το κείμενο, που μοσχοβολάει χρώμα κι άρωμα κυκλαδίτικο, έγραψε ο Γιάννης Ανδριώτης,με ευαίσθητη εικονογράφηση της Μαρίας Γενιτσαρίου.Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στους επώνυμους και ανώνυμους Τηνιακούς τεχνίτες της πέτρας και του μαρμάρου, στους περιστερώνες, στις ξερολιθιές, στις εκκλησίες, στα αλώνια, "που με το κυκλαδικό φως μετατρέπουν το ξερό τοπίο της Τήνου σε πεδίο έμπνευσης και δημιουργίας" (Εκδόσεις "Ερίννη").
Ευγενία ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Κανείς στην περίπτωση του Νίκου Κάσδαγλη δεν μπορεί να σκεφθεί, πολύ περισσότερο να πει ότι αξιοποίησε τη συγκυρία της υπόθεσης Οτσαλάν για να εκδώσει το νέο βιβλίο του "Ακοίμητο αίμα",το οποίο παρουσιάστηκε χθες από τις εκδόσεις "Bell".O Νίκος Κάσδαγλης έχοντας επίγνωση του λογοτεχνικού και πολιτικού χρέους του, του χρέους του πνευματικού ανθρώπου απέναντι σε κάθε βασανισμένο άνθρωπο και σε κάθε πάσχοντα λαό, "κατέθεσε" δύο σημαντικά βιβλία του για τον Κουρδικό λαό ("Το Αραράτ αστράφτει" - ένα βιβλίο ντοκουμέντο με επώνυμες μαρτυρίες και "Αλλάχ Ακμπάρ! " - μυθιστόρημα επίσης βασισμένο σε μαρτυρίες). Εξάλλου, ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα σαν το"Ακοίμητο αίμα", μυθιστόρημα "απόσταγμα" της πολύχρονης, "δημοσιογραφικού" πάθους, έρευνας και συγγραφικής ενασχόλησης του Ν. Κάσδαγλη με τα πάθη του κουρδικού λαού, δε γράφεται με αφορμή κάποια συγκυρία. Αλλωστε ο Ν. Κάσδαγλης επέλεξε να ζει στη Ρόδο και να "ασκητεύει" γράφοντας για όσα πονούν τον άνθρωπο και πισωγυρίζουν την ανθρωπότητα.
"Νατουραλιστικά ρεαλιστικό" το "Ακοίμητο αίμα", όπως το χαρακτήρισε στη χθεσινή παρουσίαση ο Παντελής Μπουκάλας,κάνοντας μια εξαίρετη - και δίκαιη - ανάλυση και των τριών έργων του Ν. Κάσδαγλη που βάσει μαρτυριών αναφέρονται στο κουρδικό πρόβλημα, εκτυλίσσεται στα βουνά του Κουρδιστάν. Εκεί, εν μέσω ενός ασίγαστου, σκληρού πολέμου, τρεις άνθρωποι συγκρούονται, χωρίς άλλη επιλογή, καθώς το αίμα των νεκρών δεν κοιμάται ποτέ, καθώς το αίμα ζητά κι άλλο αίμα. Οι τρεις κεντρικοί τραγικοί ήρωες του μυθιστορήματος είναι Κούρδοι. Ο Σαμπάχ - Ελ - Ντιν, που στην ψυχή του κυριαρχεί η τραγωδία του λαού του, βγαίνει στο αντάρτικο. Ο Ντεμίρ για να επιζήσει, απαρνείται την καταγωγή του και γίνεται αξιωματικός της τουρκικής αστυνομίας, όπως και υφιστάμενός του Σεβκέτ. Τρεις ομόφυλοι, που αλλόφυλοι όρισαν σαν "μοίρα" τους να μην έχουν δική τους πατρίδα και να καταναγκάζονται να διαλέξουν τι θα είναι, "ελεύθεροι" σκλάβοι ή ελεύθεροι "πολιορκημένοι", αφηγούνται, κρίνοντας από το δικό του δράμα ο καθένας την τραγωδία του λαού τους.
Ο Ν. Κάσδαγλης για να υπογραμμίσει την τραγωδία του κουρδικού λαού και να συμβολοποιήσει τα πρόσωπα του βιβλίου του, τιτλοφορεί αρκετά κεφάλαια του μυθιστορήματος με ονόματα από την αρχαία ελληνική μυθολογία. "Ονόματα αιματηρά, ονόματα της Δίκης", όπως είπε ο Π. Μπουκάλας.
Το Μορφωτικό Γραφείο της Κυπριακής Πρεσβείας και οι εκδόσεις "Νεφέλη",σήμερα (8.30 μμ), θα παρουσιάσουν στο "Σπίτι της Κύπρου" (Ηρακλείτου 10) το βιβλίο της Ευρυδίκης Περικλέους - Παπαδοπούλου "Ανακάλυμαν. Τα ποιητάρικα - ποίηση στην κυπριακή διάλεκτο".Θα μιλήσει ο καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Χριστόφορος Χαραλαμπάκης.