Το τελευταίο διάστημα, οι αναφορές για επενδυτικά σχέδια "αξιοποίησης" του μυθικού ποταμού της Αρκαδίας για την παραγωγή ενέργειας πυκνώνουν και οι διαψεύσεις των αρμοδίων κάθε άλλο παρά καθησυχάζουν τους κατοίκους της περιοχής. Από τη μια, η αναξιοπιστία τους, από την άλλη, κάτι περίεργες και πολλαπλώς ερμηνευμένες διατυπώσεις κρατούν ανοιχτό το θέμα εδώ και μήνες.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Η εφημερίδα "Κέρδος", στις 15/1/1999, αναφέρει ότι η εταιρία ΔΙΕΚΑΤ υπέγραψε σύμβαση 4,5 δισ. δρχ. για την κατασκευή δυο υδροηλεκτρικών σταθμών, ισχύος 4,8 και 3,5 μεγαβάτ, στον ποταμό της Αρκαδίας Λούσιο με τη γερμανική εταιρία "Wasserkraft". Τη συμφωνία αυτή τη συνδύαζε με την πολυθρύλητη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και τόνιζε ότι έχουν εξασφαλιστεί οι απαιτούμενες από τη ΔΕΗ άδειες. Ο ποταμός Λούσιος δεν είναι απλώς ένα ακόμα προς εκμετάλλευση ποτάμι. Μαζί με το μοναδικό φαράγγι, παίζει σημαντικό ρόλο στην ισορροπία του οικοσυστήματος και οι προτάσεις για τη δημιουργία οικολογικού πάρκου στο Μαίναλο, όπου ζει η υπό εξαφάνιση βίδρα, περιμένουν ακόμα απάντηση από τους αρμόδιους (σ.σ. είδος κι αυτό υπό εξαφάνιση), που θυμούνται τη βιώσιμη ανάπτυξη σε συνέδρια και διεθνείς διασκέψεις, αλλά ξεχνούν αμέσως μετά, συνεχίζοντας την οικο-κτόνα πολιτική τους, που εφαρμόζουν πιστά τις δυο τελευταίες δεκαετίες. Η ανυπαρξία αναπτυξιακής πολιτικής για τα συμφέροντα του τόπου και η παντελής έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού οδηγεί τους κυβερνώντες σε αποσπασματικές αποφάσεις, όπως αυτή ή τη δημιουργία φυλακών κοντά σε κατοικημένες περιοχές (σ.σ. στη Συλίμνα), τις οποίες βαφτίζουν ανερυθρίαστα αναπτυξιακά έργα!

Ο βουλευτής της περιοχής κ. Τατούλης καταθέτει την παρακάτω Ερώτηση στα αρμόδια υπουργεία: "Σύμφωνα με δημοσίευμα της αθηναϊκής εφημερίδας "Κέρδος", στις 11 τρέχοντος μήνα υπεγράφη σύμβαση ύψους 4,5 δισ. μεταξύ της ΔΙΕΚΑΤ και της γερμανικής εταιρίας που δραστηριοποιείται στον ενεργειακό τομέα, για την κατασκευή δυο υδροηλεκτρικών σταθμών ισχύος 3,5 και 4,8 μεγαβάτ στο ποταμό της Αρκαδίας, Λούσιο. Γνωρίζοντας ότι ο Λούσιος είναι ένα μοναδικής ομορφιάς ποτάμι, που αποτελεί το ρυθμιστή του οικοσυστήματος της περιοχής, αφού εκεί κατορθώνουν και επιβιώνουν ακόμα η βίδρα (ελληνικός κάστορας) και η λύγκα (είδος αγριόγατας). Εχοντας υπ' όψη την Υ. Α ΥΠΠΟ / ΑΡΧ/Β1/Φ30/ΧΩΡΟΙ/3726/1/1120/8.8.97 που χαρακτηρίζει την κοιλάδα του ποταμού Λούσιου με το μνημειακό της πλούτο ως αρχαιολογικό χώρο, ερωτώνται οι κ. κ. υπουργοί:

1. Αληθεύουν τα περί υπογραφής της σύμβασης;

2. Εάν ναι, ζητείται να κατατεθούν: α. Η θετική γνωμοδότηση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας β. Οι εγκριθείσες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων γ. Η απόφαση νομάρχη περί αλλαγής χρήσης γης δ. Οι αποφάσεις προέγκρισης χωροθέτησης των έργων από την αρμόδια περιφερειακή διεύθυνση ε. Οι γνωμοδοτήσεις των τριών Εφορειών Αρχαιοτήτων ζ. Το σχετικό παραχωρητήριο". Παράλληλα, μαζικοί φορείς, χλιαρά στην αρχή και πιο δυναμικά στη συνέχεια, όταν αρχίζει να γίνεται εμφανές τι πάνε να κάνουν, ζητούν την ακύρωση της επένδυσης και την υποστήριξη της πρότασης που αφορά το οικολογικό πάρκο. Μια πρόταση, που, αν υλοποιηθεί, η γύρω περιοχή θα αναβαθμιστεί, το περιβάλλον θα προστατευτεί και, παράλληλα, θα προωθηθεί το μοντέλο του ήπιου τουρισμού.

Πριν λίγες βδομάδες, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, απαντώντας στον βουλευτή Τατούλη, αναφέρει μεταξύ άλλων: "Σύμφωνα με ενημέρωση της Δ/νσης ΠΕΧΩΔΕ της περιφέρειας Πελοποννήσου, δεν έχει δοθεί προέγκριση χωροθέτησης από την ανωτέρω αρμόδια διεύθυνση για την ίδρυση των υδροηλεκτρικών σταθμών και επομένως δεν έχουν υποβληθεί στις υπηρεσίες μας φάκελοι Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ). Οπως τονίζεται στο σχετικό έγγραφο της Διεύθυνσης του ΥΠΕΧΩΔΕ, η υπηρεσία γνωρίζει τη θεσμοθετημένη ζώνη από το υπουργείο Πολιτισμού, όπως και την περιοχή του Λούσιου ποταμού και δεν πρόκειται να εισηγηθεί καμιά δραστηριότητα, που θα υποβαθμίζει το μνημειακό πλούτο της περιοχής και το φυσικό τοπίο... Σας πληροφορούμε, επίσης, ότι η περιοχή του Λούσιου, ύστερα από σχετική εισήγηση του Τμήματος Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ, θα αξιολογηθεί στα πλαίσια του προγράμματος οριοθέτηση και καθορισμός μέτρων προστασίας τοπίων ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, που εκπονείται από το Πολυτεχνείο. Με τα παραπάνω, είναι προφανές ότι οι υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ θα εξετάσουν τα όποια αιτήματα, όταν και εάν υποβληθούν για την προέγκριση χωροθέτησης και έγκριση περιβαλλοντικών όρων για υδροηλεκτρικές μονάδες. Είναι, όμως, σαφές ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν πρόκειται ποτέ, σε καμιά περίπτωση, να συναινέσει ή να εγκρίνει καμία εγκατάσταση υδροηλεκτρικής μονάδας, που θα διακυβεύσει την οικολογική ισορροπία του Λούσιου".

Η απάντηση του κ. υπουργού, ενώ σε δυο σημεία που έχουμε υπογραμμίσει θα μπορούσε να ήταν μονολεκτική, δεν είναι κι αφήνει κάποια "παραθυράκια" ανοιχτά. Ενώ θα μπορούσε να αναφέρει ότι δε θα δοθεί άδεια για καμιά εγκατάσταση υδροηλεκτρικής μονάδας, κολλά δίπλα το "... που θα διακυβεύσει την οικολογική ισορροπία" κι όλη η υπόθεση μένει στον αέρα. Γιατί οι υπηρεσίες του μπορούν άνετα να γνωμοδοτήσουν ότι η οικολογική ισορροπία δε θα διαταραχτεί. Το έχουμε ξαναδεί το σενάριο πάμπολλες φορές. Και ναι μεν η επένδυση μπορεί να μη γίνει στην παρούσα φάση, πάντως ήταν μια πρόβα τζενεράλε για το άμεσο μέλλον. Οι παλιότεροι έλεγαν - και συμφωνούμε απόλυτα - ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.Είναι βέβαιο ότι ο Λούσιος έχει μπει σε μπελάδες.

Τα τελευταία χρόνια οι συζητήσεις γύρω από την κλωνοποίηση έχουν πυκνώσει. Οχι άδικα. Βρισκόμαστε μπροστά σ' έναν εφιάλτη, που θεωρητικά κάποια στιγμή μπορεί να γίνει πραγματικότητα, μια και δεν υπάρχει κανενός είδους φραγμός στα εργαστήρια των πολυεθνικών εταιριών, αλλά και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από αυτές. Τις διαδικασίες "κλωνοποίησης" ανθρώπων επιχείρησαν να επισπεύσουν στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη βδομάδα με τρόπο προκλητικά άκομψο. Θυμήθηκαν τον Ανδρέα Παπανδρέου άτομα που βγάζουν σπυράκια στο άκουσμα αυτού του ονόματος και που προσπάθησαν να σβήσουν από τη μνήμη των "συντρόφων" τους, μια και οι συγκρίσεις μαζί του ήταν χαώδεις. Η συχνή αναφορά του ονόματός του όχι μόνο εξέπληξε, αλλά αηδίασε την κοινή γνώμη και μάλλον είχε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα στην κοινωνία. Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν κι είναι βέβαιο ότι οι σχεδιασμοί των στρατηγών του "εκσυγχρονισμού και του χρηματιστηρίου" θα καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος, μια και οι μάσκες τους έχουν προ πολλού πέσει. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ δεν αφορά τους πολλούς, αλλά ελάχιστους διαπλεκόμενους και κάποιους τυχάρπαστους κλακαδόρους, που πολύ εύκολα μπορεί να αλλάξουν σημαία αν δουν πως η βάρκα γέρνει προς άλλη κατεύθυνση. Υπομονή τρεις μήνες.

Η νέα ηγεσία στο υπουργείο Πολιτισμού (στο οποίο υπάγεται κι ο αθλητισμός) σηματοδότησε την προηγούμενη βδομάδα αλλαγές ως προς το ποιος θα κάνει κουμάντο στα ολυμπιακά έργα. Το πάνω χέρι λοιπόν θα έχουν οι μάνατζερ, για να κάνουν ελκυστικά προς τους επενδυτές τα έργα που θα τσιμεντώσουν ό,τι απόμεινε από πράσινο κι ελεύθερους χώρους στο Λεκανοπέδιο. Οσο για το Ρυθμιστικό της Αθήνας οδηγείται στην οριστική του ακύρωση και με τη βούλα της εξουσίας.

Ενα πουλί, κρατώντας στο ράμφος του ένα σποράκι, ψάχνει στην τσιμεντένια πολιτεία να βρει μιαν αυλή. Μόνον εκεί, κοντά στα παιδιά, θέλει να αφήσει το σποράκι να φυτρώσει, να γίνει ένα όμορφο δεντράκι κι έτσι να γίνουν τα όνειρά του αληθινά. Μα δυστυχώς, πουθενά δε βλέπει αυλές και πουθενά δε βλέπει παιδιά. "Στο τσιμέντο Δεν μπορώ να φυτρώσω! Και τα όνειρά μου Δε θα γίνουν αληθινά! Τώρα πουλάκι μπορείς να με φας!" θα πει το σποράκι λυπημένο στο πουλί που του έχει χαρίσει πριν τη ζωή του... Μα γρήγορα θα ξαναρχίσουν να ψάχνουν μαζί. Αραγε θα τα καταφέρουν; Μια τρυφερή ιστορία ανάμεσα στο σποράκι και το πουλί. Μια ιστορία γύρω από το περιβάλλον και τη ζωή μας, γραμμένη από τη Λίτσα Παναγιωτοπούλου και εικονογραφημένη από τον Νίκο Μαρουλάκη,που κυκλοφορεί σε τέταρτη έκδοση από τις εκδόσεις Μίνωα.

Ο ποταμός Λούσιος δεν είναι απλώς ένα ακόμα προς εκμετάλλευση ποτάμι. Μαζί με το μοναδικό φαράγγι παίζει σημαντικό ρόλο στην ισορροπία του οικοσυστήματος και οι προτάσεις για τη δημιουργία οικολογικού πάρκου στο Μαίναλο, όπου ζει η υπό εξαφάνιση βίδρα, περιμένουν ακόμα απάντηση από τους αρμόδιους που θυμούνται τη βιώσιμη ανάπτυξη σε συνέδρια και διεθνείς διασκέψεις, αλλά ξεχνούν αμέσως μετά, συνεχίζοντας την οικο-κτόνα πολιτική τους που εφαρμόζουν πιστά τις δυο τελευταίες δεκαετίες.