Η δολοφονική ΝΑΤΟική επίθεση στο Κοσσυφοπέδιο, συντονισμένη ιμπεριαλιστική εκστρατεία, αφού δρουν από κοινού ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση, αποτελεί έναν κρίκο στη σειρά επιθέσεων και επεμβάσεων ανά τον πλανήτη από τα ιμπεριαλιστικά κράτη, ενάντια σε κυρίαρχα κράτη, που ξεκινούν αμέσως μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι επίσης η δεύτερη κατά σειρά, μετά τους βομβαρδισμούς στη Βοσνία, επιχειρησιακή στρατιωτική δράση του ΝΑΤΟ, με βάση το "νέο δόγμα" του, έξω από τα σύνορα των κρατών - μελών του, που δείχνει και το ρόλο του, ως μοχλού επιβολής των συμφερόντων των ισχυρών ιμπεριαλιστών σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Είναι, επίσης, η πρώτη επιχείρηση χωρίς τυπική έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο "Ρ" παραθέτει σήμερα τις πιο γνωστές στρατιωτικές επιθέσεις, επεμβάσεις και πραξικοπήματα από το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, που πραγματοποίησαν οι τρεις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία, αλλά και το ΝΑΤΟ.

• Δεκέμβρης 1944, Αθήνα: Τα αγγλικά τανκς εισβάλλουν στην Αθήνα. Η

ελληνική τραγωδία αρχίζει...

• Αύγουστος 1945 Χιροσίμα - Ναγκασάκι: Οι ατομικές βόμβες των Αμερικανών σκορπούν το θάνατο στην Ιαπωνία. Δεν καταστρέφουν στρατιωτικούς στόχους. Καίνε γυναικόπαιδα. Οι ΗΠΑ, με την αποτρόπαια αυτή πράξη, θέλησαν να επιβάλουν τη δική τους παγκόσμια κυριαρχία και ηγεμονία, να τρομοκρατήσουν την ΕΣΣΔ, τη νεοσύστατη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα.
• 1945, Ινδονησία: Στρατιωτικά αγήματα της Αγγλίας συμμετέχουν στον πρώτο αποικιακό πόλεμο των Κάτω Χωρών κατά της Ινδονησίας (1945 - 1948).
• 1945, Ινδοκίνα: Γαλλικά αποικιοκρατικά στρατεύματα αρχίζουν το αιματοκύλισμα του Βιετνάμ, του Λάος και της Καμπότζης που κράτησε 9 χρόνια (1945 - 1954).
• 1947, Μαδαγασκάρη: Γαλλικά στρατεύματα εξαπολύουν σφαγές ενάντια στους πατριώτες της Μαδαγασκάρης με την άμεση υποστήριξη των ΗΠΑ (1947 - 1948).
• 1948, Μαλαισία: Αυτή τη φορά, το ρόλο του σφαγέα αναλαμβάνουν οι Αγγλοι αποικιοκράτες, που για εφτά ολόκληρα χρόνια (1948 - 1955) πέρασαν το λαό της από τη φωτιά και το σίδερο.
• 18 - 4 - 1948, Ιταλία: Καράβια του 6ου Αμερικανικού Στόλου αποβιβάζουν πεζοναύτες στα ιταλικά λιμάνια της Νεάπολης, της Γένοβας, του Λιβόρνο και του Παλέρμο. Αμερικανικά αεροπλάνα πετούν απειλητικά πάνω από τη Ρώμη. Σ' αυτό το ...δημοκρατικό κλίμα διεξάγονται οι πρώτες, μετά την ανακήρυξη της Ιταλικής Δημοκρατίας, βουλευτικές εκλογές στη χώρα.
• 1950, Κορέα: Αμερικανική απόβαση στην Κορέα. 1.000 τανκς, 1.600 αεροπλάνα, 200 πλοία και 1.000.000 στρατός, κύρια αμερικανικός, αλλά και αγήματα από 15 χώρες - "συμμάχους", μαζί και από την Ελλάδα (1950 - 1953).
• 1951, Αίγυπτος: Βρετανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν αιγυπτιακές πόλεις.
• 1952, Τυνησία, Μαρόκο: Αρχίζει η τετραετής "εκπολιτιστική" δράση των Γάλλων "Λεγεωνάριων της τιμής" στην Τυνησία και το Μαρόκο (1952 - 1956).
• 1952, Κένυα: Στο ματωμένο χορό, όπως πάντα, και η ιμπεριαλιστική Αγγλία. Η αποικιακή μάχαιρα στρέφεται και προς την Κένυα (1952 - 1956).
• 18 - 9 - 1953, Ιράν: Με την επίβλεψη της CΙΑ, εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η "ανεπιθύμητη" κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται. Ο Σάχης ξαναγύρισε και η, εκπαιδευμένη από τη CΙΑ, μυστική υπηρεσία ΣΑΒΑΚ, του Σάχη, ανέλαβε την ...εθνική αποστολή της βιολογικής εξαφάνισης των κομμουνιστών.
• 1954, Γουατεμάλα: Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η νόμιμη δημοκρατική κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται βίαια και εγκαθιδρύεται καθεστώς φασιστικής δικτατορίας.
• 1954, Αλγερία: Οι Γάλλοι αποικιοκράτες αρχίζουν τον πόλεμο κατά της Αλγερίας. Διάρκεια έξι χρόνια. Χρησιμοποίησαν 800.000 στρατό, το μισό γαλλικό στόλο και τα 2/3 της γαλλικής αεροπορίας.
• 1956, Αίγυπτος: Αγγλογαλλικά αεροπλάνα αρχίζουν το βομβαρδισμό της Αιγύπτου, αποβιβάζοντας αργότερα πεζοναύτες στο Πορτ Σάιντ...
• 1958, Λίβανος: Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στο Λίβανο. Καταλαμβάνουν τη Βηρυτό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους κυριότερους συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας.
• 1958, Εμιράτα: Αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Αντεν, στο Κουβέιτ, στο Ομάν και το Μπαχρέιν.
• 1958, Ιορδανία: Αγγλική στρατιωτική επέμβαση για την υποστήριξη του μοναρχικού καθεστώτος.
• Ιούλης 1958, Ιράκ: Αμερικανικά και αγγλικά στρατεύματα από το Λίβανο και την Ιορδανία εισβάλλουν στο Ιράκ.
• Αύγουστος 1960, Κογκό: Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κογκό Πατρίς Λουμούμπα. Η εντολή δόθηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο Αϊζενχάουρ.
• Απρίλης 1961, Κούβα: Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα. Σε 72 ώρες, οι Κουβανοί τους πετούν στα νερά του Κόλπου των Χοίρων. Πρόκειται για την πρώτη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην αμερικανική ήπειρο.
• Γενάρης 1966, Παναμάς: Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της.
• 1964, Βιετνάμ: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εξαπολύει τη γενοκτονία του Βιετνάμ. Εστειλαν 1.600.000 στρατιώτες. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης, ο πόλεμος εξαπλώνεται σ' όλες τις χώρες της Ινδοκίνας (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη).
• 1965, Αγιος Δομήνικος: Ο αμερικανικός στρατός καταλαμβάνει το μικροσκοπικό Αγια Δομήνικο. Και πάλι τα περιβόητα "αμερικανικά εθνικά συμφέροντα". Εγκαθιδρύεται δικτατορικό φιλοαμερικάνικο καθεστώς.
• 21 Απρίλη 1967, Ελλάδα: Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα, με τη συμβολή της CIA.
• 1967, Αραβικές Χώρες: Αμερικανοί και Αγγλοι μισθοφόροι και στρατιωτικοί σύμβουλοι συμμετέχουν στον πόλεμο των έξι ημερών του Ισραήλ κατά των αραβικών λαών.
• 1968, Αφρική: Οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν διαδοχικά σε Ουγκάντα, Κένυα, Ταγκανίκα, καθώς και στη νήσο του Μαυρικίου.
• 1969, Ανγκουίλα: Οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν στη νήσο Ανγκουίλα.
• Σεπτέμβρης 1973, Χιλή: Ο απόφοιτος της στρατιωτικής σχολής δικτατόρων των ΗΠΑ Αουγκούστο Πινοτσέτ, σε συνεργασία με τη CΙΑ, δολοφονεί τον Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο φασιστικό καθεστώς. Χιλιάδες οι νεκροί, οι ανάπηροι, οι αγνοούμενοι, οι φυλακισμένοι...
• Οκτώβρης 1973, Αίγυπτος - Συρία: Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς που επιτίθενται ξανά ενάντια στην Αίγυπτο και τη Συρία.
• Ιούλης 1974, Κύπρος: Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου. Οι Αμερικανοί τυφλώνουν τα ελληνικά ραντάρ. Τουρκικά αεροπλάνα καταλαμβάνουν το 40% του κυπριακού εδάφους. Αμερικανοί αξιωματούχοι από την Πρεσβεία τους στη Λευκωσία συντονίζουν τις επιχειρήσεις.
• 1978, Λίβανος: Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.
• 1978, Ζαϊρ: Στρατιωτική επέμβαση της Γαλλίας και του Βελγίου στο Ζαϊρ. Στόχος, η κατάπνιξη της λαϊκής εξέγερσης στην επαρχία Σαμπά.
• 1979, Τσαντ: Αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο Τσαντ για να υποστηρίξουν το φιλοδυτικό καθεστώς Χάμπρε ενάντια στη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
• Αύγουστος 1981, Λιβύη: Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τη Λιβύη, με στόχο τη δολοφονία του Καντάφι. Τα επόμενα χρόνια, οι βομβαρδισμοί και οι προκλήσεις ενάντια στη Λιβύη επαναλαμβάνονται.
• Μάης 1982, Μαλβίνες (Φόκλαντ): Οι κανονιοφόροι της Θάτσερ χύνουν αίμα στις Μαλβίνες που βρίσκονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού Ωκεανού, στο νότιο άκρο της Αργεντινής.
• Αύγουστος 1982, Λίβανος: Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου "Νιου Τζέρσεϊ" σκορπούν στη Βηρυτό τη φωτιά και το θάνατο.
• Οκτώβρης 1983, Γρενάδα: Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στην ανεξάρτητη Γρενάδα και πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση...
• Δεκέμβρης 1989, Παναμάς: Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Ουσιαστικά, απαιτούν να κρατήσουν υπό την κατοχή τους τη Διώρυγα.
• Γενάρης 1991, Ιράκ: Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους, των "ειρηνευτικών δυνάμεων", εγκαινιάζουν την αρχή της τελευταίας δεκαετίας του αιώνα μας, με στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ, την περίφημη "Καταιγίδα της Ερήμου", με πρόσχημα την "απελευθέρωση" του Κουβέιτ, δηλαδή της περιοχής δικών τους πετρελαϊκών συμφερόντων.
• Δεκέμβρης 1991: Η ΕΟΚ αποφασίζει επίσημα το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ηδη, Γερμανοί μισθοφόροι δρουν στην Κροατία, επισημοποιώντας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια.
• Απρίλης 1991, Ιράκ: ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία, εκμεταλλευόμενες το πολυσυζητημένο κουρδικό ζήτημα, κηρύσσουν "ασφαλή παράδεισο" για τους Κούρδους, περιοχή 50.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων πάνω από τον 36ο παράλληλο, στο Βόρειο Ιράκ, την οποία επιβάλλουν ως "ζώνη απαγόρευσης πτήσεων". Αεροσκάφη των τριών χωρών άρχισαν καθημερινές περιπολίες πάνω από την επίμαχη περιοχή, τις οποίες συνεχίζουν μέχρι σήμερα, με εξαίρεση τη Γαλλία, που απέσυρε τις δυνάμεις της από την επιχείρηση το Δεκέμβρη του 1996.
• Οκτώβρης 1992, Σομαλία: Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στη Σομαλία για "ανθρωπιστική" βοήθεια, λόγω εμφυλίου πολέμου, και για διευθέτηση, υποτίθεται, της κρίσης. Η επέμβαση κρατά ως το 1994.
• Γενάρης 1993, Ιράκ: Τα "συμμαχικά" αεροσκάφη και πολεμικά πλοία χτυπούν "στρατιωτικές εγκαταστάσεις", όπως ισχυρίζονται, λόγω άρνησης του Ιρακινού Προέδρου να απομακρύνει πυραυλικά συστήματα.
• Ιούνιος 1993, Ιράκ: Αμερικανικά πολεμικά πλοία εξαπολύουν επίθεση με 24 πυραύλους σε "μυστικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις" ως αντίποινα για το "σχεδιασμό δολοφονικής απόπειρας κατά του τότε Προέδρου Τζορτζ Μπους".
• Απρίλης 1994, Βοσνία: Το ΝΑΤΟ εξαπολύει βομβαρδισμούς ενάντια στους Σερβοβόσνιους, τους οποίους κατηγορεί ως μοναδικούς υπεύθυνους της κρίσης και της πολεμικής σύρραξης. Πρώτη επιχείρηση εφαρμογής του "νέου δόγματος".
• Οκτώβρης 1994, Ιράκ: Οι ΗΠΑ αποστέλλουν μεγάλες στρατιωτικές ενισχύσεις στον Κόλπο, μαχητικά αεροσκάφη, αεροπλανοφόρα και, περίπου, 54.000 άνδρες.
• Νοέμβρης 1996, Ιράκ: Αμερικανικά "F-16" πλήττουν ιρακινά ραντάρ, κοντά στον 32ο παράλληλο, στα σύνορα της "ζώνης απαγόρευσης πτήσεων" στο Νότιο Ιράκ.
• Δεκέμβρης 1996, Ιράκ: Αρχίζει η επιχείρηση των ΗΠΑ "Αλεπού της Ερήμου", που σημάδεψε το Ιράκ με περισσότερους από 400 πυραύλους "Τόμαχοκ".
• Δεκέμβρης 1998, Ιράκ: Νέα αναίτια επίθεση από ΗΠΑ και Μ. Βρετανία. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται.
• Μάρτης 1999, Κοσσυφοπέδιο: Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση με πυραύλους, για "ανθρωπιστική βοήθεια" στους Κοσσοβάρους που εξοπλίζονται από τους Γερμανούς ενάντια στους Σέρβους. Κοινή ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ - ΕΕ. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται με άγνωστη την ημερομηνία τερματισμού, Τα σύνορα στα Βαλκάνια αλλάζουν και τα εδάφη γίνονται λεία ιμπεριαλιστικής μοιρασιάς.

Είναι δεδομένο και επιβεβαιωμένο πως η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια και κυρίως στην ΕΣΣΔ, δημιούργησε τις συνθήκες των δολοφονικών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων όχι μόνο λόγω του αρνητικού, για το διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα συσχετισμού, αλλά και από τη σκοπιά της εμφάνισης νέων εδαφών για μοίρασμα ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη. Εδώ βρίσκεται και η εγκληματική πολιτική είτε μέσω διπλωματικής οδού, είτε κυρίως με στρατιωτικά μέσα και πολέμους στην περιοχή των Βαλκανίων που όχι μόνο δε σέβεται την κυριαρχία ανεξάρτητων κρατών, (πχ διαμελισμός Γιουγκοσλαβίας, βομβαρδισμοί Βοσνίας και ΝΑΤΟική δύναμη κατοχής με τη Συνθήκη Ντέιτον στο έδαφός της, δολοφονικοί βομβαρδισμοί της Νέας Γιουγκοσλαβίας στο Κοσσυφοπέδιο), αλλά προωθεί την αλλαγή συνόρων, ληστεύοντας λαούς και χώρες, και μέσω αυτής της διαδικασίας μοιράζεται η λεία. Οσο υπήρχε σοσιαλισμός, που επιδρούσε και στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στις καπιταλιστικές χώρες, παρά το ότι οι ιμπεριαλιστές επιδίωκαν επεμβάσεις σε άλλα κράτη, εν τούτοις δεν είχαν τη δυνατότητα επικυριαρχίας, όποτε και όπου έκριναν για τα ζωτικά τους συμφέροντα. Ο κόσμος ζούσε ασφαλής, ειρηνικά και είχε απάγκιο των ελπίδων του το σοσιαλισμό. Ηταν μια αντικειμενική πραγματικότητα από τον ίδιο το χαρακτήρα και το ρόλο του σοσιαλισμού, ως κοινωνικοοικονομικού συστήματος που ενδιαφέρεται για την πλήρη κάλυψη των υλικών και πνευματικών αναγκών του ανθρώπου. Ως μιας κοινωνίας όπου η εργατική τάξη και οι άλλες λαϊκές μάζες διοικούν και αναπτύσσουν, οι ίδιες για τις ίδιες, και που ακριβώς γι' αυτό η ειρηνική συμβίωση λαών και κρατών με διαφορετικό κοινωνικό σύστημα και η πάλη για την αποτροπή του πολέμου, αποτελεί συστατικό στοιχείο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και δράσης και διέπει τις διεθνείς σχέσεις που αναπτύσσει. Το έζησαν οι λαοί που τώρα ζουν με την απειλή του ιμπεριαλιστικού πολέμου ή με την καταχτητική του δράση σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Ιδιαίτερα η συμβολή της ΕΣΣΔ, ήταν σημαντική στις διεθνείς σχέσεις, τόσο για τη διαφύλαξη της ειρήνης όσο και για την κατοχύρωση των συνόρων, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύνορα, που σήμερα οι ιμπεριαλιστές ξαναχαράζουν, όπως τους αρέσει, δολοφονώντας λαούς. Η ίδια η επίθεση στο Κοσσυφοπέδιο ξανάφερε στην επικαιρότητα όχι μόνο την πάλη για την κατοχύρωση των συνόρων, αμέσως μετά τον πόλεμο, αλλά και με την Τελική Πράξη του Ελσίνκι, η οποία δεν παραβιάζεται αλλά καταργείται. Τι ήταν αυτή;

Στις 30 Ιούλη ως την 1η Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στο Ελσίνκι το τρίτο, το τελικό στάδιο της Πανευρωπαϊκής Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία, όταν στο παλάτι "Φιλανδία" οι αρχηγοί των 35 κρατών υπέγραψαν την Τελική Πράξη για το σύνολο των προβλημάτων της ασφάλειας και συνεργασίας στην Ευρώπη.

Η Τελική Πράξη ανταποκρίνεται πέρα για πέρα σ' αυτή την ιδέα: Το πρώτο από τα τέσσερα σημεία του - "Τα προβλήματα που σχετίζονται με την ασφάλεια στην Ευρώπη" - απαριθμεί τα μέτρα, που αποσκοπούν στη διατήρηση και την παγίωση της ειρήνης στην Ευρώπη, στην ανάπτυξη ειρηνικών σχέσεων ανάμεσα στα κράτη. Είναι και το πιο σημαντικό, γιατί συγκεκριμενοποιεί τη δραστηριότητα για τη διασφάλιση της ειρήνης στην Ευρώπη. Περιέχει τις αρχές, από τις οποίες πρέπει να καθοδηγούνται τα κράτη που αντιπροσωπεύτηκαν στις σχέσεις του ενός με το άλλο και όλων μαζί. Οι αρχές αυτές είναι δέκα:

1) Η κυριαρχική ισότητα, ο σεβασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων. 2) Η μη χρησιμοποίηση βίας ή απειλής βίας. 3) Το απαραβίαστο των συνόρων. 4) Η εδαφική ακεραιότητα των κρατών. 5) Ο ειρηνικός διακανονισμός των διαφορών. 6) Η μη ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις. 7) Ο σεβασμός των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των βασικών ελευθεριών, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας σκέψης, συνείδησης, θρησκείας και πεποιθήσεων. 8) Η ισοτιμία και το δικαίωμα των λαών να ρυθμίζουν τις τύχες τους. 9) Η συνεργασία ανάμεσα στα κράτη. 10) Η ευσυνείδητη εκπλήρωση των υποχρεώσεων σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Πρόκειται για την επίσημη αναγνώριση από μέρους 35 χωρών - μεταξύ των οποίων όλες οι βασικότερες χώρες που πήραν μέρος στον πόλεμο - των εδαφικών αποτελεσμάτων του πολέμου, των υπαρχόντων συνόρων και των πολιτικών αποτελεσμάτων του, του δικαιώματος των λαών να καθορίζουν τις τύχες τους, δηλαδή το δικαίωμα να διαλέγουν το κοινωνικό καθεστώς τους χωρίς εξωτερική ανάμειξη και να κατευθύνουν κατά την κρίση τους την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξή τους.

Η σημασία αυτών των θέσεων γίνεται ολοφάνερη, όταν παρθεί υπόψη, ότι και οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι άρχισαν με εδαφικές αξιώσεις και με προσπάθειες αναθεώρησης των συνόρων. Η ιστορία της Ευρώπης είναι γεμάτη από πολεμικές συγκρούσεις, που προκαλούνται από τις προσπάθειες ορισμένων κρατών να επιβάλλουν με τη βία τούτο ή εκείνο το κοινωνικό καθεστώς στους γειτόνους, δηλαδή να στερήσουν με τη βία από έναν άλλο λαό το δικαίωμα να καθορίζει μόνος του το δρόμο της πολιτικής και κοινωνικής ανάπτυξής του.

Οι λαοί με την αντιιμπεριαλιστική τους πάλη και τη σοσιαλιστική προοπτική θα ανατρέψουν οριστικά τη σημερινή "νέα τάξη" και θα οικοδομήσουν τη νέα ζωή και χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, εδαφικές διεκδικήσεις και αλλαγές συνόρων.

Λ.