Η κυβέρνηση, τη στιγμή που λέει καθημερινά στο λαό "να σφίξει το ζωνάρι", ετοιμάζεται να δώσει σκανδαλώδη κίνητρα στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, για να γίνουν ...ακόμη μεγαλύτερες και να μονοπωλήσουν το "μεγάλο φαγοπότι" αρκετών τρισεκατομμυρίων των διαφόρων "πακέτων"!

Ηδη, ειδική επιτροπή, που συστάθηκε με πρωτοβουλία του ΥΠΕΧΩΔΕ και τη συμμετοχή εκπροσώπων άλλων οικονομικών υπουργείων, ετοιμάζεται μέσα στον Απρίλη να δώσει πόρισμα με τα κίνητρα που θα πρέπει να θεσπιστούν, ώστε να διευκολυνθούν οι συγχωνεύσεις των κατασκευαστικών εταιριών. Τα βασικά κίνητρα που εξετάζονται είναι τα εξής:

• Φορολογικές ελαφρύνσεις στις εταιρίες που προχωρούν σε συγχωνεύσεις, δηλαδή που γίνονται ακόμη πιο ισχυρές.
• Μειωμένοι δασμοί για την εισαγωγή νέων μηχανημάτων και σύγχρονης τεχνολογίας.
• Διεύρυνση των ορίων των τάξεων, ώστε τα νέα που θα προκύψουν από τις συγχωνεύσεις να μπορούν να διεκδικήσουν έργα μεγαλύτερου προϋπολογισμού από αυτά που αντιστοιχούν στα σημερινά πτυχία των τάξεων.

Κι όλα αυτά, τη στιγμή που ήδη παρατηρούνται μονοπωλιακές τάσεις στην κατασκευαστική αγορά. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με μελέτη που παρουσίασε πρόσφατα ο ΣΤΕΗΤ (ο σύλλογος των 40 μεγαλύτερων τεχνικών εταιριών), οι 40 αυτές τεχνικές εταιρίες το 1997 παρουσίασαν κύκλο εργασιών 343 δισ. δρχ., φτάνοντας σε ποσοστό το 47% του συνολικού κύκλου εργασιών του κλάδου! Σύμφωνα με πιο πρόσφατα στοιχεία, το 1998, τα κέρδη των 32 κατασκευαστικών εταιριών που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο έφτασαν τα 38 δισ. δρχ., παρουσιάζοντας αύξηση κατά 7% σε σχέση με το 1997.

Η πίτα των μεγάλων έργων, που συνεχώς διευρύνεται, αλλά και τα κίνητρα που ετοιμάζεται να δώσει η κυβέρνηση έχουν σαν αποτέλεσμα έναν ατελείωτο οργασμό εξαγορών, συγχωνεύσεων και απροσδόκητου "συμπεθεριού" άλλων διαπλεκόμενων με εταιρίες του κατασκευαστικού τομέα. Η κινητικότητα αυτή θεωρείται σίγουρο ότι θα επιφέρει τον "ξαφνικό θάνατο" αρκετών μικρομεσαίων επιχειρήσεων του κλάδου και αρκετούς εργαζόμενους στην ανεργία, αλλά και ακόμη μεγαλύτερη αδιαφάνεια στις αναθέσεις των έργων και στην ποιότητά τους.

Η αρχή των εξελίξεων έγινε με τη συγχώνευση των εταιριών "Ελληνική Τεχνοδομική" και ΤΕΒ, που συνοδεύτηκε λίγο αργότερα με την εξαγορά άλλης μιας μεγάλης τεχνικής εταιρίας, της ΚΑΣΤΩΡ. Ενας ακόμη κολοσσός δημιουργήθηκε με τη συγχώνευση των εταιριών ΕΤΑΝΕ και ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ, βασικός μέτοχος των οποίων είναι πλέον ο γνωστός μεγαλοβιομήχανος Κ. Αγγελόπουλος (ίσως έτσι να εξηγείται και το μεγάλο ενδιαφέρον της οικογενείας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες...).

Αλλες μεγάλες συγχωνεύσεις και "κολεγιές", που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα, είναι αυτές μεταξύ της ΑΤΤΙΚΑΤ της "Κοροντζής" και της "Σιγάλας", της ΓΕΝΕΡ με την ΕΡΓΟΤΕΚ, της ΓΕΚ με την ΤΕΡΝΑ, της ΑΕΓΕΚ με την ΕΚΤΕΡ, της ΓΝΩΜΩΝ με την ΑΛΦΑ (5% του πακέτου της νέας εταιρίας ανήκει στην ιταλική "Ιντερίγκλο"), της ΜΕΤΩΝ με τη "Δομικά Εργα", της απορρόφησης από την ΑΛΤΕ των θυγατρικών της, ΜΕΤΡΟΝ και ΙΡΙΣ.

Αίσθηση έχει, βέβαια, προκαλέσει η απόκτηση του 15,5% του πακέτου των μετοχών της μεγάλης τεχνικής εταιρίας ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ από τον όμιλο Βαρδινογιάννη, ενώ στη συνέχεια έγινε ανταλλαγή 8% των μετοχών της με αντίστοιχο ποσοστό της ΑΤΤΙΚΑΤ. Ολα δείχνουν ότι δημιουργείται ένας μεγάλος κολοσσός στον τομέα των κατασκευών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στα σκαριά, βρίσκεται η εξαγορά της ιστορικής ΟΔΩΝ - ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΩΝ από την "Κ. Ι. Σαραντόπουλος", της ΑΤΕΜΚΕ από τη ΜΕΤΩΝ (Αρφανοχιόνηδες), ενώ το "μπαμ" θα κάνει αν ευοδωθεί η συγχώνευση της ΑΚΤΩΡ (του Μπόμπολα) με την ΑΒΑΞ.

Τέλος, ένας ακόμη κολοσσός αναμένεται να δημιουργηθεί, με την προετοιμαζόμενη συμμαχία για έργα του ενεργειακού τομέα, που θα απαρτίζεται από τις: ΙΝΤΡΑΚΟΜ, ΑΚΤΩΡ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ και "Μυτιληναίος".

Ποιος και πώς να ξεχάσει; Οι κομμουνιστές, οι γνήσιοι αριστεροί, οι προοδευτικοί άνθρωποι δεν μπορούν και δε θέλουν, γιατί τότε συγκλονίστηκαν, πόνεσαν, έκλαψαν, οργίστηκαν, κατήγγειλαν, πάλεψαν και τώρα συνεχίζουν ν' αγωνίζονται, να ελπίζουν και να αισιοδοξούν. Δεν μπορούν να ξεχάσουν ούτε εκείνοι που τότε είχαν αυταπάτες, αδιαφόρησαν ή αφελώς χάρηκαν και τώρα προβληματίζονται, αγωνιούν και φοβούνται. Και, βεβαίως, δε θέλουν να ξεχάσουν όσοι τότε αγωνίστηκαν για την ανατροπή του σοσιαλισμού, νίκησαν και τώρα θέλουν να δρέψουν τους καρπούς της νίκης τους.

Η υπόμνηση της υποστολής της κόκκινης σημαίας υποδεικνύει την ανάγκη έπαρσής της σ' όλους τους ιστούς της Γης. Και σαλπίζει πως αυτή η έπαρση είναι υπόθεση των λαών και όρκος της ανθρωπότητας. Ο ερχομός του κόκκινου μέλλοντος αποτελεί πεποίθηση, που δε στηρίζεται στο νόστο του "πάλι με χρόνια με καιρούς", αλλά στις επιταγές της ιστορίας, στην αντικειμενική πορεία του ανθρώπου προς τα μπρος, στη νομοτελειακή αντικατάσταση του παλιού από το νέο.

Ομως, όπως είναι σωστό ότι "έτσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη", είναι, επίσης, σωστό ότι "το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του". Και είναι μέγα λάθος "εσύ να λείπεις".

Αν λείπεις, δε θα δεις πως τα δακρυσμένα μάτια των παιδιών του σημερινού πολεμικού εφιάλτη, θα μετατρέπονται σε φωτεινούς αναμεταδότες του ειρηνικού αύριο. Δε θα δεις πως το θράσος και ο κομπασμός των δολοφόνων θα γίνεται άγχος και φόβος μέσα στα δικά τους καταφύγια.

Αν λείπεις, θα καθυστερήσουν ν' ανοικοδομηθούν οι ερειπωμένες πολιτείες, να κλείσουν τα καταφύγια του φόβου των παιδιών, ν' αρχίσουν οι έρωτες των εφήβων, να επανέλθουν οι χαρές των μανάδων, να κοκκινίσει η Γη.

Αν λείπεις απ' το παρόν, θ' αργήσει το μέλλον.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα μικρά και μεγάλα "πακέτα" των έργων βρίσκονται στο στόχαστρο των "διαπλεκομένων", που προχωρούν σε συγχωνεύσεις και εξαγορές των τεχνικών εταιριών