Τότε η ιστορία σιωπαίνει και τα γεγονότα φαίνονται αυτόματα ή και μεταφυσικά, χωρίς να συνδέονται με τα προηγούμενα και χωρίς αιτιακές σχέσεις.

Και όμως υπάρχουν αιτιακές σχέσεις στα γεγονότα που συγκλονίζουν τη βαλκανική χερσόνησο και προκαλούν εύλογη αγανάκτηση και πρόδηλη ανησυχία στους λαούς της. Οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία, οι καταστροφές και η ανείπωτη συμφορά στο Κόσσοβο, το κύμα των δυστυχισμένων προσφύγων, όπως και πριν στη Βοσνία και στην Κράινα, η συνεχιζόμενη διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, η περιθωριοποίηση των Βαλκανίων και η επαναφορά τους στο ζοφερό παρελθόν του πολέμου, η επιχειρούμενη απόπειρα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων να εγκατασταθούν μόνιμα στα Βαλκάνια - Βοσνία, Αλβανία, Σκόπια, Κόσσοβο και υπάρχει και συνέχεια - η αυξανόμενη ανάμειξη της Τουρκίας στα βαλκανικά πράγματα και η οριστική περιθωριοποίηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δεν είναι ούτε ασυνεχή, ούτε ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα.

Φαίνεται ως διαστροφή της Ιστορίας το θλιβερό γεγονός ότι νικητές (Αμερικανοί, Βρετανοί) και ηττημένοι (Γερμανοί, Ιταλοί) του Β Παγκόσμιου Πολέμου βρίσκονται τώρα ενωμένοι για να αφανίσουν έναν παρτιζάνικο λαό, με τεράστια προσφορά στον αντιφασιστικό αγώνα και με πολλά θύματα. Δεν είναι, όμως, διαστροφή της Ιστορίας, αλλά η ίδια η Ιστορία. Η μη ύπαρξη πλέον του αντίπαλου δέους, της Σοβιετικής Ενωσης και των συμμάχων της, άνοιξε την όρεξη των δυνάμεων αυτών να ξεκαθαρίσουν παλαιούς λογαριασμούς που εκκρεμούσαν από τη λήξη του Β Παγκόσμιου Πολέμου και παρέμεναν άλυτοι εξαιτίας της ισορροπίας που είχε επιβληθεί. Ετσι, αποδύθηκαν σ' ένα κυνήγι προνομιακών χώρων στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη. Η άγνοια αυτής της πραγματικότητας ή η υποτίμησή της για λόγους σκοπιμότητας οδηγεί την πολιτική σκέψη να παραδέρνει μεταξύ υποκειμενισμού, βολονταρισμού και αντικειμενικότητας.

Ετσι, η πραγματικότητα στενεύει για να χωρέσει στις προθέσεις μας και στις επιθυμίες μας. Στενεύουμε την πραγματικότητα, όταν διαλαλούμε ότι "η Ευρώπη σέρνεται πίσω από το άρμα των Αμερικανών και αυτό είναι κρίμα, γιατί οι Ευρωπαίοι έχασαν την ευκαιρία...". Πειθαναγκάζουμε έτσι εαυτούς και αλλήλους να αποδεχτούν ότι οι βαλκανικές τραυματικές εμπειρίες χωρούν στον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό, ο οποίος δρα έτσι, όχι γιατί το επιθυμεί, αλλά γιατί είναι ακόμα ατελής. Και όμως, η Ευρώπη δεν ξεκαθαρίζει μόνον παλαιούς λογαριασμούς, ανοιχτούς από το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ανοίγει νέους ορίζοντες, μέσω της αμερικανικής ηγεμονίας. Δημιουργεί μια σειρά νέων προτεκτοράτων, δηλαδή τα πολιτικά, κοινωνικά και ιδεολογικά πλαίσια που την εξυπηρετούν, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον καλύτερα, προκειμένου να τεθούν οι βάσεις της προς Ανατολάς διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να περιοριστούν τα ερείσματα της Ρωσίας στα Βαλκάνια και στην Ασία. Εξάλλου, ο ρόλος των ευρωπαϊκών δυνάμεων ήταν πρόδηλος στη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, καθώς αυτοί που επέμειναν πρώτοι ήταν οι Γερμανοί.

Ο κατακερματισμός του βαλκανικού χώρου και η δημιουργία προτεκτοράτων βρίσκονται στην πορεία τους. Το βαλκανικό όραμα του Ρήγα, τα ισχυρά Βαλκάνια που δεν αποτελούν μαριονέτες των ιμπεριαλιστικών κρατών υπονομεύτηκαν και συνεχίζουν να υπονομεύονται και από τα μέσα, από τις κυρίαρχες τάξεις και ηγεσίες, δηλαδή, των βαλκανικών κρατών, οι οποίες κοντόφθαλμα υπηρετούν τις μεγάλες δυνάμεις και ακολουθούν τα εγκληματικά κελεύσματά τους. Αυτή ακριβώς την πολιτική επιχειρεί να παγιώσει και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση και οι διάφοροι αναλυτές της. Επιχειρείται λοβοτομή στην πολιτική σκέψη και ουσιαστικά αθωώνονται οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, όταν καταλογίζουν σ' αυτές μόνο ανεπάρκεια.

Ετσι, ψελλίζουν για τις ελλείψεις εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης (αλήθεια αυτό φαίνεται στα Βαλκάνια;), για την απουσία μεγάλων ηγετών (ο Χέλμουτ Κολ που αναφέρεται, διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία) ή ότι η άμοιρη και άβουλη Ευρώπη παρασύρεται από τις ΗΠΑ. Η επιθυμία, δηλαδή, γίνεται πραγματικότητα. Οτιδήποτε δε βολεύει τις προσδοκίες τους, δε συμβαδίζει με το μονόδρομο της ΟΝΕ και τις κατευθύνσεις τους αλλοιώνεται ή εξωραϊζεται στα μέτρα τους.

Το σενάριο αυτό εκτυλίσσεται και σήμερα στη Γιουγκοσλαβία, με τη βαρβαρότητα που εκδηλώνεται στο Κόσσοβο, για την "υπεράσπιση" των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συνταγή ήταν απλή. Μετονομάστηκαν οι πριν λίγο καιρό τρομοκράτες, κατά τους Αμερικανούς, σε απελευθερωτικό στρατό και οπλίστηκαν πανταχόθεν. Ετσι, δημιουργήθηκε ή καλύτερα έλαβε υπόσταση ο απελευθερωτικός στρατός Κοσσυφοπεδίου (UCK), ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων αλλά και ύποπτων στοιχείων, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε από ισχυρούς κύκλους άγνωστης προέλευσης, αλλά και από το εμπόριο ναρκωτικών της αλβανικής μαφίας. Στόχος του στρατού η εξυπηρέτηση των σκοτεινών συμφερόντων του ιμπεριαλισμού. Στη συνέχεια επινοήθηκε η περιβόητη συμφωνία του Ραμπουγέ, ως πολεμική προβοκάτσια, καθώς ήταν γνωστό και στους ανόητους ότι οι Σέρβοι δε θα μπορούσαν ποτέ να αποδεχτούν συμφωνία που καταργούσε την εθνική τους ανεξαρτησία. Ετσι μεθοδεύτηκε το έγκλημα κατά του γιουγκοσλαβικού λαού και όχι κατά του Μιλόσεβιτς, κατά των Σέρβων και των αλβανόφωνων του Κοσσόβου που βρίσκονται στον άπελπι δρόμο της προσφυγιάς.

Ο ανείπωτος αυτός φασισμός της δύναμης που αφανίζει το λαό της Γιουγκοσλαβίας θέτει σε κίνδυνο όλα τα Βαλκάνια. Επομένως, η στήριξη του λαού της Γιουγκοσλαβίας, στην προκειμένη περίπτωση, σημαίνει και στήριξη της ειρήνης και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Ο όποιος συμψηφισμός των ευθυνών που επιχειρείται από αδαείς - ευθύνεται ο Μιλόσεβιτς όσο και το ΝΑΤΟ - συσκοτίζει και υπεραπλουστεύει τα πράγματα και, κυρίως, δεν υπηρετεί την ειρήνη. Είναι άδικο και εκ του πονηρού να δικαιολογούνται τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ στην πολύπαθη Γιουγκοσλαβία, επειδή η ηγεσία της δεν πολιτεύτηκε έστω καλώς.

Στόχος των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, εξάλλου, δεν είναι ο Μιλόσεβιτς. Στόχος είναι η μεγάλη οικονομική - πλουτοπαραγωγική (ορυχεία μολύβδου και ψευδαργύρου και παραγωγή καδμίου, αργύρου, χρυσού) και στρατηγική αξία του Κοσσυφοπεδίου (το υψίπεδο και οι διαβάσεις του είναι από τις τοποθεσίες με τη μεγαλύτερη στρατηγική αξία στη βαλκανική ενδοχώρα). Στόχος είναι ο κατακερματισμός των Βαλκανίων, η παγκόσμια ηγεμονία χωρίς αντιστάσεις, η σιωπή των λαών και η αίσθηση της αδυναμίας τους, ή ο στραγγαλισμός των ελευθεριών, η φτώχεια, η ενδυνάμωση του κεφαλαίου, η εγκαθίδρυση της παγκόσμιας οικονομίας σε μια παγκόσμια τάξη με την απόλυτη επιβολή των ισχυρών και με χωροφύλακα το ΝΑΤΟ. Είναι δυνατόν να υποτιμούμε τόσο όλα αυτά, ώστε να τα συμψηφίσουμε με την όποια πολιτική του Μιλόσεβιτς;

Η υπεράσπιση, συνεπώς της εδαφικής ακεραιότητας της Γιουγκοσλαβίας και η καταγγελία των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών αποτελούν όρο απαράβατο για την ειρήνη και την ύπαρξη των ίδιων των βαλκανικών κρατών.

Σπύρος ΤΖΟΚΑΣ

Πανεπιστημιακός

Τα σενάρια του "θεάτρου του παραλόγου", για τον απλό κοινό νού, που εκτυλίσονται με τον πόλεμο στα Βαλκάνια, είχαν μελετηθεί και προσχεδιαστεί αρκετά καλά για να φέρουν τα επιδιωκόμενα μεχρι στιγμής αποτελέσματα και μάλιστα είχαν δοκιμαστεί στην πράξη, μερικά χρόνια πρίν σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στην περιοχή.Αλλωστε η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού και η εξάπλωση της "νέας τάξης" δεν μπορεί να βρει άλλο αντίπαλο εκτός απο κράτη, που δεν αποδέχονται και δεν ανέχονται την ιμπεριαλιστική κατάκτηση, και από τα συνεπή εργατικά και λαϊκά κινήματα. Ο πόλεμος στη Νέα Γιουγκοσλαβία, με κύρια εστία το Κοσσυφοπέδιο, είναι μια αποφασιστική επιχείρηση επιβολής του "νέου δόγματος".

Οι ΝΑΤΟικές στρατιωτικές ασκήσεις των τελευταίων χρόνων αποτελούν την πιο πειστική αλήθεια για την προετοιμασία της δολοφονικής επέμβασης και τη συνέχειά της. Το πρόβλημα που κάθε φορά θα γίνεται αφορμή ανάληψης δράσης είναι λυμένο εκ των προτέρων. Η επιβολή της ...ειρήνης, ο σεβασμός των ...ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα και η ...διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Ετσι, από τις 11 μέχρι τις 17 του Μάη 1997, στο έδαφος της ΠΓΔΜ, πραγματοποιήθηκε ΝΑΤΟική άσκηση με τη συμμετοχή στρατευμάτων από Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Ιταλία, Ρουμανία, Σλοβενία, Τουρκία, ΠΓΔΜ και ΗΠΑ. Η άσκηση έγινε στα πλαίσια του ΝΑΤΟικού προγράμματος "Σύμπραξη για την Ειρήνη" (PFP), μορφή οργάνωσης για την πρόσδεση στο ΝΑΤΟ των πρώην χωρών - μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Η άσκηση περιλάμβανε την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Το σενάριο, σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, προέβλεπε την εκδήλωση σεισμού στη νότια περιοχή της ΠΓΔΜ και μετά απο αίτηση του συγκεκριμένου κράτους οι συμμετέχοντες στην άσκηση σπεύδουν να προσφέρουν βοήθεια για την αποκατάσταση οδικών αρτηριών, αλλά και την... "προστασία των κατοίκων από ομάδες παρανόμων που προβαίνουν σε λεηλασίες περιουσιών". Η αποστολή της ελληνικής δύναμης ήταν η μεταφορά τραυματιών με πλωτά μέσα, διαμέσου του ποταμού Αξιού.

Μήπως τώρα η ΠΓΔΜ δε ζητά "ανθρωπιστική" βοήθεια, ακριβώς κάτω από το βάρος των προσφύγων, αλλά και "προστασία" από το ενδεχόμενο γενικότερης ανάφλεξης στην περιοχή; Ηταν το πρώτο κράτος που αισθάνθηκε τη δυνατότητα "εξαφάνισής του", λόγω του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, και την αισθάνεται ίσως πιο ανάγλυφα με την έλευση των Κοσσοβάρων προσφύγων και την οικονομική αδυναμία του να ανταπεξέλθει στο τεράστιο "φορτίο" των προσφύγων, αλλά και λόγω μετατροπής του σε ΝΑΤΟικό στρατόπεδο.

Επίσης, από τις 22 Ιούνη μέχρι τις 5 Ιούλη 1997 έγινε άσκηση, στη θαλάσσια περιοχή της Βουλγαρίας. "Αντικειμενικός σκοπός της άσκησης είναι η περαιτέρω ανάπτυξη και εξοικείωση στο δόγμα επιχειρήσεων υποστηρίξεως της ειρήνης ως μέρος των πρωτοβουλιών του ΝΑΤΟ, για ενίσχυση της σταθερότητας και της ασφάλειας μέσω του διαλόγου και της συνεργασίας με τις χώρες του προγράμματος PFP" (Ανακοίνωση ΓΕΕΘΑ).

Στην άσκηση, που έγινε υπό την αιγίδα του διοικητή της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ υπό τη διεύθυνση του διοικητή των μονάδων κρούσεως και υποστηρίξεως της Νότιας Πτέρυγας, συμμετείχαν πλοία και στρατεύματα από τη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Τουρκία, τις ΗΠΑ, τη Βουλγαρία, τη Γεωργία, τη Ρουμανία και την Ουκρανία. Φιλοξενούσα χώρα ήταν η Βουλγαρία. Βεβαίως μέχρι στιγμής η Βουλγαρία φαίνεται να είναι έξω απο το "παιχνίδι", φαίνεται ως ουδέτερη. Της ζητήθηκε συμμετοχή για τη διέλευση κυρίως τουρκικών στρατευμάτων αλλά την απέρριψε. Ως πότε όμως; Εχει και αυτή τις "αδυναμίες" της.

Η άσκηση "Συνεργασία Γειτονίας 1997", στην Ουκρανία ήταν αρκετά πιο σύνθετη και η πιο ανάγλυφη εικόνα της σημερινής εξελισόμενης πραγματικότητας. Συμμετείχαν 14 χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ και κράτη του προγράμματος PFP (Συνεταιρισμός για την ειρήνη), με πάνω από 1.100 αξιωματικούς και στρατιώτες (821 Ουκρανοί, 121 Αμερικανοί, 145 Ελληνες, 48 Ρουμάνοι, 39 Μολδαβοί, 13 Τσέχοι, 10 Σλοβάκοι, 4 αντιπρόσωποι της διοίκησης Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ και παρατηρητές από ΠΓΔΜ, Ιταλία και Γεωργία). Στόχος της, η εκπαίδευση επιτελείων και στρατευμάτων των χωρών του προγράμματος PFP για να μπορούν να λειτουργούν, να συνεργάζονται και να επιχειρούν σύμφωνα με τα ΝΑΤΟικά πρότυπα. Το δε σενάριο της άσκησης ήταν αρκετά αποκαλυπτικό. Δύο αντιμαχόμενες χώρες έρχονται σε ένοπλη σύρραξη και καλούν τον ΟΗΕ για να δώσει λύση (οι Κοσσοβάροι κάλεσαν απ' ευθείας το ΝΑΤΟ), ο οποίος στη συνέχεια δίνει εντολή στο ΝΑΤΟ να δημιουργήσει μια πολυεθνική δύναμη. Η δύναμη επεμβαίνει, δημιουργεί μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, (επιδίωξη είναι να φύγει ο γιουγκοσλάβικος στρατός εντελώς από το Κοσσυφοπέδιο αλλά ας μην αποκλειστεί το ενδεχόμενο αλβανογιουγκοσλάβικης σύρραξης, ήδη οι ακούστηκαν πρώτες ειδήσεις στημένης προβοκάτσιας για γιουγκοσλάβικη επίθεση σε αλβανικά χωριά), μεταξύ των δύο χωρών και στη συνέχεια φροντίζει για την εφαρμογή της συμφωνίας καταπαύσεως του πυρός.Επίσης το σενάριο προέβλεπε την ύπαρξη ενός θύλακα μειονότητας της μιας χώρας εντός της άλλης και, τέλος, την εκκένωση του πληθυσμού. (Οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί στο Κοσσυφοπέδιο, το εκκένωσαν απο τον αλβανικό και όχι μόνο πλυθησμό δημιουργώντας κύμα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που περιμένουν να επιστρέψουν στις εστίες τους. Ο πρόσφατος βοβμαρδισμός της φάλλαγγας αυτοκινήτων και τρακτέρ με Κοσσοβάρους πρόσφυγες που επέστρεφαν, δείχνει οτι οι ΝΑΤΟικοί μάλλον δεν θέλουν τώρα την επιστροφή τους. Θέλουν εκκενωμένο το Κοσσυφοπέδιο και επιστροφή των προσφύγων μόνο όταν οι ίδιοι οι ΝΑΤΟικοί επιβάλουν την κατάσταση και τις συνθήκες που επιδιώκουν). Αν παρακολουθήσουμε επίσης τα διάφορα πιθανολογούμενα σενάρια, στη δίνη των εξελίξεων της ΝΑΤΟικής επιδρομής στα Βαλκάνια, δε διαφέρουν ουσιαστικά από την άσκηση. Ενας από τους στόχους είναι η δημιουργία μεγάλης πολυεθνικής στρατιωτικής χερσαίας δύναμης στην περιοχή, από 150 - 200 χιλ. με βαρύ οπλισμό. Οι "Κοσσοβάροι" μισθοφόροι κάνουν επιδρομές από την Αλβανία στη Γιουγκοσλαβία. Η αλβανική κυβέρνηση ζητά "άδεια" απο το ΝΑΤΟ να κηρύξει τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Επίσης μεταφέρει τους Κοσσοβάρους πρόσφυγες στη Νότια Αλβανία στο έδαφος της ελληνικής μειονότητας, όχι τυχαία, γνωρίζοντας ότι οξύνει αντιθέσεις, δημιουργώντας και νέες. Τα σχέδια της ΝΑΤΟικής "ειρήνευσης", προβλέπουν επιστροφή των προσφύγων και εγκατάσταση πολυεθνικού στρατού στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας.

Εξίσου χαρακτηριστική ήταν επίσης η μεγάλη διασυμμαχική άσκηση των δυνάμεων της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ "DYNAMIC - MIX - 97",σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και της Ιταλίας, με συμμετοχή δυνάμεων από 14 χώρες του ΝΑΤΟ, πλην της Τουρκίας. "Η άσκηση έχει σχεδιαστεί για να προαγάγει τη δυνατότητα της Νότιας Πτέρυγας να υλοποιεί τη στρατηγική του ΝΑΤΟ και να χειριστεί ταυτόχρονα κρίσεις στην περιοχή και συμβάλλει στην εκπαίδευση των δυνάμεων της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ σε ένα εύρος πιθανών αποστολών, περιλαμβανομένων και επιχειρήσεων χειρισμού κρίσεων" ενώ "θα συμβάλει στην εκπαίδευση των δυνάμεων της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ σε ένα εύρος πιθανών αποστολών, περιλαμβανομένων και επιχειρήσεων χειρισμού κρίσεων".(Ανακοίνωση ΓΕΕΘΑ). Η άσκηση αυτή ήταν η πρώτη ΝΑΤΟική μεγάλης κλίμακας στην Ελλάδα απο το 1985, Δεν ήταν τυχαίο ότι χερσαίες και αεροναυτικές ενέργειες της άσκησης έγιναν στις περιοχές της Κυπαρισσίας, του Ιονίου της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Τα εδάφη της Μακεδονίας βρίσκονται ήδη υπο ΝΑΤΟική κατοχή για τη διέλευση του ΝΑΤΟικού στρατού προς την ΠΓΔΜ, (θεωρείται και ο πλέον κατάλληλος δρόμος για τη μεταφορά χερσαίων δυνάμεων με βαρύ οπλισμό στα Βαλκάνια), ενώ οι βομβαρδισμοί πραγματοποιύνται απο την Ιταλία και την Αδριατική, άρα το Ιόνιο είναι απαραίτητη θάλασσα για τον πόλεμο, ενώ ήδη η Κέρκυρα ζητήθηκε επίσημα απο το ΝΑΤΟ για "φιλοξενία" του δολοφονικού στρατού. Επίσης στις επιχειρήσεις χρησιμοποιήθηκε και η Αγχίαλος, (Μαγνησία).

Στα πλαίσια αυτής της άσκησης, δοκιμάστηκε η δυνατότητα ενίσχυσης με Στρατηγικές Εφεδρείες (SRF) της SFOR (ΝΑΤΟική δύναμη της Βοσνίας). Η SRF, όπως αναφέρουν, απαρτίζεται από μάχιμες δυνάμεις χωρών - μελών του ΝΑΤΟ και χωρών που δεν ανήκουν στο ΝΑΤΟ. Σταθμεύει έξω από τη Βοσνία και διατηρεί ετοιμότητα ενίσχυσης των δυνάμεων της SFOR, εφόσον απαιτηθεί, σε περίπτωση εμφανίσεως γενικευμένης κρίσης στην περιοχή. Σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε το "Διασυμμαχικό Κέντρο Ενημερώσεως Κοινού", που έστησε το ΝΑΤΟ στην Κυπαρισσία για τις ανάγκες της άσκησης, αναφερόταν ότι: "Η σχεδίαση της SRF προβλέπει την ύπαρξη μιας δύναμης μακράν του θεάτρου επιχειρήσεων, η οποία θα είναι σε θέση να αναπτυχθεί ταχέως στην περιοχή επιχειρήσεων, εφόσον η αντιμετώπιση της διαμορφωθείσας κατάστασης απαιτεί επιπλέον δυνάμεις. Η δύναμη αυτή θα ενεργήσει κάτω από τους ίδιους εν ισχύι κανόνες εμπλοκής που διέπουν τη δράση των δυνάμεων της SFOR. Δεδομένου ότι έχει μειωθεί ο αριθμός των στρατευμάτων της SFOR, μια τέτοια ενίσχυση είναι δυνατόν να απαιτηθεί".

Αυτό έχει αρχίσει να πραγματοποιείται τώρα. Η "SFOR" είναι δύναμη που μπορεί να πάρει αποφασιστικά μέρος σε γενικευμένη χερσαία επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και η Βοσνία ένα από τα πολλά πιο πιθανά σημεία που απαιτούνται για την εισβολή.

Τέλος, ενδεικτική για τον τρόπο και τις αφορμές συγκέντρωσης στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας ήταν η άσκηση που έγινε στην Αλβανία, με την ονομασία "Σύνοδος Συνεργασίας" (Cooperative Assembly '98) στις 17 - 22 Αυγούστου 1998. Σ' αυτήν πήραν μέρος στρατιωτικές δυνάμεις από 14 κράτη, κυρίως μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά και κράτη - μέλη της ΝΑΤΟικής "Συνεργασίας για την Ειρήνη" (PFP). Πιο συγκεκριμένα, συμμετείχαν η Αλβανία, το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Λιθουανία, η Ολλανδία, η Ρωσία, η Ισπανία, η Τουρκία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ. Οι δυνάμεις των παραπάνω χωρών ήταν χερσαίες, αεροπορικές και θαλάσσιες και θα εκτελέσουν, σύμφωνα με ΝΑΤΟική ανακοίνωση, σενάρια "έρευνας και διάσωσης, αεροπορικής υποστήριξης, εκκένωσης νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ρίψεις δυνάμεων με αλεξίπτωτα και τεχνικών πεζικού". Η άσκηση, είχε σαν στόχο, σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, "την ανάπτυξη μιας κοινής επιχειρησιακής αντίληψης ανάμεσα στις χώρες" και να "θέσει σε πράξη τη δια-επιχειρησιακή ικανότητα των χωρών που λαμβάνουν μέρος". (Μήπως τώρα δεν έχει αρχίσει η μεταφορά στρατευμάτων στην Αλβανία, στο όνομα παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στους πρόσφυγες);

Η Ελλάδα συμμετείχε με δύο ελικόπτερα τύπου "Σινούκ" και μονάδα αλεξιπτωτιστών, που θα μεταβεί στην Αλβανία με μεταγωγικό αεροσκάφος C - 130. (Ηδη με αφορμή την ανθρωπιστική βοήθεια, έχει εμπλακεί η ελληική μονάδα που βρίσκεται στην Αλβανία ενώ έχει σταλεί και ένα ελικόπτερο). Το κύριο μέρος της άσκησης διεξήχθη στην περιφέρεια των Τιράνων. Η ελληνική δύναμη, που σταθμεύει μόνιμα στην Αλβανία, ανέλαβε την υποστήριξη και τον ανεφοδιασμό της μονάδας των αλεξιπτωτιστών. Πρόσφατα στη συνάντηση των ΓΕΕΘΑ του ΝΑΤΟ, εκτιμήθηκε οτι απο την Αλβανία, μόνο επιχειρήσεις με ειδικές δυνάμεις μπορούν να αναπτυχθούν λόγω μορφολογίας του εδάφους.

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα, δήλωνε τότε ότι οι πρεσβευτές από τις 16 χώρες - μέλη εξέτασαν το στρατιωτικό σχεδιασμό των επιλογών για χρήση στρατιωτικής ισχύος, προκειμένου να τερματιστεί η βία στο Κοσσυφοπέδιο και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για διαπραγματεύσεις. "Στις επιλογές αυτές, είπε, περιλαμβάνεται η χρησιμοποίηση χερσαίων και αεροπορικών δυνάμεων και ιδιαίτερα το πλήρες φάσμα των επιλογών για χρησιμοποίηση αεροπορικής ισχύος". Ηδη έχει ζητηθεί και συζητιέται η ανάληψη μεγάλης χερσαίας στρατιωτικής εισβολής.

* * *

Σ.

Θα αποτελούσε κοινοτοπία να επαναλάβουμε ότι μέσα στις νέες συνθήκες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας του καπιταλισμού, των ευρωμονοδρομήσεων και των μονοκρατορικών εκβιασμών, αλλάζουν προς το χειρότερο οι ασφυκτικές πιέσεις προς τους λαούς του κόσμου για να αποδεχτούν τα δεσμά που τους επιβάλλουν.

Τώρα, τη θέση του αθέμιτου ανταγωνισμού των γεωργικών πλεονασμάτων παίρνουν οι φονικοί εξοπλισμοί που πρέπει να καταναλωθούν στις αγορές - σφαγεία του κόσμου, όπως γίνεται στη Γιουγκοσλαβία.