Πρωταθλητές, στην υπόθεση της υπηρέτησης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και μέσω του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, αποδεικνύονται οι κυβερνώντες, οι οποίοι ξεδιάντροπα μπορούν πλέον να καυχώνται ότι με την πολιτική τους, προσέφεραν στο μεγάλο κεφάλαιο μέσα σε μία μόνο χρονιά, ποσά πολλαπλάσια από εκείνα που είχαν προσφερθεί ολόκληρη την προηγούμενη δεκαετία.

Από τα στοιχεία που αποκαλύπτει σήμερα ο «Ρ» γίνεται φανερό ότι, όταν όλα τα σφυριά της κυβερνητικής προπαγάνδας χτυπούσαν υπέρ του χρηματιστηριακού τζόγου και οι «εκσυγχρονιστικές» φανφάρες καλούσαν τον απλό κόσμο να γευτεί τα κεφαλαιοκρατικά κόλπα της οδού Σοφοκλέους, τα πάντα γίνονταν στη βάση ενός καλοστημένου σχεδίου, με έναν και μοναδικό στόχο: Τη δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων για την ενίσχυση της αναδιανομής κεφαλαίων και την επιτάχυνση των διαδικασιών συσσώρευσης υπέρ της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας. Από εκεί και πέρα τα περί οικονομικής ανάπτυξης που αντανακλώνται στην πορεία των τιμών στο ΧΑΑ, μόνο ως προπέτασμα καπνού μπορεί να εκληφθεί για τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες και τις απώλειες που υφίστανται όσοι άκουσαν τις κυβερνητικές σειρήνες περί εύκολου πλουτισμού κ.ο.κ.

Οπως είναι πλέον γνωστό σχεδόν στους πάντες, τα χρηματιστήρια, μαζί και το ΧΑΑ, είναι κατά κύριο λόγο ιδρύματα άντλησης φτηνών (ουσιαστικά τζάμπα, χωρίς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις) κεφαλαίων για όσους επιχειρηματίες έχουν εισηγμένες μετοχές, ενώ παράλληλα αποτελούν χώρο, όπου, παλαιόθεν, ο κάθε κεφαλαιοκράτης προσπαθεί να αφαιρέσει συσσωρευμένα κεφάλαια από τους... συναδέλφους του. Ο κύκλος όμως αυτός παραμένει στενός και χάνει σε αποτελεσματικότητα στο βαθμό που συναλλασσόμενοι είναι μόνο οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι περιβόητοι «θεσμικοί επενδυτές», τα τραπεζικά συγκροτήματα και οι χρηματοοικονομικές εταιρίες. Γι' αυτό ακριβώς, για την «απρόσκοπτη λειτουργία του χρηματιστηρίου» οι χρηματιστηριακές συναλλαγές «πρέπει» να αναζωογονούνται με την εισροή «νέων κεφαλαίων». Ακριβέστερα με τη... στρατολόγηση «νέων κατόχων κεφαλαίων». Επειδή, όμως, όσοι λόγω της κοινωνικοταξικής τους θέσης διαθέτουν κεφάλαια, έτσι κι αλλιώς εμπλέκονται στον τζόγο των χρηματαγορών, η κατά καιρούς «αιμοδοσία» του χρηματιστηριακού τζόγου αναζητείται στο χώρο των λαϊκών αποταμιεύσεων. Σ' αυτόν ακριβώς τον τομέα, οι «εκσυγχρονιστές» του μονόδρομου της ΟΝΕ επέδειξαν μια πρωτοφανή μαεστρία που τους αναδεικνύει σε αδιαμφισβήτητους πρωταθλητές.

Τα όσα λένε σήμερα οι κυβερνώντες, περί ουδετερότητάς τους απέναντι στο Χρηματιστήριο, δεν έχουν καμιά απολύτως αξία. Αν μη τι άλλο, οι πάντες θυμούνται τα τηλεοπτικά σποτάκια του περσινού Ιούνη, που διαπερνούσαν τα μηνίγγια του απλού πολίτη για την κατακόρυφη άνοδο του χρηματιστηριακού δείκτη. Κανείς μας, επίσης, δεν ξέχασε τα σχετικά προεκλογικά φυλλάδια, τις αλλεπάλληλες δηλώσεις των διαφόρων κυβερνητικών παραγόντων, την απίστευτη διαφημιστική καμπάνια που στήθηκε από όλους όσοι έχουν ταχθεί υπέρ της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ.

Τη μια πλευρά της υστερίας που προκλήθηκε από αυτή την τακτική, τη βλέπουμε στη φιλολογία για τους «εγκλωβισμένους» και τη ραγδαία πτώση των μετοχικών τίτλων. Η άλλη φαίνεται από την επεξεργασία των επίσημων στοιχείων του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών, τα οποία, όπως αναλυτικά εμφανίζονται στο σχετικό πίνακα, μιλούν από μόνα τους για τα κυβερνητικά επιτεύγματα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά:

• Από το 1990 μέχρι και το τέλος του 1998, το σύνολο των επιχειρηματιών απέσπασε συνολικά από το Χρηματιστήριο της Αθήνας 2,4 τρισεκατομμύρια δραχμές.
• Μόνο το 1999 τα αντίστοιχα ποσά που «τσέπωσαν» οι μεγαλοεπιχειρηματίες έφτασαν στο αστρονομικό ποσό των 4,7 τρισεκατομμυρίων.

Πιο αναλυτικά, σε ό,τι αφορά το 1999:

• 13 τράπεζες εισέπραξαν, με τη μέθοδο της αύξησης του μετοχικού τους κεφαλαίου, 1,236 τρισεκατομμύρια δραχμές
• 18 εταιρίες επενδύσεων, που οι περισσότερες είναι θυγατρικές τραπεζών, με την ίδια μέθοδο, αύξησαν τα κεφάλαιά τους κατά 532 δισεκατομμύρια δραχμές.
• 94 βιομηχανικές και άλλες εταιρίες εξασφάλισαν, με αύξηση κεφαλαίου, 1,23 τρισεκατομμύρια δραχμές.
• 46 επιχειρήσεις και εταιρίες παροχής υπηρεσιών προχώρησαν σε εισαγωγή των μετοχών τους στο ΧΑΑ αποσπώντας 1,65 τρισεκατομμύρια δραχμές.

Με δυο λόγια:

• Μέσω της κυβερνητικής πολιτικής οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι τραπεζίτες εξασφάλισαν πέρσι από το Χρηματιστήριο ποσά που είναι σχεδόν διπλάσια από τα αντίστοιχα ποσά που είχαν εξασφαλιστεί αθροιστικά τα προηγούμενα εννέα χρόνια.
• Στην Ελλάδα του 1999, των 10.000.000 πολιτών, στη χώρα της καλπάζουσας ανεργίας, όπου το 25% των νοικοκυριών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας 171 επιχειρηματικοί όμιλοι και τράπεζες εισέπραξαν, έβαλαν στην τσέπη και στα θησαυροφυλάκιά τους -χωρίς καμιά ουσιαστικά υποχρέωση και δέσμευση- 4,7 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΡΑΧΜΕΣ.

Αυτή είναι η ευημερία για την οποία μιλούν οι κυβερνώντες. Η οικονομική ευρωστία και η άνευ προηγουμένου συγκέντρωση κεφαλαίων στα χέρια μιας χούφτας εκπροσώπων της οικονομικής ολιγαρχίας. Αυτών που μέσα από τις εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων ανταλλάσσουν μεταξύ τους εταιρίες με κεφάλαια, που απομυζούν από τις διογκούμενες συναλλαγές στο Χρηματιστήριο της Αθήνας. Και αξίζει να αναλογιστούμε ότι τα 4,7 τρισεκατομμύρια που καταβρόχθισαν -μόνο μέσω του Χρηματιστηρίου- το 1999 αυτοί οι «ευυπόληπτοι πολίτες» αποτελούν ένα κονδύλι, που είναι μεγαλύτερο κατά:

• 323% από το σύνολο των ετήσιων κρατικών δαπανών για την Υγεία (το 1999 ήταν 1,11 τρισ. δρχ.).
• 292% των συνολικών δαπανών για την Κοινωνική Ασφάλιση (ήταν 1,19 τρισ. δρχ.
• 252% από τις δαπάνες για την Παιδεία (ήταν 1,33 τρισ. δρχ.)
• 877% από τις ενισχύσεις που δόθηκαν για τον πρωτογενή τομέα της οικονομίας (ήταν 481 δισ. δρχ.)
• Δύο τουλάχιστον φορές από τα ποσά που απαιτούνται για τη μισθοδοσία δύο ολόκληρων χρόνων όλων των δημοσίων υπαλλήλων (η ετήσια δαπάνη το 199 ήταν 2,2 τρισ. δρχ.)

Σε ό,τι αφορά την κυβερνητική επιχειρηματολογία για... παράλληλη πορεία του Χρηματιστηρίου με τα επιτεύγματα της οικονομίας, είναι πασιφανές ότι πρόκειται για προπαγανδιστικές κραυγές που περισσότερο αποσκοπούν στη δημιουργία εντυπώσεων. Αλλωστε, καλό είναι να έχουμε υπόψη μας το εξής: Το 1999 τη χρονιά δηλαδή που τουλάχιστον 100 μετοχές του Χρηματιστηρίου της Αθήνας υπερδεκαπλασίασαν την τιμή τους και ο Γενικός Δείκτης έκλεισε με κέρδη 100%, την ίδια χρονιά:

• Η βιομηχανική παραγωγή παρουσίασε αύξηση στα... τρομακτικά ποσοστά του 0,5%.
• Η επίσημη ανεργία, όπως προκύπτει από τα φαλκιδευμένα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας εκτοξεύτηκε στο 11,8%.
• Τα χρέη των πολιτών -και κύρια των εργαζομένων- προς τις τράπεζες αυξήθηκαν κατά 60% και έφτασαν το αστρονομικό ποσό των 3,2 τρισεκατομμυρίων δραχμών.
• Εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις εξακολούθησαν να βολοδέρνουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ κάποιες χιλιάδες από αυτές εξαναγκάστηκαν να κατεβάσουν και επίσημα τα ρολά τους.
• Το αγροτικό εισόδημα «έπεσε», σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ, κατά 2%.

Τα παιχνίδια βέβαια που παίζονται από τους μεγαλοεπιχειρηματίες στο χρηματιστήριο για να είναι αποτελεσματικά προϋποθέτουν ότι κατά περιόδους θα δίνονται και κάποια ποσά -στα χαρτιά ή και στην πραγματικότητα- στους αδαείς «νεοπαίχτες», μια και αυτό αποτελεί τη «ζωντανή διαφήμιση», προκειμένου να σπρωχτούν κι άλλοι στο χρηματιστηριακό τζόγο. Αυτό έγινε όλους τους προηγούμενους, και μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1999, μήνες. Επειδή όμως όπως επανειλημμένα έχει γράψει ο «Ρ» είναι αδύνατον από το όποιο παιχνίδι συναλλαγής να βγαίνουν πάντα όλοι κερδισμένοι, εδώ και λίγους μήνες τα «μεγάλα ψάρια» καταβροχθίζουν τα μικρά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις λαϊκές αποταμιεύσεις.

Οι ντελάληδες του εύκολου πλουτισμού και οι μεσίτες του χρηματιστηριακού τζόγου, παριστάνουν τώρα τους συντετριμμένους για τις απώλειες που υπέστησαν στην οδό Σοφοκλέους δεκάδες χιλιάδες ανυποψίαστοι πολίτες. Μην τους πιστεύετε, όμως. Δεν «πονούν» για τις αποταμιεύσεις που μπορεί να χάθηκαν μέσα σε διάστημα λίγων βδομάδων. Και ο πλέον αφελής αντιλαμβάνεται πως άλλος είναι ο καημός τους και εντελώς διαφορετικές οι στοχεύσεις τους. Αλλωστε κι αυτές τις μέρες που απειλήθηκαν ακόμα και επεισόδια έξω από το «ναό του χρήματος», όλοι τους με μια φωνή κι ο καθένας για τους δικούς του λόγους υποστηρίζουν σε όλους τους τόνους πως οι προοπτικές είναι... μακροπρόθεσμα θετικές.

Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, «καίγεται» από το ενδεχόμενο να υποστεί εκλογικό στραπάτσο από εκείνους που εξέλαβαν τα φύκια που τους προσφέρθηκαν για μεταξωτές κορδέλες. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επειδή, όσο και να θέλει να αξιοποιήσει τις πτωτικές τάσεις, πρέπει ανά πάσα στιγμή να δίνει εξετάσεις στην άρχουσα τάξη για την «ιδιαίτερη βαρύτητα που δίνει στον αναπτυξιακό θεσμό του Χρηματιστηρίου». Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να λησμονηθούν οι τεράστιες ευθύνες, που φέρουν όταν επί τόσους μήνες αποτελούσαν τον αποτελεσματικότερο «κράχτη», για να σπρωχτεί ο απλός κόσμος στο ΧΑΑ. Η... αφρόκρεμα της άρχουσας τάξης (τραπεζίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες), επειδή δε θέλει να χαθεί η προοπτική νέας αναθέρμανσης των χρηματιστηριακών συναλλαγών.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι κανείς τους δεν έχει το παραμικρό άλλοθι. Το αντίθετο, μάλιστα. Ολοι τους έχουν τεράστιες ευθύνες γιατί υπηρέτησαν με τον πιο τυφλό τρόπο την υπόθεση του παραπέρα πλουτισμού μιας χούφτας μεγαλοεπιχειρηματιών, των «θεσμικών επενδυτών», και των επαγγελματιών του χρηματιστηριακού τζόγου. Και το έκαναν αυτό με το χειρότερο, τον πλέον εγκληματικό, τρόπο. Δεν παρέμειναν θεατές του τζόγου που εξελίσσεται στο Χρηματιστήριο, που είναι ένας χώρος όπου ο κάθε κεφαλαιοκράτης, εκτός από την εξασφάλιση δωρεάν κεφαλαίων για τις επιχειρήσεις του, προσπαθεί να αφαιρέσει τα συσσωρευμένα κεφάλαια του άλλου. Αυτοανακηρύχτηκαν κι έγιναν τα «βαποράκια» που απαιτούνταν για τη μεταφορά των λαϊκών αποταμιεύσεων στο «ναό του χρήματος».

Ο ακριβής... λογαριασμός για το «ποιοι» και «πόσα» έχασαν στο Χρηματιστήριο από το πανηγύρι που έστησαν τα τελευταία χρόνια κυβέρνηση και κερδοσκόποι δε θα γίνει ποτέ γνωστός. Το γεγονός ότι μερικές δεκάδες θαμώνες της οδού Σοφοκλέους έδωσαν το δικό τους σόου τις τελευταίες μέρες, δεν έχει καμιά σχέση με το πραγματικό πρόβλημα που βιώνουν πολλές οικογένειες ανά τη χώρα. Ούτε βεβαίως με τον Γολγοθά της επιβίωσης που ορθώνεται μπροστά στο σύνολο των εργαζομένων, εξαιτίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Με απόλυτη σιγουριά όμως, όπως αποδεικνύεται και από τα παραπάνω, είναι δυνατόν να κατανομαστούν ανά πάσα στιγμή αυτοί που πάντα είναι -και θα είναι -όσο υπάρχει καπιταλισμός και κεφάλαιο- οι τελικοί κερδισμένοι από τον αέναο χρηματιστηρικό τζόγο. Από εκεί και πέρα το ερώτημα που αιωρείται αυτές τις μέρες και αναζητεί απάντηση στο «αν η πορεία του ΧΑΑ θα είναι ανοδική ή πτωτική», μάλλον δεν έχει και πολλή σημασία για το σύνολο των εργαζομένων.

Χωρίς να παραβλέπει κανείς το υπαρκτό πρόβλημα εκείνων που, χειραγωγούμενοι από την προπαγάνδα της εποχής, ασχολήθηκαν με τις χρηματιστηριακές συναλλαγές και τώρα έχουν απώλειες, το κύριο, το μεγάλο και το σημαντικό για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, είναι αυτό που με έμφαση τόνιζε ο «Ρ», τον περασμένο Αύγουστο, όταν ουδείς τολμούσε να μιλήσει για τους κινδύνους που παραμόνευαν στα στενά της οδού Σοφοκλέους: Οι εργαζόμενοι «οφείλουν πέρα και πάνω από όλα, να γνωρίζουν ότι το "καλύτερο χαρτί" γι' αυτούς είναι η ίδια τους η εργασία και ο μισθός που τους εξασφαλίζει. Το δε κέρδος δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από την πάλη και τον αγώνα για "λίμιτ - απ" στις συνθήκες ζωής, το δικαίωμα στην εργασία, στις καλύτερες αμοιβές, στη διεύρυνση των λαϊκών καταχτήσεων και δικαιωμάτων. Γιατί, αν τα μυαλά μας πάρουν αέρα από τα πρόσκαιρα - και εν πολλοίς απροσδόκητα - κέρδη της οδού Σοφοκλέους, τότε υπάρχει έντονος κίνδυνος το ένα " λίμιτ - ντάουν" να διαδέχεται το άλλο...».