ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΤΑΥΡΟΥ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ"ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ"

Μέτωπο κόντρα στην "ταύτιση" υπουργείου - ΚΕΔΚΕ

- Πρόσφατα, η νέα ηγεσία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) κατέθεσε στην υπουργό Εσωτερικών, υπόμνημα με τις προτάσεις της για τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ) και τις δράσεις που θα αναπτύξει. Πώς το κρίνετε; Ανταποκρίνεται στις ανάγκες του θεσμού;

- Η πείρα του παρελθόντος μάς ωθεί να αναζητήσουμε το πού πραγματικά συντάχθηκε το περιεχόμενο των προτάσεων που κατέθεσε η ΚΕΔΚΕ, στα γραφεία της ή κάπου άλλου. Η ίδια εμπειρία μάς επιτρέπει να βγάλουμε τα ανάλογα συμπεράσματα για το στόχο των προτάσεων. Προδιαγράφουν αυτό που είχαμε επισημάνει, πριν ακόμα την ανάδειξη της νέας ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ, ότι δηλαδή κινείται στα πλαίσια του λεγόμενου μονόδρομου, της χειραφέτησης του ρόλου και του στόχου της ΤΑ. Της μετατροπής της, με άλλα λόγια, σε όργανο υλοποίησης των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης. Η μορφή που έχει σήμερα η ΚΕΔΚΕ, με την πλειοψηφία των στελεχών που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και ο αντιδημοκρατικός τρόπος ανάδειξής της, τον παραπάνω στόχο θα υπηρετήσουν.

- Ανάμεσα στα άλλα αιτήματα που διαπιστώνει η ΚΕΔΚΕ στο υπόμνημά της, είναι η διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για την προώθηση της συνεργασίας Δήμων και ιδιωτών; Αυτό θα λύσει προβλήματα;

- Καταρχήν δεν ξεκαθαρίζουν πώς ακριβώς αντιλαμβάνονται αυτή τη συνεργασία. Αν την αντιλαμβάνονται σαν ένα μέσο εφαρμογής του παραπάνω "στόχου", τότε επιβεβαιώνεται η άποψη ότι θέλουν να μετατρέψουν την ΤΑ σε όργανο μεταβίβασης αρμοδιοτήτων προς το ιδιωτικό κεφάλαιο. Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε ότι η ΤΑ από την ίδια τη φύση της - σαν γνήσιος φορέας λαϊκής έκφρασης - έχει άμεση συνεργασία με τους πολίτες (ιδιώτες) για την υλοποίηση, όμως, του στόχου της παροχής υπηρεσιών κοινωνικών προγραμμάτων, της διεξαγωγής αγώνων, για την ενίσχυση του ρόλου του θεσμού, για την ανάπτυξη της χώρας, για την ειρήνη, την προστασία του περιβάλλοντος, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό.

Την ίδια στιγμήν δε γίνεται καθόλου λόγος για την απόδοση των παράνομα παρακρατηθέντων, υπέρ του θεσμού, πόρων, που αγγίζουν τα 1,2 τρισ, δραχμές. Δεν προσδιορίζεται πρόγραμμα δράσης και αγώνων για τη λύση των οικονομικών προβλημάτων της ΤΑ. Αντίθετα επιβεβαιώνεται η βασική κυβερνητική κατεύθυνση της ώθησης της ΤΑ σε επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δηλαδή της μετατροπής των δήμων σε επιχειρηματίες. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της συνεργασίας ιδιωτών και δήμων που επιδιώκει η νέα διοίκηση της ΚΕΔΚΕ.

- Και σ' αυτό απ' ό,τι φαίνεται συμφωνεί και το υπουργείο Εσωτερικών, καθώς, με δηλώσεις του, ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, διαπίστωσε "πλήρη ταύτιση απόψεων". Η "άλλη" άποψη ποια είναι και πώς θα εκφραστεί;

- Η δήλωση του προέδρου της ΚΕΔΚΕ επιβεβαιώνει πως ο μόνος δρόμος για να ανατραπεί η λογική της υποταγής στις κυβερνητικές εντολές, είναι ο αγώνας για την ανάδειξη των πραγματικών προβλημάτων του θεσμού. Η ταύτιση ακόμα, αν χρειάζεται, σε κάποια θέματα, των αιρετών κόντρα όμως στην κυβερνητική πολιτική. Και τέλος, η σύγκρουση κατά μέτωπο στη γενικότερη αντίληψη ότι "αφού η Ευρωπαϊκή Ενωση και η κυβέρνηση αποφάσισαν, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα". Θεωρούμε, και η ίδια η ζωή το επιβεβαιώνει, ότι λύσεις στα προβλήματα θα υπάρξουν μόνο με τη συμπαράταξη όλων όσοι πιστεύουν σε μια Αυτοδιοίκηση ουσιαστικό παράγοντα ανάπτυξης της χώρας - και αυτό ασφαλώς δεν μπορεί να το ισχυριστεί κανείς με το 2,33% που επιχορηγείται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στο σκοπό αυτό καλούνται να συμμετέχουν ασφαλώς, πρώτα και κύρια οι κομμουνιστές, οι δημότες, αλλά και όλοι όσοι δραστηριοποιούνται και νοιάζονται για το θεσμό.

Χ. Δ.

ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Ο θόρυβος από το πρόβλημα των μολυσμένων με διοξίνες τροφίμων και ποτών, κάποτε θα κοπάσει, όμως θα μείνει το πρόβλημα και τι πρόβλημα! Η όλη υπόθεση πέρα από τις επιφανειακές όψεις - πλευρές προσεγγίσεις, προσφέρεται για ορισμένες βαθύτερες σκέψεις. Θα προσπαθήσουμε αυτή την εμβάθυνση ξεκινώντας από ορισμένα απλά ερωτήματα ή και τοποθετήσεις, που διατυπώνονται γύρω από το ζήτημα της διατροφής και των κινδύνων που διατρέχουμε:

"Τώρα τις φάγαμε τις διοξίνες!", "Δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς!", "Τι θα τρώμε από εδώ και πέρα;", "Υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από τους κινδύνους;", "Το καλύτερο είναι να ξαναγυρίσουμε στα χωριάτικα προϊόντα που είναι αγνά!", "Να προτιμάμε τα ελληνικά προϊόντα που είναι πιο αγνά!"... Αυτά και άλλα παρόμοια ακούγονται. Δεν έφταναν, η φτώχεια, η λιτότητα, η ανεργία, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι ανατροπές των εργασιακών σχέσεων και ο βρώμικος πόλεμος στα Βαλκάνια, να και οι διοξίνες από κοντά. "Παλάβωσε" ο κόσμος και δίκαια "ψάχνεται". Η διατροφή με μολυσμένα τρόφιμα, δεν είναι παίξε - γέλασε!

****

Ζούμε σε συνθήκες πλήρους κυριαρχίας του πολυεθνικού κεφαλαίου, το συμφέρον του αποτυπώνεται σε όλους τους νόμους και τις διεθνείς συνθήκες. Τα πολιτικά κόμματα - κυβερνητικά και μη - που αποδέχονται την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων - με ή χωρίς "κοινωνικό πρόσωπο" - αυτό το συμφέρον υπηρετούν, όλα τα άλλα είναι για το "θεαθήναι". Οι περιβόητες τέσσερις ελευθερίες (ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού), είναι ο σύγχρονος θεός στον οποίο υποκλίνονται κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, νεοαριστεροί και λοιποί απολογητές του καπιταλισμού. Αυτό ψήφισαν με χέρια και πόδια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που παραμένει το θεμέλιο της ΟΝΕ - της καπιταλιστικής ενοποίησης και μετά την ψήφιση της Συνθήκης του Αμστερνταμ.

Στην πορεία προς την Ενιαία Ευρωπαϊκή Αγορά, στη μετά Μάαστριχτ εποχή της "παγκοσμιοποίησης" και του ανταγωνισμού, στο όνομα της κατάργησης των εμποδίων και της απελευθέρωσης της αγοράς, σαρώθηκε το όποιο εμπόδιο απέμενε από τις προηγούμενες περιόδους. Οι όποιοι έλεγχοι υπήρχαν, εξοβελίστηκαν για να κυριαρχήσει η "αγορά" και να περιοριστεί το κράτος. Ακόμα και οι πιο σιγανές φωνές, για κάποιο έλεγχο της όλης κατάστασης στην αγορά, συκοφαντήθηκαν σαν επάνοδος στα παλιά και απόπειρα για "αστυνόμευση" της αγοράς! Πάνω σ' αυτό το υπόβαθρο, εμφανίστηκαν - για να μην πάμε πολύ παλιά - οι ορμόνες στις αγελάδες, οι "τρελές αγελάδες", τα μολυσμένα με διοξίνες τρόφιμα και ποτά.

*****

Κάθε σκέψη για λύση του προβλήματος με φυγή προς τα πίσω, δηλαδή γιαπροϊόντα από τα χωριά μας ή, ακόμα χειρότερα, για προϊόντα που θα καλλιεργούμε στους μπαξέδες μας είναι εκτός τόπου και χρόνου. Σε κάθε ιστορική περίοδο υπάρχει ένας συγκεκριμένος καταμερισμός εργασίας, που κυριαρχεί στο δοσμένο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό. Σήμερα η παραγωγή τροφίμων και ποτών έχει κοινωνικό χαρακτήρα και συγκεκριμένες κατευθύνσεις που κυριαρχούν στις σύγχρονες κοινωνίες. Δηλαδή, μεγάλες πολυεθνικές αγοράζουν πάμφθηνα - από τη θέση ισχύος τους - τα αγροτικά προϊόντα - πρώτες ύλες για την παραγωγή σε τεράστια κλίμακα των τροφίμων και ποτών, που είναι απαραίτητα για τη διατροφή δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Στην όλη παραγωγική διαδικασία συμμετέχει ολοένα και περισσότερο ένας μεγάλος αριθμός χημικών ουσιών, που παράγονται - και αυτές από μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Τελικός σκοπός στην όλη διαδικασία το κέρδος! Ο άνθρωπος, οι ανάγκες του, δηλαδή εν προκειμένω η διατροφή, είναι το μέσο για να θησαυρίζουν οι πολυεθνικές τροφίμων - ποτών. Κατά συνέπεια η επεξεργασία - παραγωγή, διακίνηση, διανομή των τροφίμων και των ποτών, έχει σαν στόχο τη μείωση του κόστους, τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Στην επίτευξη αυτού του στόχου οι καπιταλιστές δεν έχουν αναστολές και φραγμούς. Αλλωστε η ιστορική πείρα δείχνει πως και στα δύσκολα, βρίσκουν τρόπο και σκεπάζουν τις βρωμιές τους. Νόμοι, περιορισμοί, υπάρχουν για κάποιες επικίνδυνες ουσίες, αλλά οι νόμοι είναι για να παραβιάζονται! Λείπουν οι μηχανισμοί κοινωνικού - λαϊκού ελέγχου σε όλη την έκταση του κυκλώματος. Οι δειγματοληπτικοί έλεγχοι δε σώζουν την κατάσταση. Εξάλλου, τι να περιμένουμε όταν "Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει"! Στα πλαίσια αυτά τρώμε και πίνουμε ό,τι θέλουν οι μεγάλοι παραγωγοί τροφίμων και ποτών. Οσο για τα ελληνικά, έτσι όπως "μπλέξανε οι γραμμές" των εταιριών, άντε να βρεις το γνήσιο ελληνικό. Αλλωστε οι εισαγωγές - και των παραγωγών - δίνουν και παίρνουν.

****

Αρα, η όποια αντιμετώπιση του προβλήματος, πάει κατ' ευθείαν στις ρίζες του. Κάθε άλλη προσέγγιση είναι... "παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του". Στις ρίζες λοιπόν η λύση. Εύλογα θα τεθεί το ερώτημα: Καλά θα περιμένουμε την ανατροπή του καπιταλισμού για να γευτούμε τρόφιμα και ποτά χωρίς διοξίνες; Φυσικά δε θα σταυρώσουμε τα χέρια. Θα ανοίξουμε και αυτό το μέτωπο με τα μονοπώλια, αλλά δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Μόνο σε μια σοσιαλιστική κοινωνία που έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και η εργατική τάξη - με τους συμμάχους της - την εξουσία, η διατροφή του λαού θα γίνεται με βάση τις ανάγκες του και όχι το κέρδος. Οσο κυριαρχεί ο νόμος του κέρδους, τα τρόφιμα, τα ποτά ακόμα και τα φάρμακα - για να μην ξεχνάμε όσα αποσύρονται κατά καιρούς - θα μολύνονται και θα νοθεύονται σ' αυτό το λυσσαλέο κυνηγητό του κέρδους. Αν μείνουμε μόνο στο κυνήγι των συνεπειών, το πρόβλημα θα παραμένει. Εκατομμύρια άνθρωποι θα δηλητηριάζονται από τη μια ή την άλλη τοξική ουσία. Πάλη για τη ζωή, πάλη για σωστή διατροφή και υγεία, πάλη ενάντια στην πείνα που δυναστεύει λαούς ολάκερους, σημαίνει πάλη ενάντια στον καπιταλισμό.

Από την άλλη, το σήμα κινδύνου δεν αφήνει κανένα περιθώριο επανάπαυσης. Μέτωπο λοιπόν ενάντια στις πολυεθνικές τροφίμων και ποτών. Το λαϊκό κίνημα με μπροστάρη - τον ταξικό πόλο στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, οφείλει να βγει μπροστά χωρίς καμία καθυστέρηση και ολιγωρία. Να βάλουμε χαλινάρι ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ των παραγωγών - εμπόρων κάθε είδους διατροφής. Να διεκδικήσουμε ανυποχώρητα ΜΕΤΡΑ ΛΑΪΚΟΥ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΡΑ, ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ και ΠΟΤΩΝ. Να αξιώσουμε την αξιοποίηση των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνικής, στην ικανοποίηση των αναγκών σωστής διατροφής και υγείας της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Πάλη ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τον πιο καλό προστάτη των "εμπόρων της διοξίνης"!

Ανδριανός ΜΠΟΥΚΟΥΡΗΣ

Κάθε σκέψη για λύση του προβλήματος με φυγή προς τα πίσω, δηλαδή για προϊόντα από τα χωριά μας ή, ακόμα χειρότερα, σε προϊόντα που θα καλλιεργούμε στους μπαξέδες μας είναι εκτός τόπου και χρόνου. Σε κάθε ιστορική περίοδο υπάρχει ένας συγκεκριμένος καταμερισμός εργασίας, που κυριαρχεί στο δοσμένο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό...