"Φιλί" ζωής στα παιδιά

Καιρό είχαμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο για παιδιά, που το θέμα, η γραφή και η "όψη" του, να 'ναι σαν "φιλί της ζωής". Τέτοιο, όνομα και πράμα... δροσερό μέσα στην καλοκαιρινή κάψα, είναι το βιβλίο της Αυγής Παπάκου - Λάγου "Το φιλί της ζωής",που κυκλοφόρησε από τη "Σύγχρονη Εποχή"."Φιλί", που το πρωτοδίνει η "κελαηδιστή" ζωγραφιά του εξωφύλλου, φιλοτεχνημένη, όπως και όλες οι ζωγραφιές του βιβλίου, με την "παιδική" χάρη και τρυφερότητα που αναδύει η τέχνη της Εύας Μελά.Δυο πουλάκια, σ' ένα κλαράκι πεύκου. Μια πανέμορφη εικόνα του δάσους, που η συνεχιζόμενη καταστροφή της από άνομα συμφέροντα, σκοτώνει σταδιακά την ίδια τη ζωή. Γι' αυτό και ο Λάμπης, ο δωδεκάχρονος ήρωας του βιβλίου, παρατά το κολύμπι και το ψάρεμα στο παραθαλάσσιο χωριό όπου παραθερίζει και ακολουθεί για πέντε μέρες το δασονόμο - ερευνητή πατέρα του στο "Κέντρο Ερευνών του Δάσους", για να"ανακαλύψει" τις ομορφιές του δάσους, τα άπειρα "μυστικά" της φύσης και τους αμέτρητους "κρίκους" της "αλυσίδας" της ζωής και να βοηθήσει κι αυτός, με το δικό του τρόπο, στη διάσωσή τους.

Οικολογικό αυτό το βιβλίο της πολυγραφότατης και διακεκριμένης συγγραφέως παιδικών και νεανικών έργων Αυγής Παπάκου - Λάγου, αποσκοπεί στο να διαφωτίσει τα παιδιά για τους τεράστιους κι ολέθριους κινδύνους που εγκυμονεί για τη χώρα μας, για τον πλανήτη ολόκληρο, για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, η καταστροφή του δάσους και του οικοσυστήματος. Να τα ευαισθητοποιήσει και να τα ενεργοποιήσει ώστε συνειδητά, με γνώση των κινδύνων, να υπερασπίσουν δραστήρια και έγκαιρα, όσο είναι ακόμα καιρός, το αναφαίρετο δικαίωμά τους στη ζωή. Το βιβλίο, γραμμένο με τρόπο που να καθρεφτίζει την παιδική ψυχή, την αθωότητα μα και την προεφηβική ορμή ενός αγοριού, του Λάμπη, αλλά και δίνοντας "φωνή" στα πεύκα, στις ρίζες και στα φύλλα τους, στη ρητίνη, στη χλωροφύλλη, στον αγέρα και στη θύελλα, ακόμα και στο διοξείδιο του άνθρακα, διδάσκει το παιδί - αναγνώστη (και με χρήσιμο λεξιλόγιο), το συγκινεί αλλά και το ψυχαγωγεί. Με τις σοφές "κουβέντες" και το "δώρο" του γερο - πεύκου, μαθαίνει στο παιδί πόσο αυτοκαταστροφικά είναι τα οικολογικά εγκλήματα του ανθρώπου και ότι επιβάλλεται να τα καταπολεμήσει, όπως ο Λάμπης, που γυρίζοντας από το δάσος γράφει ένα βιβλίο για χάρη του...

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Ο δικαστής που ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη την καταδίκη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν σε θάνατο, βάσει του άρθρου 125 του ποινικού κώδικα της Τουρκίας και του κατηγορητηρίου περί "προδοσίας" και "αποσχιστικής δραστηριότητας", άφησε ένα διαφορετικό πρόσωπο να φανεί μερικές ώρες αργότερα. Ο Οκιάι, έχοντας απεκδυθεί της δικαστικής τηβέννου, αφήνοντας κατά μέρος την αυστηρή συμπεριφορά τεχνοκράτη που αρμόζει σε έναν υπάλληλο του κράτους του Ατατούρκ, έγινε πιο "ανθρώπινος", πιο "προσιτός". "Προσωπικά αντιτίθεμαι στη θανατική ποινή", είπε.

Τις προσωπικές απόψεις του ο Οκιάι μπορεί να τις κρατήσει για τον εαυτό του. Το τουρκικό κράτος, στην 15χρονη ματωμένη εκστρατεία του κατά των Κούρδων, έχει καταστρέψει χιλιάδες χωριά, έχει δολοφονήσεικαι έχει στείλει πίσω από τα σίδερα δεκάδες χιλιάδες, έχει εκτοπίσει εκατοντάδες χιλιάδες από τις εστίες τους στην Ανατολία. Αυτό έχει όνομα: λέγεται "εθνική αποκάθαρση". Μόνο που, σ' αυτό το σύστημα, τέτοιες λέξεις χρησιμοποιούνται από τον "πολιτισμένο" και "ελεύθερο" κόσμο, μόνο όταν υπηρετούν γεωπολιτικά συμφέροντα και στρατηγικές επιδιώξεις. Ετσι τα 13 εκατομμύρια αγρίως καταπιεζόμενων Κούρδων, βαφτίζονται συλλήβδην "τρομοκράτες". Κι ο Οκιάι κλήθηκε να δικάσει τον "αρχιτρομοκράτη" που ανυπερθέτως οι Ευρωπαίοι, εκόντες άκοντες "δώρισαν" στην Αγκυρα.

Η δίκη Οτσαλάν τελείωσε. Αλλά η πληγή του Κουρδικού χαίνει. Ο τουρκικός στρατός συνεχίζει τις ωραίες του ασκήσεις με αληθινά πυρά και αληθινούς στόχους. Αποκτώντας, άλλωστε, πολύτιμες εμπειρίες, που θα αξιοποιηθούν, π. χ., στο Κοσσυφοπέδιο. Μοιάζει σχιζοφρενικό, αλλά είναι απλώς απότοκο του δικαίου της ισχύος, στο οποίο οδηγεί η περιλάλητη "νέα τάξη" του "εκ των ων ουκ άνευ" έθνους του πλανήτη. Δύσκολο, εξάλλου, να βρει κανείς πιστούς συμμάχους και αποτελεσματικούς χωροφύλακες στην εποχή μας.

Μπ. Γ.

Από τις αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικών μεταναστών, που υπολογίζεται ότι βρίσκονται στη χώρα μας, οι 373.000 περίπου υπέβαλαν αίτηση έκδοσης λευκής κάρτας (πρόκειται για την πρώτη φάση της διαδικασίας καταγραφής που δεν απαιτεί αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την απασχόληση), δηλώνοντας έτσι την επιθυμία τους να παραμείνουν νόμιμα εργαζόμενοι στη χώρα μας, παρά τη δικαιολογημένη καχυποψία που έχουν σε όλη αυτή τηδιαδικασία. Από αυτούς, όμως, μόλις 20 χιλιάδες έχουν αποκτήσει μέχρι τώρα πράσινη κάρτα, δηλαδή την ανανεώσιμη κάρτα απασχόλησης, η οποία για να δοθεί απαιτείται να προσκομίσει ο αλλοδαπός 40 ένσημα και για να ανανεώνεται από κει και πέρα 150 ένσημα το χρόνο!

Τα στοιχεία αυτά, που επιβεβαιώνουν με τον πιο χειροπιαστό τρόπο τις αρχικές επισημάνσεις και καταγγελίες ότι όλη αυτή η διαδικασία κάθε άλλο παρά διευκολύνει την πραγματική νομιμοποίηση των οικονομικών μεταναστών στη χώρα μας - ιδιαίτερα στη δεύτερη φάση της - έχουν εξαιρετική αξία, πολύ περισσότερο σήμερα. Και λέμε σήμερα, γιατί τα μεν κυβερνητικά επιτελεία, με συσκέψεις επί συσκέψεων, ετοιμάζονται, υποτίθεται, να "αντιμετωπίσουν" με ακόμα πιο δραστικές "επιχειρήσεις - σκούπα", το πρόβλημα της εγκληματικότητας, οι δε γνωστοί αλβανοφάγοι έπιασαν για τα καλά δουλιά σε αρκετά κανάλια και "παράθυρα", φτιάχνοντας το κατάλληλο κλίμα.

Οσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολλά βγαίνουν στο φως για το περιεχόμενο του αμερικανοϋποκινούμενου ελληνοτουρκικού "διαλόγου". Στην επιστολή για παράδειγμα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Ισμ. Τζεμ, η οποία, μάλιστα, στάλθηκε στις 24 Μάη, το πρώτο και κυρίαρχο ζήτημα που τίθεται για το διάλογο είναι η "τρομοκρατία". Αναφέρεται συγκεκριμένα: "Το βασικό μας βήμα πρέπει να είναι η έγερση του προβλήματος, αυτό που εκλαμβάνεται στην Τουρκία ως δεσμοί που υπάρχουν στην Ελλάδα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις και τη συστηματική τους ενθάρρυνση. Πρόκειται για υπόθεση κρίσιμης σημασίας για μας. Και τα τελευταία γεγονότα κατέστησαν υπέρ του δέοντος ότι η υπόθεση αυτή πρέπει να χειριστεί, μ' έναν ειδικό τρόπο και σε διμερές επίπεδο ανάμεσα στις δύο χώρες μας". Και μόνο η αναφορά αυτή θα ήταν σοβαρός λόγος για την απόρριψη οποιασδήποτε συζήτησης, αλλά, φυσικά, η κυβέρνηση δεν το έκανε φοβούμενη την "οργή" της Ουάσιγκτον. Αλλά με τους ραγιάδες δεν είδε προκοπή ούτε πήγε μπροστά αυτός ο τόπος.

Πανελλήνιες

"εξετάσεις"

και αυτοί

δώσαν προσφάτως

και με πάταγο

αποτύχαν,

όπως λέμε,

πήγαν... "πάτος"!

Αλλα νούμερα

προσμέναν,

πιο, γερά

και σ' άλλα ύψη,

μα τους "κρέμασε"

η... "βάση",

που γερά

την έχουν στύψει!

"Εξετάσεις"

και του χρόνου

θα 'χουν πάλι

οι "βαρόνοι"

κι είναι βέβαιο

πως τότε

θα βαρέσουνε

... "κανόνι"!

Ο οίστρος

Η αλήθεια, βέβαια, είναι αυτή που πηγάζει από τα στοιχεία, τα οποία φωτίζουν και τεκμηριώνουν ακόμη περισσότερο τη διαπίστωση, ότι η κυβέρνηση και τα συγκεκριμένα συμφέροντα, που εξυπηρετεί, δε θέλουν την πραγματική νομιμοποίηση των οικονομικών μεταναστών. Δε θέλουν να μπει μια τάξη σ' αυτό το μεγάλης έκτασης πρόβλημα, γιατί έτσι θα έχαναν μια "φλέβα χρυσού", που αποτελεί γι' αυτούς ο τεράστιος στρατός των σκληρά εκμεταλλευόμενων, ανασφάλιστων και εξευτελιστικά αμειβόμενων εργατών, ο οποίος, ταυτόχρονα, αξιοποιείται σαν "πολιορκητικός κριός" στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις και των Ελλήνων εργαζομένων. Αυτό είναι γι' αυτούς το μείζον και απέναντι σ' αυτό δεν υπολογίζουν τίποτα, ούτε τους πραγματικούς και υπαρκτούς κινδύνους, που εγκυμονεί αυτό το φαινόμενο. Ασε, που δεν έχουν διστάσει στο παρελθόν - και φοβόμαστε δε θα διστάσουν και στο μέλλον - να χρησιμοποιήσουν τους οικονομικούς μετανάστες, ιδιαίτερα των γειτονικών βαλκανικών χωρών, σαν"ατού" της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής...

Αποκαλυπτικά ωμός ήταν προχτές, στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ο Μ. Λιντς, εκπρόσωπος της "Σπίντγουιν" και νέος μάνατζερ της "ΟλυμπιακήςΑεροπορίας", σύμφωνα με τις κυβερνητικές αποφάσεις. "Ηρθαμε για να αξιολογήσουμε αρχικά την "Ολυμπιακή Αεροπορία"", δήλωσε ο κ. Λιντς και λίγο μετά συμπλήρωσε "κανένας δεν αγοράζει αν δεν ερευνήσει όλες τις δραστηριότητες...". Σε επανειλημμένες δε ερωτήσεις βουλευτών, σχετικά με τα σχέδιά του, για την ΟΑ, σημείωσε: "Δεν ξέρω τι θα γίνει με την ΟΑ, με τις γραμμές της, με τους εργαζόμενους, με τις συμμαχίες της, με την αξία της. Θα ξέρω ύστερα από 13 βδομάδες, οπότε και θα υπάρχει εικόνα. Δεν έχω σταθερές και αμετακίνητες ιδέες, ούτε προκατασκευασμένο σχέδιο".

Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, η κυβέρνηση δίνει, για 30 μήνες, τα ηνία του εθνικού αερομεταφορέα στη "Σπίντγουιν" (θυγατρική της "Μπρίτις Αιργουέις") και τον κ. Λιντς, ακριβοπληρώνοντάς τους μάλιστα, για να δουν αν και πόσο θα την αγοράσουν ή για να τη διαπραγματευτούν με κάποια άλλη πολυεθνική ή - αφού είναι και ανταγωνιστές - για να τη βυθίσουν ακόμη περισσότερο στο λάκκο, που την έχουν βάλει οι κυβερνώντες και να της δώσουν το τελικό χτύπημα ή και όλα μαζί.

Ε, αυτό, δυσκολευόμαστε να το χαρακτηρίσουμε. Δε βρίσκουμε τις κατάλληλες λέξεις...

Σωστό περιβόλι η προχτεσινή ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή του υπουργείου Ανάπτυξης, αλλά και χαρακτηριστική, ταυτόχρονα, της κατάστασης, που επικρατεί στο χώρο των τροφίμων, στους σύγχρονους καιρούς της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και των "νόμων της αγοράς".

Η αναγραφή επάνω στις συσκευασίες των φυσικών χυμών, ότι είναι "ελληνικής παρασκευής", λέει η Γενική Γραμματεία, δεν είναι παράνομη, έστω κι αν το συγκεκριμένο προϊόν προέρχεται από επεξεργασία εισαγομένων πρώτων υλών! Με δυο λόγια, δηλαδή, οι μεγαλοεπιχειρήσεις του κλάδου εισάγουν συμπυκνωμένο χυμό (κυρίως πορτοκάλι) σε παγοκολόνες και κατόπιν, αφού τον αραιώσουν με νερό και τον συσκευάσουν, τον πουλάνε, ως "ελληνικής παρασκευής". Ε, η ολοφάνερη αυτή παραπλάνηση και κοροϊδία δεν είναι παράνομη, λέει η Γενική Γραμματεία. Και δε λέμε, πως έχει άδικο από την πλευρά της. Αυτά λένε οι σχετικοί νόμοι, όπως και οι κοινοτικές ντιρεκτίβες και οδηγίες. Νόμοι, κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της ασυδοσίας των πολυεθνικών και μεγάλων επιχειρήσεων και ψηφισμένοι από τους πολιτικούς "υπαλλήλους" τους.

Αυτή είναι η αλήθεια. Οσο, δε για μια σειρά άλλα, που διαβάζετε στις συσκευασίες των σχετικών προϊόντων ή βλέπετε στις αντίστοιχες διαφημίσεις, περί "φρέσκων χυμών" κλπ., μην τα συζητάτε... Πόσο φρέσκια, λέτε, μπορεί να είναι μια παγοκολόνα, που έρχεται από τη Βραζιλία;