Το παρακάτω ποίημα αφιερώνεται από την επιστολογράφο μας Λ. Χ. σ' όλους τους λαούς της Γης, όποιας θρησκείας και εθνότητας και ιδιαίτερα στους λαούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που - όπως γράφει - οι "πολιτισμένοι δημοκράτες" της νέας τάξης πραγμάτων, στο κατώφλι της τρίτης χιλιετίας, τους ματοκύλισαν, διέλυσαν την κραταιά τους χώρα και μετέτρεψαν σε ολοκαύτωμα τη Βοσνία.

Ομως, οι λαοί - τονίζει - θα καταλάβουν τις παγίδες που τους έστησαν, θα απελευθερωθούν απ' αυτές και θα σμίξουν και πάλι για να ξαναφτιάξουν τη Μεγάλη τους χώρα.

Στα σχολικά μου τα τετράδια και τα βιβλία

Στο θρανίο μου και στον πίνακα

Στην αυλή, στην άμμο και στο χιόνι

Στα δέντρα και στα φτερά των πουλιών

Γράφω τ' όνομά σου.

Στα βουνά, τους κάμπους, τους ορίζοντες

Στη ζούγκλα και την έρημο

Στα ποτάμια, τις θάλασσες και τα καράβια

Στο γλυκοχάραμα, το λιόγερμα

Γράφω τ' όνομά σου.

Στον πλούτο και τους θησαυρούς της μάνας γης

Στις έκπαγλες ομορφιές της φύσης

Στο μέγα θάμα της ζωής

Στο μυριάδων αιώνων το κοιλοπόνεμα

γι' αυτό το δημιούργημα

Στο χρέος της διάσωσης και διαφύλαξής του

Γράφω τ' όνομά σου.

Στο ζεστό ψωμί που αχνίζει

Στα πρόσωπα που χαμογελάνε

Στα παιδιά που στήνουν το χορό

Στης φιλίας και της αδελφοσύνης τη λαχτάρα

Γράφω τ' όνομά σου.

Στη μάθηση τη σκέψη, τ' όνειρο

Στη χαρά της δουλιάς με οράματα

Σ' όλα τα επιτεύγματα με χέρι, νου και τέχνη

προσπάθεια συλλογική κι αέναη του γίγαντα ανθρώπου

απ' τον πρωτόγονο της σπηλιάς

ως το σύγχρονο καταχτητή των άστρων

Στην πρόοδο, μα και στη σιγουριά

Γράφω τ' όνομά σου.

Στο δικαίωμα της κοινής κληρονομιάς όλων μας

στης φύσης τα δώρα και στου μόχθου τ' αγαθά

Και όχι στης αρπαγής το δίκιο των ολίγων

αδίστακτων της φύσης βιαστών

και της ζωής μας εξουσιαστών

Γράφω τ' όνομά σου.

Στις αρνήσεις μου στους πολέμους

που μηχανεύονται οι δυνατοί

Στις παγίδες του παράφρονα εθνικισμού

της προκατάληψης και του θρησκευτικού φανατισμού

Στις γκρίζες φάμπρικες του θανάτου

και του πυρηνικού αφανισμού

Στα βήματα του χαμού και του ολέθρου

Γράφω τ' όνομά σου.

Στα μιαιφόνα σύνεργα του Διαστήματος

Στα όπλα της εξόντωσης και της αλληλοσφαγής

Στα Λύντιτσε, τα Αουσβιτς, τις Χιροσίμες, τα Βιετνάμ

Στην Κάντανο, τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, το Χορτιάτη, την Καισαριανή

Στα Κουρδιστάν, τις Παλαιστίνες, τους Κόλπους, τις Βοσνίες

Στις καταιγίδες της ερήμωσης και του ξεριζωμού

Γράφω τ' όνομά σου.

Στις κάθε μορφής γενοκτονίες

Στο αίμα, τις στάχτες, τα συντρίμμια, το σπαραγμό

Στην πείνα και την εξαθλίωση

Στα ουρλιαχτά μου κόντρα σ' αυτό το χαλασμό

Στη σιωπή την ένοχη

Γράφω τ' όνομά σου.

Στην ανθρωποκτόνα "Νέα Τάξη Πραγμάτων"

Στην υποκρισία του "Συνεταιρισμού για την Ειρήνη",

ύπουλη μαχαιριά στα σωθικά της ανθρωπότητας

Στις κραυγές μου για τ' άδικο, το ψέμα, την απάτη

Στη συνωμοσία της σιωπής

Γράφω τ' όνομά σου.

Στην αντίσταση κατά του φενακισμού συνειδήσεων

και της κατασκευής υπηκόων,

που μετατρέπονται σε κύμβαλα αλαλάζοντα

χαμένα στα σκοτάδια

Στην αλήθεια που αχνοφέγγει

Στο νου των εμπολέμων, στα γιατί

Στα χείλη που αρνούνται τη σιωπή

Γράφω τ' όνομά σου.

Στα μέτωπα των φίλων μου

Στο κάθε χέρι που απλώνεται

Στους δρόμους και στον κάθε τοίχο

Σ' όλων μας την αφύπνιση και τη δράση

Γράφω τ' όνομά σου.

Στ' αντιπολεμικά σαλπίσματα

Στις λαοθάλασσες των διαδηλώσεων

Στην ανίκητη δύναμη των λαών

Στον παιάνα της ζωής μ' ολόφωτους τους φάρους της

Γράφω τ' όνομά σου.

Γράφω τ' όνομά σου με τη λέξη Ειρήνη

Το πιο πολύτιμο στον κόσμο αγαθό

Λίκνο της Δημοκρατίας της ανόθευτης

Μήτρα ω, τι ωραίου, υψηλού κι αληθινού.

Του εμπνευστή και χρυσοχέρη ανθρώπου

Πηγή κι ανάσα της ζωής Ευγένεια κι Υγεία.

Και με τη δύναμη αυτής της λέξης

Αντέχω ν' αγωνίζομαι και ν' αγρυπνώ για Σένα

Ειρήνη

Της πανανθρώπινης της Λευτεριάς σημαία

Χρυσή σφραγίδα των κυρίαρχων λαών στη γη τους

Αγκωνάρι του έργου του μεγάλου του συντροφικού

Βέβαιου για το μέλλον του κόσμου.

Και τότε το περιστέρι της Ειρήνης

θα φωλιάζει στην καρδιά μου

θα φωλιάζει στις καρδιές όλων μας

Χωρίς ποτέ τα φονικά τα βέλη να το βρίσκουν.

Θεσσαλονίκη, Μάης 1995

Σημείωση: Η επωδός "Γράφω τ' όνομά σου" αυτού του ποιήματος, είναι δάνειο από το ποίημα "Ελευθερία" της ποιητικής συλλογής "Ποίηση και αλήθεια" του Πολ Ελιάρ (1895 - 1952), που το έγραψε το 1942, εμπνευσμένος από την κατά του φασισμού αντίσταση των λαών, στην οποία στρατεύεται και ο ίδιος. Η συλλογή αυτή αποτελεί έναν ύμνο στη Λευτεριά και παραμένει ένα από τα αριστουργήματα της αντιστασιακής ποίησης.

Λ. Χ.

Οσοι ψήφισαν ΚΚΕ - στις πρόσφατες ευρωεκλογές - ή ακόμα και άλλα σχήματα, αν υπάρχουν τέτοια, ενάντια στην πανούκλα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της Νέας Τάξης, είναι οι πιο έντιμοι και τίμιοι άνθρωποι.

Και αυτό γιατί δεν αρκεί μόνο να καταφέρεται κανείς φραστικά κατά του εγκλήματος και στην ουσία να ψηφίζει τους δράστες. Να φωνάζει μόνο για να καταλαγιάσουν κάπως οι τύψεις (αν υπάρχουν) ή για να ξεγελά επιφανειακά τη συνείδησή του.

Σε τέτοιους όμως ανθρώπους βασίζεται η Νέα Τάξη. Σε όλους εκείνους που αρκούνται στο "αριστερό" της πρόσημο και το κάνουν και δική τους σημαία. Σ' εκείνους που θέλουν να 'ναι απλώς τυπικά καλυμμένοι. Να 'χουν και το σκύλο της συνείδησης χορτάτο και ολόκληρη την πίτα των μικροσυμφερόντων, της βολής και της ευημερίας πάνω στη δυστυχία και τη συμφορά των άλλων.

Εξάλλου τέτοιους ανθρώπους βυσσοδομεί να διαμορφώσει η προπαγάνδα. "Ψύχραιμους", "νηφάλιους", που τώρα χαίρονται με την "ειρήνη". Ολίγον μόνο ευαίσθητους, όχι "υστερικούς" και "ακραίους".

Με τι κακία μιλάνε οι εγκάθετοι προπαγανδιστές για συμπόρευση "ακροδεξιών", "θρησκόληπτων" στοιχείων, με την "άκρα Αριστερά"! Και τι σημαίνει "Ακροδεξιά"; Η πεμπτουσία της ήταν ανέκαθεν ο αβυσσαλέος αντικομμουνισμός, ο μακαρθισμός, το κυνήγι, η εξόντωση, η ατίμωση των κομμουνιστών. Αυτό το ρόλο τον έχει αναλάβει παγκοσμίως η "Αριστερά". Αυτή λυσσομανάει πια κατά των μεγαλύτερων εχθρών της παγκόσμιας, άλλα και κάθε εγχώριας άρχουσας τάξης. Αρα αυτή η αφύσικη και τερατώδης "Αριστερά", είναι πλέον η πραγματική Ακροδεξιά. Αυτή κι όχι οι απλοί, λαϊκοί άνθρωποι που ίσως κατάλαβαν ότι τόσα χρόνια τους ντοπάριζαν με λάθος "κίνδυνο". Οτι άλλος ήταν ο κίνδυνος τελικά.

Και μόνο που αυτή η "Αριστερά" βλέπει παντού μόνο "σταλινισμό" και πουθενά κομμουνισμό, αποδεικνύει το βρώμικο ρόλο της. Τι διάολο, δεν υπάρχει κανείς κανονικός κομμουνιστής σ' αυτόν τον κόσμο;

Τολμάνε οι επιτήδειοι αγύρτες να συγκρίνουν τα τωρινά ανείπωτα αίσχη με την... εισβολή στο Αφγανιστάν. Αλλά δεν πειράζει. Την "απελευθέρωσαν τη χώρα τους με τη βοήθεια της CIA οι άρρωστοι σκοταδιστές χασάπηδες Ταλιμπάν. Οπως κι οι μαφιοζοπράκτορες Ουτσεκάδες "απελευθέρωσαν" το Κόσσοβο απ' το "αιμοσταγές καθεστώς" του Μιλόσεβιτς. Αυτά είναι πια τα πρότυπα ανταρτών και επαναστατών. Γι' αυτό κι ανέκοψαν τόσο δόλια την ηρωοποίηση του Οτσαλάν, τον οποίο με ειδική "κούρα" μεταμόρφωσαν σε φυτό. Για να θαυμάζουμε πια ως ήρωες τους "Γκρίζους λύκους" τους Ταλιμπάν, τους Ουτσεκάδες...

Καίγονται οι νεοταξικοί εγκάθετοι να καταλύσουν ή εκφυλίσουν κάθε εστία και σύστημα αξιών. Απ' την ορθοδοξία μέχρι την κομμουνιστική ιδεολογία, απ' τη μουσουλμανική παράδοση, μέχρι τον ευρωπαϊκό ουμανισμό, απ' τις ηθικές αρχές, μέχρι την ιδέα της επανάστασης! Για ευνόητους λόγους.

Νέα Τάξη δεν είναι μόνο πύραυλοι. Οποιος δεν τον καταλαβαίνει, τόσο το χειρότερο γι' αυτόν.

ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΕΜΠΕΣΗ

Αθήνα

Στις πρόσφατες ευρωκλογές, σημειώθηκαν δυο σημαντικά γεγονότα. Το ένα είναι η άνοδος του ποσοστού των ψήφων του ΚΚΕ και το άλλο η πτώση του ποσοστού του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Οσο αφορά το ΚΚΕ, δεν πρέπει να πιστέψει κανείς ότι οι συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών ήταν ιδανικές γι' αυτό. Τα περισσότερα ΜΜΕ (Τύπος και κανάλια), δεν ανέφεραν καθόλου τις προεκλογικές δραστηριότητες του Κόμματος ή όταν τόκαναν, ήταν για πολύ λίγο.

Ετσι, το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτήν την εκλογική μάχη είναι, ότι η άνοδος του ΚΚΕ οφείλεται στην ξεκάθαρες θέσεις του Κόμματος σ' όλο το πολιτικό φάσμα του τόπου και κυρίως πάνω στα εθνικά μας θέματα. Ακόμη και στη συνέπεια και τη μαχητικότητα όλων των στελεχών, μελών, φίλων και οπαδών του Κόμματος που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Με δυο λόγια το ΚΚΕ ούτε "έχασε", ούτε "ξέχασε" την ταυτότητά του και την αποστολή του.

Δε συνέβη όμως το ίδιο και για το κυβερνών κόμμα του ΠΑΣΟΚ, που με την πολύχρονη λιτότητα που μας έχει επιβάλλει, με την ακρίβεια, την ανεργία και την εγκληματικότητα που έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, καθώς και τη δουλοπρεπή πολιτική του, κυρίως σε θέματα εξωτερικά (Ιμια, S-300, Οτσαλάν και ιδιαίτερα η ανάμειξη της χώρας μας στο βρόμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας), έκαναν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναξιόπιστη στη συνείδηση της κοινής γνώμης. Τα τεράστια παλλαϊκά αντιπολεμικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, έδειχναν την αντίθεση των μαζών στην κυβερνητική πολιτική. Το αντιπολεμικό αίσθημα και η αδελφική μας συμπαράσταση προς το σερβικό λαό, ανάγκασαν την κυβέρνηση να μη πραγματοποιήσει την Πρωτομαγιάτικη εκδήλωση. Με δυο λόγια, το "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν πίστεψε σε αυτά που έλεγε περί σοσιαλισμού, ειρήνης κτλ. Εφθασε δε στο σημείο, να μας πει ότι το ΝΑΤΟ είναι παράγοντας ειρήνης, τη στιγμή κατά την οποία το ίδιο το ΝΑΤΟ το διέψευδε, δείχνοντας το απαίσιο αληθινό του πρόσωπο, βομβαρδίζοντας βάρβαρα το γιουγκοσλαβικό λαό.

Παρά λοιπόν το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ στηρίχτηκε στα πάρα πολλά "θα", ο κόσμος άρχισε να ξεχωρίζει τις πραγματικές του διαθέσεις και να μην έχει εμπιστοσύνη στις μεγαλόστομες κυβερνητικές εξαγγελίες και του φέρθηκε ανάλογα. Γνώμη μου είναι, ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πληρώσει στις ερχόμενες εθνικές εκλογές, πολύ πιο ακριβά την όλη πολιτική που εφάρμοσε σε βάρος του λαού και του τόπου. Ετσι φάνηκε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει και δεν είχε καμία σύνδεση και σχέση με το λαό. Είναι όργανο εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, με το αζημίωτο φυσικά.

Τέλος το ΚΚΕ πρέπει να συνεχίσει να δίνει το μαχητικό του "παρών", παντού και πάντοτε, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ώστε ο λαός ολόκληρος να συσπειρωθεί κάτω από το λάβαρό του, που είναι λάβαρο ζωής για όλους τους εργαζομένους.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ

Οξιά Ιωαννίνων