Τα αποτελέσματα από την εφαρμογή του "ενιαίου λυκείου", έρχονται να επιβεβαιώσουν με κατηγορηματικό τρόπο το ΚΚΕ, που από την αρχή προειδοποίησε το λαό για τους στόχους της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Επιδίωξή της δεν είναι να μάθουν όλα τα παιδιά περισσότερα γράμματα, ούτε βεβαίως η ανοιχτή και ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια, αλλά ο δραστικός περιορισμός και η αυστηρότερη ταξική επιλογή κι αυτών ακόμα που θα ολοκληρώνουν το λύκειο. Είναι η αναγκαστική στροφή της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων, ιδιαίτερα των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων, προς την πρόωρη και άρα χαμηλή και βραχυπρόθεσμη επαγγελματική κατάρτιση, ή η πλήρης απομάκρυνσή τους από το ευεργετικό περιβάλλον της εκπαίδευσης, με όλους τους κινδύνους που παραμονεύουν.

Με το ν. 2525/97 η κυβέρνηση θέλησε να ενισχύσει τον ταξικό χαρακτήρα του λυκείου, προσανατολισμένου αποκλειστικά σε όσους θα καταφέρουν να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ενός λυκείου μορφωτικά ανάπηρου, αφιερωμένου στην ανάπτυξη της "ανταγωνιστικής" προσωπικότητας που επιζητά η καπιταλιστική αγορά.

Για τους χιλιάδες ανεπιθύμητους του λυκείου, ίδρυσε με το ν. 2640/98 τα ΤΕΕ, ιδρύματα μαζικής παραγωγής "απασχολήσιμων" που λειτουργούν σε συνθήκες αποκαλυπτικής εγκατάλειψης, χωρίς καθορισμένες ειδικότητες, αναλυτικά προγράμματα, βιβλία και εκπαιδευτικούς. Σήμερα προετοιμάζει την επέκταση των αντιλαϊκών μέτρων στο γυμνάσιο και το δημοτικό.

Τελικός σκοπός της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης, όπως θα καταγραφεί ακόμη καθαρότερα τα αμέσως επόμενα χρόνια στον αριθμό των αποφοίτων λυκείου, είναι η "σύγκλιση" στη φτηνή κατάρτιση με τις άλλες χώρες της ΕΕ, όπου μόλις το 20-40% των μαθητών αποκτά απολυτήριο λυκείου.

Η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης έρχεται να αντιστρατευτεί τη σύγχρονη κοινωνική ανάγκη για περισσότερη και πολύπλευρη μόρφωση και να αναστρέψει τη ροή προς το λύκειο και τα πανεπιστήμια που παρουσιάζεται αυξημένη τα τελευταία χρόνια, όπου το 90% των αποφοίτων του γυμνασίου έφτασε να παίρνει απολυτήριο λυκείου.

Ο αριθμός των 75.000 περίπου αποφοίτων του Γυμνασίου που σταδιακά απομακρύνθηκαν από το "Ενιαίο Λύκειο", είτε επειδή αποθαρρύνθηκαν από τις παράλογες απαιτήσεις του νέου εξεταστικού συστήματος και το κόστος των φροντιστηρίων, είτε επειδή απορρίφθηκαν, είναι εντυπωσιακός από την πρώτη κιόλας χρονιά εφαρμογής των νόμων. Από αυτούς 29.000 περίπου έφυγαν εντελώς από την εκπαίδευση. Η δε υποσχόμενη αύξηση του αριθμού των θέσεων στα ΑΕΙ - ΤΕΙ στις 85.000 είναι πια φανερό πως αποτελεί πρόσκληση χωρίς αποδέκτες στο εσωτερικό της χώρας, αποσκοπώντας σε πιθανή εισαγωγή φοιτητών και τη γενικευμένη επιβολή διδάκτρων.

Συγκεκριμένα, με βάση τα στοιχεία που παραθέτει το ίδιο το ΥΠΕΠΘ, από τους 120.430 αποφοίτους του γυμνασίου του προηγούμενου σχολικού έτους (1997 - 1998), φέτος φοίτησαν στην Α λυκείου μόλις 86.704 μαθητές (ποσοστό 72%). Από αυτούς, μετά την κατάργηση του θεσμού των μετεξεταστέων, έμειναν στην ίδια τάξη 11.613 (ποσοστό 13,39%), με αποτέλεσμα να συνεχίζουν στη Β τάξη μόνο 75.091 μαθητές, ποσοστό 62% των αποφοίτων του γυμνασίου (45.339 δηλαδή μαθητές της Α λυκείου απομακρύνθηκαν από το λύκειο, ενώ ο αντίστοιχος περσινός αριθμός ήταν μόνο 4.540! ).

Το ποσοστό αυτό θα μειωθεί δραματικά στη συνέχεια, όταν οι μαθητές θα υποστούν τη δοκιμασία των πανελλαδικών εξετάσεων της Β και Γ τάξης, όπου είναι ορατή η προοπτική να τελειώνουν το λύκειο μόνο οι μισοί απόφοιτοι του γυμνασίου!

Την πρόβλεψη αυτή έρχονται να επαληθεύσουν τα αποτελέσματα της φετινής Β λυκείου. Από τους 121.805 μαθητές της προηγούμενης Α λυκείου (σχολική χρονιά 1997 - 98), μόλις 90.000 έφτασαν να διαγωνιστούν στις πανελλαδικές εξετάσεις της Β λυκείου, δηλαδή από την Α στη Β τάξη εγκατέλειψαν το λύκειο άλλες 30.000 μαθητές περίπου (αν εξαιρέσουμε τους μαθητές των νυχτερινών που δε δίνουν φέτος πανελλαδικές εξετάσεις). Από αυτούς που έμειναν, τα αποτελέσματα δείχνουν πως (παρά τις ευνοϊκότερες ρυθμίσεις βαθμολόγησης, που κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεων ισχύουν αυτή τη χρονιά) ο 1 στους 3 κατά μέσον όρο παραπέμπεται σε περισσότερα από τα μισά μαθήματα για επανεξέταση το Σεπτέμβρη - ρύθμιση που ισχύει επίσης μόνο για φέτος.

Το ποσοστό της αποτυχίας αγγίζει τα επίπεδα του 50 - 70% σε σχολεία των εργατικών λαϊκών συνοικιών της πόλης, καθώς και σε αυτά της φτωχής αγροτικής υπαίθρου, αποτυπώνοντας ανάγλυφα τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα του μεταρρυθμιστικού οίστρου της κυβέρνησης.

Τραγική συνέπεια του πογκρόμ έξωσης των μαθητών από το λύκειο θα είναι η διακοπή της λειτουργίας πολλών σχολείων. Η κυβέρνηση μάλιστα, με το πρόσχημα της ελάττωσης των μαθητών, για την οποία η ίδια έχει φροντίσει, επιτάσσει μαζικές συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, ώστε να επιστρέψουμε σε τμήματα των 35 ή 30 μαθητών. Ετσι για τους μαθητές των απομακρυσμένων από την πόλη αγροτικών περιοχών, όπου η συρρίκνωση είναι μεγαλύτερη, η πρόσβαση στο σχολείο γίνεται απαγορευτική. Ενώ για τους υπόλοιπους η φοίτηση στα σχολεία που απομένουν θα γίνεται κάτω από τις πιο απαράδεκτες παιδαγωγικά συνθήκες των συστεγάσεων και των υπεράριθμων τμημάτων.

Ενόψει αυτών των εξελίξεων, η πανηγυρική εξαγγελία από την κυβέρνηση και τον προσκείμενο σε αυτήν Τύπο, μαζικών προσλήψεων εκπαιδευτικών για τη νέα σχολική χρονιά, είναι εξοργιστική. Πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια προκλητικής παραπλάνησης της κοινής γνώμης, δεδομένου ότι οι διορισμοί που ανακοινώθηκαν από το ΥΠΕΠΘ για το 1999 είναι 3.000 λιγότεροι από αυτούς που πραγματοποιήθηκαν πέρυσι (για το 1999 ανακοινώθηκαν 6.127 διορισμοί έναντι 9.200 που διορίστηκαν το 1998). Επιπλέον, από τους 6.127 εκπαιδευτικούς που υποτίθεται ότι θα διοριστούν, μόνο οι 4.500 περίπου θα παρουσιαστούν στα σχολεία το Σεπτέμβρη, γιατί στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται και ειδικότητες στις οποίες δεν απομένουν επιτυχόντες του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ για να διοριστούν! Στα ΤΕΕ, η κατάσταση διαμορφώνεται ακόμα χειρότερη, αφού εξ αιτίας της αναμενόμενης μαζικοποίησής τους τα κενά υπολογίζονται σε 2.500 περίπου, ενώ το ΥΠΕΠΘ δεν έχει πρόθεση ούτε και φέτος να προχωρήσει σε διορισμούς εκπαιδευτικών.

Η νωπή ακόμα στη μνήμη αθλιότητα της έναρξης της περσινής χρονιάς, που διάρκεσε ως το μέσον της, με τις τραγικές ελλείψεις εκπαιδευτικών, τα μειωμένα ωράρια διδασκαλίας και τη γενικότερη αδυναμία του σχολείου να λειτουργήσει στοιχειωδώς, πρόκειται να επαναληφθεί!

Στα πλαίσια μιας τόσο υποβιβασμένης καθημερινής σχολικής πράξης, η ενισχυτική διδασκαλία γίνεται το εγκληματικό άλλοθι της αποψίλωσης του σχολείου.

Επομένως, η γενικότερη απορύθμιση του δημόσιου σχολείου δεν οφείλεται ούτε στην προχειρότητα, ούτε στην αδυναμία προγραμματισμού, όπως άλλα κόμματα και ιδιαίτερα η ΝΔ ισχυρίζονται, αλλά στη συστηματική υπονόμευση με στόχο την ιδιωτικοποίησή του και την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα της εκπαίδευσης.

Μέσα από την "αξιολόγηση" και την "αποκέντρωση" (διαφοροποίηση των σχολείων και σχολών που θα λειτουργούν σε "ανταποδοτική" βάση), η κυβέρνηση ετοιμάζει και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Μέτρα αυταρχικότερου ελέγχου της σχολικής ζωής και της συνείδησης εκπαιδευτικών, μαθητών και φοιτητών, σύμφωνα με τα οποία τα εξεταστικά αποτελέσματα θα κρίνουν τη χρηματοδότηση κάθε σχολικής μονάδας ή εκπαιδευτικού ιδρύματος. Η σκανδαλολογία που εντείνεται το τελευταίο διάστημα, για τη "διαφθορά" σε λύκεια και πανεπιστήμια, καλλιεργεί το έδαφος για νέα μέτρα στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης.

Πρώτο βήμα της "αποκέντρωσης" - διαφοροποίησης - των σχολικών προγραμμάτων, αποτελεί η επιλεκτική ίδρυση βιβλιοθηκών και η εξαγγελία της θεσμοθέτησης του πολλαπλού βιβλίου. Μέτρο που αποσκοπεί στην κατάργηση του δωρεάν βιβλίου και την "πληρωμή του από τον καταναλωτή". Ταυτόχρονα, όμως, εξυπηρετεί και μια δεύτερη απαίτηση της "Λευκής Βίβλου" και του ΟΟΣΑ, που είναι η άμεση εμπλοκή και ο έλεγχος των σχολικών προγραμμάτων από τις μεγάλες εκδοτικές επιχειρήσεις και το κεφάλαιο γενικότερα. Στην ίδια κατεύθυνση της "αποκέντρωσης" - ιδιωτικοποίησης κινείται η εφαρμογή του "ολοήμερου" σχολείου.

Υπόλογη είναι στο λαό η κυβέρνηση, για την επέκταση των ιδιωτικών σχολείων και την έξαρση των φροντιστηρίων, που εξοντώνουν τους μαθητές και έγιναν ο καθημερινός εφιάλτης της εργατικής οικογένειας, αφού αδυνατεί πια να ανταποκριθεί στα υπέρογκα δίδακτρα πολλαπλάσιων μαθημάτων. Ενοχη είναι ακόμα για την κάλυψη των φαινομένων ασυδοσίας των ιδιωτών σχολαρχών και μεγαλοφροντιστών, που διεκδικούν να αναλάβουν και άλλους τομείς της δημόσιας εκπαίδευσης (π.χ. την ενισχυτική διδασκαλία), να υποκαταστήσουν τις βαθμίδες της "μετα-υποχρεωτικής" εκπαίδευσης και να χρηματοδοτηθούν από τα πενιχρά κονδύλια των δημόσιων εκπαιδευτικών δαπανών.

Κραυγαλέα πράξη ενθάρρυνσης της ιδιωτικής εκπαίδευσης αποτελεί η νομοθέτηση του προνομίου μίας ελίτ μαθητών ξενόγλωσσων σχολείων και τμημάτων, να αποκτήσουν ισοδύναμο απολυτήριο λυκείου χωρίς να ανέβουν τον εξεταστικό Γολγοθά.

Υποκρίνεται, λοιπόν, η κυβέρνηση, όταν δηλώνει πως πασχίζει για τη μόρφωση και τα εφόδια της νέας γενιάς. Πού περιμένει αλήθεια να μορφωθούν οι νέοι άνθρωποι, όταν τους αποβάλλει απ' το σχολείο; Με τι κουράγιο ο μαθητής, που απορρίπτεται, μετά από μια τόσο ψυχοφθόρα προσπάθεια, θα μαζέψει τα κομμάτια του, για να συνεχίσει τη μάχη της γνώσης; Ποιος θα προστατέψει έναν δεκαπεντάχρονο από τις κοινωνικές αρρώστιες των ναρκωτικών, της βίας και της εγκληματικότητας όταν, χωρίς τα στοιχειώδη εφόδια, θα περιπλανιέται άνεργος με το αίσθημα του αποτυχημένου; Δεν περιμένουμε, βεβαίως, απάντηση, γιατί η κυβέρνηση αδιαφορεί πλήρως για τα προβλήματα που βασανίζουν τον απλό λαό. Ομως ούτε και για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου και τη μόρφωση αυτών που θα παραμείνουν στο λύκειο φροντίζει.

Πώς θα έχουμε λιγότερα φροντιστήρια, όταν το ίδιο το λύκειο μετατρέπεται σε φροντιστήριο εκγύμνασης των μαθητών σε δεξιότητες κατάλληλες για να αντεπεξέλθουν στις εξετάσεις; Πώς το λύκειο θα συντελέσει στην πολύπλευρη μόρφωση, όταν εξαρτάται ακόμη περισσότερο από τα ΑΕΙ και μετατρέπεται αποκλειστικά σε προθάλαμό τους; Η πρόσθεση στο πρόγραμμά του ασύνδετων γνωστικών αντικειμένων με τη μορφή της περίληψης πανεπιστημιακών παραδόσεων, η ποσοτική συσσώρευση της ύλης, η αποσπασματικότητα και ο κατακερματισμός των γνώσεων, δεν αναπτύσσουν την κριτική ικανότητα και τη σκέψη, γιατί δεν καλλιεργούν την ανθρώπινη προσωπικότητα στην ολότητά της. Αντίθετα, οδηγούν στη στείρα αποθήκευση πληροφοριών, θολώνουν το νου και δημιουργούν το αίσθημα της αδυναμίας στον άνθρωπο ότι μπορεί να κατακτήσει τη γνώση της ζωής. Αν η κυβέρνηση είχε σκοπό της την αναμόρφωση του σχολείου δε θα θεοποιούσε τις εξετάσεις. Η κατάργηση του θεσμού των μετεξεταστέων, η ταύτιση προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων με τις εισαγωγικές στα ΑΕΙ, ο πανελλαδικός και απρόσωπος χαρακτήρας τους - που επιδιώκεται να μεταφερθεί και στην Α λυκείου - δεν έχει να κάνει με την ανύψωση της μορφωτικής στάθμης. Ούτε η αλλαγή της μορφής τους σε αγγλοαμερικανικά τεστ, με ψευτοκουλτουριάρικες ερωτήσεις που έσπειραν συγχύσεις ακόμη και στους βαθμολογητές, μπορεί να φέρει νέο αέρα στο αραχνιασμένο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Το σχολείο που θα στόχευε στη διαμόρφωση δημιουργικών ανθρώπων θα έβλεπε τις εξετάσεις σαν αναγκαίο, αλλά τελευταίο στάδιο της σύνθετης μορφωτικής λειτουργίας. Θα τις χρησιμοποιούσε θετικά, σαν στοιχείο ανατροφοδότησης και σαν εργαλείο επιβράβευσης της προσπάθειας. Γι' αυτό και θα γίνονταν στο επίπεδο της τάξης, με την ευθύνη του εκπαιδευτικού που είναι σε θέση να σταθμίσει τις ανάγκες, τη γενική προσπάθεια και το κοινωνικό περιβάλλον κάθε μαθητή του.

Επομένως η μαζική αποτυχία στις εξετάσεις δεν οφείλεται στην οκνηρία των μαθητών, την ανικανότητα των εκπαιδευτικών και την αδιαφορία των γονιών, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, προκειμένου να διευκολυνθεί σε μια νέα αντιεκπαιδευτική επίθεση. Η ελεύθερη πρόσβαση στην αμάθεια είναι συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου που εκπροσωπεί. Σχετίζεται με την όλη λειτουργία και το σκοπό του σχολείου που, στην κοινωνία της γνώσης τάχα και της πληροφορίας, ασκείται ακόμη πιο μεθοδικά στην πρόωρη ταξική επιλογή, για να καθορίζεται η τύχη κάθε μαθητή από την κοινωνική του θέση.

Οι μαθητές που ζουν σε ένα άνετο οικονομικά και υψηλό μορφωτικά κοινωνικό περιβάλλον διαθέτουν όλες τις προϋποθέσεις και τα πλεονεκτήματα για καλές επιδόσεις. Αντίθετα, τα παιδιά των άνεργων, των μεταναστών, των μεροκαματιάρηδων που δεν είχαν ποτέ την πολυτέλεια να μορφωθούν είναι τα πρώτα θύματα του άνισου αυτού αγώνα.

Η Παιδεία είναι πρόβλημα κοινωνικό και σαν τέτοιο έχει τη ρίζα του στην πολιτική που αναπαράγει την υλική και πνευματική φτώχεια και εκμετάλλευση. Στην πολιτική που γεννά την ανεργία, την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τη ρατσιστική εκστρατεία κατά των μεταναστών, τον πόλεμο. Αυτοί που κατηγορούν το λαό ότι έμεινε αγράμματος είναι οι ίδιοι που του στερούν τη μόρφωση. Γι' αυτό ο αγώνας για μια νέα οργάνωση της Παιδείας περνά μέσα από τον αγώνα για γενικότερες ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και την πολιτική.

Μένοντας σταθερά στην απαίτηση της ακύρωσης των αντιδραστικών νόμων 2525/97 και 2640/98, το κίνημα για την Παιδεία δεν πρέπει να στενέψει τον ορίζοντα και τον προσανατολισμό του. Χρειάζεται ακόμη πιο πλατιά να αναδείξει και να διεκδικήσει το σχολείο που θ' ανταποκρίνεται στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες της εποχής. Ενα σχολείο κοινό για όλους, με κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το Ενιαίο 12χρονο βασικό σχολείο, ποσοτικά και ποιοτικά διευρυμένο, ώστε να ολοκληρώνει το σκοπό του: Τη διαμόρφωση δημιουργικής, σταθερής προσωπικότητας, την κοινωνική διαπαιδαγώγηση ενός νέου ανθρώπου, κύριου της ζωής του.

Να αξιώσει άμεσα να καταργηθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις της Β και Γ λυκείου, να επανέλθει ο θεσμός των μετεξεταστέων, γενικότερα να αποσυνδεθεί το λύκειο από το σύστημα εισαγωγής. Να μην εκτοπιστεί κανένας άλλος μαθητής από το λύκειο, να επιστρέψουν όσοι εξαναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν. Να μην καταργηθεί κανένα σχολείο, να καταργηθεί το προνόμιο του "διεθνούς απολυτηρίου". Να μην προχωρήσει η αποδυνάμωση του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) και η παράδοση του συστήματος έκδοσης, διακίνησης και διανομής τους στον ιδιωτικό τομέα. Να γίνουν τώρα μαζικοί διορισμοί από την επετηρίδα.

Η συνειδητοποίηση πλατύτερα από το λαό - ιδιαίτερα από τους εργατοϋπαλλήλους, τους άνεργους, τους μικρομεσαίους αγρότες και επαγγελματίες -, του χαρακτήρα και των στόχων της εκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και οι αναμενόμενες νέες αντιδραστικές ρυθμίσεις, θα οξύνουν ακόμη περισσότερο την αντίθεση της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας με το σύνολο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ. Οι εργάτες της χώρας μας, που βλέπουν τα σχολειά των παιδιών τους να φιγουράρουν πρώτα στη λίστα της σχολικής αποτυχίας, χρειάζεται να είναι πρωτοπόροι στο κίνημα της Παιδείας. Τα εργατικά συνδικάτα να παρέμβουν σε βαθμό αντίστοιχο με την ταξικότητα αυτής της πολιτικής, καθώς έχουν την εμπειρία της εφαρμογής της.Οι προϋποθέσεις είναι πιο ώριμες, ώστε εκπαιδευτικοί, γονείς και εργαζόμενοι να ενωθούν με τα παιδιά τους, σε νέους μαζικότερους και δυναμικότερους αγώνες για νέες μεγαλύτερες νίκες στη σκληρή πάλη του λαού μας για τη μόρφωση, την εργασία και τη ζωή του.

Η αποψίλωση του Λυκείου είναι το πρώτο ορατό αποτέλεσμα της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης που επιχειρείται στην εκπαίδευση. Από μια πρώτη επεξεργασία των στοιχείων του Τμήματος Στατιστικής του ΥΠΕΠΘ, που έγινε από το Τμήμα Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ήδη διαφαίνεται ότι η αυξητική τάση των μαθητών του Λυκείου αντιστρέφεται σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε σε δύο χρόνια - αν δεν υπάρξει αποτελεσματική και συντονισμένη αντίσταση και ανατροπή της λεγόμενης μεταρρύθμισης - κάτοχοι του απολυτηρίου θα είναι οι μισοί από σήμερα (από 9 στους 10 αποφοίτους του Γυμνασίου που αποκτούν σήμερα απολυτήριο Λυκείου, το 2001 μόνο 5 στους 10 θα παίρνει απολυτήριο Λυκείου). Οι πίνακες της ροής των μαθητών του Λυκείου (πίνακες 1 - 3), που δημοσιεύουμε σήμερα, αποδείχνουν ότι η μείωση των μαθητών δεν οφείλεται στην υπογεννητικότητα, όπως προκλητικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά στην ταξική αντιλαϊκή πολιτική της. Τέλος, αποκαλυπτικό είναι ότι η διαρροή των μαθητών από το Λύκειο ήδη σε μεγάλο βαθμό συνιστά εγκατάλειψη γενικά του εκπαιδευτικού συστήματος (βλ. πίνακα 4).

* Δίνουμε ενδεικτικά τον αριθμό της διαρροής μόνο σε μια χρονιά και μόνο για τους μαθητές του Ενιαίου Λυκείου (Α' και Β' τάξη). Από τους μαθητές της Α' Λυκείου 1997 - 98 εγκατέλειψαν και δε φοίτησαν τελικά στη Β' Λυκείου 28.050 μαθητές (ποσοστό 23.03% επί του συνόλου της Α' Λυκείου), ενώ ακόμη 33.726 από τους απόφοιτους του Γυμνασίου του ίδιου σχολικού έτους (1997 - 98) δε συνέχισαν στην Α' Λυκείου (ποσοστό 28% επί των αποφοίτων). Παρατηρούμε ήδη ότι ο 1 στους 4 φεύγει όχι μόνο από το λύκειο, αλλά γενικά από την εκπαίδευση.

* Αυτός είναι ο αριθμός μετά την αφαίρεση των 11.613 απορριφθέντων. Καθόλου βέβαιο δεν είναι ότι θα συνεχίσουν όλοι οι προαχθέντες μαθητές στη Β' Λυκείου. Την απομάκρυνση των υπόλοιπων μαθητών αντισταθμίζει όμως ένα μέρος από τους στάσιμους μαθητές της φετινής Β' Λυκείου.

** Υπολογίζουμε στον αριθμό της απόρριψης, το γεγονός ότι δε θα ισχύει ο θεσμός των μετεξεταστέων και φυσικά τον ψυχρό κι απρόσωπο, πανελλαδικό χαρακτήρα αυτών των προαγωγικών κι απολυτήριων εξετάσεων. Προσθέτουμε ένα σημαντικό αριθμό μαθητών που κουρασμένος κι αποθαρρημένος οδηγείται στην παραίτηση.

* Υπάρχει μια αύξηση των μαθητών της Α' Λυκείου σε σχέση με τους αποφοίτους του Γυμνασίου κατά 1.242 μαθητές, οφειλόμενη προφανώς σε απορριφθέντες της Α' Λυκείου του σχολικού έτους 1996 - 1997 (από τους 124.141 μαθητές της Α' Λυκείου συνέχισαν 118.221, δηλαδή υπήρξαν 5.920 στάσιμοι μαθητές).

** Στοιχεία έχουμε μόνο για τους 90.500 που συμμετείχαν στις πανελλαδικές εξετάσεις της Β' Λυκείου. Σ' αυτούς πρέπει να προσθέσουμε όσους δεν έδωσαν φέτος εξετάσεις, δηλαδή τους νυχτερινούς μαθητές (έναν αριθμό από τους 3.255 μαθητές της προηγούμενης Α' Λυκείου), καθώς και τους μαθητές της μουσουλμανικής μειονότητας.

*** Οι μετεξεταστέοι είναι περίπου 25.000 και μάλιστα σε πολλά μαθήματα. υπολογίζουμε ότι συνολικά 15.000 μαθητές δε θα συνεχίσουν στη Γ' τάξη (απόρριψη και παραίτηση μαζί), και προσθέτουμε έναν αριθμό από στάσιμους μαθητές της προηγούμενης Γ' Λυκείου. Από κει και πέρα, ακολουθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις της Γ' Λυκείου, όπου 10.000 υπολογίζεται να απορριφθούν, καθώς δε θα ισχύει καν ο θεσμός των μετεξεταστέων.

• Στοιχεία φέτος έχουν δοθεί μόνο για τους 101.265 μαθητές της Γ' Λυκείου που ήταν υποψήφιοι στις Γενικές Εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ - ΤΕΙ. Σ' αυτούς προσθέτουμε ένα σημαντικό αριθμό μη υποψηφίων μαθητών, κυρίως τελειόφοιτους των ΤΕΛ. (Από τους 36.000 μαθητές, που αριθμούσε η Β' Λυκείου των ΤΕΛ της προηγούμενης χρονιάς, υποψήφιοι για τις γενικές εξετάσεις ήταν 24.772). Επίσης, υπολογίζουμε έναν αριθμό από τους απορριφθέντες της προηγούμενης Γ' Λυκείου που επανέλαβε την τάξη.

Κείμενα: Ελένη ΜΗΛΙΑΡΟΝΙΚΟΛΑΚΗ

Υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ