Εχουν περάσει πέντε και πλέον μήνες από τότε που ολόκληρη η ελληνική κοινή γνώμη - βλέποντας τους Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες να απομακρύνονται απ' την πλατεία Κουμουνδούρου, στοιβαγμένοι μέσα στις κλούβες της αστυνομίας- αναρωτιόταν: "Και τώρα τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους;".

Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα μπορεί σήμερα αβίαστα να δοθεί και δίνεται αποστομωτικά απ' τους Κούρδους που βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους τις συνέπειες των αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης: "Τώρα πια δε φαίνεται η εξαθλίωσή μας, την έκρυψε καλά η κυβέρνηση, για να εξαφανίσει τις ευθύνες της. Γράψτε, όμως, πως σήμερα στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας σας υπάρχουν πολλές πλατείες... Κουμουνδούρου".

Οι "νέες πλατείες" - όπως τονίζει ο Κεμάλ Μαζλούμ,υπεύθυνος της Κουρδικής Ερυθράς Ημισελήνου στη χώρα μας - έχουν στηθεί σε εγκαταλειμμένα σπίτια γύρω απ' την Κουμουνδούρου και κοντά στην πλατεία Βάθης, στην περιοχή του Ασυρμάτου (στα σύνορα των Δήμων Αγίου Δημητρίου και Νέας Σμύρνης), στο λόφο του Στρέφη στα Εξάρχεια, ένα μεγάλο μέρος μεταφέρθηκε στην Πάτρα και ζει σήμερα σε παλιά βαγόνια ή σε περιοχές γύρω απ' το λιμάνι της πόλης, ενώ κάποιοι "τυχεροί" - κυρίως γυναίκες και παιδιά - μεταφέρθηκαν στον καταυλισμό υποδοχής προσφύγων στο Λαύριο. "Ωστόσο πάρα πολλοί πολιτικοί πρόσφυγες που ζούσαν στην Κουμουνδούρου έχουν φύγει ήδη απ' την Ελλάδα, έχουν πάει κυρίως στη Γερμανία ή στον Καναδά. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δε δίνει πολιτικό άσυλο - όπως υποχρεούται απ' τις διεθνείς συμβάσεις - κανείς δεν μπορεί να βρει δουλιά, κανείς δεν μπορεί να νοικιάσει ένα σπίτι και όλοι νιώθουν κυνηγημένοι",υπογράμμισε ο Κ. Μαζλούμ.

Τα στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες, καταλυτικά από μόνα τους για τη χώρα μας. Στην Ελλάδα παραχωρήθηκε το προσφυγικό καθεστώς σε 130, μόλις, άτομα το 1997 και σε 156 το 1998. Το ποσοστό αναγνώρισης στην Ελλάδα είναι ένα από τα χαμηλότερα της Ευρώπης: 5,5% το 1997 και 4% το 1998, ενώ στην Ευρώπη το μέσο ποσοστό αναγνώρισης είναι 14%. "Το 98% των Κούρδων πολιτικών προσφύγων που βρίσκονται στην Ελλάδα δεν έχουν άσυλο. Και πρέπει να ξεκαθαριστεί πως το μόνο που ζητάμε απ' την ελληνική κυβέρνηση είναι σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σεβασμός των διεθνών συνθηκών. Δεν είμαστε επαίτες, πολιτικοί πρόσφυγες είμαστε, που έχουμε φύγει απ' την πατρίδα μας κυνηγημένοι, που έχουμε αφήσει πίσω μας οικογένειες ή καμένα παντελώς σπίτια", θα επισημάνει στο "Ρ" με αγανάκτηση ο Ρουσχάτ Λασέρ,εκπρόσωπος του PKK στα Βαλκάνια.

Για τον Ρ. Λασέρ - ο οποίος ζει οχτώ χρόνια στη χώρα μας χωρίς πολιτικό άσυλο (!) - η μη παραχώρηση του προσφυγικού καθεστώτος δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στους Κούρδους. Κι αυτό γιατί η απέλαση ενός πολιτικού πρόσφυγα απ' τη χώρα μας, τις περισσότερες φορές σημαίνει βέβαιο θάνατο. Ηδη, όπως καταγγέλλει ο Ρ. Λασέρ, πριν 10 μέρες σε επιχείρηση - "σκούπα" που πραγματοποίησε η αστυνομία στην πλατεία Ομόνοιας, συνελήφθησαν τέσσερα άτομα και από τότε αγνοείται η τύχη τους. Πρόκειται για τους Αλί Μουσταφά, Κεμάλ Σεϊφετίν, Σουλεϊμάν Ιμπραχίμ και Σεφκές Χατλί - ήρθαν στη χώρα μας από το Βόρειο Ιράκ - και ο Ρ. Λασέρ τονίζει πως παρά τις προσπάθειες των δικηγόρων του PKK δεν μπόρεσε να γίνει γνωστό πού βρίσκονται. "Χωρίς να θέλουμε να χάσουμε την ελπίδα, θεωρούμε ότι απελάθηκαν. Και κάτι τέτοιο ξέρετε πολύ καλά τι σημαίνει", επισημαίνει.

Απ' την άλλη πλευρά ο Τζιχάν Ντουγάν,υπεύθυνος του Πολιτιστικού Κέντρου των Κούρδων που λειτουργεί εδώ και 4 χρόνια στη διασταύρωση των οδών Οικονόμου και Κουντουριώτη στα Εξάρχεια, θα μιλήσει για έναν άλλον "θάνατο", καθημερινό και αδυσώπητο, εξευτελιστικό και απάνθρωπο: "Περνούν καθημερινά από δω γύρω στους 1.000 Κούρδους. Ερχονται για να ζητήσουν ένα πιάτο φαϊ. Μένουν στους δρόμους, περιφέρονται από παγκάκι σε παγκάκι, δεν έχουν καμία υποστήριξη από πουθενά. Είμαστε άνθρωποι περήφανοι και μας εξευτελίζουν".

Ο Τζ. Ντουγάν, που είναι μόλις έξι μήνες στη χώρα μας, παραδέχεται πως όλο αυτό τον καιρό φοβάται μην τον πιάσουν οι ελληνικές αρχές και τον απελάσουν. "Πραγματικά, πιστέψτε με, δεν περίμενα ότι θα αντιμετώπιζα τέτοια κατάσταση. Δεν περίμενα ότι στην Ελλάδα θα συναντούσα τέτοια συμπεριφορά, ότι θα ερχόμουν αντιμέτωπος με μια πολιτική τρομοκρατίας και περιφρόνησης",θα πει απογοητευμένα. Για να 'ρθει η οργή και η πίκρα απ' τον 42χρονο Νταουμπλά Αμπούλα,ο οποίος ακούγοντας τη συζήτηση θα καταγγείλει: "Οταν πήγα στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Δημοσίας Τάξης και διαμαρτυρήθηκα για την άρνηση χορήγησης πολιτικού ασύλου - η απόρριψη της αίτησής του έγινε στις 30/11/97 - μου είπαν επί λέξει: "Μη διαμαρτύρεσαι γιατί θα σας απελάσουμε όλους αύριο""!

Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ

Εκεί που απουσιάζει το κράτος υπάρχουν οι εθελοντές πολίτες ή εκεί που υπάρχουν οι εθελοντές πολίτες το κράτος έχει έναν ακόμα λόγο να απουσιάζει; Αυτό το μεγάλο ερώτημα προέκυψε και χτες, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που έδωσε η Εθελοντική Εργασία Αθήνας - μια εθελοντική ομάδα πολιτών που στόχο έχει, σύμφωνα με τον πρόεδρό της Σπύρο Ψύχα, να ευαισθητοποιήσει την ελληνική κοινή γνώμη, ώστε από κοινού να προωθήσουν το "Πρόγραμμα Υποστήριξης Κούρδων Προσφύγων "Στέγη - Εργασία"".

Φιλοδοξίες του προγράμματος - όπως τις ανακοίνωσαν οι επικεφαλής της ομάδας - είναι η διευκόλυνση των Κούρδων στη διαδικασία για την αίτηση του πολιτικού ασύλου, η οργάνωση μαθημάτων ελληνικής γλώσσας και η συνοδεία των πολιτικών προσφύγων (πάντα από κάποιον εθελοντή πολίτη) στις δημόσιες υπηρεσίες! Παράλληλα, την Εθελοντική Εργασία Αθήνας την ενδιαφέρει όχι μόνο η εθελοντική προσφορά πολιτών, αλλά και η εθελοντική προσφορά χρημάτων απ' τους πολίτες σε λογαριασμό που έχει ανοίξει σε κεντρική τράπεζα ή όπως αλλιώς το είπε ο Σπ. Ψύχας: "Δε θέλουμε να μετατρέψουμε την περιοχή του Ασυρμάτου - όπου μένουν κάτω από άθλιες συνθήκες γύρω στους 100 Κούρδους - σε πλατεία Κουμουνδούρου. Καθόλου δε μας ενδιαφέρουν τα ρύζια, τα μακαρόνια ή οι κουβέρτες που φέρνουν στους Κούρδους οι Ελληνες πολίτες"!

Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι τις νέες πλατείες Κουμουνδούρου δε θα τις δημιουργήσουν ούτε αυτή τη φορά τα ρύζια ή τα μακαρόνια των πολιτών. Για μια ακόμα φορά υπεύθυνη και στο απυρόβλητο θα είναι η κυβέρνηση. Και για μια ακόμα φορά ενέχεται ο κίνδυνος πίσω απ' το οποιοδήποτε ενδιαφέρον να κρύβεται η οποιαδήποτε σκοπιμότητα...

"Τα καλλυντικά φάρμακα και η επιβράδυνση της ωρίμανσης της ντομάτας έρχονται πρώτα στη λίστα" των επιστημονικών ερευνών των πολυεθνικών, "απ' ό,τι τα εμβόλια κατά της ελονοσίας ή οι ανθεκτικές στην ξηρασία καλλιέργειες για τα οριακά εδάφη", διαπιστώνει η έκθεση του ΟΗΕ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη το 1999.

Ο ίδιος ο Οργανισμός υπογραμμίζει ότι "ο αυστηρότερος έλεγχος των καινοτομιών αγνοεί, στα χέρια των πολυεθνικών εταιριών, τις ανάγκες εκατομμυρίων". "Από τα νέα φάρμακα ως τους βελτιωμένους σπόρους για καλλιέργειες τροφίμων, οι καλύτερες από τις νέες τεχνολογίες έχουν σχεδιαστεί και τιμολογηθεί γι' αυτούς που μπορούν να πληρώσουν. Για τους φτωχούς, η τεχνολογική πρόοδος παραμένει απρόσιτη".

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα για τους φτωχούς, αφού η τάση για όλο και πιο μεγάλη συγκέντρωση του κεφαλαίου στην, περίφημη όσο και ψευδεπίγραφη για τους πολλούς, "ελεύθερη αγορά" είναι ισχυρή.

Ετσι, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, οι 10 πρώτες εταιρίες - "μαμούθ" στις τηλεπικοινωνίες κατείχαν το 86% της αγοράς αυτής το 1998. Στα φυτοφάρμακα, το μερίδιο των 10 πρώτων εταιριών του είδους ανερχόταν στο 85%. Στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές φτάνει το 70% και στα κτηνιατρικά φάρμακα στο 60%. Μεγάλο είναι και το ποσοστό στα φαρμακευτικά είδη με 35% κάλυψη της παγκόσμιας αγοράς από τις 10 πρώτες εταιρίες του χώρου, αλλά και στους σπόρους εμπορίου με 32% από τις αντίστοιχες εταιρίες. Οι δε ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες συγκεντρώνουν το 97% των πατεντών παγκοσμίως.Είναι ολοφάνερο μετά από όλα αυτά ότι οποιαδήποτε χώρα του αναπτυσσόμενου κόσμου θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να απευθυνθεί σε αυτούς τους κολοσσούς για τις ανάγκες της (που συνήθως αφορούν την ίδια τη ζωή του λαού της) και όπως όλα δείχνουν, θα περιμένει... στη λίστα αναμονής, πίσω από τις παραγγελίες για την κατασκευή παρασκευασμάτων που καταπολεμούν... τις ρυτίδες. Ακόμη όμως και για μια πατέντα στον τομέα της βιοτεχνολογίας που θα επέτρεπε σε εκατομμύρια πεινασμένους ανθρώπους να καλλιεργήσουν τα χτυπημένα από την ξηρασία χωράφια τους, το κόστος γι' αυτές τις χώρες είναι απαγορευτικό.

Ακόμη όμως και αυτό το τελευταίο ποσοστό της σχεδόν πλήρους κατοχής των πατεντών δεν αποτελεί, δυστυχώς, καμία απόδειξη κάποιας συμβολής των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών στην ανθρώπινη πρόοδο, αλλά το αποτέλεσμα αυτού που η έκθεση χαρακτηρίζει ως "μία σιωπηλή κλοπή γνώσης αιώνων των αναπτυσσόμενων χωρών από τις αναπτυγμένες".Κλοπή η οποία ουσιαστικά "θεσμοθετείται", αφού η έκθεση σημειώνει ότι η νομοθεσία για τις πατέντες, αλλά και γενικά για την πνευματική ιδιοκτησία δεν έχει τη "σφραγίδα" της συμμετοχής των αναπτυσσόμενων χωρών, παρά σε ένα ελάχιστο ποσοστό. "Οι νόμοι για τις πατέντες πολύ λίγη σημασία δίνουν στη γνώση των αυτοχθόνων λαών και στο τι θεωρείται ιδιοκτησία", σημειώνει η έκθεση.

Και όχι τυχαία, συμπληρώνουμε εμείς.

Γρ. Τρ.

"Η αποφυλάκιση του Χρήστου Λεμπέση σηματοδοτεί την ηθική και επιστημονική δικαίωση της φιλοσοφίας της απεξάρτησης του "18 Ανω", ενάντια στις κυρίαρχες αντιλήψεις για συντήρηση και νομιμοποίηση των ναρκωτικών". Αυτό επισημαίνουν, σε ανακοίνωσή τους, η Θεραπευτική Ομάδα του "18 Ανω" και τα μέλη της Κοινωνικής Επανένταξης, τονίζοντας πως "η αποφυλάκιση αυτή δίνει το μήνυμα ότι η συλλογικότητα και ο αγώνας είναι το αντίπαλο δέος της εξάρτησης, κάτι που για άλλη μια φορά έγινε πράξη στην υπόθεση του Χρήστου, ενάντια στον ατομικισμό και την υποταγή, που προωθούν όσοι προωθούν και την εξάρτηση σαν τρόπο ζωής".

Αυτό το σημαντικό μήνυμα οι θεραπευόμενοι του "18 Ανω", μαζί με τους θεραπευτές τους διαμηνύουν στην κοινωνία, κάνοντας σαφές ότι η ηρωίνη νικιέται.

Από την άλλη, διακηρύσσουν την απόφασή τους "να αντισταθούν τηρώντας στάση ζωής ενεργητική, ενάντια σε όλους εκείνους που μας θέλουν είτε εξαρτημένους είτε φυλακισμένους".

Τέλος, εκφράζουν την ευχαρίστηση σε όλους όσοι συμπαραστάθηκαν σε αυτόν τον αγώνα και δηλώνουν πως θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για να καλυφτεί το κενό που υπάρχει στο νομοθετικό πλαίσιο που αφορά τα ναρκωτικά, μια δέσμευση, εξάλλου, και του υπουργού Δικαιοσύνης, να εξασφαλιστούν οι όροι της ισότιμης κοινωνικής επανένταξης των απεξαρτημένων.

"Δεν είμαστε επαίτες, πολιτικοί πρόσφυγες είμαστε", λέει στο "Ρ" ο Ρουσχάτ Λασέρ

"Δε θέλουμε φαγητό, θέλουμε λύση". Η επίκληση των Κούρδων, γραμμένη στο όρος Πατέρα μετά τη μεταφορά απ' την Κουμουνδούρου, είναι σαν να μην έγινε ποτέ

Η αίτηση χορήγησης πολιτικού ασύλου του Ντ. Αμπούλα απορρίφθηκε, γιατί "η επίκληση του γεγονότος ότι είναι αντίθετος προς το κρατούν καθεστώς της χώρας, αλλά και η κουρδική καταγωγή από μόνη της δεν επαρκούν για την αναγνώριση προσφυγικής ιδιότητας"...

Κεμάλ Μαζλούμ: "Οι συνθήκες διαβίωσης των Κούρδων σήμερα είναι χειρότερες απ' ό,τι στην Πλατεία Κουμουνδούρου"!

"Δεν περίμενα ότι στην Ελλάδα θα ερχόμουν αντιμέτωπος με μια πολιτική τρομοκρατίας και περιφρόνησης", θα ομολογήσει ο Τζ. Ντουγάν

17 Φλεβάρη 1999. Κάτοικος της Αγ. Βαρβάρας προσφέρει τρόφιμα στους Κούρδους, που μεταφέρονται με κλούβες της Αστυνομίας