Η ευρωλιγούρα, ως γνωστόν, έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κοινής ...λιγούρας. Εκδηλώνεται προς ικανοποίηση της επιθυμίας, χωρίς προσχήματα και αναστολές. Πρώτα, όπως λέει η λαϊκή σοφία, του λιγούρη "του φεύγει η ψυχή και μετά το χούι". Για να μπούμε, όμως, στο ψητό, και μάλιστα στο "ψητό" που ανακαλύπτει η γνωστή ευρωλιγούρικη "Αυγή" (στο φύλλο της Κυριακής, 8ης Αυγούστου), δηλαδή τη λεγόμενη υπόθεση της ανασυγκρότησης των Βαλκανίων, αξίζει τον κόπο να "κορφολογήσουμε" το "περιβόλι" της κ. Μ. Πλήκα, που αναφέρεται στο κέντρο αυτής της "ανασυγκρότησης", τη Θεσσαλονίκη.

Ιδού τα φρούτα του μπαχτσέ, αναφορικά με την απόφαση των 15 ηγετών της ΕΕ να είναι η Θεσσαλονίκη έδρα του Οργανισμού Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων. Η - υποτίθεται - κριτική προσέγγιση της αρθρογράφου αναφέρει:

"...αντιμετωπίστηκε θα λέγαμε ως ένα "εφαλτήριο" που επιτέλους θα απογειώσει τη Θεσσαλονίκη και θα της προσδώσει τον πολυπόθητο τίτλο του ευρωπαϊκού μητροπολιτικού κέντρου των Βαλκανίων...". Και, αμέσως μετά, ακολουθεί το παράπονο: "...ένα στόχο που εδώ και μια δεκαετία προσπαθεί να κατακτήσει, αλλά μέχρι τώρα έμεινε άπιαστος... " (!), ενώ έπεται βέβαια και η - υποτίθεται - "αριστερή" αυτοκριτική: "...χρειάστηκε, ατυχώς, η μεσολάβηση ενός πολέμου για να της δοθεί η μοναδική ευκαιρία να είναι η πρωτεύουσα της ανασυγκρότησης της Βαλκανικής" (!).

Είπε, κατά λέξη, η τηλεοπτική "σταρ" του Αντέννα: "Πάω μήνα του μέλιτος με τον σκύλο μου"! Δήλωση φοβερή, αναλύοντας το νόημα, τα παρεπόμενα, τις επιπτώσεις και τις προοπτικές της οποίας μπορείς να γεμίσεις σελίδες ολόκληρες της εφημερίδας. Και μη νομίζετε ότι αυτά τα θέματα δεν ενδιαφέρουν την κοινή γνώμη. Διότι, μη μου πείτε πως δεν αδημονούν οι πάντες να μάθουν αν ο εν λόγω σκύλος ανταποκρίθηκε στα "καθήκοντα" και στις "υποχρεώσεις" που απορρέουν για κάποιον στη διάρκεια του μήνα του μέλιτος. Αφήστε που μπορεί να εξελιχθεί σε "μόδα" κι εφ' εξής όλες οι "σταρ" ν' ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελένης και τότε και το πρόβλημα στέγασης των αδέσποτων σκύλων θα λυθεί, όπως κι αυτό της περιέργειας των νεοελλήνων, που αγωνιωδώς ρωτούν "με ποιον τα 'χουν" οι εν λόγω κυρίες κι "αν περνούν καλά μαζί του" οι "σταρ" του ελληνικού θεάματος....

"Τα θέματα της καθημερινότητας είναι πάντα στο κέντρο του ενδιαφέροντος της κυβέρνησης"!

Η παραπάνω δήλωση του κ. Γείτονα στα προχτεσινά ΝΕΑ είναι κάτι περισσότερο από... βάλσαμο. Μοιάζει περίπου με "αεράκι" - να 'ναι καλά οι άνθρωποι - μέσα στο καμίνι των 42 βαθμών Κελσίου όπου ζει η επικράτεια. Δε νομίζετε;...

Καύσωνας κι εμείς εδώ στα γραφεία να "καιγόμαστε", ενώ κάποιοι άλλοι τυχεροί βρίσκονται "παρά θιν' αλός", ή στις σκιές των ελάτων. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά - Αύγουστος γαρ - υπάρχει και έλλειψη ειδήσεων, κι άντε τώρα τι να γράψεις... Ευτυχώς που υπάρχει "κίνηση" γαλαζοαίματων κι άλλων αριστοκρατών και διεθνών "σταρ" στις ελληνικές θάλασσες κι ευτυχώς που γίνονται κάποιες δηλώσεις που "βγάζουν ειδήσεις". Ετσι μπορούμε, αφ' ενός να κάνουμε ρεπορτάζ για την "περατζάδα" των εκπροσώπων της υψηλής διεθνούς κοινωνίας που αρμενίζουν στο Αιγαίο κι αφ' ετέρου να παρουσιάζουμε και ν' αναλύουμε το βαθύ νόημα αυτών των δηλώσεων κι έτσι δικαιολογούμε το μεροκάματο που παίρνουμε. Και δεν αναφερόμαστε σε δηλώσεις πολιτικών. Τι είδηση να βγάλει η συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας Κ. Γείτονα, που δημοσιεύτηκε προχτές, ή οι δηλώσεις του Κ. Καραμανλή, αφού τίποτα το νέο δε μας λένε και, εν πολλοίς, μας κουράζουν και μας ταλαιπωρούν περισσότερο και από τη δυσφορία που προκαλεί ο καύσωνας. Αναφερόμαστε στις δηλώσεις κάποιων "σταρ" της κοινωνικής και καλλιτεχνικής ζωής και ιδίως της τηλεόρασης, που, αν μη τι άλλο, είναι πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες. Να, όπως π. χ. αυτές της τηλεπαρουσιάστριας Ελένης Μενεγάκη, που έχουν πολύ "δημοσιογραφικό φαϊ"...

Ακόμα και τα καιρικά φυσικά φαινόμενα κάνουν κοινωνικές διακρίσεις και δεν πλήττουν το ίδιο όλους τους ανθρώπους. Οπως, π.χ., ο καύσωνας που ταλαιπωρεί βάναυσα, τις τελευταίες μέρες, μόνο όσους δεν έχουν την οικονομική, κυρίως, δυνατότητα να πάνε για τη θάλασσα ή το βουνό, ή δε διαθέτουν σπίτια με αιρ κοντίσιον και βίλες με πισίνες. Κι αυτή τη δυνατότητα δεν την έχουν οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στα εργοστάσια και στα εργοτάξια που "βράζουν", οι αγρότες που τους "χτυπάει ο ήλιος στο κεφάλι" έξω στα χωράφια, οι φτωχοί συνταξιούχοι που ζουν σε σπίτια - κλουβιά χωρίς κλιματισμό, οι ασθενείς των κρατικών νοσοκομείων που "λιώνουν" πάνω στα ράντζα των διαδρόμων και στα δωμάτια νοσηλείας, που θυμίζουν "φούρνους".

Και, βεβαίως, το θέμα δεν είναι να αναφωνήσει κανείς "κακούργα κενωνία", αλλά να σκεφτεί πως αυτή η ανισότητα είναι κοινωνική και όχι προσωπική, δε συνταυτίζεται με την ανθρώπινη υπόσταση και δεν αποτελεί "φυσικό νόμο" της κοινωνίας, αλλά είναι απόρροια της διαφορετικής διαμόρφωσης των συνθηκών και αντιμετώπισης των αναγκών της ζωής, που επιβάλλει στην κοινωνία ο νόμος της άδικης, άνισης και εκμεταλλευτικής φύσης του καπιταλισμού. Κι αν αυτό το συνειδητοποιήσουν πολλοί, πολλά μπορούν ν' αλλάξουν...