Μετά από 40 μέρες απάντησε η Διεύθυνση Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων (ΔΕΕΠ) στις σοβαρές καταγγελίες για τις ελλείψεις στα σωστικά μέσα του πλοίου "Σοφοκλής Βενιζέλος" της ANEK LINES,που είχε κάνει η Πανελλήνια Ενωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής "Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ"!Φρόντισε επίσης, πριν απαντήσει, να αποκατασταθούν οι ελλείψεις, με σκοπό να συγκαλύψει τις ευθύνες της που επέτρεπε τα δρομολόγια στο πλοίο με ελλιπή σωστικά μέσα, βάζοντας σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα!

Συγκεκριμένα, κατά την επίσκεψη κλιμακίου του "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" στην Ηγουμενίτσα τον περασμένο μήνα, διαπιστώθηκαν ελλείψεις στα σωστικά μέσα του πλοίου, τις οποίες το σωματείο με έγγραφό του στις 15 Ιούλη κοινοποίησε στην Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων και στα Λιμεναρχεία Πάτρας και Ηγουμενίτσας. Μετά από αυτήν την εξέλιξη, απολύεται από το πλοίο ο ναυτεργάτης Μανώλης Αβαράκης,επειδή θεωρήθηκε "ύποπτος" για τη διαρροή των καταγγελιών!

Στις 23 Αυγούστου η ΔΕΕΠ απαντά με έγγραφό της, αποφεύγει όμως να αναφέρει από πότε υπήρχαν οι ελλείψεις και γιατί το πλοίο εκτελούσε δρομολόγια, όταν λίγες μέρες πριν πραγματοποιηθεί ο έλεγχος από τους συνδικαλιστές, το πλοίο είχε εγκαινιαστεί μετά από εκτεταμένες εργασίες μετασκευής και του είχαν δοθεί τα απαραίτητα πιστοποιητικά!

Με έγρραφό του προς τη ΔΕΕΠ ο "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" τονίζει: "Η απάντησή σας είναι κατάπτυστη και στόχο έχει τη συγκάλυψη πρώτα των ευθυνών της υπηρεσίας σας που παρείχε τα ανάλογα πιστοποιητικά στο πλοίο, αλλά και της ΑΝΕΚ. Γνωρίζουμε ότι μετά την καταγγελία μας οι ελλείψεις αποκαταστάθηκαν".

"Δεν απαντάτε - σημειώνεται - αν από τον πρώτο απόπλου του πλοίου στις 2 του Ιούλη και μέχρι την ημέρα της καταγγελίας μας υπήρχαν ατομικά σωσίβια στη διάθεση όλου του πληρώματος; Αν για το ίδιο χρονικό διάστημα οι πίνακες διαίρεσης του πληρώματος ήταν τοποθετημένοι στις προβλεπόμενες θέσεις και αν είχαν δοθεί στα μέλη του πληρώματος οι ατομικές καρτέλες για τη θέση τους και τα καθήκοντά τους σε περίπτωση κινδύνου; Το πλοίο πραγματοποίησε ταξίδια χωρίς οι πνευστές σχεδίες (βαρελάκια) να είναι τοποθετημένες στις απαιτούμενες βάσεις; Πότε χάθηκε η άγκυρα, πότε τοποθετήθηκε η νέα και πόσα ταξίδια πραγματοποίησε το πλοίο με μια άγκυρα;".

Το σωματείο επίσης απαιτεί τη γνωστοποίηση της ημερομηνίας πραγματοποίησης του ελέγχου από τη ΔΕΕΠ, μετά τις καταγγελίες και γιατί άργησε η απάντηση. "Απαιτούμε - τονίζεται τέλος - την άμεση επαναπρόσληψη του Μ. Αβαράκη και τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για τη σωστή λειτουργία της ΔΕΕΠ".

Αρκετό καιρό μετά τις επίσημες δηλώσεις του προέδρου της ΕΤΒΑ Ι. Κασμά ότι κυβερνητική απόφαση είναι η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και την επιβεβαίωση αυτών των δηλώσεων από στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης, το σωματείο των ναυπηγείων, η ΤΡΙΑΙΝΑ,ο συνεταιρισμός των εργαζομένων και η ΓΣΕΕ αποφάσισαν να "λύσουν" τη σιωπή τους. Ετσι, με χτεσινές ανακοινώσεις τους - κατά το "φταίει ο γάιδαρος, χτυπάνε το σαμάρι" - απαντούν "όχι" στην κυβερνητική απόφαση για ξεπούλημα, αλλά συλλήβδην σε όλα τα δημοσιεύματα που ασχολούνται με το θέμα, κάνοντας λόγο για "προσπάθειες ορισμένων κύκλων να πλήξουν την αξιοπιστία των ναυπηγείων".

Στις ανακοινώσεις εκφράζουν τη στήριξή τους στο "ερμαφρόδιτο" μετοχικό σχήμα 51% - 49% (ΕΤΒΑ - συνεταιρισμός εργαζομένων αντίστοιχα), το οποίο και άνοιξε το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση. Πρόκειται για την ίδια τη συμφωνία, που επέβαλλε την παράδοση του μάνατζμεντ στην αγγλική πολυεθνική Brown end Root, με δραματικές συνέπειες τόσο για το ίδιο το ναυπηγείο, όσο και για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτό. Μάλιστα, πανηγυρίζουν για "την εργασιακή ειρήνη που εξασφαλίζει η διοίκηση του σωματείου και του συνεταιρισμού" (!), λησμονώντας την κατάργηση του δικαιώματος της ειδικότητας και την πολλαπλή ειδικότητα που επιβλήθηκε από την πολυεθνική, χάρη στην "εργασιακή ειρήνη".

Στο μεταξύ τόσο από την ΕΤΒΑ, όσο και από το υπουργείο σημειώνεται ότι ήδη έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον για την εξαγορά του Σκαραμαγκά και γίνονται οι σχετικές διαδικασίες και συζητήσεις, αν και διαφαίνεται πως η ιδιωτικοποίηση θα αφεθεί για μετά τις εκλογές. Μάλιστα, παραγγελίες εκατοντάδων δισ. δραχμών του Πολεμικού Ναυτικού καθυστερούν, όπως και η υλοποίηση του επενδυτικού προγράμματος, με προφανέστατο στόχο να δοθούν σαν "προίκα" στους επίδοξους μνηστήρες.

Καμιά αναφορά για τα παραπάνω δε γίνεται στις ταυτόσημες ανακοινώσεις "Τρίαινας", Συνεταιρισμού και ΓΣΕΕ, ενώ, αντίθετα, περισσεύουν οι διαβεβαιώσεις και οι δεσμεύσεις ότι "θα διασφαλίσουν με τη στάση τους το ήρεμο κλίμα"!!!

Δύσκολοι καιροί για τα συνδικάτα. Η μείωση στη δύναμή τους συνεχίζεται και σύμφωνα με στοιχεία του "Ευρωπαϊκού Δελτίου Πληροφοριών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων", που αναδημοσιεύει το περιοδικό του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, η εικόνα αυτή παρουσιάζεται σε όλα τα συνδικάτα των χωρών της Δυτ. Ευρώπης, πλην Δανίας. Στην ίδια διαπίστωση καταλήγει και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας.

Η πιο σημαντική αποδυνάμωση αναφέρεται στα συνδικάτα της Νότιας Ευρώπης και τις πιο μεγάλες απώλειες μετράνε τα συνδικάτα της Πορτογαλίας (- 50,2%), της Γαλλίας (- 37,2%) και της Ελλάδας, όπου σύμφωνα με τα στοιχεία της ΔΟΕ, στη δεκαετία 1985 - 1995 η μεταβολή ήταν - 33,8%. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα σημειώνεται πως η πραγματική συνδικαλιστική πυκνότητα είναι μεγαλύτερη από αυτή που αναφέρουν οι διεθνείς οργανισμοί, για το λόγο ότι πιθανά λαμβάνονται υπόψη μόνο τα στοιχεία της ΓΣΕΕ και όχι και της ΑΔΕΔΥ.

Στις αιτίες που εξηγούν αυτή την κατάσταση σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αναφέρονται συμπεράσματα που έχουν προκύψει από έρευνες που έχουν κάνει για λογαριασμό της ΓΣΕΕ η ΔΗΜΕΛ (1990) και η PRC (1995), όπου ως βασικοί λόγοι της χαμηλής συνδικαλιστικής πυκνότητας σημειώνονται, μεταξύ άλλων: Η έλλειψη σωματείων σε πολλούς χώρους εργασίας και ιδιαίτερα στις μικρές επιχειρήσεις. Η μεγάλη διασπορά επιχειρήσεων, που δυσκολεύει τα συνδικάτα να τις προσεγγίζουν. Η αρνητική γνώμη που έχουν σχηματίσει οι εργαζόμενοι για τη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος και η κρίση εμπιστοσύνης - που κυρίως εντοπίζεται αυξημένη στις νεότερες ηλικίες - στη συνδικαλιστική ηγεσία για τον τρόπο που αυτή ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Η έλλειψη χρόνου που οφείλεται στις υπερωρίες ή ακόμα και στην εργασία κατά τις Κυριακές, έλλειψη που είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες. Επίσης, ως λόγοι απομάκρυνσης των εργαζομένων από τα συνδικάτα αναφέρονται οι αλλαγές στην οικονομία και στη σύνθεση του εργατικού δυναμικού. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Η μείωση της απασχόλησης στη μεταποίηση και σε παραδοσιακούς κλάδους που είχαν ιστορικά υψηλό βαθμό συνδικαλιστικής ένταξης, η ανάπτυξη της απασχόλησης στον τριτογενή τομέα, όπου ο συνδικαλισμός κυμαίνεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα κ.ά.

Πρόκειται ασφαλώς για ονομάτιση αιτιών, που διαφορετικά κατατάσσει και αξιολογεί κανείς ανάλογα με τη γενικότερη αντίληψή του και τη διάθεσή του να βάλει ή όχι βαθιά το νυστέρι στις πληγές απ' όπου αιμορραγεί το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Σε κάθε περίπτωση, είναι φανερό ότι εκείνο που προέχει, τουλάχιστον για τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, δεν είναι η βυζαντινολογία, αλλά η μεγάλη προσπάθεια για την αντιστροφή αυτής της ζοφερής κατάστασης.

Με απόφαση του υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων αυξάνεται σε ποσοστό 5% το ανώτατο όριο του εφάπαξ βοηθήματος που χορηγεί ο κλάδος Πρόνοιας του Ταμείου Συντάξεων Εφημεριδοπωλών και Υπαλλήλων Πρακτορείων στους ασφαλισμένους του. Ετσι, το ανώτατο όριο του εφάπαξ καθορίζεται στο ποσό των 13.577.025 δραχμών.