- Επί δημαρχίας Δ. Αβραμόπουλου συμβαίνει και αυτό; Κλείνει η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αθήνας;

- Η ύπαρξη, η λειτουργία και ο ίδιος ο θεσμός της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Αθήνας είναι ένα θέμα οδυνηρό για όλους όσοι έχουν κάποια σχέση αγάπης με τον πολιτισμό, είτε αυτοί συγκαταλέγονται στους υπεύθυνους ή στους ειδικούς, είτε απλά ανήκουν στη γενική χορεία των αναγνωστών και θαμώνων - "χρηστών" των βιβλιοθηκών.

Αυτή τη στιγμή, συντελείται μια τεράστια καταστροφή, που θα καταγραφεί στην ιστορία. Ως ολέθρια συνέπεια του σεισμού, αλλά και της αναλγησίας, της απρονοησίας και της απαιδευσίας όλων αυτών που έχουν την ευθύνη των αποφάσεων, ολοκληρώνεται η διάλυση της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Αθηναίων. Εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία, μερικά απ' αυτά σπάνια και πολύτιμα, καθώς και η σημαντικότερη συλλογή εφημερίδων και περιοδικών της Ελλάδας, συσκευάζονται σε κούτες από εργάτες συνεργείου μεταφορών, χωρίς να καταγράφεται το περιεχόμενο του δέματος. Και αποστέλλονται, μαζί με τα ωραιότατα ξύλινα έπιπλα, βιτρίνες, βιβλιοθήκες να αποθηκευτούν σε μια αποθήκη του Δήμου στο ρέμα της Χελιδονούς! Και αυτό, με πρόσχημα το γεγονός ότι η αίθουσα που φιλοξενούσε τη Βιβλιοθήκη, στο δημαρχιακό μέγαρο της οδού Αθηνάς, καταπονήθηκε από το σεισμό και είναι επικίνδυνο να στεγάζεται εκεί η Βιβλιοθήκη.

- Δεν αντιταχθήκατε στο Δημοτικό Συμβούλιο στα σχέδια της δημοτικής αρχής;

- Οταν επισημάναμε την πράξη και τον κίνδυνο, στο έκτακτο ΔΣ της Δευτέρας στις 13 Σεπτέμβρη, έγινε η παρατήρηση ότι το ΔΣ αποδέχτηκε αυτή τη μεταφορά στη συνεδρίασή του (που αναβλήθηκε, ενόψει της κρισιμότητας των ημερών και δεν ψήφισε τίποτα) της Πέμπτης 9ης Σεπτέμβρη. Αυτό είναι ανακριβές. Ο Δ. Αβραμόπουλος, στο κλείσιμο εκείνης της συνεδρίασης, μας πληροφόρησε ότι η Βιβλιοθήκη θα πρέπει, επειδή υπάρχουν ρωγμές στο κτίριο, να μεταφερθεί στο ισόγειο του δημαρχιακού μεγάρου. Και όταν ακούστηκαν οι εύλογες ερωτήσεις μας "πού δηλαδή;", μας απάντησε, εκεί που σήμερα στεγάζονται οι υπηρεσίες Δημοτολογίου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα επανέλθουμε σε αυτό το θέμα αργότερα και ότι δεν είναι της παρούσης.

- Και τώρα τα βιβλία "πακετάρονται" και καταχωνιάζονται σε μια αποθήκη.

- Ετσι ακριβώς. Ολες οι πρωτεύουσες κρατών και νομών του κόσμου περηφανεύονται να επιδεικνύουν τα παραδοσιακά ή τα μοντέρνα κτίρια της Δημοτικής τους Βιβλιοθήκης, σε κεντρικές πλατείες ή σε εξαίρετα πάρκα. Μόνον η Αθήνα περιφέρει τον πλούτο του λαμπρού πνεύματός της από τη μια αποθήκη στην άλλη, καταδιώκει και εκδιώκει τη σοφία. Δημιουργεί προβλήματα, τα οποία οδηγούν, τελικά, στον αφανισμό των βιβλίων.

- Τώρα τι πρέπει να γίνει;

- Μετά τις πιέσεις μας, ο πρόεδρος του ΔΣ δεσμεύτηκε να φέρει το θέμα σε προσεχή συνεδρίαση. Εμείς, που ασχολούμαστε με την κατάσταση στις δημοτικές βιβλιοθήκες του Δήμου εδώ και καιρό, σκοπεύουμε να μη σταματήσουμε τον αγώνα μας και να ζητήσουμε από τη δημοτική αρχή: Να δεσμευτεί με χρονοδιάγραμμα λειτουργίας της Βιβλιοθήκης, που πρέπει να ανοίξει. Να μας ενημερώσει για το χώρο, όπου έχει αποφασίσει να τη στεγάσει. Να μας απαντήσει, γιατί δε μεταφέρθηκε η Δημοτική Βιβλιοθήκη στο χώρο που είχε από το καλοκαίρι του '98 οριστεί. Δηλαδή, στην "κίτρινη βαρέλα" στο Γκάζι.

Θα συνεχίσουμε τις έρευνες για τις πράξεις και τις παραλείψεις, που οδήγησαν την ιστορική βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων στη σημερινή εξαθλίωση. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για να ανοίξει αυτή η λαϊκή βιβλιοθήκη, έστω και αν χρειαστεί να το κάνουμε σε μια σκηνή, στην άνυδρη πλατεία, απέναντι από το δημαρχιακό μέγαρο της Αθήνας.

Θ. Μπ.

"Τις πταίει;", τίθεται το "αιώνιο" ερώτημα. Οι ευθύνες έχουν τη μορφή της πυραμίδας.

Στη "βάση" της, οι "άμεσοι εκτελεστές" του εγκλήματος, οι ασυνείδητοι κερδοσκόποι εργολάβοι και μηχανικοί. Αυτοί που, στην προσπάθειά τους να μειώσουν τα έξοδα και να αυξήσουν τα κέρδη, χτίζουν "όπου κι όπως λάχει".

Στα "πλευρά" της, οι υπεύθυνοι των κρατικών και άλλων αρμόδιων υπηρεσιών που έχουν την υποχρέωση να ελέγχουν, να προειδοποιούν, να παρεμβαίνουν, να γκρεμίζουν προληπτικά, να τους στέλνουν στον εισαγγελέα, ζητώντας την τιμωρία των ενόχων. Δεν το κάνουν, είτε γιατί κινούνται στη λογική του "οχαδερφισμού", είτε γιατί "κάνουν τα στραβά μάτια" για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους, είτε γιατί παίρνουν τη "μίζα" τους, είτε γιατί εντέλλονται από τους "από πάνω".

Και στην "κορυφή" της πυραμίδας των ευθυνών, οι κυβερνήσεις, που προγραμμάτισαν το πολεοδομικό "τέρας" της πρωτεύουσας, κλείνοντας σ' αυτή την "ετοιμόρροπη φυλακή", ως "μελλοθάνατους", κοντά στα πέντε εκατομμύρια κατοίκους, το μισό, σχεδόν, πληθυσμό της Ελλάδας.

***

Μπορεί να έχουν κι αυτοί τις ευθύνες τους, αλλά το "σύνδρομο" "να έχω ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου" το καλλιέργησαν οι κυβερνήσεις με την ανυπαρξία πολιτικής για τη λαϊκή στέγη. Την ανάγκη "να φύγω από το χωριό γιατί μόνο στην Αθήνα θα βρω δουλιά, θα σπουδάσω τα παιδιά, θα γιατρευτώ αν αρρωστήσω, θα μπορέσω να δω μια θεατρική παράσταση, ένα καλό κινηματογραφικό έργο, μια συναυλία", την προκαλεί η πολιτική αστυφιλίας του καπιταλιστικού κράτους, το οποίο, προς δόξαν της περίφημης "αποκέντρωσης", είχε πάντα και εξακολουθεί να έχει την "άλλη Ελλάδα", όχι μόνο "στην απ' έξω", αλλά και στην εγκατάλειψη.

***

Δεκάδες εργοστάσια - αυτά που έπεσαν κι άλλα που στέκουν τρεμάμενα περιμένοντας τη σειρά τους στο επόμενο βαρύ ή και απλώς ελαφρύ κούνημα για να σωριαστούν - είχαν χτιστεί και λειτουργούσαν παράνομα. Για πολλά απ' αυτά είχαν εντοπιστεί αρμοδίως οι παρανομίες και υπήρξαν από διάφορους φορείς σαφείς προειδοποιήσεις για την επικινδυνότητά τους, αλλά "ω, του θαύματος", συνέχιζαν να λειτουργούν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα (ή μήπως κάπου έδιναν και έπαιρναν το "ΟΚ";). Και, όπως ήταν αναμενόμενο, στο σεισμό μετατράπηκαν σε "ομαδικούς τάφους" εργαζομένων κι άλλων αθώων θυμάτων.

Τι αποδεικνύουν αυτές οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις; Οτι από τους αρμοδίους πολλοί εγνώριζαν, κάποιοι ανησύχησαν και προειδοποίησαν, άλλοι αδιαφόρησαν και αρκετοί παρανόμησαν. Και τι συμπεραίνεται; Οτι οι ευθύνες συγκλίνουν προς "τα πάνω", αναδεικνύοντας ως μέγα ένοχο την κυβέρνηση, η οποία και εγνώριζε και αδιαφόρησε και παρανόμησε και εγκλημάτησε.

***

***

Θα δικαστούν; Θα τιμωρηθούν; Ποιος θα τους δικάσει; Η Δικαιοσύνη μάλλον δύσκολο, αν όχι ανέφικτο και, πάντως, για κάποιους... περίεργο. Και τι θα γίνει, θα τη "σκαπουλάρουν" πάλι; Οχι, αν οι ίδιοι οι Αθηναίοι - παθόντες κι αναμένοντες το επόμενο "κακό" - στήσουν "λαϊκά δικαστήρια" στα ερείπια των κτιρίων, στις ρούγες των σκηνών τους, στους δρόμους του αγώνα, απαγγέλλοντας καθημερινά κατηγορίες προς τους παρανομούντες και τους "πάτρωνές" τους. Και, προπάντων, αν ο ελληνικός λαός μετατρέψει την κάλπη σε "εδώλιο" για να "δικάσει" και να τιμωρήσει σκληρά τους κυβερνώντες - σημερινούς, αλλά και προηγούμενους που θέλουν να ξανακοπιάσουν - και που έχουν και τις πρωταρχικές ευθύνες.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Ηρθε, λοιπόν, ο σεισμός για να σκάψει τα σαθρά θεμέλια της Αθήνας, να γκρεμίσει τα άχρηστα δομικά υλικά της και ν' αναδείξει, μέσα από τη σκόνη των ερειπίων της, το αποκρουστικό πρόσωπο των "νεκροθαφτών" της. Κι έρχονται τώρα στο φως της δημοσιότητας "σκάνδαλα" πολλά και τρομερά