Νέο πακέτο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, που ενισχύουν την κερδοφορία και την κυριαρχία του κεφαλαίου και εντείνουν την αντιλαϊκή επίθεση, προανήγγειλε για το επόμενο διάστημα από το βήμα του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου ο Κ. Καραμανλής.

Ο ρυθμός υλοποίησης του δεύτερου κύματος των μεταρρυθμίσεων συναρτάται με το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, μέσω των οποίων η κυβέρνηση επιδιώκει να ανανεώσει (διάβαζε υφαρπάσει) τη λαϊκή εντολή για μια νέα αντιλαϊκή έφοδο. Το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών - πληθαίνουν οι πληροφορίες που τις τοποθετούν πριν το φθινόπωρο - «διαπερνούσε» την ομιλία του πρωθυπουργού καθώς συχνή ήταν η επανάληψη στις «καλύτερες μέρες για όλους τους πολίτες» που έρχονται, στην εφαρμοζόμενη πολιτική που «αποδίδει μεγάλα κοινωνικά οφέλη»(!), στα μεγάλα έργα στην επαρχία, στο Δ΄ ΚΠΣ, κ.α. Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι δεν έκανε καμία αναφορά στις ανατροπές στο Ασφαλιστικό ή τις εργασιακές σχέσεις, οι οποίες περιλαμβάνονται στις «αλλαγές της δεύτερης τετραετίας».

Ευδιάκριτη ήταν η προσπάθεια του πρωθυπουργού να στείλει στα μονοπώλια το μήνυμα ότι το επόμενο διάστημα και ανεξάρτητα από το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών δεν πρόκειται να ανακοπεί ο ρυθμός υλοποίησης των «μεταρρυθμίσεων». Επικαλούμενος ότι «δεν είναι ακόμη στην κατάσταση που θέλουμε και δικαιούται η χώρα μας», ο Κ. Καραμανλής έδωσε το στίγμα για τη συνέχεια: «Χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια στις μεταρρυθμίσεις που ξεκινήσαμε. Χρειάζονται ολοένα και πιο γρήγοροι ρυθμοί. Και αυτό κάνουμε. Η μεταρρυθμιστική στρατηγική συνεχίζεται σταθερά, απαρέγκλιτα, εντατικά». Το αμέσως επόμενο διάστημα, όπως είπε, μπαίνουν σε εφαρμογή «σημαντικές αλλαγές, που συμπληρώνουν και βελτιώνουν το αναπτυξιακό πρότυπο που θεμελιώσαμε».

Οι φιλομονοπωλιακές και αντιδραστικές αλλαγές στις οποίες αναφέρθηκε είναι η νέα «φορολογική μεταρρύθμιση», που σε πείσμα της κυβερνητικής προπαγάνδας παίρνει περισσότερα από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, ο νέος αναπτυξιακός νόμος, που δίνει τζάμπα χρήμα στις επιχειρήσεις μέχρι και το 60% της νέας επένδυσης, οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), «που δίνουν δυνατότητα να αναληφθούν νέες οικονομικές δραστηριότητες από την επιχειρηματική κοινότητα», ενώ εκτενή αναφορά έκανε στο νέο χωροταξικό σχέδιο και στις αποκρατικοποιήσεις του 2007. Για το πρώτο αποσαφήνισε ότι είναι εργαλείο στην υπηρεσία του κεφαλαίου, καθώς, όπως είπε, «ο επιχειρηματικός κόσμος απαλλάσσεται από τις αβεβαιότητες, τις καθυστερήσεις και τις διαπλοκές του παρελθόντος. Μπαίνουν κανόνες στη χρήση γης, κοινοί για όλους, γνωστοί εκ των προτέρων. Διευκολύνεται, έτσι, η νέα επιχειρηματικότητα και ενισχύεται η ελκυστικότητα της χώρας σε ξένες επενδύσεις».

Αναφορικά με τις αποκρατικοποιήσεις τόνισε ότι «δίνουμε άμεση προτεραιότητα στην αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή για τον ΟΤΕ, ώστε να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο ανταγωνισμός και να βελτιωθεί η ποιότητα των υπηρεσιών, με πλήρη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων». Παράλληλα, προωθείται η παραπέρα αποκρατικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής Τράπεζας, η εκχώρηση των μετοχών που έχουν στην κατοχή τους το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και το Ταμείο Παρακαταθηκών στην Τράπεζα Αττικής, καθώς και η πλήρης αποκρατικοποίηση του Καζίνο της Πάρνηθας.

Μείζονος σημασίας για το επόμενο διάστημα χαρακτήρισε την «πλήρη εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου» για τις ΔΕΚΟ, που, ως γνωστόν, έχει ως βασικό στόχο την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Αναφερόμενος στον τομέα ενέργειας, ξεκαθάρισε ότι στόχος είναι η απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς και η προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων.

Στην Παιδεία βασική προτεραιότητα το επόμενο διάστημα είναι «η αναβάθμιση της λειτουργίας του έργου της Τριτοβάθμιας Δημόσιας Εκπαίδευσης», η οποία περνά μέσα από την ενδυνάμωση των δεσμών των πανεπιστημίων «με την επιχειρηματική κοινότητα» και την ενίσχυση του ρόλου τους στην «αναπτυξιακή διαδικασία».

«Τολμούμε, υποστήριξε, τις αλλαγές και προωθούμε τις μεταρρυθμίσεις που οδηγούν στο περιβάλλον που απαιτεί το αύριο».

Υπερασπιζόμενος τη μέχρι τώρα πολιτική της κυβέρνησης υποστήριξε: «Σήμερα οι Ελληνες μπορούν να διαπιστώσουν ότι η μεταρρυθμιστική στρατηγική που δρομολογήσαμε αποδίδει αποτελέσματα ορατά και στους πιο δύσπιστους». Οπως φάνηκε στη συνέχεια τα αποτελέσματα αφορούν σε διαφόρους δείκτες για την αύξηση του παραγόμενου εγχώριου πλούτου, αποφεύγοντας βέβαια να προσδιορίσει πώς αυτή επιτεύχθηκε (άγρια εκμετάλλευση με ελαστικά ωράρια και λιτότητα) και ποιοι την εισπράττουν σχεδόν εξ ολοκλήρου. Προκειμένου να γίνει πιο πειστικός επικαλέστηκε την πτώση της ανεργίας στο 8,8%, ενώ είναι γνωστό πώς μετράνε τους ανέργους...

Από την άλλη καυχήθηκε για την επέλαση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, ταυτίζοντας τις επιδιώξεις τους με την κυβερνητική πολιτική.

Μια μέρα μετά την «ανανέωση» των κορυφαίων οργάνων του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου, με ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, φρόντισε προχτές να αποδείξει ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν «αλλάζει», αλλά στηρίζει την προώθηση κάθε αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής, παραμένοντας ταξικά πιστό στο πλευρό του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο Γ. Παπανδρέου παρουσίασε ένα «νέο πρότυπο ανάπτυξης», το οποίο όπως είπε πρέπει να στηριχτεί πάνω σε «τολμηρές αλλαγές» και «μεταρρυθμίσεις» και ζήτησε από τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους φοιτητές να γίνουν «ανταγωνιστικοί» και να προσαρμοστούν σε μια «μεταρρυθμιστική περίοδο» προκειμένου να «συμμετέχουν ουσιαστικά στη διεθνή οικονομία»!

Στηρίζοντας την πολιτική της κυβέρνησης στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, παρουσίασε τις προτεραιότητές τους για τη «δίκαιη κοινωνία», τονίζοντας ότι ο εργαζόμενος πρέπει να «προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες της αγοράς», να γίνει «ευέλικτος» και μάλιστα πρότεινε να υπάρξει ένα «σύστημα μηχανισμών κατάρτισης» που θα καλύπτει τις συγκεκριμένες απαιτήσεις.

Παράλληλα, ο Γ. Παπανδρέου κάλεσε την κυβέρνηση να μην «παίζει ένα είδος κρυφτού γύρω από το ασφαλιστικό ζήτημα» και να μην «αποκρύπτει τις προθέσεις της», ζητώντας επί της ουσίας εδώ και τώρα να ανοίξει το Ασφαλιστικό, τονίζοντας ότι ο ίδιος έχει κάνει ήδη τις προτάσεις του. Προτάσεις που κινούνται στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, περιορισμό των κατηγοριών των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων κ.α.

Στις αντιδραστικές θέσεις του Γ. Παπανδρέου περίοπτη θέση είχε και η εκπαίδευση. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρότεινε πλήρη «απελευθέρωση των ΑΕΙ και των ΤΕΙ από μια κρατική αντίληψη ελέγχου». Χρειαζόμαστε είπε «πανεπιστήμια ανταγωνιστικά και ευέλικτα». Πρέπει να «αφήσουμε ελεύθερα τα πανεπιστήμια, να αξιολογούμε και να βάλουμε κίνητρα με τη χρηματοδότηση μέσω των φοιτητών για τη λειτουργία τους και τον εσωτερικό ανταγωνισμό τους»! Στηρίζοντας την αναθεώρηση του «άρθρου 16», ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε τα δημόσια ΑΕΙ να γίνουν επιχειρήσεις και συγχρόνως οι ιδιώτες να δημιουργήσουν τα δικά τους πανεπιστήμια - επιχειρήσεις.

Ο Γ. Παπανδρέου τάχτηκε επίσης υπέρ του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, τονίζοντας ότι «ο ρόλος του δημοσίου δε μεταφράζεται πάντα και απαραίτητα στην παραγωγή υπηρεσιών άμεσα από το κράτος, αλλά στον έλεγχο από το κράτος των υπηρεσιών που προσφέρει η αγορά».

Αφού λοιπόν στήριξε κάθε μεταρρύθμιση που απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο, ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε και το πολιτικό «χρίσμα». Το ΠΑΣΟΚ είναι «αξιόπιστο» και μπορεί να «εγγυηθεί» τις «συναινέσεις που χρειάζονται για μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στον τρόπο που λειτουργούν οι επιχειρήσεις, στο χώρο της παιδείας», είπε ο Γ. Παπανδρέου και χρησιμοποιώντας τον ψευδεπίγραφο τίτλο της «κοινωνικής συμφωνίας», ισχυρίστηκε μπορούμε «να δώσουμε ασφάλεια στον εργαζόμενο, αλλά και σιγουριά στον επιχειρηματία»!

Σχετικά με την ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ υπογραμμίζει σε σχόλιό του:

«Οι στόχοι της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, όπως τους παρουσίασε ο πρόεδρός του, για "να προσαρμοστεί ο εργαζόμενος στις νέες ανάγκες της αγοράς", "να γίνουν οι εργαζόμενοι ευέλικτοι", να παραδοθούν τα "ΑΕΙ στις επιχειρήσεις" κλπ., για την "ανταγωνιστικότητα και την ασφάλεια του κεφαλαίου", δείχνουν ότι η διαφορά του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ βρίσκεται μόνο στο ποιος θα είναι στην κυβέρνηση. Το ίδιο διαφωτιστική ήταν και η προσφορά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ προς το κεφάλαιο, ότι μπορεί το κόμμα του να υλοποιήσει τα αντιδραστικά μέτρα που αυτό έχει ανάγκη, εξασφαλίζοντας τη λαϊκή συναίνεση με μια "νέα Εθνική Κοινωνική Συμφωνία".

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν πρέπει να διατηρούν αυταπάτες για το ρόλο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που αποδεδειγμένα έχουν την ίδια στρατηγική και χρησιμοποιούν τα ίδια ιδεολογήματα. Η προς όφελός τους θέση είναι η εγκατάλειψη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης και η αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή πολιτική στην κατεύθυνση της ανατροπής της».