ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 28 Δεκέμβρη 2006
Σελ. /28

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα δελτία ειδήσεων των TV θα μπορούσαν να είναι και τα περσινά. Γιατί κάνουν τόσο κόπο, να διαμορφώσουν φετινά δελτία;

***

Οι τιμές στην αγορά, οι κλέφτες στην Ανατολική Αττική, τα κάλαντα, ο Μπους με τον σκύλο του και λοιπά. Τα είδαμε και το 2004 και το 2003 και πάει λέγοντας...

***

Α, χόρεψε και ο Ψωμιάδης! Και φέτος!..

***

Πανζουρλισμός από κάτω!!!

***

Κουλούρη: Ηταν ευκαιρία, τώρα τις γιορτές, να κάνεις μια περαντζάδα για τις τιμές!..

***

Πήγε, φυσικά, η Ντόρα! Οπου γάμος και χαρά...

***

Και ο Κακλαμάνης (δήμαρχος), συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο της Ντόρας, ταΐζει άστεγους.

***

Ετσι είναι: Η πολιτική τους παράγει άστεγους και οι πολιτικοί τους δίνουν σουπίτσες στους άστεγους!!

***

Κι ο Αβραμόπουλος από πίσω! Πρώην δήμαρχος, γαρ...

***

Αγραπίδης - Φασούλας κονταροχτυπήθηκαν για το δέντρο των Χριστουγέννων που δε στήθηκε!..

***

Είναι ουσιώδεις οι διαφορές τους! Κοτζάμ δέντρο...

***

Ο Γιοσάκης είναι του εκκλησιαστικού ή του δικαστικού κυκλώματος; `Η και των δύο; Μπέρδεμα...

***

Ο του γραφείου Τύπου της Αρχιεπισκοπής εμφανίζεται (κρυφίως) κάπου κάπου. Ετσι, που και να φαίνεται (στις TV) και να μη φαίνεται...

***

Διότι είχε ...απομακρυνθεί (προσωρινώς)...

***


Παπαγεωργίου Βασίλης


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Περί φτώχειας και πλούτου

Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω. Λίγες οι λέξεις μου. Με προσβάλλουν όλοι οι έρανοι αγάπης κι όλες οι φιλανθρωπίες.

Ηρθαν οι γιορτές και ο αρχιεπίσκοπος, οι επίσκοποι, οι ατσαλάκωτες κυρίες, οι τηλεοράσεις σήμαναν συναγερμό. Ο,τι δύνασθε για τους φτωχούς, ν' ανακουφιστούν στις άγιες μέρες που έρχονται.

Πού είναι το κακό; μπορεί να ρωτήσετε. Θα σας πω. Οι πρώτοι χριστιανοί, που καθιέρωσαν τις αγάπες, εκποίησαν τον πλούτο τους, όσοι είχαν πλούτο, και τον διέθεσαν στην κοινότητα. Εγιναν ίδιοι με τους άλλους φτωχούς χριστιανούς. Αυτό η επίσημη Εκκλησία το ξέχασε. Εχει αμύθητο πλούτο, αλλά δεν τον απαλλοτριώνει υπέρ των φτωχών. Το ίδιο και οι ατσαλάκωτες κυρίες, οι οποίες, τι σύμπτωση, είναι ζάμπλουτες. Δεν απαλλοτριώνουν τον πλούτο τους για τους φτωχούς. Ομοια κι εκείνοι που πλειοδοτούν ανάλογα, στις σχετικές εκπομπές των τηλεοράσεων.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί να υπάρχουν φτωχοί. Ποιος Θεός το όρισε αυτό; Ποιος Θεός όρισε να υπάρχουν πλούσιοι; Νομίζω ότι το ένα είναι όρος του άλλου. Γι' αυτό και μ' όλους τους εράνους, τις μοιρασιές αγαθών, η φτώχεια όχι μόνο συνεχίζει να υπάρχει, αλλά αυξάνει.

Θυμάμαι, ως καλός χριστιανός, ελεούσα το ζητιάνο. Δεν έχει σημασία που φτωχός ήταν ο οβολός μου. Πίστευα ότι έτσι πρέπει να κάνω. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα, γιατί με την ελεημοσύνη δεν παύει να υπάρχει φτώχεια; Γιατί, δηλαδή, συνεχίζουν να στέκονται οι ζητιάνοι έξω απ' τις εκκλησίες, σε γωνιές πολυσύχναστων δρόμων; Το «Ζητιάνο» του Καρκαβίτσα τον διάβασα.

Λένε - εγώ το διαβάζω στις εφημερίδες και το ακούω από τα παιδιά του χωριού μας που σπουδάζουν - ο πλούτος, που παράγεται, αυξάνει. Μπορούν να ικανοποιηθούν όλες οι ανάγκες, όλων των ανθρώπων της Γης. Το καταλαβαίνεις αυτό; Το σκέφτηκες πρώτα πρώτα; Λέω, δε δικαιολογείται η ύπαρξη της φτώχειας, αφού πλούτος υπάρχει υπεραρκετός. Δε δικαιολογείται ούτε η εξαθλίωση, που εκφράζεται και με τη ζητιανιά, αλλά και με τους ποικίλους εράνους για την αντιμετώπισή της. Ο άνθρωπος δεν είναι ζώο, που του πρέπει παχνί γιομάτο σανό, τριφύλλι, γιαρμά. Ο άνθρωπος είναι υπερηφάνεια της φύσης. Δουλεύει. Παράγει. Επινοεί. Εφαρμόζει τις ανακαλύψεις του. Είναι προσβολή να πένεται και να ελεείται.

Διάβαζα, θυμάμαι, Ρουσσώ. Το «Κοινωνικό Συμβόλαιο». Η ανθρωπότητα θα είχε αποφύγει πολλά δεινά, αν, τότε που ο πρώτος άνθρωπος έφραξε και είπε τούτη η γης είναι δική μου, ξήλωνε κάποιος τον πάσσαλο και τον κατέβαζε στο κεφάλι του. Με τάραξε ο λόγος του. Οπου κι αν κοιτάξω, ιδιοκτησία. Μπορώ τώρα, που ασπρίσανε τα γένια μου, να πω ότι όλα τα κακά είναι από την ιδιοκτησία. Ο ιδιοκτήτης της φάμπρικας, ο εφοπλιστής, ο έμπορος, ο τραπεζίτης απολύουν, όλο απολύουν και συνάμα αυξάνουν την ένταση της εκμετάλλευσης. Τρις την ώρα, επιχαίροντας, ανακοινώνουν τα κέρδη τους πόσο αυγάταιναν. Και στα ψιλά των εφημερίδων, αυξάνει η φτώχεια.

Φαντάζομαι, τα μιλιούνια των πεινασμένων, εξαθλιωμένων, που θ' αρνηθούν την ελεημοσύνη. Που θα βαδίζουν, ακατάλυτα, και θα πάρουν τον πλούτο της εργασίας τους. Που θα οργανώσουν την παραγωγή και διανομή με τρόπο τέτοιο, που θα αποκλείει την εκμετάλλευση. Ολοι για τον έναν και ο ένας για όλους. Νάτο το σύνθημα. Ελάτε να σκεφτούμε εμάς να το πραγματώνουμε. Τι πιο ωραίο;


Ιορδ. Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ