Η κατάσταση λιτότητας που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα, τα τελευταία 20 - τουλάχιστον - χρόνια, θα είναι μόνιμου χαρακτήρα, θα εφαρμόζεται εσαεί... Αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις που έκανε χτες ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης. Ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους για τα αποτελέσματα των συνόδων «ΕΚΟΦΙΝ» και «ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ» - που έλαβαν χώρα στις Βρυξέλλες στις 29-30 Γενάρη - ο υπουργός ξεκαθάρισε ότι η έξοδος της Ελλάδας από το καθεστώς της δημοσιονομικής επιτήρησης δε σημαίνει ότι σταματούν οι μεταρρυθμίσεις και η συνέχιση της προσπάθειας για δημοσιονομική εξυγίανση...

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση για πόσο χρόνο θα πρέπει να περιμένουν οι μισθωτοί και οι εργαζόμενοι για να δουν κάτι καλύτερο, ο υπουργός - αφού επιτέθηκε στον ερωτώντα δημοσιογράφο (τον ενέταξε «στους επαγγελματίες πολιτικούς, υποστηρικτές των οικονομικά ασθενών ομάδων»!), στη συνέχεια προειδοποίησε τους εργαζόμενους της χώρας ότι θα πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι η κατάσταση λιτότητας θα έχει μόνιμο χαρακτήρα. Οπως είπε: «Συνεχίζουμε με μια πολιτική. Δεν μπορεί κανείς να λέει ότι για ένα διάστημα ακολουθώ μία πολιτική συγκεκριμένη και για ένα άλλο διάστημα θα ακολουθήσω μια άλλη πολιτική».

Κατά τα άλλα, επιδόθηκε σε ακροβατισμούς, για να αποδείξει ότι η δημοσιονομική πολιτική λιτότητας, που ακολουθεί η κυβέρνησή του, είναι «ισορροπημένη» και πως, παράλληλα με την ανάπτυξη (τα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του), η κυβέρνηση παίρνει μέτρα για να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή... Ετσι, μέτρα, όπως η αύξηση του αφορολόγητου, οι μειώσεις των φορολογικών συντελεστών, οι αυξήσεις του ΕΚΑΣ, του ΟΓΑ, κατά τον υπουργό, εντάσσονται στη γενικότερη πολιτική, η οποία αποβλέπει και στη δημοσιονομική εξυγίανση και στην ενίσχυση αυτών που έχουν πραγματικά ανάγκη...

Πρόκειται για κυβερνητικές πρωτοβουλίες, που απευθύνονται στα εξαθλιωμένα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας (ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους), αυτά που η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη τα έχει θέσει στο περιθώριο και την απαξία. Και τα «φιλοδωρήματα» που δίνουν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις - ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για πρωτοβουλίες, οι οποίες λαμβάνονται κεντρικά από την Ευρωπαϊκή Ενωση - συνιστούν κατά τον υπουργό ...ισορροπημένη πολιτική.

Κέρδη επί κερδών συνεχίζει να συσσωρεύει το τραπεζικό κεφάλαιο, πάνω στα οποία στηρίζονται και οι βλέψεις για συγχωνεύσεις - εξαγορές, επέκταση και διείσδυση σε γειτονικές αγορές. Χαρακτηριστικό δείγμα της κερδοφορίας τους δίνει η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία για την τετραετία 2007-2010 βάζει στόχο να αυξάνει τα κέρδη της με ποσοστά τουλάχιστον 24% το χρόνο κατά μέσο όρο.

Ο ισολογισμός στο 12μηνο του 2006 εμφανίζει τα παρακάτω αποκαλυπτικά:

• Τα καθαρά κέρδη (μετά από φόρους) διογκώθηκαν στα 434,7 εκατ. ευρώ (από 263,8 εκατ. το 2005), παίρνοντας αύξηση 65%.
• Τα καθαρά έσοδα από τόκους έφτασαν στα 715,1 εκατ. ευρώ (από 558,7 εκατ. το 2005) με αύξηση 28%. Οπως προκύπτει, τα έσοδα από τόκους φτάνουν στο αστρονομικό ύψος των 2,4 εκατ. ευρώ για κάθε εργάσιμη μέρα!

Αποκαλυπτικό, επίσης, είναι και το επιχειρηματικό πλάνο για την τρέχουσα 4ετία 2007-2010, στο οποίο προβλέπουν τα παρακάτω:

• Η μέση ετήσια αύξηση στα καθαρά κέρδη θα φτάσει σε 24%. Με άλλα λόγια, το 2010 τα κέρδη τους θα πετάξουν πάνω από 1 δισ. ευρώ, δυο φορές πάνω από τα κέρδη του 2006.
• Το ενεργητικό της τράπεζας αναμένεται να υπερδιπλασιαστεί στα 65 δισ. ευρώ, τα δάνεια στα 52 δισ. ευρώ και ο αριθμός των καταστημάτων (μέσα και έξω από την Ελλάδα) να αυξηθούν στα 900 από 536 σήμερα.

Την κατηγορηματική αντίθεση του ΚΚΕ στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών - Επικοινωνιών, με το οποίο επιχειρείται η εκχώρηση γης και ...αέρα στους ιδιώτες, εξέφρασε ο εισηγητής του Κόμματος Ν. Γκατζής, επισημαίνοντας ότι το νομοσχέδιο «βασίζεται στη στρατηγική της Λισαβόνας». Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε «επί της αρχής» μόνον από τους κυβερνητικούς βουλευτές.

Οπως τόνισε ο εισηγητής του ΚΚΕ, το νομοσχέδιο υλοποιεί «τις επιταγές της Λισαβόνας» για ιδιωτικοποιήσεις και στο χώρο των μεταφορών, ενώ ειδικά για την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) σημείωσε ότι οι ιδιώτες θα κυριαρχούν, καθώς προωθείται η «αποψίλωση» της Υπηρεσίας, μέσω της απόσπασης ζωτικών δραστηριοτήτων της» και της μετατροπής της μόνο σε εποπτική αρχή. Για τη σύσταση αρχής συντονισμού πτήσεων, που προβλέπει το νομοσχέδιο, επισήμανε ότι «τα μέλη της εκτός από τον πρόεδρο θα διορίζονται από ιδιωτικές εταιρείες». Σημείωσε ότι η ΥΠΑ είναι υπηρεσία «ύψιστης σημασίας για την εθνική οικονομία», προσθέτοντας ότι με βάση τα προβλεπόμενα από το νομοσχέδιο: ζημιώνεται η «εθνική ασφάλεια σε περιόδους που απαιτείται να ελέγχεται όλο το εύρος των μεταφορών». Οι εργαζόμενοι «χάνουν κεκτημένα δικαιώματα», ενώ και το επιβατικό κοινό θα επιβαρυνθεί με ανατιμήσεις σε τιμολόγια και υπηρεσίες, όπως γίνεται σε κάθε ιδιωτικοποίηση.

Για τα θέματα του σιδηροδρόμου, ο βουλευτής του ΚΚΕ μίλησε για παραπέρα ιδιωτικοποίηση, καθώς, όπως υπογράμμισε, «με 50 χιλιάδες ευρώ παράβολο οι ιδιώτες θα μπορούν να εκμεταλλεύονται τις γραμμές του ΟΣΕ». Στο σημείο αυτό, έκανε αναφορά και στις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, που «έστρωσε» το δρόμο για το διαχωρισμό της υποδομής από την εκμετάλλευση.

Ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών Μ. Λιάπης υπερασπίστηκε με παραπλανητικές «κορόνες» το νομοσχέδιο, κάνοντας λόγο για «αποκατάσταση αδικιών» και για «θεσμοθέτηση λύσεων σε σειρά προβλημάτων που λαμβάνουν υπόψιν το συμφέρον των πολιτών».

Κατά του νομοσχεδίου τάχθηκε το ΠΑΣΟΚ, αφού ο εισηγητής του Εμμ. Στρατάκης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα», τονίζοντας ότι «επιχειρείτε να καλύψετε ρουσφετολογικές σας δεσμεύσεις». Παρ' όλα αυτά τάχθηκε υπέρ της εκχώρησης αρμοδιοτήτων της ΥΠΑ, διαφωνώντας μόνο με τον τρόπο που αυτό θεσμοθετείται. Το νομοσχέδιο καταψήφισε και ο ΣΥΝ.

«Μαύρες» πλευρές της αντιλαϊκής πολιτικής που οδήγησε στο ξεπούλημα των κρατικών ναυπηγείων, αποκαλύπτει η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης μεταξύ της γερμανικής «ThyssenKrupp» των «Ελληνικών Ναυπηγείων» (Σκαραμαγκά) και των «Ναυπηγείων Ελευσίνας» (όμιλος Ταβουλάρη). Τα «Ναυπηγεία Σκαραμαγκά» κατήγγειλαν στην Κομισιόν ότι τα «Ναυπηγεία Ελευσίνας» νοθεύουν τον ανταγωνισμό, καθώς δέχτηκαν κρατικές ενισχύσεις τόσο το 1997- έτος ιδιωτικοποίησης -, όσο και πριν, με προνομιακή δανειοδότηση από κρατικές τράπεζες, κρατικές εγγυήσεις επί των δανείων, επαναδιαπραγμάτευση συμβάσεων με το Πολεμικό Ναυτικό και τον ΟΣΕ, πρόγραμμα οικειοθελούς αποχώρησης του προσωπικού.

Τα «Ναυπηγεία Ελευσίνας» απάντησαν ότι «πρόκειται για μια κίνηση αντιπερισπασμού», ότι από το 1997 που λειτουργούν με νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν έχουν καμία σχέση με όσα τους καταμαρτυρούν και ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί». Εξάλλου, τα «Ναυπηγεία Ελευσίνας» έχουν προλάβει να καταγγείλουν τον ανταγωνιστή τους για τον ίδιο λόγο με τουλάχιστον ...35 επιστολές προς την Κομισιόν! Μιλώντας σε δημοσιογράφους, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του «Σκαραμαγκά» Ρ. Κούλμαν είπε ότι βασικός σκοπός της εταιρείας του είναι η δημιουργία συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού και - παρά την καταγγελία - πρόσθεσε ότι η γερμανική πλευρά είναι πρόθυμη να συνεργαστεί γι' αυτό το σκοπό με τους εμπλεκόμενους ...και «ούτε γάτα ούτε ζημιά».

Στο «διά ταύτα», ο ανταγωνισμός των δυο εταιρειών έχει οδηγήσει το ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο στην Ελλάδα σε μαρασμό, στην απώλεια θέσεων εργασίας, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Οσο για την ουσία των αλληλοκατηγοριών, αυτή αφήνει παγερά αδιάφορους τους εργαζόμενους, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι με κάποιον τρόπο οι εταιρείες θα τα «βρουν» μεταξύ τους. Πάντως, και από τις εξελίξεις γίνεται σαφές ότι επιβεβαιώνεται πλήρως η θέση του ΚΚΕ για την αναγκαιότητα δημιουργίας Εθνικού Φορέα Ναυπηγικής Βιομηχανίας, ο οποίος, σε συνθήκες λαϊκής οικονομίας, θα λειτουργεί με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων και της χώρας.

Σε σχόλιό του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει για τη συνέντευξη του υπουργού Οικονομίας:

«Και με τη σημερινή του συνέντευξη ο υπουργός Οικονομικών επιβεβαίωσε ότι: Η αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο δεν έχει τέλος, δεν έχει ύφεση παρά μόνο κλιμάκωση.

Τέλος στα αντιλαϊκά μέτρα μπορούν να βάλουν μόνο η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα με την ενιαία πάλη τους για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».