ΠΑΙΔΕΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ

Δε σεβάστηκαν ούτε τις αποφάσεις των συγκλήτων

Ανακοίνωση της ΔΗΠΑΚ για την απόφαση της Συνόδου των Πρυτάνεων

«Η κατά πλειοψηφία απόφαση της Συνόδου των Πρυτάνεων αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως οι πρυτάνεις είναι μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των ΑΕΙ, ότι αποτελούν διαχρονικά την προέκταση της κυβερνητικής πολιτικής στην Ανώτατη Εκπαίδευση και ότι σταθερά πλαγιοκοπούν το πανεπιστημιακό κίνημα στον αγώνα του για δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση (ΔΗΠΑΚ) πανεπιστημιακών.

Και η ΔΗΠΑΚ συνεχίζει λέγοντας για τους πρυτάνεις: «Ειδικά αυτή τη φορά και στην πιο κρίσιμη φάση των κινητοποιήσεων ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, αφού κατά δήλωσή τους οι τοποθετήσεις της υπουργού "ξεπέρασαν τις προσδοκίες τους", ξεπέρασαν κι αυτοί με τη σειρά τους τις προσδοκίες της κυβέρνησης υποκλινόμενοι, μέσα από μια καλοστημένη παράσταση, στις κυβερνητικές επιλογές και υιοθετώντας πλήρως τις κυβερνητικές συκοφαντίες ενάντια στο πανεπιστημιακό κίνημα.

Δυστυχώς, δε σεβάστηκαν ούτε υπερασπίστηκαν τις αποφάσεις των συγκλήτων των Πανεπιστημίων που εκπροσωπούν, οι οποίες είναι σαφείς και κατηγορηματικές και ζητούν τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16 και την απόσυρση του προσχεδίου του νέου νόμου -πλαισίου.

Αντί γι' αυτό δέχτηκαν να ενταχθούν στον όμιλο των πρόθυμων απολογητών της κυβερνητικής πολιτικής και να συμβάλουν στην παραπλάνηση του ελληνικού λαού, που επιχειρεί η κυβέρνηση συστηματικά, ότι αυτοί που κινητοποιούνται είναι οι βολεμένοι και ασήμαντες μειοψηφίες, αντιστρέφοντας την πραγματική κατάσταση που επικρατεί μέσα στα Πανεπιστήμια».

Η ΔΗΠΑΚ καταλήγει στην ανακοίνωσή της τονίζοντας ότι «το θέμα της στάσης των πρυτάνεων είναι ιδιαιτέρως σοβαρό, γιατί είναι εκλεγμένοι από τους πανεπιστημιακούς φορείς, οι οποίοι αυτή τη στιγμή με αδιαμφισβήτητες πλειοψηφίες δίνουν τη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του δημόσιου Πανεπιστημίου και ενάντια στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Διακήρυξης της Μπολόνια, για να μην ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, για μια Παιδεία στην υπηρεσία των πραγματικών κοινωνικών αναγκών και όχι των δυνάμεων της αγοράς και του κεφαλαίου.

Οι πρυτάνεις, αφού δέχτηκαν να γίνουν φερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής, δεν εκπροσωπούν πλέον μέσα στα Πανεπιστήμια κανέναν άλλον παρά μόνον την κυβέρνηση και τις μειοψηφίες του ΔΕΠ που διαγκωνίζονται στους κυβερνητικούς διαδρόμους».

ΕΣΑΚ ΔΕΕ

Αναγκαία η άμεση απάντηση

Στο Σεπτέμβρη παραπέμπει η ΠΑΣΚ, επικαλούμενη «αλλαγή του πολιτικού σκηνικού»...

Στην προσπάθεια της πλειοψηφίας στο ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) να μεταθέσει την απάντηση του κλάδου στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στις ελληνικές καλένδες, απαντά η ΕΣΑΚ ΔΕΕ, προβάλλοντας την αναγκαιότητα άμεσης οργάνωσης αγώνων με παλλαϊκό χαρακτήρα και προσανατολισμό τη διεκδίκηση μιας πραγματικά δημόσιας δωρεάν Παιδείας προς όφελος του λαού.

Κατά τη χτεσινή συνεδρίαση για το πρόγραμμα δράσης του κλάδου, ο εκπρόσωπος της ΕΣΑΚ ΔΕΕ τόνισε ότι απαιτείται άμεσα να προχωρήσουν οι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε κινητοποιήσεις, για την κατάδειξη των συνεπειών της αναθεώρησης του άρθρου 16 στο σύνολο της εκπαίδευσης, να προβάλει ο κλάδος την αντίθεση στο νόμο - πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, να καταδικάσει συνολικά τη συνταγματική αναθεώρηση που χτυπά δικαιώματα, τα πορίσματα του ΕΣΥΠ που προβλέπουν ακόμα μεγαλύτερη ταξική διαφοροποίηση στα σχολεία και πολλαπλασιασμό εξετάσεων, να αντιταχθεί στη θεσμοθέτηση της αξιολόγησης, στο σημερινό περιεχόμενο της μόρφωσης και να διεκδικήσει τα θεσμικά, οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά του αιτήματα.

Από την πλευρά της, η ΠΑΣΚ, επικαλούμενη και αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό μετά την πρόταση μομφής και αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από τη διαδικασία αναθεώρησης, πρότεινε περιφερειακές συσκέψεις, προκειμένου να διαμορφωθούν συνθήκες σύγκρουσης από το Σεπτέμβρη και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγελθεί ενάντια στην αναθεώρηση. Η ΔΑΚΕ ζήτησε προσφυγή στις γενικές συνελεύσεις των τοπικών Συλλόγων, χωρίς όμως να διαμορφωθεί απεργιακή πρόταση από το διοικητικό συμβούλιο της Ομοσπονδίας. Το ΔΣ της ΔΟΕ θα αποφασίσει τις επόμενες μέρες για το πρόγραμμα δράσης του κλάδου.

Για τις κινητοποιήσεις των φοιτητών

Αρμόδιοι, βέβαια, να μιλήσουν για τις κινητοποιήσεις τους είναι πρώτα - πρώτα οι ίδιοι οι φοιτητές, οι οποίοι μάς δείχνουν πλέον καθημερινά ότι αποτελούν ένα ζωντανό κομμάτι του ελληνικού λαού, ότι συνειδητοποιούν πως θα είναι οι αυριανοί εργαζόμενοι και γι' αυτό αγωνίζονται μαζί με τους τωρινούς, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις λογής - λογής αντιεκπαιδευτικές και αντεργατικές «μεταρρυθμίσεις». Τούτο το σημείωμα γράφτηκε, λοιπόν, ως ένας χαιρετισμός σ' αυτούς που βρίσκονται τώρα στην πρώτη γραμμή του κοινού αγώνα και όχι σαν μια προσπάθεια υποκατάστασής τους. Γράφτηκε δε και με την ελπίδα ότι όλο και περισσότεροι συνάδελφοι καθηγητές θα πλαισιώσουν αυτόν τον αγώνα...

Μετά την πρωτόγνωρη, για τα τελευταία χρόνια, άνοδο του πανεπιστημιακού κινήματος την περασμένη άνοιξη, μετά τις μεγάλες απεργίες των δασκάλων και εκείνες των καθηγητών το περασμένο φθινόπωρο, οι φοιτητές κλιμακώνουν λοιπόν τις κινητοποιήσεις τους. Γιατί; Μήπως επειδή είναι ανεύθυνοι και παράλογοι; Αυτό τουλάχιστον δηλώνουν ή υπονοούν κάποιοι πρόθυμοι συμβουλάτορές τους (υπουργοί, πρυτάνεις, κλπ.) καθώς και οι ποικίλοι «πολλαπλασιαστές» της αντικινηματικής προπαγάνδας. Εμφανίζονται σαν «φίλοι» και, εντελώς «φιλικά», τονίζουν στους φοιτητές τις «ζημιές» που θα υποστούν αν συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, αν δεν επανέλθουν στην τάξη και τη φρονιμάδα: Θα χάσουν ώρες μαθημάτων και εργαστηρίων, εξεταστικές περιόδους κ.ο.κ., με αποτέλεσμα να παρατείνεται η διάρκεια των σπουδών τους και να μεγαλώνει η οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών τους... Αλλά αυτοί οι συμβουλάτορες δεν αρκούνται να επισείουν τις πιθανές «ζημιές». Φροντίζουν και να τις επιβάλλουν στους φοιτητές, αρνούμενοι την παράταση του εξαμηνιαίου προγράμματος για την απαραίτητη ολοκλήρωση των μαθημάτων, αρνούμενοι τη χρονική διευθέτηση της εξεταστικής περιόδου και άλλα σχετικά...

Γνωρίζουν, λοιπόν, οι φοιτητές τον κίνδυνο που διατρέχουν. Τον γνωρίζουν και, παρά τις «συμβουλές», τον αποδέχονται. Για δύο λόγους: Πρώτον, διότι θέλουν να υπερασπίσουν το δημόσιο συμφέρον, τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, αψηφώντας το όποιο προσωπικό κόστος. Δεύτερον, διότι σκέφτονται το καλώς εννοούμενο μακροπρόθεσμο συμφέρον τους, ως αυριανών πτυχιούχων και εργαζομένων. Διαβλέπουν ότι οι επαπειλούμενες μεταρρυθμίσεις του εκπαιδευτικού συστήματος αποτελούν προανάκρουσμα και μέρος ευρύτερων και δυσμενέστερων αλλαγών, που στοχεύουν στην κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, των δημοκρατικών ελευθεριών, της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης. Διαβλέπουν ότι οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες πάνε να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις, στοχεύουν επίσης να μετατρέψουν τις επιχειρήσεις (και τα πανεπιστήμια) σε αναρίθμητα Γκουαντάναμο, στοχεύουν τελικά να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε άβουλα ή στυγνά ρομποτάκια και τη ζωή σε ένα διαρκές κάτεργο...

Αυτές ακριβώς τις επαπειλούμενες «διά βίου» ζημιές βάζουν οι φοιτητές μπροστά στο χάσιμο, μέσα στον αγώνα, μιας εξεταστικής περιόδου ή ενός εξαμήνου. Βεβαίως, το χάσιμο είναι χάσιμο και οι κινητοποιήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν τη σαφή διεκδίκηση: Να μη χαθεί κανένα μάθημα, καμιά εξεταστική, κανένα εξάμηνο. Ομως, απέναντι στην ιδιοτέλεια και την αναλγησία των ιθυνόντων (νυν ή πρώην ή επίδοξων πρωθυπουργών, υπουργών, κάποιων πρυτάνεων και πρωτίστως των κεφαλαιοκρατών), επείγει ο αγώνας, η αντίσταση. Για να αποτραπούν τα χειρότερα. Αλλά και για να γίνει μια νέα αρχή στους αγώνες για καλύτερο μέλλον. Για έναν κόσμο δίκαιο, ειρηνικό, ανθρώπινο... με μια λέξη: Σοσιαλιστικό. Που θα έρθει κάποτε, αργά ή γρήγορα. Ισως αργά και βασανιστικά, αν τώρα κερδίσουν εύκολα τη μάχη οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, δηλαδή εκείνοι που θέλουν να μας γυρίσουν στον εργασιακό και εκπαιδευτικό Μεσαίωνα... Αντιθέτως, θα έρθει πιο γρήγορα αυτός ο νέος κόσμος, αν κερδίσουν τούτη τη μάχη οι δυνάμεις που αντιπαλεύουν την οπισθοδρόμηση. Θα έρθει οπωσδήποτε, ακόμα και αν η οπισθοδρόμηση «νικήσει» τώρα χάρη στην υπεροπλία των ιθυνόντων και των λοιπών υποστηριχτών της. Σημασία έχει οι δυνάμεις της αντίστασης (και της αυριανής αντεπίθεσης) να δίνουν τούτη τη μάχη αποφασιστικά και θαρραλέα. Ετσι ώστε, ακόμα κι αν ψηφίσει η Βουλή την αναθεώρηση του άρθρου 16 και το νέο νόμο - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση, η νίκη των εν λόγω ιθυνόντων να είναι «πύρρειος νίκη», δηλαδή κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που προσδοκούσαν... Τι προσδοκούσαν; Να περάσουν τις συνταγματικές αναθεωρήσεις και τους νέους νόμους σαν να ήταν μεγάλα κατορθώματα, «μη κερδοσκοπικά», ωφέλιμα για τους πάντες, δηλαδή συγκαλύπτοντας τον αντιλαϊκό τους χαρακτήρα. Προσδοκούσαν να τα περάσουν με το λαό «στη γωνία», απαθή και άβουλο, ώστε να λένε μετέπειτα πως έπραξαν σύμφωνα με την «εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση» και να προχωρήσουν σε νέες αντιλαϊκές «καινοτομίες»... Τώρα, όμως, ο λαός κινητοποιείται. Οι φοιτητές, οι εκπαιδευτικοί, όλοι οι εργαζόμενοι απαιτούν: Παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν. Και εφόσον ο λαός κινητοποιείται, η ελπίδα μένει ζωντανή: ΟΧΙ, οι δούρειοι ίπποι των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, οι έμποροι της γνώσης και οι νόμοι τους ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!

Μιχάλης ΦΡΑΓΚΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ
Επίκουρος καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΘΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

Το Σάββατο στο Γκάζι...

Την πρωτοχρονιάτικη πίτα θα κόψει η Οργάνωση Αθήνας της ΚΝΕ, το Σάββατο 10 Φλεβάρη, στις 9.30 μ.μ. στην Τεχνόπολη στο Γκάζι (Πειραιώς 100, είσοδος από Περσεφόνης, αίθουσα Δ7 - «Κωνσταντίνος Καβάφης»). Θα ακολουθήσει γλέντι με ζωντανή μουσική, σε μελωδίες λαϊκές, ρεμπέτικες και παραδοσιακές και στη συνέχεια τη μουσική σκυτάλη θα πάρει DJ. Η είσοδος είναι 5 ευρώ (συμπεριλαμβάνεται φαγητό).