ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 13 Φλεβάρη 2007
Σελ. /32
Αθλιότητες και προβοκάτσιες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η προσπάθεια διαμόρφωσης πραγματικότητας και κατά συνέπεια συνείδησης από το όσο γίνεται πιο χονδροειδές ψέμα δεν είναι καινούρια μεθοδολογία. Ηταν ήδη πολύ παλιά ακόμα και τότε όταν με κυνισμό τη διατύπωσε ο Γκαίμπελς. Οπως, επίσης, είναι πολύ παλιό το γεγονός πως αυτή η μέθοδος έχει πολύ «κοντά ποδάρια». Δηλαδή, δεν αντέχει καθόλου στο χρόνο. Αυτό γιατί το πολύ μεγάλο ψέμα χρειάζεται και άλλα πολλά για να υποστηριχτεί και τότε αργά ή γρήγορα έρχεται η αποκάλυψη και η κατάρρευση. Κι όμως, αυτή η μέθοδος προπαγάνδας είναι προσφιλής σε σχολιαστές και αρθρογράφους που αναλαμβάνουν τις «βρώμικες δουλιές». Οπως ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Η Αξία», ο οποίος για να στήσει σενάριο μέχρι και «αόρατης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΚΚΕ», αφού επιχειρεί όλες τις πνευματικές ακροβασίες και ανοησίες που μπόρεσε να φτάσει η - περιορισμένων δυνατοτήτων - φαντασία του γράφει χαρακτηριστικά τα εξής ανεκδιήγητα: «Η υπόθεση "Γερμανός" έχει μια ιδιαίτερα σημαντική πτυχή, που συντίθεται σε ερωτήματα. Είναι γνωστή η σχέση του επιχειρηματία με το ΚΚΕ. Για κάποιους η "Γερμανός" ήταν μια ακόμη επιχείρηση του ΚΚΕ (το οποίο επισήμως ποτέ δεν έχει αποδεχτεί ότι έχει επιχειρήσεις για την αυτοχρηματοδότησή του). Αρα το υψηλό τίμημα μήπως είναι το οικονομικό σκέλος της πολιτικής συμφωνίας ΝΔ-ΚΚΕ;». Πρώτα απ' όλα, δεν μπορούσε ο αρθρογράφος να ανοίξει το καταστατικό του ΚΚΕ και να δει τι λέμε για τις κομματικές επιχειρήσεις για να μην εκτίθεται; Δεύτερον, το ότι κατασκεύασαν αυτός και όποιοι όμοιοί του προηγήθηκαν, οποιαδήποτε σχέση του ΚΚΕ με οποιονδήποτε «Γερμανό», Ιταλό ή Αμερικάνο ξέροντας πως δεν πατά στην πραγματικότητα, δείχνει πως είναι αδίστακτοι. Δουλεύουν το γαϊτανάκι της «προβοκάτσιας στην προβοκάτσια», νομίζοντας πως στο τέλος θα κάνουν τη ...ζημιά. Ξεχνούν όμως κάτι πολύ σημαντικό οι άθλιοι κονδυλοφόροι- υπηρέτες της σαπίλας του συστήματος: Οτι το ΚΚΕ έχει μεγάλη εμπειρία. Και σε θέματα προβοκάτσιας...

«Ελευθερία»... και στις απολύσεις

Σε συστάσεις από την Κομισιόν, που έγιναν προς την κυβέρνηση, για αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων στο 10%, κάνει λόγο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ημερησία». Βέβαια, ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης, ερωτηθείς χτες, προσπάθησε να υποβαθμίσει το ζήτημα, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν έχει τεθεί στο ΕΚΟΦΙΝ πως η σχετική οδηγία για τις απολύσεις δεν είναι υποχρεωτική, αν και δεν αρνήθηκε ότι τέτοιες συζητήσεις γίνονται.

Εμείς θα προσθέταμε πως όχι μόνο γίνονται, αλλά έχουν ήδη πάρει και συγκεκριμένη μορφή. Η Πράσινη Βίβλος για τις αλλαγές στην εργατική νομοθεσία σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έχει δοθεί για διαβούλευση, ευθέως βάζει ζήτημα αλλαγής του καθεστώτος των απολύσεων. Στο κείμενο της Κομισιόν, μάλιστα, εμμέσως πλην σαφώς, εκθειάζονται «μεταρρυθμίσεις» στην Αυστρία και τη Δανία, με τις οποίες καταργούνται οι αποζημιώσεις των εργαζομένων σε περίπτωση απόλυσης και υιοθετείται ένα «νέο σύστημα που μειώνει το κόστος κινητικότητας μεταξύ θέσεων εργασίας...». Ετσι έχουμε μια νομοθεσία «ελαφράς προστασίας της απασχόλησης», όπως κομψά περιγράφει το κείμενο της Κομισιόν. Στην πράξη, βέβαια, σχεδιάζεται ένα καθεστώς όπου οι επιχειρήσεις χωρίς καμιά ποινή και κανένα κόστος θα απολύουν όσο προσωπικό θεωρούν ανά πάσα στιγμή ότι πλεονάζει. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτή είναι η περιλάλητη «ελευθερία» που μπορεί να εξασφαλίσει το ευρωενωσιακό κεφάλαιο. Η «ελευθερία» των απολύσεων.

Το ξεπούλημα της γεωργίας

«Ξεπουλάει» ό,τι έχει απομείνει από προστασία της κοινοτικής παραγωγής από τις εισαγωγές αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων τρίτων χωρών η ΕΕ, προκειμένου να πετύχουν τα παζάρια στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) και οι κερδοσκοπικές επιδιώξεις των πολυεθνικών.

Η επίτροπος Γεωργίας της ΕΕ δήλωσε στις ΗΠΑ: «Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πρόθυμη να ανοίξει την αγορά της στα αγροτικά προϊόντα τρίτων εκτός Κοινότητας χωρών, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία στον ΠΟΕ, αλλά πρώτα θέλει να δει μεγαλύτερη ευελιξία από χώρες όπως οι ΗΠΑ». Το τι επιπλέον αρνητικές επιπτώσεις θα έχει κάτι τέτοιο για την κοινοτική γεωργία και τους μικρομεσαίους Ελληνες αγρότες, δε φαίνεται να πολυαπασχολεί την επίτροπο Γεωργίας και τα επιτελεία των Βρυξελλών. Τους ενδιαφέρει μόνο να εξυπηρετηθούν οι σχεδιασμοί και οι επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Το μάρμαρο όμως θα το πληρώσει πολύ ακριβά η μικρομεσαία αγροτιά, που θα οδηγηθεί μαζικά στο ξεκλήρισμα και την ανεργία.

Ψεκάζοντας τους πεινασμένους...

Νέα αρχή προσπαθούν να κάνουν εδώ και μέρες εκατοντάδες χιλιάδες πλημμυροπαθείς κάτοικοι στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας Τζακάρτα.

Μία βδομάδα μετά τις ισχυρές βροχοπτώσεις, η πόλη τους παραμένει βυθισμένη στα ακάθαρτα νερά και παραδομένη στις επιδημίες. Η κυβέρνηση της πολυπληθέστερης μουσουλμανικής χώρας στον κόσμο περιορίζει τη βοήθεια σε λιτοδίαιτα συσσίτια. Τη στέγαση σε πρόχειρους καταυλισμούς κάτω από γέφυρες, σε σχολεία και σε τζαμιά. Και την ιατρική αρωγή; Σε εναέριους ψεκασμούς με απολυμαντικά πάνω απ' την (εδώ και μία βδομάδα!) πλημμυρισμένη πρωτεύουσα.

Και μιλάμε για την κυβέρνηση μίας χώρας που βρίσκει σχετικώς εύκολα χρήμα και χρόνο για νέες στρατιωτικές σχέσεις και αγορές εξοπλισμών απ' την Ουάσιγκτον, αλλά πάντα δύσκολα χρήμα και χρόνο για στοιχειώδεις παροχές στους πολίτες της...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μέτωπο για την Παιδεία

Παρά την ευελιξία στην τακτική τους και την εναλλαγή στους ρόλους, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, συνολικά ο πολιτικός μηχανισμός της άρχουσας τάξης, δε φαίνεται να πετυχαίνουν το σκοπό τους να «κατευνάσουν τα πνεύματα» στα θέματα της Παιδείας. Κι αυτό γιατί παρά τις επίμονες προσπάθειές τους να περιοριστεί το όλο πρόβλημα στην αναθεώρηση ή όχι, τώρα ή αύριο, στο άρθρο 16, η υπόθεση της Παιδείας των λαϊκών αναγκών έχει από καιρό αρχίσει να αποκτά διαστάσεις που δε χωρούν στους σχεδιασμούς τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ.

Για πλατιές λαϊκές μάζες γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι το πρόβλημα με την Παιδεία δεν είναι μόνο η αναθεώρηση του άρθρου 16. Αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, που αποκαλύπτει ότι ακολουθεί ένας ολόκληρος όγκος καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου προκειμένου να παράγει τους αποφοίτους που επιθυμεί. Επομένως, η εκπαίδευση σε όλες της τις βαθμίδες πρέπει να υπηρετεί με κάθε τρόπο την κερδοφορία του κεφαλαίου, την επιβίωση του καπιταλισμού. Γι' αυτό νεολαία και εργαζόμενοι βρίσκονται εδώ και πολλούς μήνες στους δρόμους όχι μόνο ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, αλλά ενάντια στα σημερινά προβλήματα της εκπαίδευσης και το μέλλον που της ετοιμάζουν με τις αναδιαρθρώσεις.

Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται και αυτή τη βδομάδα με σταθερή και ξεκάθαρη απαίτηση όχι μόνο να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16, αλλά και να μην κατατεθεί ο νόμος - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση, να μην προχωρήσει καμιά μορφή επιχειρηματικής λειτουργίας μέσα στην εκπαίδευση. Φοιτητές, σπουδαστές και μαζί τους εκπαιδευτικοί, γονείς και εργαζόμενοι βροντοφωνάζουν την απαίτησή τους για αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν Παιδεία. Αξιολογούν τα προβλήματα του «σήμερα», αναγνωρίζουν τις ευθύνες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων γι' αυτά, αλλά κυρίως διαμορφώνουν τα αιτήματά τους με βάση τις δυνατότητες της εποχής και τις πραγματικές τους ανάγκες.

Γιατί είναι σύγχρονη απαίτηση και είναι εφικτό σήμερα ένα παιδί να ολοκληρώνει το σχολείο στα 18 του χρόνια έχοντας ολόπλευρη μόρφωση, να μη χρειάζεται να διακόψει το σχολείο για να δουλέψει ή να καταρτιστεί για κάποιο επάγγελμα (η επαγγελματική εκπαίδευση μπορεί να ακολουθεί σε ανάλογες, δημόσιες και δωρεάν σχολές). Είναι σύγχρονη απαίτηση να είναι η Παιδεία στο σύνολό της δημόσια και δωρεάν, ισότιμη και υψηλού επιπέδου για όλα τα παιδιά. Είναι εφικτό (όταν υπάρχει σχεδιασμός με βάση τις κοινωνικές ανάγκες) να βρίσκουν δουλιά όλοι οι απόφοιτοι στο αντικείμενό τους (είτε επιλέξουν να σπουδάσουν σε επαγγελματικές σχολές, είτε στην ανώτατη εκπαίδευση).

Αυτές οι ανάγκες συνενώνουν την εργατική τάξη με τη νεολαία και όλα τα τμήματα του λαού. Δε χρειάζεται να είναι κανένας «ειδικός» για να διεκδικεί και να διαδηλώνει γι' αυτά τα δίκια του. Επιβάλλεται μόνο να εντοπίζει το συμφέρον της τάξης του και να κινείται με γνώμονα αυτό. Το συμφέρον της εργατικής τάξης είναι συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Γύρω από αυτό το συμφέρον χτίζεται ένα ελπιδοφόρο αγωνιστικό μέτωπο στο οποίο συναντώνται όλο και περισσότεροι φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές, γονείς, εργαζόμενοι μέσα κι έξω από την εκπαίδευση.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ