Καλυμμένα τα πρόσωπά τους με τα πορτρέτα των: Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου είχαν οι ξυλοπόδαροι, αφού τόσο επί ΠΑΣΟΚ όσο και επί ΝΔ τα προβλήματα των εικαστικών παραμένουν άλυτα

Οι εικαστικοί καλλιτέχνες (ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες, σκηνογράφοι, κεραμίστες, αγιογράφοι, σκιτσογράφοι, και όλοι όσοι ασχολούνται με τις εικαστικές τέχνες και τις εφαρμογές τους), ίδρυσαν το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας το 1944, με σκοπό την πνευματική και πολιτιστική προσφορά στην κοινωνία. Το ΕΕΤΕ, ο φορέας των 4.800 εικαστικών καλλιτεχνών, σήμερα αδυνατεί να υλοποιήσει τους σκοπούς του. Η πολιτεία αποδυναμώνει το έργο του με τον οικονομικό αποκλεισμό, ενώ ξοδεύει τεράστια ποσά για εφήμερες επιδείξεις.

Το ΕΕΤΕ ενημέρωσε κατ' επανάληψη την κυβέρνηση για όλα τα θέματα, με παραστάσεις και προτάσεις. Τρία χρόνια όμως το ΥΠΠΟ δεν έλυσε τίποτε, ενώ από το 2003 και παρά τα διαβήματα του ΔΣ του Επιμελητηρίου, δεν καλύφθηκαν οι αναγκαίες δαπάνες από τον προϋπολογισμό του ΥΠΠΟ, με αποτέλεσμα τα τελευταία 4 χρόνια να έχουν συσσωρευτεί χρέη ύψους 200.000 ευρώ. Είναι γνωστό ότι η επιχορήγηση, την οποία έλαβε το ΕΕΤΕ το 2006 για να καλύψει τις λειτουργικές του ανάγκες ήταν στο μισό των ανελαστικών του δαπανών. Ετσι, οι συνδρομές των μελών του ΕΕΤΕ αντί να πηγαίνουν για εκθέσεις, και γενικότερη πολιτιστική και μορφωτική δραστηριότητα προς την κοινωνία, συμπληρώνουν τη μισθοδοσία των υπαλλήλων του και τις ανελαστικές δαπάνες.

Το διπλό υποκριτικό πρόσωπο των εκάστοτε κυβερνήσεων, συμβόλιζαν οι μάσκες - προσωπεία

«Θεωρούμε απαξιωτική για το φορέα», σημειώνει το ΔΣ του ΕΕΤΕ, «την απάντηση που παίρνει από συμβούλους του υπουργού ότι "το Υπουργείο έχει στην εποπτεία του εκατό και πλέον νομικά πρόσωπα οπότε δεν μπορεί να κάνει τίποτα". Το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος δεν είναι ένα οποιοδήποτε από τα 100 και πλέον εποπτευόμενα Νομικά Πρόσωπα του Υπουργείου Πολιτισμού (ιδιωτικά και δημόσια). Το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος είναι ο συλλογικός φορέας των 4.800 εικαστικών καλλιτεχνών, εκπροσωπεί έναν κλάδο. Η φύση του Επιμελητηρίου επιβάλλει τη διαφορετική αντιμετώπισή του. Η βαρύτητα της λειτουργίας του και του ρόλου του δεν μπορεί να συσχετιστεί με νομικά πρόσωπα άλλα, πολλά από τα οποία είναι Ιδιωτικού Δικαίου, με περιορισμένο ορίζοντα λειτουργίας και δράσης. Πολύ δε περισσότερο που γνωρίζουμε ότι το υπουργείο συνεργάζεται και επιχορηγεί με υπέρογκα ποσά ιδιώτες, που μάλιστα παρέχουν αμειβόμενες καλλιτεχνικές υπηρεσίες στην ελληνική κοινωνία (με εισιτήρια κ.λπ.)».

Οι εικαστικοί θεωρούν «υποχρέωση του κράτους τη στήριξη της Τέχνης και του Πολιτισμού και τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ελεύθερη ανάπτυξή τους, την ανάληψη όλων εκείνων των αναγκαίων μέτρων για την προστασία της Δημιουργίας. Δημιουργίας, που σήμερα βάλλεται μέσα σε συνθήκες ελέγχου της παραγωγής και της διακίνησης της Τέχνης από την "αγορά" και την εμπορευματοποίηση».

Διεκδικούν τη χρηματοδότηση του ΕΕΤΕ από το ΥΠΠΟ, όπως ορίζει ο νόμος, ώστε το Επιμελητήριο να ανταποκριθεί στο ρόλο του. Ζητούν την αναγνώριση του θεσμικού και κοινωνικού ρόλου της τέχνης. Την αναβάθμιση της καλλιτεχνικής παιδείας. Τη λύση του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού και των τιμητικών συντάξεων. Την ολοκλήρωση των εργασιών στο κτίριο της οδού Βαλτετσίου 42 για τη στέγαση του ΕΕΤΕ. «Ο πολιτισμός είναι υπόθεση των λαών και όχι των πολυεθνικών εταιρειών».

«Είμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε το συλλογικό μας φορέα, να αγωνιστούμε. Το Επιμελητήριο είναι κατάκτηση. Το έχουμε φτιάξει με τους αγώνες μας και δε θα το αφήσουμε να συρρικνωθεί από την πολιτική του ΥΠΠΟ», μας λέει η Εύα Μελά, πρόεδρος του ΕΕΤΕ.

«Η κινητοποίηση έξω από την Εθνική Πινακοθήκη είναι επιστέγασμα μιας σειράς προσπαθειών για τη λύση των χρόνιων και άλυτων προβλημάτων των εικαστικών καλλιτεχνών. Προβλημάτων, που βρήκαν την κορύφωσή τους στην πλήρη απαξίωση του φορέα μας από την κυβέρνηση, η οποία αποδυναμώνει το έργο του με τον οικονομικό αποκλεισμό. Το Επιμελητήριο είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Ομως, από το 2003, το υπουργείο Πολιτισμού δεν καλύπτει - όπως έχει υποχρέωση από το νόμο - ούτε καν τις μισθοδοσίες των υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να παίξει το θεσμικό του ρόλο και να λειτουργήσει. Πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση δε θέλει να είναι ζωντανός, δραστήριος, δημιουργικός και εποικοδομητικός για την ελληνική κοινωνία ο συλλογικός φορέας των 5.000 εικαστικών καλλιτεχνών. Γι' αυτό και τον καταδικάζει σε αδράνεια».

«Ενώ είδαμε τον Γιώργο Βουλγαράκη πριν 2 μήνες στη Βουλή και μας είπε ότι θα καλύψει τα χρέη των παρελθόντων ετών από τον τακτικό προϋπολογισμό του 2007. Ο τακτικός προϋπολογισμός ήρθε και αντί για 200.000 ευρώ που είναι τα χρέη, έδωσαν 20.000 ευρώ! Αυτό και μόνο δείχνει την απαξιωτική τους πολιτική».

«Ο κλάδος μας παραμένει ανασφάλιστος. Οι εικαστικοί - όπως και όλη η ελληνική κοινωνία - υφίστανται τη συρρίκνωση της καλλιτεχνικής παιδείας και της αισθητικής αγωγής. Τα χρήματα του ΥΠΠΟ, αυτό το πενιχρό 0,38%, μοιράζεται στους ιδιώτες και σε εφήμερες επιδείξεις. Η κυβέρνηση έχει κάνει την ταξική της επιλογή: στηρίζει το ιδιωτικό κεφάλαιο στο χώρο του πολιτισμού και όχι τους συλλογικούς φορείς».