Το εφοπλιστικό κεφάλαιο -και όχο μόνο- υπαγορεύει και το αστικό κράτος νομοθετεί: Ιδού η απόδειξη

Στη λιτή, αλλά -θα συμφωνήσει και ο αναγνώστης- περιεκτική αυτή παράγραφο των επτά όλο κι όλο σειρών, το υπουργείο Οικονομικών μέσω της έκδοσης εγκυκλίου την 1η Μάρτη γνωστοποιεί στον ελληνικό λαό, με βάση νόμο του 2006, ότι πλοία μεγαλύτερα των 1.500 κόρων (το πραγματικό κεφάλαιο), αλλά και μετοχές ή μερίδια εταιρειών (το επονομαζόμενο και πλασματικό κεφάλαιο), είτε φέρουν ελληνική είτε ξένη σημαία, απαλλάσσονται από το φόρο κληρονομιών... Η απαλλαγή από το φόρο, αφορά περιουσιακά στοιχεία δισεκατομμυρίων ή και δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, στις εκθέσεις της κυβέρνησης, της Τράπεζας της Ελλάδας ή και διεθνών οργανισμών (ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ) μπορεί να παρουσιάζεται με τα μελανότερα χρώματα και το ΕΚΟΦΙΝ να... προειδοποιεί ότι αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα στο Ασφαλιστικό και στα συστήματα Υγείας, η βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών θα τεθεί εν κινδύνω, αλλά το αστικό κράτος, με νόμο του 2006, έκρινε ότι η τεράστια περιουσία των εφοπλιστών απαλλάσσεται από φόρο κληρονομιών.

Φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα, ως εκφραστής των συμφερόντων του εφοπλιστικού κεφαλαίου, κρίνει ότι δε θα πρέπει να επιβαρύνει τους πλοιοκτήτες με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Οι εφοπλιστικές οικογένειες, οι οποίες έχουν κάνει τη χώρα... γνωστή σε όλο τον πλανήτη, θα πρέπει να διαιωνίζονται, απερίσκεπτες από προβλήματα με τα οποία ασχολούνται οι κοινοί θνητοί, όπως αυτά της φορολογίας.

Η εγκύκλιος αυτή δημοσιοποιήθηκε την 1η του Μάρτη 2007. Στις 8 του Μάρτη το υπουργείο δημοσιοποίησε νέα εγκύκλιο, όπου μεταξύ άλλων παρουσιάζει τους νέους πίνακες φορολογίας κληρονομιών, όπως αυτοί προκύπτουν μετά τις τελευταίες αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Φυσικά, οι πίνακες αυτοί δεν αφορούν τους εφοπλιστές. Αλλά ούτε και τους επιχειρηματίες, οι οποίοι, όταν απέλθουν από το μάταιο τούτο κόσμο θα κληροδοτήσουν τις επιχειρήσεις τους, στους νεαρούς βλαστούς της αστικής τάξης. Γι' αυτούς ισχύει... ειδικό καθεστώς. Για τα τεράστια περιουσιακά τους στοιχεία δεν τίθεται καν το ερώτημα, για τη μη φορολόγησή τους... θα απειλήσει τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών της χώρας...

Αυτά είναι ερωτήματα που απευθύνονται και βασανίζουν τους πληβείους της κοινωνίας μας. Σύμφωνα με τους νέους πίνακες κληρονομιών, οι κληρονόμοι α' βαθμού (σύζυγοι, τέκνα κλπ.) θα φορολογηθούν με συντελεστή έως και 20% (για περιουσία άνω των 265.000 ευρώ), οι κληρονόμοι β' βαθμού με συντελεστή έως και 30% (για περιουσία άνω των 270.000 ευρώ) και οι κληρονόμοι γ' βαθμού θα φορολογηθούν με συντελεστή έως και 40% (για περιουσία άνω των 267.000 ευρώ). Σύμφωνα λοιπόν με τη φορολογική δικαιοσύνη που εισάγει το αστικό μας κράτος και το πολιτικό σύστημα που το υπηρετεί, αν η οικογένεια του εκλιπόντος κληρονομήσει μια νέα κατοικία 120 τ.μ. σε μια «μέση» περιοχή του Λεκανοπεδίου (με αντικειμενική αξία 2.000 ευρώ ανά τ.μ. ή 240.000 ευρώ για το σύνολο του ακινήτου) θα κληθεί στην Εφορία να πληρώσει φόρο κληρονομιάς 13.250 ευρώ. Αντίθετα, αν τα τέκνα επιχειρηματία κληρονομήσουν μετοχές (της επιχείρησης) αξίας 500.000 ευρώ θα πληρώσουν φόρο κληρονομίας 7.500 ευρώ (η κληρονομούμενη περιουσία φορολογείται με συντελεστή 1,5%). Και αν τα τέκνα εφοπλιστή κληρονομήσουν, πλοία ή μετοχές πλοιοκτητριών εταιρειών 10.000.000 ευρώ, δε θα πληρώσουν δεκάρα τσακιστή!!

Και φυσικά, από την άποψη του κεφαλαίου, η κλιμάκωση (ή αποκλιμάκωση) αυτής της επιβάρυνσης, συνιστά φορολογική δικαιοσύνη, δεδομένου ότι... το κεφάλαιο δε φορολογείται. Από αρχαιοτάτων χρόνων, από τότε που εμφανίστηκαν τα ταξικά συστήματα, η φορολογία, επαχθής ή λιγότερο επαχθής, ήταν κάτι που αφορούσε τα λαϊκά στρώματα. Ασχετα αν οι διάφοροι φορολογικοί κώδικες άλλα και το ίδιο το Σύνταγμα περιέχουν βαρύγδουπες εκφράσεις περί αναλογικής φορολογικής επιβάρυνσης σύμφωνα με την περιουσιακή κατάσταση του κάθε Ελληνα πολίτη. Γιατί σε κάθε ταξική κοινωνία, το Δίκαιο που επικρατεί, είναι το Δίκαιο της Τάξης που επικρατεί, το ταξικό Δίκαιο.

Η προκλητική φορολογική αντιμετώπιση των εφοπλιστών, δεν αποτελεί ειδικό προνόμιο της κυβέρνησης της ΝΔ. Μια από τις τελευταίες πράξεις του Γ. Παπαντωνίου, πριν φύγει από το υπουργείο Οικονομικών το 2002, ήταν, με νόμο... να μειώσει τη φορολογία των πλοίων (από εκμετάλλευση) στα επίπεδα του 1975! Και πρόκειται για τεράστια περιουσία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ) για το έτος 2005, τα πλοία με ελληνική σημαία και χωρητικότητα μεγαλύτερη των 1.500 κόρων, ανέρχονταν σε 1.122. Από αυτά, τα 435 είχαν ολική χωρητικότητα άνω των 30.000 κόρων (το ένα). Από τα γιγάντια αυτά πλοία, τα 221 ήταν φορτηγά, τα 197 δεξαμενόπλοια και τα 17 επιβατικά. Και η τεραστίων διαστάσεων, η κολοσσιαία αυτή περιουσία, δεν υπόκειται σε φόρο κληρονομιών, δε φορολογείται καν. Και το υπουργείο Οικονομικών, για να είναι συνεπές με τα Προγράμματα Σταθερότητας που καταθέτει η κυβέρνηση στην ΕΕ, εξαπολύει φορολογικές επιθέσεις κατά των μισθωτών και άλλων φουκαράδων που έχουν ανοίξει μια τρύπα για να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί. Και όταν οι έλεγχοι της Εφορίας διαπιστώνουν ότι στα βιβλία υπάρχει πρόβλημα, φέρουν και το στίγμα των φοροφυγάδων...

Αν στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν φύλλα συκής, για να αποκρύψουν τον ταξικό χαρακτήρα της φορολογικής πολιτικής, σήμερα έχουν γίνει απροκάλυπτοι. Να θυμίσουμε μόνο ότι η βάση των μεγάλων ανατροπών του φορολογικού συστήματος δημιουργήθηκε την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ 1990 - 1993, με τους Μάνο - Παλαιοκρασσά να οργιάζουν (αντιδραστικές αλλαγές στη φορολογία Φυσικών Προσώπων, μετατάξεις και αύξηση του ΦΠΑ, κατακόρυφη αύξηση των ειδικών φόρων σε πετρελαιοειδή κλπ). Στα όργια της ΝΔ προστέθηκαν στη συνέχεια τα όργια του ΠΑΣΟΚ, το οποίο παρέλαβε τους φόρους από το 21,5% του ΑΕΠ το 1993 και τους ανέβασε στο 25% του ΑΕΠ το 1997. Από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης της ΝΔ το 2004, ήταν η μείωση της φορολογίας των ΑΕ και των ΕΠΕ, από το 35% στο 25% και έπεται συνέχεια... Πρόσφατα ο Γ. Αλογοσκούφης ανακοίνωσε την κατάργηση από το 2008 του τέλους στα ασφαλιστικά συμβόλαια, ενώ στο παρελθόν είχε αναφέρει ότι προτίθεται να μειώσει το φόρο που επιβάλλεται στις πωλήσεις των μετοχών από 3 τις χιλίοις στο 1,5 τις χιλίοις...

Στο παρελθόν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ικανοποιώντας σχετικό αίτημα των τραπεζών κατάργησε τον Ειδικό Φόρο Τραπεζικών Εργασιών (ΕΦΤΕ), ενώ σημεία και τέρατα έγιναν και από τους δύο πυλώνες του δικομματισμού με τη μείωση της φορολογίας των αυτοκινήτων, ικανοποιώντας βέβαια σχετικό αίτημα των εισαγωγέων αυτοκινήτων και των ίδιων των αυτοκινητοβιομηχανιών. Και για να μη μείνει κανείς με την απορία, ότι η μείωση της φορολογίας βοήθησε τους φτωχούς να αγοράσουν αυτοκίνητο, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι στα πλαίσια των νεοφιλελεύθερων επιλογών, οι δύο κυβερνήσεις, μείωσαν τους φόρους αγοράς του αυτοκίνητου και αύξησαν τη φορολογία χρησιμοποίησής του (τέλη κυκλοφορίας κλπ).

Επειδή όμως οι μειώσεις και οι καταργήσεις φόρων, δε συνάδουν με το οξύ δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, οι απώλειες αυτές από κάπου θα έπρεπε να αναπληρωθούν. Ετσι, φτάσαμε στο όργιο της έμμεσης φορολογίας, με το ΦΠΑ (στο 19% πλέον) να αντιστοιχεί στο 35% των συνολικών φορολογικών εσόδων, τη συνεχή αύξηση των ειδικών φόρων (πετρελαιοειδή, οινοπνευματώδη, καπνός), τη θέσπιση νέων φόρων (τέλος κινητής τηλεφωνίας), αλλά και το φορολογικό ξεζούμισμα της οικοδομής με τη συνεχή αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Ολα αυτά, κατά τον κ. Αλογοσκούφη, συνιστούν... ήπια δημοσιονομική προσαρμογή.