Η... διαμαρτυρία του στελέχους του ΠΑΣΟΚ είναι το λιγότερο προκλητική - ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της - γιατί ξεχνά να πει ότι το νέο πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου» έγινε με πρόταση της πλειοψηφίας της ΟΜΕ-ΟΤΕ, η οποία μάλιστα υπέγραψε σχετική συλλογική σύμβαση. Με άλλα λόγια την υπογραφή του σε αυτή τη σύμβαση έβαλε φαρδιά πλατιά πρώτος πρώτος ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Π. Κούτρας, επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Ξεχνά να πει ότι μόλις πριν δύο περίπου χρόνια και πάλι η παράταξη της ΠΑΣΚΕ μαζί με τη ΔΑΚΕ υπέγραψαν την κατάπτυστη σύμβαση που προέβλεπε τη μείωση του προσωπικού του ΟΤΕ κατά 5.200 εργαζόμενους και την κατάργηση της μονιμότητας. Τέλος, ξεχνά να πει ότι τέτοια προγράμματα «εθελούσιας εξόδου» εφαρμόζουν σε ετήσια βάση οι διοικήσεις του ΟΤΕ από το 1996. Τότε δηλαδή που αν δεν το θυμάται η κ. Δαμανάκη ήταν κυβέρνηση το κόμμα της, το ΠΑΣΟΚ, μέχρι και το 2004 όταν και ανέλαβε τη σκυτάλη της αντεργατικής πολιτικής η κυβέρνηση της ΝΔ. Τότε που την απόλυτη πλειοψηφία στην ΟΜΕ-ΟΤΕ μέχρι και το 2006 την είχε η ΠΑΣΚΕ.
Ενα στοιχείο που λέει πολλά: Σχεδόν 40% των Μοσχοβιτών δε διαβάζουν πια βιβλία και 50% δεν αγοράζουν βιβλία. Τα παραπάνω δεν είναι «κομμουνιστική προπαγάνδα», αλλά στοιχεία που βρήκαμε σε δήλωση του Βλαντίμιρ Ζαμουρούγεφ, στελέχους της Δημαρχίας της Μόσχας. Στην πόλη όπου το διάβασμα ήταν καθημερινότητα, σήμερα είναι ένα ...χόμπι ορισμένων; Στη Μόσχα όπου οι Σοβιετικοί πολίτες ζούσαν με ένα βιβλίο στο χέρι, σήμερα το σνομπάρουν; Προφανώς δεν είναι θέμα εποχής, προφανώς δεν είναι θέμα γενεών. Είναι θέμα συνθηκών ζωής και κοινωνικο-οικονομικών συστημάτων. Ο σοσιαλισμός θέλει ένα λαό μορφωμένο και διαβασμένο και δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για να τον διαμορφώσει ως τέτοιον πρώτ' απ' όλα δημιουργώντας συνθήκες δουλιάς και ζωής τέτοιες, που και βάσανα και άγχος να μην έχει, και ελεύθερο χρόνο να έχει, και να αγαπά το διάβασμα, ξεκινώντας από το σύστημα της εκπαίδευσης έως την οργάνωση ολόκληρης της κοινωνικής ζωής. Αντίθετα, ο καπιταλισμός έναν τέτοιο λαό τον φοβάται, ενώ δημιουργεί συνθήκες αμορφωσιάς για την πλειοψηφία του λαού, φτώχειας και μιζέριας, προκειμένου να τον χειραγωγεί. Το συμπέρασμα δε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά είναι χρήσιμο με κάθε αφορμή να το υπενθυμίζουμε. Ειδικά σε μια περίοδο που, στη χώρα μας, η - ήδη εμπορευματοποιημένη - Παιδεία ετοιμάζεται να γίνει Παιδεία της επιχειρηματικότητας.
Μαθήματα ...εργοδοτικού συνδικαλισμού παραδίδει ακόμα μια φορά η συμβιβασμένη πλειοψηφία (ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ) στη διοίκηση του επιχειρησιακού σωματείου της ΛΑΡΚΟ. Αφού, όχι απλά «αποστασιοποιήθηκε», αλλά και υπονόμευσε τις απεργιακές κινητοποιήσεις που διοργανώνουν εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι απ' τα εργολαβικά συνεργεία (με μπροστάρη το ταξικό Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας), το σωματείο ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε στάσεις εργασίας την Παρασκευή και το Σάββατο.
Βέβαια, στην ανακοίνωση που έβγαλε δε ...«χώρεσαν» ούτε δύο αράδες για τις δεκάδες τρομοκρατικές απολύσεις που μεθόδευσαν εργολάβοι και ΛΑΡΚΟ, των οποίων η ακύρωση, δε φαίνεται να απασχολεί τις ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ. Ταυτόχρονα, το σωματείο συνεχίζει ν' αλείφει βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας. Αφού, ζητά μεν την καταβολή του μισθού χωρίς καθυστέρηση, αλλά προσπερνά εντελώς ανερυθρίαστα τις απαράδεκτες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στα εργολαβικά συνεργεία. Δε λέει λέξη για το ότι, μετά τον αποκλεισμό του κλαδικού συνδικάτου απ' το εργοστάσιο, οι εργολάβοι υπογράφουν πλέον μόνο δίμηνες συμβάσεις και καταστρατηγούν κατάφωρα την κλαδική σύμβαση.
... Αλλωστε, το επιχειρησιακό σωματείο ουσιαστικά δεν εναντιώθηκε ποτέ στους εργολάβους, γι' αυτό κι έσπευσε να υπογράψει τριετή σύμβαση (δηλαδή εργασιακή «ειρήνη») με τη ΛΑΡΚΟ, σα να μην τρέχει τίποτα.
Μάλιστα, στην ανακοίνωση, διευκρινίζεται πως η εταιρεία «μας διαβεβαίωσε ότι το πρόβλημα θα έχει λυθεί μέχρι την Πέμπτη 1.3.2007». Η διοίκηση του σωματείου επιμένει να καλλιεργεί την αυταπάτη πως... η σημερινή διεύθυνση της ΛΑΡΚΟ μπορεί να προστατεύσει τους εργαζόμενους.
Στον αντίποδα, το ταξικό Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας μιλά τη γλώσσα της αλήθειας και σημειώνει ότι η ενωμένη ταξική πάλη παραμένει η μόνη λύση. Μέσα και από τη Γενική Συνέλευση, κάλεσε ξάστερα όλους τους εργάτες, σε συνέχιση του αγώνα όχι μόνο για την επαναπρόσληψη των απολυμένων, αλλά και για να τερματιστεί το άθλιο καθεστώς των εργολάβων.