ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Κολέγιο των Επιτρόπων»

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «ΝΕΑ»

Η ελληνική δημοκρατία έχει ένα Σύνταγμα. Το οποίο - υποτίθεται - υπάρχει για να τηρείται. Τουλάχιστον απ' αυτούς που πίνουν νερό στο όνομά της.

Στα χαρτιά; Ναι, γιατί την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις αυτής της δημοκρατίας, μετέχοντας στην ΕΕ, έχουν συνομολογήσει πως πάνω και από το Σύνταγμα ισχύει ό,τι υπογράφει - κατ' εντολή των μονοπωλίων - ο τάδε υπάλληλος της ΕΕ.

Ετσι και με τα πτυχία των κολεγίων, που ήδη προαναγγέλλονται ως κατάργηση στην πράξη του άρθρου 16 μέσω ΕΕ.

Τι θα κάνει η - όποια, μπλε ή πράσινη - ελληνική κυβέρνηση; Θα φροντίσει να αυξηθεί κι άλλο η πελατεία των σχολαρχών.

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που παρουσιάζεται αυτή η φαινομενικά διττή στάση. Και δεν είναι καθόλου παράξενη η ύπαρξή της. Και στις δύο περιπτώσεις υπηρετείται μία - ενιαία - οικονομική βάση.

Το Ελληνικό Σύνταγμα δεν είναι δα και αντικαπιταλιστικό, ενσωματώνει, απλά, μια σειρά δημοκρατικές κατακτήσεις. Οι οποίες βαίνουν μειούμενες στην εφαρμογή τους στην πράξη, όσο ο συσχετισμός δύναμης είναι τέτοιος που η κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής βάζει βαριά την μπότα της στο εποικοδόμημα.

Με λίγα λόγια, κανένα αστικοδημοκρατικό Σύνταγμα δεν εγγυάται καμία κατάκτηση, πολύ περισσότερο στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Ασε που τα Συντάγματα υπάρχουν και για να καταργούνται όταν οι ανάγκες της αστικής τάξης το επιβάλλουν (μέρες που 'ναι και θυμόμαστε...).

Στην παραλλαγή του το γνωστό «γιατί χαίρεται ο κόσμος» βρίσκει την εφαρμογή του στην αναμενόμενη απόφαση της ΕΕ για τα κολέγια. Ηδη οι σχολάρχες κάνουνε χαρούλες και ο Τύπος τους επιχειρηματολογεί για την ανάγκη ύπαρξης του αναγκαίου θεσμικού πλαισίου που θα καθαγιάσει τα αναμενόμενα κέρδη.

Ασχετο: «Κύριε - κύριε, ο Κωστάκης μου πέταξε πέτρα» είπε ο Γιαννάκης με το μόνιμο παράπονο γιατί δεν τον παίξανε ποτέ τ' άλλα παιδιά. Ευτυχώς, ο μπαμπάς του του πήρε σκύλο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΣΑΝ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ, ΕΤΟΙΜΟΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ

ΘΕΜΑ ...ΤΙΜΗΣ: «Η αντίστροφη μέτρηση για την ουσιαστική αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων στην Ελλάδα έχει ήδη αρχίσει. Και είναι ανάγκη όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι με το να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, τα αφήνουμε να λειτουργούν έξω από κάθε έλεγχο του δημοσίου (...) είναι σαφές ότι η κυβέρνηση οφείλει να επεξεργαστεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα διασφαλίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις της λειτουργίας τους. Σε αντίθετη περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν γρήγορα επιτήδειοι που θα επιχειρήσουν να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των μαθητών και θα πουλούν υποβαθμισμένες γνώσεις σε υπέρογκες τιμές» (από το κεντρικό άρθρο στα «ΝΕΑ»).

ΓΛΕΝΤΙΑ: «Οπως ανέφερε στην "Κ" ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Κολλεγίων κ. Κωνσταντίνος Καρκανιάς, μέλη του Συνδέσμου είναι 10 κολέγια τα οποία συνεργάζονται με βρετανικά ΑΕΙ, ενώ υπάρχουν και άλλα 5 κολέγια μη μέλη. "Η σημαντικότατη αυτή εξέλιξη (...) δημιουργεί νέα δεδομένα και προοπτικές" ανέφερε ο Σύνδεσμος σε ανακοίνωσή του» (το ρεπορτάζ στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΝΑ: «"Εξω οι εταιρίες από τα ΑΕΙ". Ετσι διατυπωμένο, το σύνθημα αυτό σημαίνει πανεπιστήμιο αποκομμένο από το περιβάλλον του (...) ο αποκλεισμός - ως θέση αρχής - κάθε συμπληρωματικής χρηματοδότησης ενός ερευνητικού προγράμματος, ή μιας έδρας από μη κρατικές πηγές είναι καθαρή προκατάληψη» (ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Χρυσάφης Ιορδάνογλου επίσης στα «ΝΕΑ»).

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: «Η Ελλάδα από την πλευρά της υποστηρίζει ότι δε δύναται να αναγνωρίσει δίπλωμα το οποίο πιστοποιεί σπουδές που πραγματοποιήθηκαν στο έδαφός της, αλλά η ίδια δεν τις θεωρεί ως τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς σύμφωνα με το Σύνταγμα η τριτοβάθμια εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από δημόσια ιδρύματα» (η Τέτη Σαραντοπούλου στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΑΛΛΑΞΤΕ ΛΑΟ: «Ο κόσμος αλλάζει δρα-μα-τι-κα, αλλά εμείς είμαστε όμηροι μειοψηφιών λαϊκιστών που επικυριαρχούν στο δημόσιο λόγο δεκαετίες τώρα» (ο Μανώλης Κοττάκης στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Η ΔΑΠ σε ρόλο ΠΛΑΣΙΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ μέσα στα πανεπιστήμια

ΤΑ ΝΕΑ: Βόμβα Βρυξελλών για ιδιωτικά ΑΕΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αναγνωρίζονται τα κολέγια

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ τα πτυχία των ξένων κολεγίων

ΕΘΝΟΣ: ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ 7.000 στη ΔΕΗ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Εντείνονται οι πιέσεις για «θυσία» Τσιτουρίδη

Ο ΛΟΓΟΣ: ΦΗΜΕΣ «ομολογούν» παραίτηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΤΣΟΥΝΑΜΙ τα ομόλογα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το μυστήριο της υπογραφής Ευ. Μεϊμαράκη

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Κάτι τρέχει με τα γλυπτά του Παρθενώνα

Η ΑΥΓΗ: «Πάγος» στους συμβασιούχους από τον Αρειο Πάγο

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Φρέναρε την πτώση η Wall

Η ΧΩΡΑ: Σε ισχύ τα νέα αφορολόγητα για α' κατοικία - γονικές παροχές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΠ για το ΚΚΕ

Στην «ταράτσα»

«Με πήγαν στον Λάμπρου. Παρόντες και ο Μάλλιος και ο Μπάμπαλης. Αρχισε το ξύλο με χτυπήματα κυρίως στο κεφάλι (...) στις 4 το πρωί με πήγαν στην "ταράτσα". Με απειλούσαν να με πετάξουν στο δρόμο (...) πίεζαν με το πιστόλι τους τη μύτη μου (Μπάμπαλης) απειλούσαν να με εκτελέσουν. Μου φράξανε το στόμα με παλιόπανα, με χτύπαγαν με σακούλια με άμμο στο κεφάλι (...)

Στο «Διόνυσο»

»Με τον υπαστυνόμο Γκραβαρίτη με πήγαν στο 505 Τάγμα Πεζοναυτών Διονύσου. Με παρέδωσαν στον διοικητή ταγματάρχη Ιωάννη Μανουσακάκη, που όταν είδε ότι δεν πρόκειται να προδώσω με παρέδωσε στον ανθυπολοχαγό Μαυρομάτη που επί 15 μέρες με υπέβαλε σαν μανιακός στα φοβερότερα βασανιστήρια με το ειδικό συνεργείο τον Κων/νο Μπούφα, Βασίλη Ιωαννίδη, τον ανθ/στή Σεϊτανίδη και άλλους. Με ξάπλωσαν σ' ένα ράντζο στρατιωτικό μπρούμυτα ενώ τα πόδια μου εξείχαν. Πίεζαν το κεφάλι μου για να μη κινούμαι, άλλος τη μέση μου και χτυπούσαν όλοι μαζί με ξύλο τις πατούσες μου, τα πλευρά μου, την πλάτη, παντού (...) ο Μανουσάκης διέταξε να με χτυπούν με σίδερο κι όχι με ξύλο, μετά διέταξε σιδεροσωλήνα (...) με μετέφεραν στο πειθαρχείο, ένα κελί γεμάτο νερό. Χτυπούσαν με πέτρες όλη τη νύχτα την πόρτα για να μη μπορώ να κλείσω μάτι και έλεγαν πως το πρωί θα με εκτελέσουν (...) έξω ήταν χιόνι (...) με βασάνιζαν πια στο ύπαιθρο, μ' έκαιγαν με τσιγάρα με καυτό σίδερο στα χέρια, στους μηρούς, στα πόδια, με κατάβρεχαν στα χιόνια με παγωμένο νερό (...) επί 25 μέρες ανακρίσεις, ξύλο, απειλές, βρισιές, ρίξιμο πάνω στα χιόνια.

Κτήνη στην υπηρεσία της αστικής τάξης

»Πέσανε όλα τα νύχια των ποδιών μου. Το πρόσωπό μου παραμορφωμένο, μελανό, το ίδιο όλο μου το σώμα. Με κρέμαγαν μ' ένα καλώδιο από τα χέρια και το ένα πόδι, αφήνοντάς με να στηρίζομαι στο άλλο. Επεφτα και κρεμόμουνα μόνο από τα χέρια. Οταν μελάνιαζα σταματούσαν, μ' έλυναν και με χτυπούσαν, με οριζόντιες παλάμες στα πλευρά, στο στήθος, στη μέση».

(επώνυμη μαρτυρία φοιτήτριας 24 χρόνων που περιέχεται στο «Ειδικόν Δελτίον Νο 3» της Επιτροπής Βοήθειας Πολιτικών Κρατουμένων με ημερομηνία 30 Μάρτη 1970 - φυλάσσεται στο αρχείο του ΚΚΕ).