ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο έλεος των επιχειρηματιών

Χιλιάδες νέα περιστατικά καρκίνου στη χώρα μας, το 1/3 των συνολικών νέων περιστατικών, μπορεί να προληφθούν με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση, ενώ άλλο 1/3 αυτών των περιστατικών μπορεί να θεραπευτούν επιτυχώς αν υπάρξει πρώιμη διάγνωση.

«Ο έλεγχος του καρκίνου μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά μέσα από ουσιαστικές στρατηγικές πρωτογενούς πρόληψης και πρώιμης διάγνωσης», επισημάνθηκε χτες σε συνέντευξη Τύπου, ενόψει του 3ου Πανελλήνιου Διεταιρικού Αντικαρκινικού Συνεδρίου. Οπου αναδείχτηκε η αδράνεια για τη λήψη μέτρων πρόληψης και ενημέρωσης του κοινού. Αλλά και η συνειδητή απουσία στη χώρα μας αρχείου καταγραφής νεοπλασιών, αφού θα αναδείκνυε το μέγεθος του προβλήματος, αλλά και την αναντιστοιχία των μέτρων που παίρνονται απ' το κράτος για την αντιμετώπισή του.

Αναδείχτηκε, όμως, και μια ακόμα πλευρά του προβλήματος. Η ασυδοσία του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα που δραστηριοποιείται σ' αυτόν τον ευαίσθητο τομέα. Αφού, όπως τονίστηκε, κανείς δεν ελέγχει την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που κάνουν μαστογραφίες ή άλλες εξετάσεις. Εκεί όπου καταφεύγουν μαζικά οι ασθενείς, αφού οι λίστες αναμονής στα δημόσια νοσοκομεία για κάποιες εξετάσεις φτάνουν ή και ξεπερνούν τους έξι μήνες.

Είναι και αυτά μερικά από τα ...αγαθά της πολιτικής που αντιμετωπίζει την υγεία σαν εμπόρευμα.

«Ομοιος ομοίω... »

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρομάνο Πρόντι δήλωσε για το αποτέλεσμα των Προεδρικών Εκλογών στη Γαλλία πως μια συμμαχία ανάμεσα στην Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τον Φρανσουά Μπαϊρού «θα ήταν ένα στοιχείο σαφήνειας και τάξης στο γαλλικό πολιτικό σχήμα».

«Ο ρόλος του Μπαϊρού θα είναι αποφασιστικός για να καταστεί περισσότερο ευρωπαϊκή η γαλλική πολιτική», σχολίασε ακόμη ο Ιταλός πρωθυπουργός. Ο Ρομάνο Πρόντι δήλωσε επίσης πως μια συμμαχία ανάμεσα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) και το κόμμα του Μπαϊρού (UDF, Ενωση για τη Γαλλική Δημοκρατία) «θα είναι μια επιλογή παρόμοια με την ιταλική επιλογή». Εμείς δεν έχουμε τίποτα να προσθέσουμε παρά μόνο «όμοιος ομοίω αεί πελάζει...» ή στο πιο νεοελληνικό «όμοιος στον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα»...

Πόσο χαμηλά...

Προκαλεί θλίψη για τον άνθρωπο. Θλίψη για το ότι μετατρέπει την προσωπική του κατάντια σε τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας και δεν αρκείται σ' αυτό, αλλά βάζει την τέχνη και την εμπειρία του για να τη διαδώσει. Να διαδώσει όσο μπορεί περισσότερο τις ιδέες - συνειρμούς που του 'ρχονται μέσα από την κατάντια του. Ο λόγος για τον Α. Καρκαγιάννη, που με αφορμή τη μαύρη επέτειο της 21 Απρίλη σε άρθρο του στην «Κυριακάτικη Καθημερινή» κάνει συνειρμούς και περιγράφει εικόνες και γεγονότα για να πει πως η αριστερά βρέθηκε τότε «γερασμένη και ηττημένη» και σήμερα «δεν της έμεινε σχεδόν τίποτα. Μόνο μερικές δεκάδες επαγγελματικών στελεχών». Το πόσο χαμηλά μπορεί να πέφτει ο άνθρωπος, μπορεί κανείς να το αντιληφθεί βλέποντας την πορεία του. Αλλά τέτοιος κατήφορος είναι πρωτοφανέρωτος. Εκτός και αν αγνοεί πλέον και το «κρείττον σιγάν». Γιατί, τουλάχιστον μπορούσε να συγκρατηθεί και ας σιωπούσε...

Χωροταξία για κερδοσκόπους!

Πριν λίγους μήνες το ΥΠΕΧΩΔΕ έδωσε στη δημοσιότητα το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, που ανάβει το «πράσινο φως» για την ανεμπόδιστη εφαρμογή των επενδυτικών σχεδιασμών του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, που επιδιώκει να κερδοσκοπήσει «σπέρνοντας» αιολικά πάρκα όπου επιθυμεί: Ακόμη και στους πυρήνες των εθνικών δρυμών και των άλλων προστατευόμενων οικολογικά ευαίσθητων περιοχών.

Το ίδιο, λοιπόν, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να γίνει και με το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τον Τουρισμό, που βρίσκεται στα σκαριά. Και σ' αυτό, δηλαδή, θα «φωτογραφίζονται» τα μεγάλα συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου, που επιδιώκει να μετατρέψει τις πιο όμορφες δημόσιες ακτές και τις παραλίες της χώρας σε τουριστικά «γκέτο» για μεγάλα βαλάντια...

Ξέραμε ότι μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είχαν αφήσει σκόπιμα στα αζήτητα των πολιτικών τους θέματα όπως ο καθορισμός χρήσεων γης, ο χωροταξικός σχεδιασμός, το Εθνικό Κτηματολόγιο και το Δασολόγιο, ώστε το μεγάλο κεφάλαιο να βρίσκει «παράθυρα» και ασύδοτο να κερδοσκοπεί σε βάρος του περιβάλλοντος και της δημόσιας περιουσίας. Τώρα, λοιπόν, ακολουθείται η αντίστροφη πορεία: Τα δύο κόμματα της άρχουσας τάξης φροντίζουν εκ των προτέρων να νομοθετούν με βάση τις επιθυμίες του κεφαλαίου για κερδοσκοπία!

Οπως και να 'χει, το αποτέλεσμα είναι απολύτως το ίδιο...

Ειρηνικά... .

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΡΑΣΗ είπαν (στις συναντήσεις που είχαν με τον Μ. Αμπάς) και ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου: Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να ζήσουν ειρηνικά πλάι στο Ισραήλ.

Το πραγματικό ζήτημα, όμως, είναι: Ετσι όπως έχουν τα πράγματα, κάθε προσέγγιση που «παραβλέπει» το ρόλο του Ισραήλ στην περιοχή και τη στήριξη των ΗΠΑ σε ένα κράτος - πολεμική μηχανή, προκειμένου να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, μοιάζει αφελής.

Μόνο που ούτε η κυβέρνηση, ούτε το ΠΑΣΟΚ είναι αφελείς. Προσαρμοσμένοι στα αμερικανο-ΝΑΤΟικά δόγματα είναι, γι' αυτό και στην τελευταία επίθεση στο Λίβανο έκαναν σαν να μην καταλαβαίνουν τι γίνεται και αναμασούσαν το παραμύθι για τον «ειρηνευτικό ρόλο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Επειδή, μάλιστα, ακούμε από τους ...πάντες να μιλάνε για την ανάγκη «ανεξάρτητου κράτους της Παλαιστίνης», καλό θα είναι να εξηγεί τι εννοεί ο καθένας. Γιατί «ανεξάρτητο» αποκαλείται αυτήν την περίοδο και το ...κράτος του Ιράκ. Μια χώρα, δηλαδή, που συνεχίζει να βρίσκεται υπό αμερικανική κατοχή.

«ΚΑΠΟΙΟΙ έπαιξαν με τα χρήματά μας», το σχόλιο αφορά τα περίφημα «ομόλογα» των ασφαλιστικών ταμείων και θα ακουγόταν πολύ λογικό από οποιονδήποτε. Οχι, όμως, και από τον ...πρόεδρο του ΣΕΒ, ο οποίος το εκστόμισε.

Θεωρεί, μήπως, ότι υπάρχει έστω ένας άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που νομίζει ότι οι βιομήχανοι δεν ξέρουν τίποτε και δεν εμπλέκονται με τα τραπεζικά - χρηματιστηριακά παιγνίδια που παίζονται σ' αυτήν τη χώρα;

Επί δεκαετίες και οι βιομήχανοι ληστεύουν τα αποθεματικά και έχουν το θράσος σήμερα να δηλώνουν ότι είναι ...«θύματα κλοπής» και να κλαίγονται για την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων.

Πόσο δούλεμα θεωρούν ότι μπορούν να ανεχθούν οι εργαζόμενοι;

Γρηγοριάδης Κώστας

Οταν στο λαό δε δίνεται διέξοδος

Τελικά, το αποτέλεσμα των προχτεσινών εκλογών δεν έκρυβε καμία έκπληξη. Τα προγνωστικά των δημοσκόπων επαληθεύτηκαν, ενώ υπήρξε ρεκόρ συμμετοχής. Οι πολιτικές δυνάμεις της λεγόμενης δεξιάς και η σοσιαλδημοκρατία πήραν πάνω από το 75% των ψηφοφόρων (31% ο Σαρκοζί, 18,5% ο Μπαϊρού και 25,87% η Ρουαγιάλ). Η πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων εγκλωβίστηκε στην πολιτική που εκφράζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και φυσικά η πλουτοκρατία και οι εκφραστές της, μπορούν δικαίως να χαίρονται. Και για να μην παρεξηγηθούμε όχι ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των τριών προαναφερόμενων προσώπων, αλλά αυτές δεν είναι στα κύρια, στη στρατηγική, αλλά στα επουσιώδη και στον τρόπο διαχείρισης του ίδιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Μάλιστα, η χαρά των νεοφιλελεύθερων κεντροδεξιοαριστερών είναι μεγαλύτερη, γιατί δεν επαναλήφθηκε το σοκ του 2002, όπου ο ακροδεξιός Λεπέν είχε περάσει στο β΄ γύρο και μετά σύσσωμη η δεξιοαριστερά στήριξε και εξέλεξε τον δεξιό Σιράκ.

Βεβαίως, τα όρια δεξιά - αριστερά έχουν στη Γαλλία υποστεί μια τεράστια μετάλλαξη, παρά τις προσπάθειες των απανταχού σοσιαλδημοκρατών και οπορτουνιστών και των εγχώριων, που θεωρούν την Ρουαγιάλ αριστερή. Το «έργο» φυσικά το έχουμε ξαναδεί και σε Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, (σοσιαλδημοκράτες και κεντροαριστεροί βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία), όπου επίσης και πήραν όπως και οι δεξιοί νεοφιλελεύθεροι αντιλαϊκά μέτρα και χτύπησαν στοιχειώδη εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.

Ωστόσο, αυτό που κυρίως αναδεικνύεται για τους πραγματικούς λαϊκούς αγωνιστές, τους πραγματικούς αριστερούς που παλεύουν στον αντίποδα των συμφερόντων του κεφαλαίου, είναι η ουσιαστική απουσία πραγματικής εναλλακτικής πολιτικής διεξόδου σε ρήξη με το εκμεταλλευτικό σύστημα, που να εκφράζεται σε οργανωμένο πολιτικό επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης. Και αυτό με κύρια ευθύνη του Γαλλικού ΚΚ, που εδώ και πολλά χρόνια, στο όνομα των κυβερνητικών συνεργασιών, έχει απεμπολήσει βασικές αρχές που πρέπει να έχει ένα κόμμα κομμουνιστικό, κόμμα της εργατικής τάξης που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Το κόμμα αυτό σταδιακά εγκατέλειψε αρχές, άφησε την πραγματική δουλιά με την εργατική τάξη, με τα υποβαθμισμένα προάστια όπου αυτή ζει, διαλύοντας τις εκεί οργανώσεις, έγινε ουρά της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης και γι' αυτό μετράει συνεχώς απώλειες από διψήφια ποσοστά στο θλιβερό ποσοστό του 1,93%, στις προεδρικές του 2007. Και φυσικά δεν είναι τόσο οι εκλογικές απώλειες, όσο αυτό που κυρίως βρίσκεται πίσω από αυτό, δηλαδή η απώλεια του κύρους αυτού του κόμματος μέσα στο λαό. Γιατί, δεν μπορείς να συμμετέχεις σε κυβερνήσεις που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ή περικόπτουν λαϊκά δικαιώματα και αυτό να μην έχει συνέπειες.

Τελικά, αυτό που εύκολα μπορεί να εξαχθεί ως συμπέρασμα και από τις γαλλικές εκλογές και τις πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία, ιδιαίτερα για όσους θέλουν να θεωρούνται αριστεροί, είναι ότι δεν αρκεί να αναπτύσσονται γενικά και αόριστα αγώνες και κινήματα (τέτοιοι αγώνες ήταν ιδιαίτερα μαζικοί στη συγκεκριμένη χώρα). Αυτό που απαιτείται, είναι να υπάρξει ρήξη με τον καπιταλισμό, ρήξη με τις πολιτικές που εφαρμόζει η εξουσία του, οι διάφοροι οργανισμοί του, ΕΕ, ΝΑΤΟ, κ.λπ. και απεγκλωβισμός από τις λογικές της διαχείρισης. Αυτό απαιτεί κόμμα της εργατικής τάξης με επαναστατική στρατηγική και συνεργασίες που θα πάνε τα πράγματα προς τα μπρος, στη διεκδίκηση των πραγματικών λαϊκών αναγκών.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ