ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 2 Μάη 2007
Σελ. /32
Πρόκληση στους αγώνες της εργατικής τάξης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βάναυση πρόκληση στους αγώνες και τις θυσίες της εργατικής τάξης αποτελεί η δήλωση που έκανε ανήμερα την Πρωτομαγιά από την Κάσο ο Κ. Καραμανλής, υποστηρίζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση είναι «η έμπρακτη απόδειξη σεβασμού στους αγώνες των εργαζομένων που τιμούμε σήμερα»(!). Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ξεδιάντροπα ότι η κατάργηση του 8ωρου, η ευελιξία των εργασιακών σχέσεων, οι ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα, η αιώνια λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, οι συντάξεις πείνας, η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, όλα αυτά δηλαδή που συνθέτουν τις αντιδραστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, «αποτελούν έμπρακτη απόδειξη στους αγώνες των εργαζομένων»! Ο Κ. Καραμανλής δε δίστασε να υποστηρίξει ότι αυτές οι πολιτικές της κυβέρνησης «αντιμετωπίζουν την ανεργία, την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό»(!), όταν συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και το χάσμα μεταξύ πλουσίων - φτωχών διαρκώς διευρύνεται. "Δουλειά" βέβαια του (εκάστοτε) πρωθυπουργού είναι να εμφανίζει την ταξική πολιτική που εφαρμόζει προς όφελος της άρχουσας τάξης ως πολιτική που είναι "προς όφελος όλων", αλλά είναι καιρός "της γης οι κολασμένοι" να δώσουν την απάντηση που τους αξίζει.

Εργοδοτικές συστάσεις

Την «επαγγελματική ευσυνειδησία» των εργαζομένων επικαλέστηκε ο γενικός διευθυντής της εταιρείας «Στάργουντ» ιδιοκτήτριας των ξενοδοχείων «Μεγάλη Βρετάνια» και «Αστέρα Βουλιαγμένης», προκειμένου οι εργαζόμενοι να μη συμμετέχουν στο χτεσινό απεργιακό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς. Ξεπερνώντας κάθε όριο, η εργοδοσία, με ανακοίνωσή της, που υπογράφει ο γενικός διευθυντής Edmond A. Pinczowski, αφού κάνει λόγο για το αναφαίρετο δικαίωμα των εργαζομένων να συμμετέχουν στην απεργία, παρακάτω ξεκαθαρίζει ότι η συμμετοχή στην απεργία και η προοπτική να μείνουν οι πελάτες χωρίς εξυπηρέτηση αντιβαίνει στη φύση του επαγγέλματος και τους καλεί να «σκεφτούν» ...σοβαρά πριν αποφασίσουν.

Βεβαίως, τέτοιες ανακοινώσεις δε θα κυκλοφορούσαν στα ξενοδοχεία αν στα επιχειρησιακά σωματεία δεν επικρατούσε ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Μάλιστα, μέχρι και χτες τα σωματεία στα δυο ξενοδοχεία δεν έβγαλαν τσιμουδιά για αυτήν την ωμή εργοδοτική παρέμβαση, ούτε για τα μάτια του κόσμου...

Η γύμνια...

Η ιδεολογική και πολιτική γύμνια της γραμμής του κοινωνικού εταιρισμού που έχουν χαράξει οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αντικατοπτρίστηκε χτες στις ολιγάριθμες και ισχνές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις που διοργάνωσαν. Και αυτές όπου τελικά μπόρεσαν. Οι πρωτοπόροι εργάτες γύρισαν και χτες την πλάτη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, καταλογίζοντας έτσι τις τεράστιες ευθύνες που φέρνουν οι πλειοψηφίες αυτών των οργανώσεων για τα προβλήματα που βιώνουν σήμερα εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι.

Ευθύνες που αποτυπώνονται ανάγλυφα και στο περιεχόμενο της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας 2006-2007 που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, οι εργάτες να εμπιστευτούν αυτούς που έβαλαν την υπογραφή τους σε μια σύμβαση που καταδικάζει στη μιζέρια χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους; Αρκεί να σημειώσουμε ότι την ίδια μέρα που ορισμένοι έβγαζαν πύρινους λόγους από το Πεδίον του Αρεως, ο εργάτης διαπίστωνε ότι μόλις τώρα, ύστερα από τέσσερις μήνες που ο μισθός του ήταν παγωμένος στο ύψος του περασμένου Δεκέμβρη, θα έπαιρνε κάποια αύξηση. Η «αύξηση» αυτή στο μεροκάματο για το 2007 ανέρχεται μόλις στα 1,43 ευρώ την ημέρα. Και με αυτή το μεροκάματο θα γίνει 29,39 ευρώ και αυτά μεικτά!

... και το θράσος

Και όμως, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος φαίνεται να ξεχνάει πού αυτός και οι όμοιοί του στη ΓΣΕΕ έβαλαν την υπογραφή τους πριν ένα χρόνο. Και έτσι με περίσσιο θράσος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Μακεδονία» την Κυριακή δηλώνει ότι «οι μισθοί των 650 ευρώ και 700 είναι το τέλος της εργασίας και η αρχή της σκλαβιάς»... Μόνο που ήταν η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που υπέγραψε και αποδέχτηκε ο βασικός μισθός να είναι σήμερα στα 657,89 ευρώ. Αυτοί είναι που πέρασαν τις αλυσίδες της σκλαβιάς στους εργάτες και τις εργάτριες. Αυτοί μαζί με τον ΣΕΒ και υπό τα χειροκροτήματα της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ έχτισαν τη φυλακή. Ας μην καμώνονται τώρα ότι δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο.


«Αντι... τρομοκρατικά»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΑΝΑΣΑΝΑΝ» υποθέτουμε οι κυβερνώντες μετά την έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που αναφέρει την Ελλάδα ως χώρα που «συνεχίζει τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας»...

Αντίστοιχα, ευχαριστημένος πρέπει να είναι και ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού και ως υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν παραλείπει να εκφράζει την πίστη του στο «αντιτρομοκρατικό δόγμα».

Βέβαια, ο ελληνικός λαός ούτε «ταγμένος» κατά της τρομοκρατίας είναι, ούτε νιώθει αγωνιζόμενος για τις αξίες του «δυτικού πολιτισμού» και τις σταυροφορίες του Μπους και ούτε θεωρεί «τίτλους τιμής» τέτοιες ανακοινώσεις.

Γιατί τι σημαίνει πρακτικά το να σε θεωρούν «σύμμαχό» τους οι Αμερικανοί; Οτι καταπατάς δημοκρατικά δικαιώματα, φακελώνεις και παρακολουθείς τους πάντες και τα πάντα και μεταβάλλεις μια χώρα σε περιοχή ελεύθερης δράσης για τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Αλλωστε, μπορεί να είναι κανείς παρακολουθητής και ταυτόχρονα παρακολουθούμενος...

ΜΕ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟ του ναυτικού πήγαν χτες στην Κάσο ο Καραμανλής και ο Μεϊμαράκης προκειμένου να εξηγήσουν στους κατοίκους του νησιού την αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης για το Αιγαίο.

Αν περίμεναν να πάνε με πλοίο της γραμμής ...ακόμη στον Πειραιά θα βρίσκονταν.

Βλέπετε, μόνο αν είσαι πρωθυπουργός ή υπουργός Εθνικής Αμυνας μπορείς να διαθέτεις τέτοιου είδους πλωτά μεταφορικά μέσα. Οι κάτοικοι του νησιού - όπως και όλων των ακριτικών νησιών - έχουν δρομολόγια πλοίων στη ...«χάση και στη φέξη».

Για να έχει κανείς το δικαίωμα να ...μετακινηθεί στην ίδια του τη χώρα, πρέπει αυτό να βολεύει και τους ακτοπλόους εφοπλιστές κι αυτή η συγκυρία είναι πολύ δύσκολο να σου τύχει...

Γρηγοριάδης Κώστας

Με τον τουρκικό λαό που αντιστέκεται

Η κτηνώδης επίθεση των δυνάμεων καταστολής εναντίον χιλιάδων διαδηλωτών, που συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις για την εργατική Πρωτομαγιά στην Ινσταμπούλ, επιβεβαίωσε το χαρακτήρα της ως μέρας - συμβόλου της ανειρήνευτης ταξικής πάλης, της αδιάκοπης αναμέτρησης με το μεγάλο κεφάλαιο, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του εκφραστές, για τα δίκια της εργατικής τάξης. Επιβεβαίωσε και ανέδειξε την άκρατη αντιδραστικότητα της άρχουσας τάξης, ίδια σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Επιβεβαίωσε, όμως, και το μεγαλείο όλων εκείνων, κομμουνιστών, προοδευτικών ανθρώπων, ταξικών δυνάμεων, που, σε συνθήκες δύσκολες, αυταρχισμού, υψώνουν το ανάστημά τους, σηκώνουν ψηλά τις σημαίες των ιδανικών τους.

Η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην πλατεία Ταξίμ, που διοργανώθηκε - και πραγματοποιήθηκε, παρότι ήταν απαγορευμένη από την πρώτη στιγμή που εξαγγέλθηκε - από το ΚΚ Τουρκίας, το Πατριωτικό Μέτωπο, ταξικά συνδικάτα, ήταν αφιερωμένη στη μνήμη των 34 νεκρών διαδηλωτών που δολοφονήθηκαν την Πρωτομαγιά του 1977. Χτυπήθηκε άγρια, οι δυνάμεις καταστολής έστρεψαν εναντίον της εκτοξευτήρες νερού, δακρυγόνα, πυροβολούσαν στον αέρα. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν πληροφορίες για 600 συλληφθέντες μόνο στην Ινσταμπούλ!

Τα όσα διαδραματίστηκαν στους δρόμους της Πόλης ήταν ένα στιγμιότυπο της ταξικής πάλης, που μαίνεται ασίγαστη στην Τουρκία. Αυτής που γεννιέται απ' την αβάσταχτη καθημερινότητα του λαού της, ενός λαού που βιώνει τον αυταρχισμό και την αντίδραση, την πιο άγρια εκμετάλλευση, την ανείπωτη φτώχεια. Κι αυτό το γνωρίζει καλά η άρχουσα τάξη της Τουρκίας. Γι' αυτό και στρέφεται με μένος εναντίον κάθε οργανωμένης έκφρασης της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας, της λαϊκής διεκδίκησης σε ρότα κατάργησης της εκμετάλλευσης. Γι' αυτό και επιμένει να μην αναγνωρίζει ως νόμιμη τη δράση του ΚΚ.

Αυτή η Τουρκία, που μοχθεί και ιδρώνει, που αντιστέκεται και μάχεται, δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία των κοσμικών, των ισλαμιστών, των στρατηγών, των κεφαλαιοκρατών. Ο ελληνικός και κάθε άλλος λαός μπορεί να αναγνωρίσει στο πρόσωπό της το δικό του, στα βάσανά της τα δικά του, στα αιτήματά της τα δικά του αιτήματα. Η Τουρκία των αγωνιζόμενων, των κομμουνιστών, των ριζοσπαστών αριστερών, η Τουρκία των προλετάριων, που μάχεται για ένα καλύτερο αύριο, που θέλει να ζει αρμονικά με τους γειτονικούς της λαούς, πρέπει να έχει την αλληλεγγύη και τη στήριξη της Ελλάδας των αγωνιζόμενων, των κομμουνιστών, των προλετάριων.

Γιατί αυτός είναι ο ένας, ο κοινός δρόμος των λαών που θέλουν να ζήσουν όπως τους αξίζει και δικαιούνται. Γιατί αυτή η Τουρκία, που γέννησε τον Ναζίμ Χικμέτ, «είναι δική μας, με ματωμένους τους καρπούς, δόντια σφιγμένα, πόδια γυμνά» (...) «η θέλησή μας τώρα τρανεύει, να 'ναι δική μας παντοτινά, να ζούμε λεύτεροι σα δέντρα, σα τα δέντρα του ίδιου δάσους, αδερφωμένα, αγκαλιαστά»...


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ