Associated Press

Στις 15 Απρίλη έγινε το δημοψήφισμα για τη συνταγματική συνέλευση όπου επικράτησε το ΝΑΙ με συντριπτικό 80%. Το Εκουαδόρ χαράσσει μια νέα πορεία

Υπεύθυνοι για την εκτέλεση του σχεδίου θα είναι η Αντιπροεδρία της Δημοκρατίας, τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας, καθώς και ο Συντονιστής της Εσωτερικής και Εξωτερικής Ασφάλειας.

Το «Σχέδιο Εκουαδόρ» βασίζεται σε τρεις άξονες: Στην ενίσχυση ενός πολιτισμού της ειρήνης, στην ασφάλεια των πολιτών και τη μείωση της φτώχειας. Γι' αυτό το λόγο, η κυβέρνηση του Εκουαδόρ θα διαθέσει 135 εκατ. δολάρια, με πρόθεση να διπλασιάσει αυτό το ποσό με διεθνή βοήθεια και με βοήθεια από τον ΟΗΕ και τις υπηρεσίες του για τους πρόσφυγες.

Το σχέδιο έχει στόχο την ενίσχυση της οικονομίας των συνοριακών περιοχών, την ώθηση στην κοινωνική ανάπτυξη, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων αυτών των περιοχών και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Με αυτόν τον τρόπο, το Εκουαδόρ προσπαθεί να μειώσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις επιπτώσεις της εσωτερικής σύγκρουσης που ζει η Κολομβία και «απέναντι στην οποία το Εκουαδόρ επέδειξε πνεύμα αλληλεγγύης και στήριξε την εύρεση μιας ειρηνευτικής λύσης».

Η Κολομβία και το Εκουαδόρ μοιράζονται σύνορα μήκους 586 χιλιομέτρων, όπου δρουν ένοπλες ομάδες, παραστρατιωτικοί, έμποροι ναρκωτικών και όπλων. Με πρόσχημα, τη δράση των ανταρτών των Ενόπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας (FARC - EP) που χαρακτηρίζονται «τρομοκράτες» η αντιδραστική κυβέρνηση Ουρίμπε της Κολομβίας, με πλήρη στήριξη από τις ΗΠΑ, εφαρμόζει ένα δολοφονικό σχέδιο ασφάλειας.

Οι σχέσεις των δύο χωρών είναι οξυμένες επίσης λόγω και εναέριων ψεκασμών εκ μέρους της Κολομβίας σε καλλιέργειες στα κοινά σύνορα, με αποτέλεσμα την απόσυρση του Εκουαδοριανού πρεσβευτή από την Μπογκοτά. Επίσης, λόγω ενός πρόσφατου συμβάντος, στις 22 του περασμένου Μάρτη, στα κοινά σύνορα, όπου έχασαν τη ζωή τους δύο άτομα. Η απάντηση της κυβέρνησης Κορέα ήταν η αποστολή διαμαρτυρίας, διά της διπλωματικής οδού, στην κολομβιανή κυβέρνηση, για την επιδρομή των στρατιωτικών της στο εκουαδοριανό έδαφος.

Ο Κορέα προειδοποίησε την κυβέρνηση Ουρίμπε ότι δε θα επιτρέψει «περισσότερες καταχρήσεις» στα σύνορα και διαβεβαίωσε ότι θα φέρει στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης τη διαφορά για τους ψεκασμούς, που όπως τόνισε, «πλήττουν το οικοσύστημα και την ανθρώπινη υγεία».

Επίσης, το «Σχέδιο Εκουαδόρ» έρχεται σε μία κρίσιμη στιγμή για την κυβέρνηση του Αλβάρο Ουρίμπε, για τον οποίο πληθαίνουν οι καταγγελίες για σχέσεις με τους παραστρατιωτικούς, γεγονός που οδήγησε ακόμα και στην άρνηση του αμερικανικού Κογκρέσου να χορηγήσει 55 εκατ. δολάρια για το «Σχέδιο Κολομβία», λόγω των αντιδράσεων Δημοκρατικών βουλευτών, που βλέπουν ότι δεν αποδίδουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή. Ωστόσο, η πρόταση αυτή ειρήνης και αλληλεγγύης που προτείνει το Εκουαδόρ, μένει να κριθεί στην πράξη, καθώς και η κυβέρνηση Κορέα αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες από την ντόπια αντίδραση.

Η ανάγκη αυτή έγινε από πριν φανερή κι από το τέλμα των ευρωενωσιακών πραγμάτων. Η καπιταλιστική Ευρώπη χρειάζεται τον κυριότερο εκφραστή της, δηλ. τη γαλλική κεφαλαιοκρατία, στο άνοιγμα μιας νέας ισχυρότερης αντιδραστικής πορείας. Αυτή η πορεία σημαδεύεται από την επιζητούμενη πιο οργανωμένη και πιο ισχυρή παρουσία του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού. Αυτή η ισχυρότερη παρουσία θα ευνοήσει μεγαλύτερη συνοχή με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Οποιεσδήποτε τυχόν διαφορές θα είναι περιπτωσιακές όταν η αστική Ευρώπη με τη γλώσσα της γαλλικής αστικής τάξης θα απαιτεί από τους γιάνκηδες σεβασμό και ισοτιμία στις αποφάσεις και τα οφέλη που προκύπτουν στο ρόλο του καθενός στη διεθνή σκηνή. Η γαλλική αστική τάξη επέλεξε τη συσπείρωση των παραδοσιακών πολιτικών της δυνάμεων στο πρόσωπο του Νικολά Σαρκοζί. Η ενδυνάμωση του συντηρητισμού στη Γαλλία δείχνει τις προθέσεις της συνολικής αστικής Ευρώπης ως το βαρόμετρό της.

Μπροστά σ' αυτή την προδιαγεγραμμένη πορεία η γαλλική σοσιαλδημοκρατία φάνηκε να συμφωνεί. Εχοντας από τις αρχές του εικοστού αιώνα ενταχθεί στην εξυπηρέτηση του καπιταλισμού, προσπάθησε στις τωρινές γαλλικές εκλογές να συμμαζέψει τις δυνάμεις της ως εφεδρεία της αστικής πολιτικής. Τα λεκτικά λαϊκοχαϊδέματα της Σεγκολέν εκεί απέβλεψαν. Μπροστά στην εκλογική νίκη προθέσεων της γαλλικής κεφαλαιοκρατίας, το γαλλικό προλεταριάτο φάνηκε για μια ακόμη φορά ανήμπορο. Διασκορπισμένο σε μια ερμαφρόδιτη κι ασταθή Αριστερά δείχνει να έχει χάσει την επαφή του με τις επαναστατικές του παραδόσεις. Η σοσιαλδημοκρατία, του λέει να προσπαθήσει να διορθώσει τις κακές πλευρές του καπιταλισμού κι η παραδοσιακή Αριστερά, του λέει να συμμαχήσει με τη σοσιαλδημοκρατία για να... μην έρθει η Δεξιά. Ετσι, είναι επόμενο να φυλλορροεί το δέντρο της προλεταριακής άρνησης της αστικής εξουσίας.