Associated Press

Πρώην δεκανέας του αμερικανικού στρατού, ανάπηρος από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ, καταγγέλλει σε πρόσφατη διαδήλωση, πέρα από τον πόλεμο και την ανύπαρκτη θεραπεία και περίθαλψή του από το υγειονομικό σύστημα των ΗΠΑ

Ετσι το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έχει διατάξει έρευνα για τον Μουρ γιατί έχει παραβιάσει μία σειρά αμερικανικών νόμων αναφορικά με τους πολύ αυστηρούς περιορισμούς που ισχύουν για τα ταξίδια στην Κούβα με βάση τον υπερσαραντάχρονο βάρβαρο αποκλεισμό. Η πιθανότητα ενός προστίμου πολλών χιλιάδων δολαρίων είναι κάτι περισσότερο από πιθανή. Αξίζει μνείας η περίπτωση της ομάδας Μπέιζμπολ, Νιου Γιορκ Γιάνκις, που πλήρωσαν το 2003 πρόστιμο ύψους 75.000 δολαρίων για το ταξίδι τους στην Κούβα σε παραβίαση του αμερικανικού αποκλεισμού! Το ύψος του προστίμου είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού γι' αυτό ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά μέχρι σήμερα για την υπόθεση.

Associated Press

Ο Μ. Μουρ

Συνεπώς, τα πράγματα είναι σαφώς πιο «δύσκολα» για τον Μουρ, όχι φυσικά για το ύψος του πιθανού προστίμου που θα κληθεί να πληρώσει αλλά γιατί τόλμησε στο SISCO όχι μόνο να αποκαλύψει την τρομακτική και απάνθρωπη κατάσταση που επικρατεί στο σύστημα Υγείας των ΗΠΑ αλλά να κάνει και τις συγκρίσεις με την Κούβα!

Είναι χαρακτηριστικό πάντως, ότι πριν το SISCO, σε μια εκπομπή του, ο Μουρ «ανατομούσε» το σύστημα Υγείας στις ΗΠΑ και προχωρούσε σε μια «εικονική κηδεία» έξω από μια οργάνωση Υγείας που είχε αρνηθεί σε ένα διαβητικό το δικαίωμα να κάνει μεταμόσχευση παγκρέατος. Το HMO - το αντίστοιχο του ΕΣΥ στις ΗΠΑ - αργότερα αναγκάστηκε να αναθεωρήσει την απόφασή του.

Στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο στον Καναδά τον περασμένο Σεπτέμβρη, ο Μουρ έκανε μια πρώτη προβολή μέρους του υλικού που επρόκειτο να χρησιμοποιήσει για το «SISCO», ένα ντοκιμαντέρ για τους εφιάλτες που αντιμετωπίζουν ασθενείς στο αμερικανικό σύστημα Yγείας. Σε μια από τις σκηνές, εκπρόσωπος του συστήματος Yγείας αρνήθηκε να επιστρέψει σε μια γυναίκα τα χρήματα που είχε πληρώσει για τη μεταφορά της με νοσοκομειακό μετά από πλαγιομετωπικό τροχαίο, διότι δεν είχε «προεγκριθεί».

Η χρονική στιγμή που σημειώνεται η δίωξη σε βάρος του Μουρ θυμίζει όσα συνέβησαν πριν την πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ «Fahrenheit 9/11» που κέρδισε το πρώτο βραβείο στις Κάννες το 2004. Τότε, η Walt Disney Co. είχε ουσιαστικά διατάξει την Miramax να μην επιτρέψει την προβολή της ταινίας λόγω του πολιτικού της περιεχομένου, με αποτέλεσμα τα αφεντικά της εταιρείας, Χάρβεϊ και Μπομπ Γουαϊνστάιν, να τη διαθέσουν μόνοι τους και να φύγουν από τη Μiramax για να ιδρύσουν τη δική τους εταιρεία, την Weinstein Co., η οποία και παρήγαγε το «SISCO».

Οι «ισλαμοδημοκράτες» του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Αμπντουλάχ Γκιουλ κατάφεραν να θέσουν εκ νέου έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες του «κεμαλικού» στρατοπέδου σε θέση άμυνας - στη γωνία: Η ενισχυμένη πλειοψηφία με την οποία πέρασαν το νόμο περί της μεταρρύθμισης των θεσμικών κανόνων για την ανάδειξη προέδρου, που προβλέπει εκλογή του από το λαό (και όχι από την Εθνοσυνέλευση), δυνατότητα εκλογής για δύο θητείες (από μία), και πενταετή θητεία (από επταετή), αναγκάζει, όπως λένε οι γνωρίζοντες, τον πρόεδρο - και πρώην ανώτατο δικαστή - Αχμεντ Νετζντέτ Σεζέρ είτε να αποδεχτεί το σχέδιο του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚ) για την «κατάληψη» των θεσμών που έως σήμερα αποτελούσαν απόρθητα κάστρα του μετακεμαλικού κατεστημένου, είτε να αναπέμψει το νομοσχέδιο στη Βουλή για νέα συζήτηση, είτε να ζητήσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Κατά το Σύνταγμα, έχει 15 μέρες (μέσα στις οποίες εκπνέει τυπικά και η θητεία του, στις 16 Μάη, αν και, εξαιτίας του πολιτικού αδιεξόδου, τελικά θα παραμείνει ως «προσωρινός» στο θώκο), για να αντιδράσει. Μένει να φανεί πώς θα εξελιχθεί το σκληρό, κλειστό πολιτικό πόκερ ανάμεσα στους δύο κυρίαρχους συντηρητισμούς της τουρκικής πολιτικής, τον ισλαμιστικό συντηρητισμό και το συντηρητισμό των «υπέρμαχων του κοσμικού κράτους» του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, και αν στην παρτίδα θα παίξουν ρόλο τα σπαθιά - των στρατηγών, εν προκειμένω.

Μολονότι, όμως, οι δύο ισχυρότερες παρατάξεις, όπως αυτές σχηματοποιούνται αδρά μέσα στο τουρκικό κατεστημένο, μοιάζουν να συνεχίζουν τη «σύγκρουσή» τους, με τις πρόωρες εκλογές στις 22 Ιούλη να αποτελούν το υποτιθέμενο αποκορύφωμά της, οι διαφορές τους μοιάζουν μάλλον επουσιώδεις - και οι «ανησυχίες» ότι η Τουρκία θα γίνει Αλγερία ή Ιράν κάπως κωμικές. Οπως φάνηκε ξεκάθαρα την Πρωτομαγιά, οι «ισλαμοδημοκράτες» δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εφαρμόζουν την πάγια πολιτική της Αγκυρας σε ό,τι αφορά την άγρια καταστολή των κινητοποιήσεων της τουρκικής αριστεράς. Γεγονός, που μακάβρια πιστοποιούν ο θάνατος ενός 75χρονου κομμουνιστή, που παρά το προαναγγελθέν μακελειό βγήκε στο δρόμο, οι τραυματισμοί δεκάδων, η λύσσα του κατασταλτικού μηχανισμού, που με μηχανοκίνητα, ελικόπτερα και χιλιάδες πάνοπλους άνδρες του να πέφτουν σαν ακράτητα σκυλιά πάνω στους διαδηλωτές, έριξαν τις όποιες μάσκες παρέμεναν στη θέση τους όσον αφορά τις κατά ευρωπαϊκή φαντασία διαθέσεις «εκδημοκρατισμού» των ισλαμιστών.