Ηεπίθεση κατά των στελεχών του ΚΚΕ στον Πύργο, θα 'λεγε κάποιος ότι αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό στο πλαίσιο της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου. Και υπό την έννοια ότι άλλα, αντίστοιχα φαινόμενα, δεν είχαμε μέχρι τώρα, η παραπάνω προσέγγιση δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το ουσιαστικό ζήτημα, όμως, βρίσκεται στην αδιαφιλονίκητη αλήθεια πως αυτή η συγκεκριμένη επίθεση ήταν προσχεδιασμένη, ήταν προμελετημένη, ήταν οργανωμένη. Είχε, δηλαδή, όλα τα χαρακτηριστικά μιας επίθεσης με δολοφονικά χαρακτηριστικά. Κι αν ο επιθετικός προσδιορισμός «δολοφονικά» ακούγεται σε ορισμένους υπερβολικός, θα λέγαμε πως και μόνο το γεγονός των σιδερολοστών ή οι πληροφορίες πως μόνο άγνωστοι στην Αστυνομία δεν είναι εκείνοι που έστρεψαν τους σιδερολοστούς εναντίον των στελεχών του Κόμματος, είναι στοιχεία που δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών.

Τί είναι λοιπόν εκείνο που «οπλίζει» το χέρι μερικών τραμπούκων; Τι είναι εκείνο που τους εφοδιάζει με τόσο θράσος ώστε να εφορμούν καταμεσήμερο (!) και μπροστά σε δεκάδες ζευγάρια μάτια (!) εναντίον κομμουνιστών, επειδή ακριβώς είναι κομμουνιστές; Διότι, βεβαίως και γνώριζαν σε ποιους επιτίθονταν, όπως εξίσου βέβαιο είναι ότι καθόλου τυχαία δεν επέλεξαν το χώρο της επίθεσης: Μπροστά από την εξέδρα, από την οποία σε λίγες ώρες θα άρχιζε η κεντρική προεκλογική εκδήλωση του Κόμματος... `Η, για να προσθέσουμε ένα ακόμα στοιχείο, μήπως δε γνώριζε αυτό το «επιμελές» όργανο της... Τάξης, ότι στο αυτοκίνητο του ΚΚΕ, που χτες στην Εύβοια προπαγάνδιζε (εφοδιασμένο με ντουντούκες) το συλλαλητήριο κατά του ΝΑΤΟ, μόνο... ναρκωτικά (!) δεν επρόκειτο να βρει, όπως.. ευφυώς ισχυρίστηκε όταν το ακινητοποίησε για να το ελέγξει; Είναι προφανές, λοιπόν, ότι τα παραπάνω συνιστούν «καρπούς», οι οποίοι ευδοκιμούν στο εσωτερικό ενός πολύ συγκεκριμένου «θερμοκηπίου». Και το «θερμοκήπιο» μέσα στο οποίο βρίσκουν την ευκαιρία να αναφύονται τέτοιου είδους «μπουμπούκια» είναι κορεσμένο από το λίπασμα του αυταρχισμού, της αυθαιρεσίας, της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, που εκπορεύονται, συντηρούνται και «νομιμοποιούνται» από την κεντρική πολιτική εξουσία.

Επομένως, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι δεν υπάρχουν νήματα που να ενώνουν με άμεσο τρόπο τη δράση των τραμπούκων με συγκεκριμένα κέντρα, είναι φανερό ποιος τροφοδοτεί, με έμμεσο έστω τρόπο, την παρακρατική τους συμπεριφορά. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ούτε ένας ούτε δυο είναι οι υπουργοί του κ. Σημίτη που οσάκις το ΚΚΕ στήριξε λαϊκούς αγώνες, επιτέθηκαν στο Κόμμα λέγοντας ότι κινείται στα «όρια της νομιμότητας»! Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως η λογική του «κοινωνικού φραγγελίου» και του «κοινωνικού αυτοματισμού» (!) εναντίον των λαϊκών αγώνων, είναι έννοιες που λανσαρίστηκαν από τον ίδιο τον εκπρόσωπο του κ. Σημίτη, στην προσπάθειά του να αποδώσει εύσημα στους γνωστούς και από παλιά «αγανακτισμένους πολίτες»...

Οι επιθέσεις εναντίον του ΚΚΕ έχουν όλα τα χαρακτηριστικά αυτού του κλίματος. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός από τους φυσικούς, υπάρχουν και οι ηθικοί αυτουργοί. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και οι μεν και οι δε ας ρίξουν μια ματιά στην ιστορία του Κόμματος. Θα διδαχτούν πολλά για το μάταιο της προσπάθειάς τους να τρομοκρατήσουν τους κομμουνιστές.