Του Πέτρου Ζερβού από το ΕΨΙΛΟΝ

Δηλαδή, σε ποιους θα εμπιστευτεί το ταμείο της η αστική τάξη; Στους ξυπόλυτους;

Κι έπειτα τι είναι οι αστοί βουλευτές αν όχι εκπρόσωποι - κάθε ένας από αυτούς - της τάξης που ανήκει; Θα μπορούσε μια βουλή που νομοθετεί για την αστική τάξη να είναι μια λαϊκή βουλή;

Ωραίοι οι μύθοι και τα «υποτίθεται», αλλά έχουν τελειώσει προ πολλού.

Πρόκληση, όμως, δεν είναι μόνο η πραγματικότητα των πλουσίων βουλευτών. Πρόκληση είναι και τα γραπτά δημοσιογράφων που ζουν μέσα στη χλιδή, υπάρχουν ως παράσιτα πλάι στη χλιδή του κεφαλαίου και των πολιτικών του, και την ίδια στιγμή εξανίστανται, δήθεν, με τα κείμενά τους για τον πλούτο των βουλευτών. Πουλάνε λαϊκή συμπάθεια.

Αλλά πάνω απ' όλα πρόκληση είναι η τεράστια κερδοφορία του κεφαλαίου από την άκρατη εκμετάλλευση των εργατών και την κλοπή του πλούτου που παράγουν. Αυτό υπηρετούν όλοι οι παραπάνω.

Διά ταύτα: Το πρόβλημα παραμένει: Δεν αρκεί η περιγραφή της πραγματικότητας που πολλές φορές - όταν είναι μόνο περιγραφή - είναι και ύποπτη ως μονομερής προβολή που εξυπηρετεί εκείνη τη στιγμή συγκεκριμένο ιδιοτελές συμφέρον.

Χρειάζεται να δείξεις στον διπλανό σου το γιατί.

Ξέρει - βλέπει ότι ο βουλευτής του είναι ματσό, τον ανέχεται γιατί ήδη έχει πειστεί ότι είναι και μάγκας. Στο παιδί του ο εργάτης και ο αγρότης που ψηφίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει ήδη σαν πρότυπο το «νονό βουλευτή» ή το «δικό μας παιδί από το χωριό που ήταν άξιος και έγινε βουλευτής».

Η ήττα - ήδη - βρίσκεται στο γεγονός ότι οι αξίες της αστικής τάξης περπατάνε στη συνείδηση της εργατικής. Η κουβέντα για τον πλούτο των πολιτικών βγάζει ανέκδοτα, δείχνει και ορισμένες κραγμένες περιπτώσεις, αλλά δεν οδηγεί καν σε πρόσκαιρη εξέγερση. Αντε να τροφοδοτεί τον λαϊκισμό του Καρατζαφέρη.

Η αμέσως επόμενη είδηση δείχνει το πρόβλημα: Ο Σεπτέμβρης είναι αύριο κιόλας. Ηδη τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία διαφημίζουν ότι δέχονται και πιστωτικές κάρτες... Το ερώτημα είναι αν η αντίδραση στα νηπιαγωγεία με χαράτσι θα πάρει γενικευμένο χαρακτήρα, αν και αυτό θα γίνει κριτήριο ψήφου, ή αν θα χωνευτεί κι αυτό κοντά σε τόσα άλλα.

Το ερώτημα παραμένει: Αν την ώρα που ο πρωθυπουργός ή ο Παπανδρέου θα εξαγγέλλουν ευημερία, παράλληλα θα αναπτύσσονται αγώνες με αιτήματα που να μην μπορεί αυτό το σύστημα να τα αφομοιώσει.

Το ζήτημα, επίσης, είναι «τρεχάτε ποδαράκια μου» να πείσουμε ο ένας τον άλλον ότι είναι καιρός να πάψουμε να ψάχνουμε τον καλό και ηθικό διαχειριστή ενός έτσι κι αλλιώς σάπιου συστήματος.

Κατά τ' άλλα: Την ίδια ώρα που όλα τα στοιχεία μαρτυρούν πως το αναγκαστικό νηπιαγωγείο έτσι όπως προωθείται το μόνο που κάνει είναι να γεμίσει το πουγκί των ιδιωτών και να μετατρέψει τους δήμους ακόμα πιο πολύ σε φοροεισπράκτορες, την ίδια ώρα το συνδικαλιστικό όργανο των δημάρχων ενέκρινε ομόφωνα το μέτρο. Αύριο θα παραπονούνται ότι ο κόσμος τούς ταυτίζει άδικα. Κι όμως ΠΑΣΟΚ, ΝΔ - Συνασπισμός ψήφισαν μαζί τη ρύθμιση που οδηγεί στο νέο χαράτσι.