ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ; «Υποτίθεται ότι οι βουλευτές ως κατ' εξοχήν εκφραστές της λαϊκής κυριαρχίας αποτελούν απεικόνιση και πιστή κατά το δυνατόν αναπαράσταση των πολιτών - ψηφοφόρων που τους επιλέγουν. Με άλλα λόγια οι βουλευτές στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας θα έπρεπε να είναι σάρκα από τη σάρκα του, ένας από εκείνους που απλώς θα ξεχωρίζει με τη μόρφωση, τη συνέπεια, το ήθος και τα πολιτικά του χαρίσματα (...) προκύπτει λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με μια "Βουλή Πατρικίων" με μια Βουλή δηλαδή που αποτελείται κατά το μεγαλύτερο μέρος από "εθνοπατέρες" κατά το μάλλον ή ήττον πλούσιους» (το άρθρο στην «ΑΥΡΙΑΝΗ»).

ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑ... «Διαβάζοντας τις δηλώσεις για το πόθεν έσχες (...) η δική μου απορία είναι πού βρίσκουν τόσο θράσος και μας κοροϊδεύουν. Πώς τολμούν να ζητούν θυσίες από έναν εξαθλιωμένο Ελληνα πολίτη. Πώς κοιτάζουν στα μάτια τον άνεργο, τον μισθωτό των 700 ευρώ ή τον συνταξιούχο των 540 ευρώ. Πώς είναι δυνατόν να μη διογκωθεί η δυσαρέσκεια και η αναξιοπιστία των πολιτικών όταν το 20% των ελληνικών νοικοκυριών βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Οταν οι 2 στους 3 συνταξιούχους παίρνουν σύνταξη κάτω από 540 ευρώ τον μήνα ενώ κάτω από 1.000 ευρώ τον μήνα παίρνουν 3.700.000 μισθωτοί και συνταξιούχοι» (ο Ηλίας Γεωργάκης στα «ΝΕΑ»).

ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ ΧΛΕΥΗ: «Οσο κι αν είναι πληκτικό δεν μπορεί να μην επισημανθεί ότι για ακόμη μία φορά στα πόθεν έσχες των 300 της Βουλής περισσεύει η ονομαστική καταγραφή εντυπωσιακών συχνά περιουσιακών στοιχείων, δηλαδή το έσχες αλλά απουσιάζει παντελώς ο τρόπος της κτήσης τουτέστιν το κρίσιμο πόθεν (...) επιβεβαιώνεται ότι διαχρονικά αρκετοί πολιτικοί εκπρόσωποι βαίνουν πλουσιότεροι εμφανίζοντας αλματώδη αύξηση της περιουσίας τους χωρίς ωστόσο να έχουν δώσει επαρκείς εξηγήσεις χάρη στα παράθυρα του ισχύοντος νόμου (...) μοιραία το ενδιαφέρον στρέφεται στην καταγραφή ευτράπελων στιγμιοτύπων και εκκωφαντικών αβλεψιών που τροφοδοτούν επισημάνσεις και ειρωνικά σχόλια παραπολιτικού χαρακτήρα (...) ταυτόχρονα καλλιεργεί ατμόσφαιρα καθολικής και διαβρωτικής χλεύης έναντι του πολιτικού κόσμου απλώνοντας βαριές σκιές επί την κεφαλή δικαίων και αδίκων» (το θέμα στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).