ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 9 Ιούνη 2007
Σελ. /48
Τα αυτονόητα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Από κοντά και ο Συνασπισμός και το ΛΑ.Ο.Σ. Το τελευταίο με την ευγενή χορηγία όλων των ΜΜΕ που ό,τι και να συζητάνε στα παράθυρα από τον καιρό μέχρι το Λούσιο και τώρα τελευταία με το δήθεν Σκοπιανό έχουν και ένα παράθυρο για τον κ. Καρατζαφέρη...». Ποιος κάνει τις παραπάνω διαπιστώσεις; Φυσικά, τις κάνει ο οποιοσδήποτε ανοίγει τηλεόραση όλο τον τελευταίο καιρό. Ανάμεσα, λοιπόν, σ' αυτούς που διαπίστωσαν τα αυτονόητα είναι και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Γεωργακόπουλος και τα παραπάνω τα καταθέτει γραπτά σε άρθρο του στην εφημερίδα «Πρωινή» (7 Ιουνίου) του Νομού Ηλείας. Και να σκεφτεί κανείς πόσος αντικομμουνισμός έπεσε τις τελευταίες μέρες γι' αυτά τα πολύ αυτονόητα...

Ετοιμάζει δουλοπάροικους

Αντίθετος με τη φυλάκιση ανθρώπων για χρέη προς το Δημόσιο, εμφανίζεται ο Γ. Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ. Είναι έτσι; «...με το δικό μας πρόγραμμα υπάρχει κοινωνική εργασία προς εξόφληση του υπολοίπου. Κοινωνική εργασία από την οποία όμως αμείβεται ο εκτίων την ποινή με το 25% του ανειδίκευτου εργάτη, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό, αλλά δε θα πηγαίνει φυλακή».

Καλό ακούγεται, μα άλλες οι προθέσεις του λαπά που πάει με όλα. Ο ΛΑ.Ο.Σ. υπηρετεί πιστά ένα σύστημα που εξοντώνει τους μικρομεσαίους ΕΒΕδες, απολύει μισθωτούς, χαρατσώνει και κρατά χιλιάδες νοικοκυριά χρεωμένα στο κράτος ή τις τράπεζες. Κι από την άλλη δίνει στο σύστημα εργάτες με 100 ευρώ το μήνα, δηλαδή τζάμπα.

Λύκος με δορά προβάτου ο Καρατζαφέρης, πασάρει το όραμά του για επαναφορά των δουλοπάροικων ως δήθεν ελευθερία και μάλιστα πληρωμένη. Με ένα ολόκληρο πιάτο φαγητό...

Δεν παίρνει θεραπεία...

Ετσι είναι η λάσπη. Οταν τη ρίχνεις πολύ βουλιάζεις ο ίδιος μέσα και τότε βγάζεις μπουρμπουλήθρες. Ετσι την έχει πάθει εδώ και πολύ καιρό ο πολύ γνωστός αντικομμουνιστής αρθρογράφος στο «Βήμα». Χτες για άλλη μια φορά έγραψε ανάμεσα στ' άλλα: «Τη χώρα την κυβερνάει όντως δικομματική κυβέρνηση (όπως υποστηρίζει η Παπαρήγα), μόνο που την κυβέρνηση αυτήν αποτελούν η ΝΔ και το ΚΚΕ». Μπορεί και να 'χει δίκιο ο άνθρωπος γιατί έτσι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό και από την έλλειψη οξυγόνου μπορεί να έχει καταλάβει, για παράδειγμα, πως το ΚΚΕ είναι που συμφώνησε στα 77 λεπτά αύξηση στον Ελληνα εργαζόμενο, ή το ΚΚΕ είναι που προχωράει μαζί με τη ΝΔ τις ιδιωτικοποιήσεις στην Παιδεία και την Υγεία, ή πως το ΚΚΕ πάει στους βιομηχάνους και μιλάει για τη θεωρία «Win-win» («κερδίζω - κερδίζεις» του Γ. Παπανδρέου) ή επίσης το ΚΚΕ είναι που κυκλοφόρησε πρόσφατα πρόγραμμα και ζητάει ψήφο του εργαζόμενου για να βαθύνει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις... Θα ευχόμασταν στον αρθρογράφο περαστικά αλλά ξέρουμε πολύ καλά πως η περίπτωσή του δε σηκώνει καμιά θεραπεία...

... και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια

Απόδειξη πως είναι από τις περιπτώσεις που η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια είναι και τα ακόλουθα: «Ουδέποτε άλλοτε στην ιστορία της Ευρώπης ένα κομμουνιστικό κόμμα δε συμπαρατάχθηκε τόσο απροκάλυπτα με μια δεξιά παράταξη... εκτός ίσως από την εποχή που το ΚΚ Γερμανίας κατέδιδε στους χιτλερικούς τους σοσιαλδημοκράτες που αποκαλούσε "σοσιαλφασίστες", όπως θύμισε και ο Πάγκαλος». Αν τον παίρναμε στα σοβαρά, θα μπορούσαμε για παράδειγμα να ρωτήσουμε αν ξέρει ποιοι δολοφόνησαν την Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Κ. Λίμπεχτ ή αν ξέρει ποιοι είναι αυτοί που αρνήθηκαν τη δημιουργία αντιναζιστικού μετώπου στη Γερμανία, αλλά δεν μπορούμε να τον πάρουμε στα σοβαρά. Ξέρουμε πως γνωρίζει καλά τις ιστορικές λεπτομέρειες, ξέρει πως και στις δυο περιπτώσεις οι σοσιαλδημοκράτες, ως δράστες, τα κατάφεραν άριστα, όπως και «του λόγου του», να υπηρετήσουν το σύστημα. Αλλά έχει βουτήξει στη λάσπη και γι' αυτό ουδέποτε πριν δε γράφτηκαν τόσο ανιστόρητες, ασυνάρτητες ανοησίες, που αποκαλύπτουν τόσο βαθιές αντικομμουνιστικές εμμονές.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βαθαίνει η πολιτική του τζόγου

Με το νομοσχέδιο για τα αποθεματικά των Ταμείων, που κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ, ενισχύεται παραπέρα η πολιτική του «τζόγου», δηλαδή η στρατηγική επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων, τα χρήματα των εργαζομένων να αποτελούν «καύσιμο» για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με τις νέες διατάξεις συμπληρώνεται και «εκσυγχρονίζεται» το καθεστώς εκμετάλλευσης των αποθεματικών από τις επιχειρήσεις, ώστε, σύμφωνα και με τις νέες ανάγκες τους, αυτά να συνεχίζουν να στηρίζουν τη χρηματαγορά αλλά και τις χρηματαγορές της Ευρωζώνης.

Η πολιτική του «τζόγου» και του υψηλού ρίσκου για τις εισφορές των εργαζομένων βαθαίνει αφού το ποσοστό 23% που θα μπορούσε μέχρι τώρα να ριχτεί σε μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια, κλπ. διατηρείται και αυξάνεται μάλιστα κατά 2% επιπλέον, το οποίο θα τοποθετείται σε «δομημένα ομόλογα». Οι απώλειες των Ταμείων από την υπόθεση των δομημένων ομολόγων τους προηγούμενους μήνες αλλά και η αιμορραγία τους από την υπόθεση του χρηματιστηρίου την τριετία 1991-2001 δεν πτοεί καθόλου την κυβέρνηση, που συνεχίζει στην ίδια γραμμή και με μεγαλύτερες ταχύτητες. Και είναι τουλάχιστον υποκρισία την ώρα που η κυβέρνηση εμφανίζεται να καλύπτει κάποιους τόκους ώστε να γίνει η ανταλλαγή του αμαρτωλού ομολόγου, την ίδια ώρα με το νομοσχέδιο να επισημοποιείται το παιχνίδι με τα δομημένα. Οπως δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων που πρόσκεινται σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ενώ κραυγάζουν και αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έκλεψε και ποιος πήρε τις μίζες των δομημένων, υποβάθμισαν σκόπιμα την εμφάνιση του νέου νομοθετικού πλαισίου. Και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού τα δύο κόμματα συμφωνούν στο τζογάρισμα και καθόλου δε θέλουν ο προσωρινός καυγάς τους να διαταράξει τη «συμφωνία κυρίων» που υπάρχει όσον αφορά στο κύριο και βασικό.

Με το νομοθέτημα αυτό δε βαθαίνει μόνο ο τζόγος, αλλά τα αποθεματικά των Ταμείων θα τοποθετούνται και στις περίφημες Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), δηλαδή θα συμβάλουν στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, όπως είναι η Υγεία. Επιπλέον, αναβαθμίζεται ο ρόλος των τραπεζών, των «ειδικών συμβούλων» και των μεσαζόντων - με το αζημίωτο βέβαια - αφού η εμπλοκή των Ταμείων σε τοποθετήσεις νέων πολύπλοκων χρηματιστηριακών και τραπεζικών προϊόντων, πολύ περισσότερο του εξωτερικού, κάνει το ρόλο τους «αναντικατάστατο».

Ολα τούτα μαρτυρούν ότι ο κίνδυνος για τα Ταμεία, ο κίνδυνος για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων γίνεται ακόμα μεγαλύτερος. Και ακόμα χειρότερα: Η πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ τροφοδοτούν αυτόν τον κίνδυνο, αφού και οι δύο σταθερά τάσσονται υπέρ της συνέχισης του τζόγου. Αυτό πρέπει να δούνε οι εργαζόμενοι. Αυτό πρέπει να είναι ένα από τα βασικά τους κριτήρια στην αξιολόγηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και μαζί με τον αγώνα τους για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που τα δύο κόμματα έχουν ψηφίσει και εφαρμόζουν, μαζί με την ανάπτυξη της πάλης τους ενάντια στον τζόγο και στην καταλήστευση των Ταμείων, στις εκλογές που έρχονται να δυναμώσουν την αποτελεσματικότητα αυτής της πάλης, ρίχνοντας μαύρο στην πολιτική του τζόγου, ενισχύοντας το ΚΚΕ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ