Απόδειξη πως είναι από τις περιπτώσεις που η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια είναι και τα ακόλουθα: «Ουδέποτε άλλοτε στην ιστορία της Ευρώπης ένα κομμουνιστικό κόμμα δε συμπαρατάχθηκε τόσο απροκάλυπτα με μια δεξιά παράταξη... εκτός ίσως από την εποχή που το ΚΚ Γερμανίας κατέδιδε στους χιτλερικούς τους σοσιαλδημοκράτες που αποκαλούσε "σοσιαλφασίστες", όπως θύμισε και ο Πάγκαλος». Αν τον παίρναμε στα σοβαρά, θα μπορούσαμε για παράδειγμα να ρωτήσουμε αν ξέρει ποιοι δολοφόνησαν την Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Κ. Λίμπεχτ ή αν ξέρει ποιοι είναι αυτοί που αρνήθηκαν τη δημιουργία αντιναζιστικού μετώπου στη Γερμανία, αλλά δεν μπορούμε να τον πάρουμε στα σοβαρά. Ξέρουμε πως γνωρίζει καλά τις ιστορικές λεπτομέρειες, ξέρει πως και στις δυο περιπτώσεις οι σοσιαλδημοκράτες, ως δράστες, τα κατάφεραν άριστα, όπως και «του λόγου του», να υπηρετήσουν το σύστημα. Αλλά έχει βουτήξει στη λάσπη και γι' αυτό ουδέποτε πριν δε γράφτηκαν τόσο ανιστόρητες, ασυνάρτητες ανοησίες, που αποκαλύπτουν τόσο βαθιές αντικομμουνιστικές εμμονές.