Συζητήθηκε την Πέμπτη 28/6 σε συνεδρίαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας η προσφυγή του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΚΚΡ) ενάντια στο νόμο για τα πολιτικά κόμματα, που προβλέπει την παράδοση στις αρχές και τον έλεγχο των προσωπικών δεδομένων 50 χιλιάδων μελών του κόμματος. Τα κόμματα που, σύμφωνα με τον έλεγχο των αρχών, δεν έχουν τον απαραίτητο αριθμό μελών χάνουν την ιδιότητα του «πολιτικού κόμματος» και δεν μπορούν να πάρουν μέρος στις εκλογές.

Μιλώντας στο ΣΔ ο Βίκτορ Τιούλκιν, Α` Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ, υποστήριξε πως η συγκεκριμένη ρύθμιση του νόμου, με την παράδοση στις κρατικές αρχές των προσωπικών δεδομένων 50 χιλιάδων ανθρώπων, καταπατά τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, που εγγυάται το Σύνταγμα. Ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι κρατικές υπηρεσίες ασφάλειας αναλαμβάνουν στη συνέχεια να ελέγξουν τα προσωπικά στοιχεία των μελών των κομμάτων ισοδυναμεί με τον πολιτικό έλεγχο των κομμάτων από τις αρχές. Ο Β. Τιούλκιν σημείωσε επίσης πως στις σημερινές συνθήκες της Ρωσίας η δημόσια αναγνώριση της ένταξης σε κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης, πολύ περισσότερο σε ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι μια μεγάλη δοκιμασία, αφού αυτός που θα το τολμήσει μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με την εργοδοτική τρομοκρατία, είτε εργάζεται στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα και να υποστεί σοβαρές διώξεις. Ο Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ αναφέρθηκε στη νομοθεσία άλλων χωρών, υπογραμμίζοντας ότι στη συντριπτική πλειοψηφία δεν απαιτείται κανένα αριθμητικό όριο, είτε αυτό είναι πολύ χαμηλό, για την καταγραφή του πολιτικού κόμματος και τη συμμετοχή του στις εκλογές.

Στην αντίθετη κατεύθυνση κινήθηκαν τόσο ο εκπρόσωπος της Ανω Ρωσικής Βουλής, όσο και της Κρατικής Δούμας, που υποστήριξαν πως ο νόμος βοηθά στη διαμόρφωση του πολιτικού πολυκομματικού συστήματος και από αυτή την άποψη ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των πολιτών και στο Σύνταγμα.

Να σημειωθεί πως με επιστολές τους προς το ΣΔ την προσφυγή του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ στηρίζουν τόσο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), όσο και άλλες πολιτικές δυνάμεις της Ρωσίας, όπως το κεντρώο κόμμα «Γιάμπλακο» και η «Ενωση δεξιών δυνάμεων», καθώς και ο επίτροπος της χώρας «για τα δικαιώματα του ανθρώπου», Β. Λουκίν.

Η απόφαση του ΣΔ αναμένεται να εκδοθεί μετά από 3 βδομάδες.

Η παρατηρούμενη αύξηση της οικονομικής ισχύος της Ρωσίας, της Ινδίας και της Κίνας συνοδεύεται από τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, όπως φαίνεται και από την ετήσια έκθεση (World Wealth Report), που εκδίδει η αμερικανική επενδυτική εταιρεία «Merrill Lynch».

Σύμφωνα με την έκθεση «ο αριθμός των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο αυξήθηκε σημαντικά στην Ινδία (κατά 20,5%), στη Ρωσία (κατά 15,5%) και στην Κίνα (κατά 7,8%)», μάλιστα, όπως σημειώνεται, αυτές οι 3 χώρες εντάχθηκαν στην πρώτη δεκάδα των χωρών όπου παρατηρείται η πιο γρήγορη αύξηση του αριθμού των εκατομμυριούχων.

Σε παγκόσμια επίπεδα ο αριθμός των εκατομμυριούχων, που η περιουσία τους είναι πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια, αυξήθηκε στον κόσμο κατά 8,3%. Η περιουσία αυτών των 9,5 εκατομμυρίων ανθρώπων υπολογίζεται σε 37,2 δισεκατομμύρια δολάρια. 95 περίπου χιλιάδες από αυτούς έχουν περιουσία μεγαλύτερη από 30 εκατομμύρια δολάρια.

Στοιχείο που δείχνει ότι ο πλούτος συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια είναι το γεγονός ότι η ταχύτητα με την οποία αυξάνονται οι πλούσιοι άνθρωποι είναι μεγαλύτερη από αυτή των δεικτών οικονομικής ανάπτυξης των χωρών.

Κι όλα αυτά την ώρα που πάνω από 340 εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο ζούνε στην εξαθλίωση, ενώ υπολογίζεται με βάση τα στοιχεία του ΟΗΕ πως αυτός ο αριθμός θα αυξηθεί κατά 100 εκατομμύρια το 2015, ταυτόχρονα σε δισεκατομμύρια μετριούνταν οι άνθρωποι που ζούνε κάτω από όριο της φτώχειας.

Ο καπιταλισμός αδυνατεί να ξεπεράσει τον εαυτό του διότι θα έπαυε να είναι καπιταλισμός. Θα έχανε δηλαδή τη γενεσιουργό του αιτία που είναι η αέναη επέκταση του κεφαλαίου με πολιορκητικό κριό το χρηματιστικό σ' όλο το πλανήτη. Τα αίτια της κακομοιριάς του πολλά. Ενα απ' αυτά είναι η ανισομέρεια στη διεθνή λειτουργία του. Τα πλέον ανεπτυγμένα και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη ασκούν διάφορες μορφές ιμπεριαλισμού όχι μόνο στα εκτός των πολυεθνικών του οργανώσεων (Ευρωπαϊκή Ενωση και ΝΑΤΟ) κράτη αλλά και τα εντός αυτών των οργανώσεων που είναι αδύναμα ή λιγότερο δυνατά. Είναι ένα είδος διαφορετικών κρίκων μιας ενιαίας αλυσίδας.

Η συλλογική δύναμη της αστικής τάξης εκφράζεται στη δύναμη του αστικού κράτους. Οταν το κράτος αποδυναμώνεται από την οικονομική του ισχύ, αδυνατεί να αντισταθεί ως συλλογική θέληση της αστικής τάξης. Οταν μάλιστα πρόκειται για μια αστική τάξη που προσπαθεί να αυξήσει το κατεχόμενο κεφάλαιό της με παρασιτικές μορφές θαλασσοδανείων, κλοπές «ιδιωτικοποιήσεων» κι άλλα παρόμοια, συμβαίνει το κράτος της να υπονομεύεται κι αυτή να μην ισχυροποιείται ανάλογα.