«Πλημμύρισε» με χρώματα, μουσικές και ασυμβίβαστες φωνές το προαύλιο της Γεωπονικής, όπου φιλοξενήθηκε από την Παρασκευή μέχρι και την Κυριακή το 4ο Φεστιβάλ της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ. Χιλιάδες ήταν οι νέοι και νέες που «πέρασαν» από το χώρο του φεστιβάλ. Νεολαίοι, που η μέχρι τώρα ζωή τους, τους κάνει να δηλώνουν ανυποταγή. Που η πείρα τους από τους πολύμηνους αγώνες τους δείχνει το δρόμο της ρήξης και της συνολικής σύγκρουσης. Ολοι αυτοί βρέθηκαν ξανά μαζί σε ένα φεστιβάλ αυθεντικού προβληματισμού και ερασιτεχνικής δημιουργίας, χωρίς χορηγούς.

Με «φόντο» τις πολύμορφες και μακρόχρονες φοιτητικές κινητοποιήσεις, στο χώρο «ξεδιπλώνεται» ο προβληματισμός των νέων για χίλια δυο ζητήματα: Για τα ναρκωτικά και την ανυπόταχτη στάση ζωής. Για την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία που φυτοζωεί. Για τους λαούς του κόσμου που αγωνίζονται. Γίνεται έντονα αισθητό στον επισκέπτη πως ο προβληματισμός αυτών των νέων περνά μέσα από το ερώτημα: «Τι κοινωνία θέλουμε;». Η μοιρολατρία και ο συμβιβασμός δε βρήκαν χώρο στο προαύλιο της Γεωπονικής. Η τιμωρία των πολιτικών υπευθύνων - της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - από τη νεολαία και η ενίσχυση του ΚΚΕ αναδείχτηκαν επιτακτικά, χωρίς περιστροφές.

«Να σκεφτούν οι φοιτητές, να ζυγιάσουν, το προς τα πού θα μετρήσει και τι βαρύτητα θα έχει η πρώτη τους ψήφος», κάλεσε ο Θανάσης Πάνος, Γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ μιλώντας την Κυριακή το βράδυ. «Ο δικομματισμός το μόνο που έχει να προσφέρει στη νεολαία είναι αβεβαιότητα, άγχος, ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, καταστολή», συμπλήρωσε. Το Σάββατο το απόγευμα, στη συζήτηση για τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς αγώνες, υπογραμμίστηκε ο ρόλος που έπαιξαν σε αυτούς το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Επισημάνθηκε παράλληλα ότι «είμαστε ακόμα στην αρχή» μιας σειράς πολύ σκληρών αγώνων που θα ακολουθήσουν, όταν θα αρχίσει να φαίνεται στα ιδρύματα όλο το ...«μεγαλείο» της Μπολόνια.

Η προοδευτική δημιουργία, που «ακουμπά» στις ανάγκες του λαού και της νεολαίας και εμπνέεται από τους λαϊκούς αγώνες, είχε ξεχωριστή θέση στις φεστιβαλικές εκδηλώσεις της ΚΝΕ. Με συγκίνηση παρακολούθησαν το αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο, από τη θεατρική ομάδα Νομικής. Την Κυριακή το βράδυ, σιγοτραγούδησαν με την ορχήστρα και τη χορωδία της ΚΝΕ «Τίποτα δεν πάει χαμένο...» και άλλες συνθέσεις του Μάνου Λοΐζου. Απόλαυσαν την παράσταση «Το θέατρο του Βουνού» από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ.

Οταν πέφτει ο ήλιος, το γλέντι ξεκινά. Το γρασίδι στη Γεωπονική αρχίζει να γεμίζει φοιτητόκοσμο και νεανικές παρέες. Χορεύουν με τους «ανεξάρτητους» ήχους των φοιτητικών ερασιτεχνικών συγκροτημάτων, τραγουδούν τα γνώριμα τραγούδια του Δ. Τσακνή και του Λάκη Παπαδόπουλου. Αλλοι στο χώρο του κινηματογράφου, άλλοι παίζουν σκάκι και πινγκ πονγκ, άλλοι στο βιβλιοπωλείο. Πάντως, όλοι μαζί, στο τέλος της βραδιάς καταλήγουν «πιασμένοι» χέρι χέρι να χορεύουν στο λαϊκό - ρεμπέτικο γλέντι...

«Τα πυρά μας στρέφονται ενάντια στα δύο κόμματα, τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Αυτά τα κόμματα δεσμεύουν τη νεολαία κάτω απ' τα δήθεν "νεωτερικά" συνθήματά τους και κυρίως κάτω από μια επιχείρηση τρομοκρατίας που ασκούν στη νέα γενιά. Εμείς το λέμε καθαρά πως τρομοκρατούν τη νεολαία. Εμείς απαντάμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε τη δική μας "τρομοκρατία". Μόνο που αυτή η "τρομοκρατία" βασίζεται σε επιχειρήματα και στο δίκιο». Με αυτόν τον χαρακτηριστικό τρόπο απευθύνθηκε η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στους νέους και τις νέες που συμμετείχαν στο 4ο Φεστιβάλ της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ, στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Σε ένα κλίμα δυναμικό με συνθήματα και παλμό, υπογράμμισε πως το μόνο που μπορεί να τρομοκρατήσει σήμερα τα δύο κόμματα είναι ένα: «Εάν όσο γίνεται, όσο μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας που ανήκει στα λαϊκά στρώματα, τους τρομοκρατήσει με την ψήφο του. Και η μόνη "τρομοκρατική" ψήφος που καταλαβαίνουν είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Η δική τους τρομοκρατία είναι το ψέμα, η βία, η καταστολή, η παραπλάνηση, η χειραγώγηση και η ρουσφετολογία». Και πρόσθεσε: «Η δική μας "τρομοκρατία", για να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο, είναι η θεωρία μας, είναι η πάλη μας για την εργατική τάξη, για τα λαϊκά στρώματα και για τα παιδιά τους, είναι η οργάνωση του λαού και η αντεπίθεση».

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας τα συνθήματα έπεφταν βροχή, «εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, μαζί με το λαό αντίσταση και πάλη». Και η Αλ. Παπαρήγα συνέχισε: «Εμείς "τρομοκρατούμε" μέσω του λαού και αυτοί μέσω της δικτατορίας των μονοπωλίων. Και δε θα διστάσω να χρησιμοποιήσω τον όρο "τρομοκρατία" όπως άλλωστε, εμείς οι κομμουνιστές δε διστάζουμε να χρησιμοποιήσουμε και τον όρο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν είναι οι όροι, είναι το περιεχόμενο. Και πολλές φορές χρησιμοποιούμε τους ίδιους όρους με αυτά τα κόμματα για να δείξουμε το διαφορετικό ταξικό τους περιεχόμενο. Αυτή η εκλογική μάχη πρέπει να είναι μια μάχη που θα τους τρομοκρατήσει και δε θα τους τρομοκρατήσει τίποτα άλλο παρά οι δικές τους απώλειες και τα κέρδη του ΚΚΕ».

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε μια παράμετρο που κάθε νέος χρειάζεται να γνωρίζει: «Πίσω απ' τη δική του προσπάθεια βρίσκεται η σκληρή ταξική εκμετάλλευση των γονιών του». Και τόνισε: «Για μας, το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα είναι νεολαιίστικο κίνημα, αλλά πρέπει να αποκτήσει ακόμα περισσότερο και ταξικές και πολιτικές αναφορές. Για μας, είναι ένα κομμάτι του νεολαιίστικου κινήματος που πρέπει να βαδίσει χέρι - χέρι με τα νιάτα που δουλεύουν, ή, δουλεύουν και σπουδάζουν. Αυτό το κομμάτι πρέπει να είναι μέρος ενός νεολαιίστικου κινήματος που είναι και εργατικό και μαθητικό και φοιτητικό και σπουδαστικό».

Μεταξύ άλλων η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε και στο κίνημα που αναπτύχθηκε την τελευταία χρονιά στο χώρο της Παιδείας σημειώνοντας: «Παρατηρήσαμε να παρελαύνουν διάφοροι και διάφορες οι οποίοι "ανακάλυψαν" ένα "πρωτόγνωρο" φοιτητικό κίνημα και έφτασαν στο σημείο να ταυτίζουν αυτή τη γενιά, με τη "γενιά του άρθρου 16". Οχι! Αυτό το σύνθημα υποβιβάζει το μεγάλο νόημα των φοιτητικών αγώνων και εμείς αυτό το νόημα το βλέπουμε σαν ένα προμήνυμα των μεγάλων αγώνων που έρχονται».

Οπως υπογράμμισε «το μεγάλο θέμα δεν είναι μόνο το ποια Παιδεία θέλουμε, αλλά ποια κοινωνία θέλουμε. Αυτό είναι που γεννιέται σήμερα και όχι οι αποσπασματικοί αγώνες πάνω στο ένα ή στο άλλο ζήτημα». Στο ίδιο ζήτημα, μάλιστα, έκανε μια ακόμα σημαντική επισήμανση: «Η προσφορά της ΚΝΕ είναι πως, με τη βοήθεια και τη διαπαιδαγώγηση του Κόμματος, ξεκινά απ' αυτό που γίνεται έξω απ' τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και μελετά αυτό που γίνεται μέσα».