«Πλημμύρισε» με χρώματα, μουσικές και ασυμβίβαστες φωνές το προαύλιο της Γεωπονικής, όπου φιλοξενήθηκε από την Παρασκευή μέχρι και την Κυριακή το 4ο Φεστιβάλ της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ. Χιλιάδες ήταν οι νέοι και νέες που «πέρασαν» από το χώρο του φεστιβάλ. Νεολαίοι, που η μέχρι τώρα ζωή τους, τους κάνει να δηλώνουν ανυποταγή. Που η πείρα τους από τους πολύμηνους αγώνες τους δείχνει το δρόμο της ρήξης και της συνολικής σύγκρουσης. Ολοι αυτοί βρέθηκαν ξανά μαζί σε ένα φεστιβάλ αυθεντικού προβληματισμού και ερασιτεχνικής δημιουργίας, χωρίς χορηγούς.

Με «φόντο» τις πολύμορφες και μακρόχρονες φοιτητικές κινητοποιήσεις, στο χώρο «ξεδιπλώνεται» ο προβληματισμός των νέων για χίλια δυο ζητήματα: Για τα ναρκωτικά και την ανυπόταχτη στάση ζωής. Για την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία που φυτοζωεί. Για τους λαούς του κόσμου που αγωνίζονται. Γίνεται έντονα αισθητό στον επισκέπτη πως ο προβληματισμός αυτών των νέων περνά μέσα από το ερώτημα: «Τι κοινωνία θέλουμε;». Η μοιρολατρία και ο συμβιβασμός δε βρήκαν χώρο στο προαύλιο της Γεωπονικής. Η τιμωρία των πολιτικών υπευθύνων - της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - από τη νεολαία και η ενίσχυση του ΚΚΕ αναδείχτηκαν επιτακτικά, χωρίς περιστροφές.

«Να σκεφτούν οι φοιτητές, να ζυγιάσουν, το προς τα πού θα μετρήσει και τι βαρύτητα θα έχει η πρώτη τους ψήφος», κάλεσε ο Θανάσης Πάνος, Γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ μιλώντας την Κυριακή το βράδυ. «Ο δικομματισμός το μόνο που έχει να προσφέρει στη νεολαία είναι αβεβαιότητα, άγχος, ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, καταστολή», συμπλήρωσε. Το Σάββατο το απόγευμα, στη συζήτηση για τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς αγώνες, υπογραμμίστηκε ο ρόλος που έπαιξαν σε αυτούς το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Επισημάνθηκε παράλληλα ότι «είμαστε ακόμα στην αρχή» μιας σειράς πολύ σκληρών αγώνων που θα ακολουθήσουν, όταν θα αρχίσει να φαίνεται στα ιδρύματα όλο το ...«μεγαλείο» της Μπολόνια.

Η προοδευτική δημιουργία, που «ακουμπά» στις ανάγκες του λαού και της νεολαίας και εμπνέεται από τους λαϊκούς αγώνες, είχε ξεχωριστή θέση στις φεστιβαλικές εκδηλώσεις της ΚΝΕ. Με συγκίνηση παρακολούθησαν το αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο, από τη θεατρική ομάδα Νομικής. Την Κυριακή το βράδυ, σιγοτραγούδησαν με την ορχήστρα και τη χορωδία της ΚΝΕ «Τίποτα δεν πάει χαμένο...» και άλλες συνθέσεις του Μάνου Λοΐζου. Απόλαυσαν την παράσταση «Το θέατρο του Βουνού» από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ.

Οταν πέφτει ο ήλιος, το γλέντι ξεκινά. Το γρασίδι στη Γεωπονική αρχίζει να γεμίζει φοιτητόκοσμο και νεανικές παρέες. Χορεύουν με τους «ανεξάρτητους» ήχους των φοιτητικών ερασιτεχνικών συγκροτημάτων, τραγουδούν τα γνώριμα τραγούδια του Δ. Τσακνή και του Λάκη Παπαδόπουλου. Αλλοι στο χώρο του κινηματογράφου, άλλοι παίζουν σκάκι και πινγκ πονγκ, άλλοι στο βιβλιοπωλείο. Πάντως, όλοι μαζί, στο τέλος της βραδιάς καταλήγουν «πιασμένοι» χέρι χέρι να χορεύουν στο λαϊκό - ρεμπέτικο γλέντι...