Οι εργοδότες υποχρεούνται να καταβάλλουν μισθούς υπερημερίας στους εργαζόμενους που απέλυσαν παράνομα, όταν οι τελευταίοι αποτυγχάνουν να βρουν νέα δουλιά, σύμφωνα με απόφαση του Αρείου Πάγου. Η υπόθεση που απασχόλησε τον Αρειο Πάγο αφορούσε εργαζόμενη, η οποία απολύθηκε από τη δουλιά της και η απόλυσή της κρίθηκε από τα δικαστήρια άκυρη. Στο σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου επισημαίνεται ότι η αδυναμία της υπαλλήλου να βρει νέα εργασία δεν οφειλόταν σε κακοβουλία της αλλά σε λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή της. Αντιθέτως, το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι ο απολυμένος δε δικαιούται μισθούς υπερημερίας στην περίπτωση που «παραμένει θεληματικά άνεργος, αποφεύγοντας αδικαιολόγητα και κακόβουλα να επιδιώξει την εξεύρεση νέας εργασίας», προκειμένου να λάβει τους μισθούς υπερημερίας.

Στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, βασική αρχή είναι, με διάφορες μεθόδους, να μεταφέρονται κεφάλαια από τα λαϊκά στρώματα στους κεφαλαιούχους. Αξίζει να αναφερθεί μια περίπτωση, όπου ξεκάθαρα το κεφάλαιο άρπαξε λαϊκές αποταμιεύσεις και η οποία είναι πολύ σοβαρότερη από τα δομημένα ομόλογα. Πρόκειται για το Ασφαλιστικό της ΔΕΗ.

Η ασφάλιση της ΔΕΗ ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '60. Δηλαδή, η ΔΕΗ δέσμευε τις κρατήσεις των εργαζομένων και μαζί με τις εργοδοτικές κρατήσεις που θα πλήρωνε αν οι εργαζόμενοι ήταν ασφαλισμένοι σε άλλο ταμείο (π.χ. ΙΚΑ) τις χρησιμοποιούσε για την ανάπτυξή της. Υπήρχε όμως ειδικός λογαριασμός που απεικόνιζε το απόθεμα ή έλλειμμα που είχε η ΔΕΗ από τη διαδικασία αυτή.

Το 1999, το θέμα επανήλθε, αφού η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με σύμφωνη γνώμη της ΝΔ μετέτρεψε τη ΔΕΗ σε ΑΕ. Η επικαιροποίηση της προηγούμενης μελέτης έδωσε ως αποτέλεσμα ότι το απόθεμα των ασφαλισμένων στη ΔΕΗ το 1999 ήταν περίπου 3,5 τρισεκατομμύρια δραχμές, ενώ ταυτόχρονα η αποτίμηση της αξίας της ΔΕΗ (που έγινε από στελέχη της) ήταν της τάξης των 7,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Δηλαδή η μισή αξία της ΔΕΗ είχε δημιουργηθεί από το απόθεμα που οι εργαζόμενοι άφηναν για την ασφάλισή τους.

Εδώ έγινε η μεγάλη ληστεία. Αν έμενε η οφειλή των 3,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών σαν υποχρέωση της ΔΕΗ που είχε κρατήσει αυτό το ποσό και κάλυψε αναπτυξιακές - επενδυτικές ανάγκες της (αντί να δανειστεί έντοκα από τράπεζες), δε θα υπήρχε κεφαλαιούχος να αγοράσει τις μετοχές της. Ετσι έγιναν δύο μεγάλες ληστείες σε βάρος των εργαζομένων στη ΔΕΗ, αλλά και όλου του ελληνικού λαού.

Η δεύτερη μεγάλη ληστεία είναι ότι οι μετοχές για το σύνολο της ΔΕΗ αποτιμήθηκαν σε περίπου ένα τρισεκατομμύριο δραχμές αντί των 7,5 τρισεκατομμυρίων. Δηλαδή, τα 6,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που έχουν καταβάλει για 50 χρόνια τα λαϊκά στρώματα και οι ασφαλισμένοι της ΔΕΗ, χαρίζονται στους μετόχους της ΔΕΗ. Μπορεί σήμερα το κράτος να έχει το 51% των μετοχών της ΔΕΗ και να έχει δώσει το 49% σε ιδιώτες, όμως η ιδιωτικοποίηση και η πώληση των υπόλοιπων μετοχών θα συνεχιστεί όπως το διακηρύσσουν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα 3,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που ήταν τα αποθεματικά της ασφάλισης της ΔΕΗ αντιστοιχούν σε 10 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν το σύνολο των αποθεματικών όλων των υπολοίπων ταμείων είναι της τάξης των 31-32 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτό δείχνει τη μεγάλη κλοπή που έγινε στο Ασφαλιστικό της ΔΕΗ σε σύγκριση με το σύνολο των κλοπών που αναφέρονται τελευταία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1999, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ και των συνδικαλιστών του ΣΥΝ, πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη κλοπή σε βάρος του Ασφαλιστικού της ΔΕΗ.