Επιπλέον φόρους 2,1 τρισ. δραχμές πλήρωσαν τα λαϊκά στρώματα σαν συνέπεια των διαφόρων φορολογικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ
Επιπλέον φόρους 2,1 τρισ. δραχμές πλήρωσαν οι φορολογούμενοι την περίοδο 1997 - 1999, σαν αποτέλεσμα των διαφόρων κυβερνητικών φορολογικών παρεμβάσεων τη συγκεκριμένη περίοδο. Αν μάλιστα υπολογίσουμε και το τρέχον έτος, τότε η επιπλέον φορολογική αφαίμαξη - με έτος βάσης το 1996 - ξεπερνά τα 3 τρισ. δραχμές, ήτοι 300.000 δραχμές κατά κεφαλή επιπλέον φόρος, πράγμα που σημαίνει ακόμα ότι μια συνηθισμένη τετραμελής οικογένεια, με τη λήξη του 2000, θα έχει πληρώσει επιπλέον φόρους 1.200.000 δραχμές. Αυτό ήταν το βαρύ τίμημα που κατέβαλαν τα λαϊκά στρώματα, στο φορολογικό μόνο σκέλος, στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» και της επίτευξης των ονομαστικών κριτηρίων σύγκλισης της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Σύμφωνα με τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία, οι φόροι, άμεσοι και έμμεσοι, αυξήθηκαν από 22,3% του ΑΕΠ το 1996, σε 23,2% το 1997, σε 24,8% το 1998, σε 24,8% το 1999, ενώ για το 2000 εκτιμούν ότι η φορολογική επιβάρυνση θα ανέλθει στο 24,5%. Η σωρευτική αυτή αύξηση των φορολογικών βαρών, ως προς τα επίπεδα βάσης του 1996, είχε αποτέλεσμα το 1997 να καταβληθούν 301 δισ. επιπλέον φόροι, το 1998 879 δισ. δρχ, το 1999 936 δισ. δρχ, ενώ για το 2000 αναμένεται να εισπραχθούν επιπλέον φόροι 904 δισ. δραχμές. Αρπαξαν δηλαδή 2,1 τρισ. την τριετία 1997 - 1999 και αν υπολογίσουμε και το 2000, η φορολογική απώλεια ξεπερνά τα 3 τρισ. δραχμές.
Στη συνέχεια παρουσιάζουμε τους τέσσερις φορολογικούς νόμους, πάνω στους οποίους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στήριξε τη φορολογική λεηλασία την προηγούμενη περίοδο. Πρόκειται για ξεκάθαρες ταξικές επιλογές υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου στο σκέλος της φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης. Οι κυβερνητικοί μανδαρίνοι, όλα αυτά τα χρόνια, κινήθηκαν από τη λογική, πως το «περιττό λίπος» που διατηρούσαν - κατά τη γνώμη τους - τα λαϊκά στρώματα, έπρεπε να περικοπεί αμέσως. Ετσι και έπραξαν. Περιέκοψαν, λοιπόν, μια πλειάδα εκπιπτομένων από από εισόδημα δαπανών, με διάφορα τερτίπια αύξησαν την άμεση φορολογία (αντικειμενικά κριτήρια) δεν τιμαριθμοποιούσαν τη φορολογική κλίμακα και τις εκπιπτόμενες δαπάνες (ενοίκια κλπ.), το αφορολόγητο όριο το διατηρούσαν από το 1993 στα ίδια σχεδόν επίπεδα, αύξησαν την παρακράτηση φόρων, μείωσαν εκπτώσεις δαπανών κλπ.. Από όπου μπορούσαν να βγάλουν ξίγκι το έκαναν. Αποτέλεσμα: το 1997 τα φορολογικά έσοδα, ως προς το 1996 παρουσίασαν ονομαστική αύξηση 14,1%, το 1998/97 17,1% και το 1999/98 κατά 6,7%.
Αντίθετα, τα φορολογικά προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου διατηρήθηκαν στο ακέραιο. Ακόμα και στις πιο ακραίες περιπτώσεις - όπως αφορολόγητα αποθεματικά ή τα αμαρτωλά αναπτυξιακά κίνητρα εκατοντάδων δισ. δραχμών κάθε έτος, τα οποία ποτέ δε μετουσιώθηκαν σε επενδύσεις, τη μη φορολογία των εφοπλιστών - δεν τόλμησαν να τις αγγίξουν.
Το...«λαμπρό φορολογικό έργο» της κυβέρνησης Σημίτη, όπως παρουσιάζεται στο σημερινό «Ρ», αρκεί ώστε ο κάθε αναγνώστης να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Τα παραπάνω αποτελούν απόσπασμα από την εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, μέσα από το οποίο αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο φορολογική ασυδοσία του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ενα νομοσχέδιο που υποτίθεται πως είχε στόχο να άρει τις «κοινωνικές αδικίες» που γίνονταν μέσω των λεγόμενων φορολογικών απαλλαγών, στην πραγματικότητα, όμως, ήρθε να αποτελέσει ακόμα ένα πλήγμα για τα λαϊκά εισοδήματα.
Οι προκλητικές φορολογικές απαλλαγές προς τις επιχειρήσεις, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, εταιρίες επενδύσεων, χρηματοδοτικής μίσθωσης κλπ., παραμένουν άθικτες. Πρόκειται για απαλλαγές που αφορούν εκπτώσεις από το φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων, φορολογία της υπεραξίας από πώληση κινητών αξιών, προκλητικές αποσβέσεις, εκπτώσεις στα καθαρά κέρδη των επιχειρήσεων που φτάνουν μέχρι και το 100%, στην περίπτωση που οι τελευταίες πραγματοποιήσουν παραγωγικές επενδύσεις, απαλλαγές φόρου στα κέρδη των επιχειρήσεων, που παρουσιάζονται με τη μορφή αποθεματικών κλπ..
Τα αντικειμενικά κριτήρια στο ύψος τους...
Για να συγκρατηθεί σε «λογικά επίπεδα» η φορολογική αφαίμαξη των μικρών εμπορικών επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών που φορολογούνται με τα αντικειμενικά κριτήρια, προβλέπεται να διατηρηθούν στα επίπεδα του 1994 οι συντελεστές εμπορικότητας και απόδοσης, ενώ αυξάνεται το ποσοστό της μισθωτής αξίας από 6% σε 6,75% και η συνταγή είναι έτοιμη.
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου, ανακοινώνει την πρόθεση της κυβέρνησης να κατατεθεί άρθρο στο προς ψήφιση φορολογικό νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο σύνταξη πολυτέκνου θα δικαιούνται μόνο οι πολύτεκνες μητέρες άνω των 65 ετών, καθώς και όσες έχουν εισόδημά μέχρι 2 εκατομ. δραχμές. Στόχος, ο περιορισμός των πολυτέκνων που το δικαιούνται από 250.000 σε 50.000 (δηλώσεις του υφυπουργού Οικονομικών Ν.Χριστοδουλάκη).
Με την κλίμακα του 1993 φορολογούνται τα εισοδήματα του 1997 (αυτά που αποκτήθηκαν το 1996). Την ίδια περίοδο (1993 - 1996) ο πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 49,5%! Πρόκειται για μια από τις πιο απεχθείς μορφές κλοπής εισοδήματος από τις λαϊκές τάξεις, που χρησιμοποίησε κατά κόρο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Η ΠΑΣΟΚική προπαγάνδα είχε χαλάσει κόσμο με τα ακόλουθα μέτρα, υποστηρίζοντας την πολιτική πρόθεση της κυβέρνησης να φορολογήσει τους «έχοντες και κατέχοντες».
Τα μέτρα είναι:
Τα μέτρα αυτά υπονομεύτηκαν από την ίδια την κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή. Επί της ουσίας η φορολογία των ομολόγων έχει σήμερα καταργηθεί, από τη φορολογία μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Υπάρχουν μεγάλες εξαιρέσεις και όσο και αν ψάξει κανείς στα ψιλά γράμματα του προϋπολογισμού, δε θα βρει τι αποδίδουν η φορολογία των αμοιβαίων κεφαλαίων, των εταιριών επενδύσεων χαρτοφυλακίου.
Με το νόμο 2579, περί «φορολογικών διαρρυθμίσεων και άλλων διατάξεων», ενισχύεται παραπέρα ο αντιλαϊκός χαρακτήρας του φορολογικού συστήματος. Συγκεκριμένα, στον τομέα «αφορολόγητο - τιμαριθμοποίηση κλιμακίων - παρακράτηση φόρου»:
Επιβάλλεται μηνιαίο τέλος συνδρομητών κινητής τηλεφωνίας από 500 μέχρι 2.000 δραχμές ανάλογα με μηνιαίο λογαριασμό. Τέλος, αυξάνεται το αντίτιμο της υπεύθυνης δήλωσης του ν.1599/86 από 100 σε 300 δραχμές (50 παρεμβάσεις).
Με τις ρυθμίσεις δασμολογικού και φορολογικού περιεχόμενου, όπως προβλέπονται από το νόμο2648 του 2998: