Οσα σπίτια βρέθηκαν στην πορεία της φωτιάς είχαν αυτή την τύχη

Στη Φτέρη έχουν καεί δέκα σπίτια. Ενα από αυτά είναι και του Θανάση Λαπαναΐτη, αγρότη στο επάγγελμα. Ωστόσο, για τον ίδιο η μεγάλη καταστροφή βρίσκεται στον αφανισμό των αγροτικών καλλιεργειών. «Είχα 600 ρίζες ελιές. Από αυτές, οι 500 κάηκαν ολοσχερώς, οι 50 τσουρουφλίστηκαν για τα καλά και διασώθηκαν 50. Από τα 20 στρέμματα σταφίδας απέμεινε μόλις ένα. Από τα 18 στρέμματα αμπέλι δεν έχει μείνει όρθιο τίποτα. 250 λεμονιές έγιναν κάρβουνο. Το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού που είχα στις αποθήκες και χρησιμοποιούσα για τη συγκομιδή της ελιάς, της σταφίδας και του σταφυλιού έχει γίνει στάχτη. Ολο μου το βιος καταστράφηκε».

Στις ελιές, αλλά και τις σταφίδες, οι οποίες από την πυρκαγιά, φαινομενικά, δεν έδειξαν να έχουν πάθει μεγάλη ζημιά, καθώς έδειχναν «ζωντανές», τώρα τα σημάδια που άφησε η φωτιά λίγες μέρες μετά είναι εμφανή. Το θερμικό φορτίο που τις κυρίευσε στάθηκε ικανό να τις καταστήσει ουσιαστικά μη παραγωγικές.

Ελαιώνας 100 ετών μέσα σε λίγα λεπτά μετατράπηκε σε σεληνιακό τοπίο...

Στο χωριό Μαυρίκι κάηκαν έξι σπίτια και περισσότερες από 25.000 ελιές. Η ηλικία τους ήταν άνω των 100 ετών και η παραγωγή ουσιαστικά βρισκόταν στο απόγειό της. «Τα περισσότερα χωράφια μου έγιναν στάχτη. Ειδικά οι 600 ελιές, από τις οποίες ουσιαστικά ζούσα, κάηκαν. Το ίδιο και η αποθήκη μαζί με τα μηχανήματα, τα εργαλεία και τον εξοπλισμό. Τώρα δε μου έμεινε σχεδόν τίποτα. Με ποιο τρόπο θα μπορέσω να ξαναστήσω την καλλιέργεια από την αρχή; Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης δε μας λένε τίποτα. Ουσιαστικά, μας αφήνουν μόνους και αβοήθητους», λέει ο Χρήστος Σωτηρόπουλος, αγρότης.

Είναι χαρακτηριστικό πως δε βρέθηκε ούτε ένας αγρότης από όσους μιλήσαμε που να πιστεύει πως η κυβέρνηση θα είναι συνεπής στις εξαγγελίες της. Αλλωστε, οι αγρότες της περιοχής έχουν μεγάλη και πικρή πείρα τόσο από το ύψος των αποζημιώσεων, το οποίο βρίσκεται πάντα κάτω από το μισό της πραγματικής ζημιάς όσο και από το χρόνο παραλαβής, ο οποίος πολλές φορές ξεπερνά τα δύο, ακόμα και τα τρία χρόνια.

«Τη διαδικασία των ΠΣΕΑ και τη γραφειοκρατία της ΕΕ την έχουμε ζήσει και στο παρελθόν. Για ελιές 50 χρόνων και άνω, που κάνουν παραγωγή περίπου στα 100 κιλά και λάδι 20 κιλά, εμείς μετά από τρία χρόνια πήραμε αποζημίωση μόνο 3-5 κιλά», σημειώνει ο Χρ. Σωτηρόπουλος και συμπληρώνει: «Δε θέλουμε αποζημίωση από τα ΠΣΕΑ, θέλουμε αποζημίωση άμεσα και στο πραγματικό ποσοστό της ζημιάς, για να μπορέσουμε σε πρώτη φάση να μαζευτούμε και να δούμε τι θα κάνουμε με τη νέα καλλιεργητική χρονιά. Τα έξοδα τρέχουν, τα γραμμάτια μας πνίγουν και όλο μας το βιος σχεδόν έχει καταστραφεί. Δεν έχουμε πλέον άλλα περιθώρια».

Η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών, εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της νέας αναθεωρημένης ΚΑΠ, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα έχουν αναγκαστεί να προσφύγουν και στις τράπεζες για δανεισμό. «Ποιος θα μας δανείσει τώρα μετά από αυτές τις ζημιές; Ούτε αποθήκες δεν έχουμε για να σοδιάσουμε όση σταφίδα μάς έμεινε άκαυτη. Στο τέλος θα τα χάσουμε όλα. Πέσαμε να σώσουμε το σπίτι και θα έρθουν οι τράπεζες να μας το πάρουν. Τα καμένα τι να τα κάνουν; Δεν τα θέλουν».

«Εχω δύο σπίτια, ένα στα Μελίσσια κι ένα στο Μαυρίκι. Στα Μελίσσια δεν καταφέραμε να το σώσουμε. Ευτυχώς μας έμεινε το σπίτι στο Μαυρίκι κι έχουμε ένα κεραμίδι να βάλουμε το κεφάλι μας. Στο παραπέντε το γλιτώσαμε κι αυτό. Αν δεν επενέβαιναν οι κάτοικοι του χωριού και μετά η Πυροσβεστική θα είχε καεί και αυτό», μας λέει ο Βασίλης Αρβανίτης, του οποίου επιπλέον κάηκαν 500 ρίζες ελιές και 12 στρέμματα σταφίδα. «Δεν υπάρχει μέλλον πλέον εδώ και πολύ περισσότερο για τους νέους. Ψίχουλα θα πάρουμε. Οπως κάθε φορά, δε θα μας δώσουν πίσω τίποτα. Εμείς τελειώσαμε...».

Στο κέντρο του χωριού της Φτέρης το μόνο επιβλητικό δέντρο που σώθηκε είναι ένας πλάτανος, το μοναδικό σημείο από τα εκατοντάδες χιλιάδες δέντρα που προσφέρει ίσκιο. Εκεί συναντήσαμε κατοίκους του χωριού να συζητούν για το κακό που τους βρήκε. Δεν μπορούν να χωνέψουν την εγκληματική ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού, που εξαιτίας του έγιναν στάχτη κόποι μιας ολόκληρης ζωής και δάσος εκατοντάδων χρόνων. «Τις κρίσιμες ώρες όλοι ήταν απόντες. Αεροπλάνα δεν υπήρχαν, η Πυροσβεστική ήρθε κατόπιν εορτής. Μας έκαψαν και τώρα μας αφήνουν στο έλεος της μοίρας μας» λέει ο Γιάννης Παπαδόπουλος, κάτοικος του χωριού.

«Τώρα με την πρώτη βροχή, αν δε γίνουν αντιπλημμυρικά έργα, θα μας πάρει το ρέμα και θα μας ξεβράσει στη θάλασσα», σημειώνει ο Γιώργος Ζούδιας, συνταξιούχος και συμπληρώνει: «Οι νέοι του χωριού μας καταστράφηκαν και δύσκολα θα μείνουν στα μέρη τούτα. Θα ερημώσει η περιοχή».

Στη Λάκκα Μελισσίων, κάτω από το Κουφολόγγι, ένας οικισμός με εννέα σπίτια έγινε παρανάλωμα του πυρός. Η φωτιά πέρασε κι έκαψε από άκρη σε άκρη ολόκληρο τον οικισμό και όλες τις καλλιέργειες που υπήρχαν γύρω από αυτόν. Πλέον, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ανθρώπινη ψυχή. Ολοι το έχουν εγκαταλείψει και κανείς δεν έχει πια το κουράγιο να επιστρέψει...

Στην περιοχή της Αιγιάλειας υπάρχουν περίπου 40 σπίτια τα οποία είτε κάηκαν ολοσχερώς είτε έπαθαν σοβαρές ζημιές. Αυτά τα σπίτια είχαν εκ νέου χτιστεί μετά τις σοβαρές ζημιές που υπέστησαν από το σεισμό του Αιγίου το 1995. Μάλιστα, οι κάτοικοι των σπιτιών αυτών είχαν πάρει το περίφημο «σεισμοδάνειο» προκειμένου να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους και ακόμα δεν το έχουν αποπληρώσει. Ετσι μετά το σεισμό του Αιγίου, ήρθε η πυρκαγιά για να δώσει το ολοκληρωτικό χτύπημα σε αυτές τις οικογένειες, οι οποίες βέβαια έχασαν και το σύνολο των καλλιεργειών τους και βρίσκονται σε πλήρη απόγνωση...

Η καταστροφή αυτή δεν έγινε τυχαία. Η Αχαΐα είναι ένας από τους πιο ανοχύρωτους νομούς σε όλη τη χώρα. Η αντισεισμική θωράκιση του νομού δοκιμάστηκε με τραγικά αποτελέσματα στο σεισμό του Αιγίου, η δε αντιπλημμυρική προστασία είναι τέτοια που κάθε 2-3 χρόνια ένα μικρό ρέμα, όπως ο Διακονιάρης, είναι ικανό να πλημμυρίσει σπίτια και να αφαιρέσει ζωές. Τα τελευταία χρόνια διεκδικεί την πρωτιά και στις πυρκαγιές. Παρά το γεγονός, όπως προαναφέραμε, ότι ο νομός Αχαΐας έχει ξαναχτυπηθεί από μεγάλες πυρκαγιές, η πρόληψη και η δημιουργία αντιπυρικών ζωνών είναι έννοιες ανύπαρκτες.

Μπορεί ο νομάρχης Αχαΐας, Δημήτρης Κατσικόπουλος (ΠΑΣΟΚ), να καταγγέλλει για τις ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό και εξοπλισμό την Πυροσβεστική, αλλά θα πρέπει να θυμίσουμε πως ο ίδιος επί σειρά ετών ήταν βουλευτής επί κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο προς την κατεύθυνση της επάνδρωσης του Σώματος. Παράλληλα, ως νομάρχης για δεύτερη τετραετία, παρότι το ζήτημα της δημιουργίας αντιπυρικών ζωνών είναι ζωτικής σημασίας για την περιοχή, δεν υπάρχει ούτε μία. Μάλιστα, έχει καταφέρει το ακατόρθωτο. Να διαθέτει ένα χειριστή για 20 μηχανήματα...!